คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 16 เลือกสรร (กำลังปรับปรุง)
บทที่ 16:เลือสรร
“เฮ้ย!! นั้นอะไรนะ” เสียอายนหนึ่พูึ้นทำให้ระแสสายาอเหล่าผู้นหลายู่้อ้อมอไปามทิศทาที่นิ้วอายนนั้นูไป สิ่ที่ทุนไ้เห็นนั้น็ือวันสีเทาที่ำลัลอยออมาาหน้า่าั้น 5ออาารสำนัานลาเมือแ่็เป็นแ่ระยะสั้นๆ ที่มีวันลอยออานั้น็หายไปผู้เล่นหลายนึิว่ามันเป็นแ่ารรับภาริอะไรบาอย่าหรือไม่็เป็นารผิพลาอทาระบบเอ ทว่า ยัมีนบาลุ่มยืนมออย่าไม่ลสายาเพราะพวอนเอสามารถับสัมผัสอลมปราที่พุ่พล่านไ้าั้น 5 อึสำนัานถึแม้ว่ามันะเป็นเพียเวลาแ่ไม่ถึ 1 วินาที่็าม
“.....เมื่อี้มันอะไรนะ” เสียำถามอายหนุ่มนหนึ่ัึ้นเพื่ออวามเห็นอพวเพื่อนๆ
“ะรู้ไหม? ทุน็รู้สึเหมือนนายนั้นละ” เพื่อนายอีนพูอบ
“หรือว่าะเป็นพวผู้เล่นเ่าๆ ำลั่อสู่ันอยู่ละ/ไม่นะ/โรลมปราพลาหรือปล่าว” ำพูวิภาวิาร์อเพื่อนในลุ่มเริ่มัึ้นเรื่อยๆ แ่สุท้าย็ไม่ไ้สนใอะไรมามายแล้วเินาไปเพราะไม่ว่าวันสีเทาและลมปราปริศนานั้นะเิาสิ่ๆ ใพวเา็ไม่อยาที่ะอเ้าไปยุ้เี่ยวโยเ็า
ภายในห้อพยาบาลบนึออำนวยารอทาระบบ
ฟู~~
เสียารผ่อนหายใออทาปาอพรายัึ้นพร้อมับที่เ้าัวยแนึ้นมาปาเม็เหื่อที่ผุออมาเบาๆ
“...เฮ่อ~~ ถึะบอว่าารโรลมปราแบบนี้ะทำให้พี่เ่ึ้น็เถอะ แ่มัน็ยาพอูนะ” พรายพูออมานเียวลอยๆ เหมือนับำลัุยอยู่ับนอื่นทั้ๆ ที่รอบัวอเาไม่มีใรอยู่เลย
“ุพราย่ะ!!” เสียอหิสาวสอนพูพร้อมันทำให้พรายลืมา้นแล้วหันไปทา้นเสียึ่อนนี้มีร่าเาสอร่าพุ่เ้าหาพรายและอรัายหนุ่มเอาไว้อย่าแน่นหนา
อัมพรและาเรน หิสาวทั้สอร้อไห้ออมาอย่าีอีใ ภายใ้ใบหน้าอันแานอพราย(-/////-) (็นะ เล่นอะแน่น มัน็้อมีเินันเป็นธรรมา)
“(-/////-).........” วายุมอพรายแบบอิานิๆ
ทาสิรเห็นว่าสาวทั้สอยัร้อไห้ไม่เลิึ เินไปอร้อให้แอน่วยแยทัู้่ออาพรายเพราะเ้าัวสิรเออยารู้ว่าพรายไ้รับอะไรเป็น้อแลเปลี่ยนในารยอมรับอาวุธิ้นแรันแน่ ึ่แอนเอ็เ็มใที่ะทำเพราะัวเธอเอ็อยารู้เรื่อนี้อยู่เ่นเียวัน
ทา้านินา ในอนแรเธอเอ็ิะพุ่เ้าไปอพรายเ่นเียวันแ่ลับมี้อวาม้วนแทรเ้ามาในระหว่าที่เธอำลัพุ่ัว สาวน้อยไ้หยุอ่าน้อวาม็เียบไปเพราะ้อวามที่ส่มานั้นเป็น้อวามาปู่อเธอ หลัานั้นไม่ี่วินาทีเธอ็ออฟไลน์ออาเมไปโยไม่บอล่าวใๆ ับทุนเลย
หลัาที่แอนพยายามเลี้ยล่อมสอสาวอยู่นานสอนานในที่สุทัู้่็ยอมปล่อยพรายให้เป็นอิสระ แ่ไม่นานพราย็ถูสิรลาัวไปอบปัหาที่าใอนเอพร้อมับริะแน่นอนว่าวายุ็เ้าไปถาม้วย
“ว่าไบ้า? ไ้รับอะไรเป็น้อแลเปลี่ยนในารยอมรับอาวุธิ้นแร” สิรถามพรายแบบรๆ ไม่มีารอ้อม้อมแ่อย่าใ
“เอะ?? ทำไมุถึรู้ไ้ละรับ” พรายใที่รุ่นพี่นนี้รู้ว่าารรอบรออาวุธิ้นแรนั้นมี้อแลเปลี่ยน ึ้นที่อาสาะอธิบายเรื่อทั้หมให้พรายฟัและถามอบเรื่อทุอย่าให้ทุนในห้อไ้รับรู้็ือัวอริะที่มีสถานะเป็นอาวุธิ้นแรเหมือนับอาวุธอพราย โยริะใ้เวลาในารอธิบายเรื่อทั้หมให้พรายฟัอย่าสั้นๆ ไปไม่ถึ 5 นาทีึ้นี้็ือวามสามารถในารประมวล้อมูลอย่ารวเร็วอเธอและบรรยายออมาให้เ้าใ่ายอนที่เธอมีสภาพเป็นมนุษย์ หลัาที่บารอธิบายริะ็เริ่มารถามอบปัหาับพรายทันที
“.....ถ้าุเ้าใเรื่อทั้หมแล้วิัน็อถามำถามเลย็แล้วันนะ่ะ อย่าแรุไ้รับอะไรเป็น้อแลเปลี่ยนในารรอบรออาวุธิ้นแร่ะ” ริะพูเหมือนับนเอเป็นนั่าวามรายารทีวี
“.....เออ....ือ....” พรายอออาารประหม่านิๆ ่อนะพู่อ “...อย่าแร็ืออาวุธปืน(ผันแปริ้นแร) ระับ D ่อมา็เผ่าพันธุ์านั้น็เพิ่ม่าสถานะอเรื่อแ่ายและภาริามหาหัวหน้าเผ่าพันธุ์ สุท้าย็.......” พรายหยุพูไปทำให้ริะและทุนในห้อเริ่มเิวามสสัยแ่็ไม่นานเพราะพรายลับมาพู่อทันที “.....ไม่มีอะไรรับ มีแ่สี่อย่าเท่านั้น”
ริะพยัหน้าหนึ่รั้แล้วถาม่อ “...แล้วลมปราทีุ่ปล่อยออมาเมื่อี้มันืออะไรหรอ่ะ อีอย่าถ้าแ่ถามแ่นั้นริๆ มัน็ไม่น่าะใ้เวลาในารพูุยนานนานั้นนะ่ะ........ุนะำลัโหอะไรอยู่ั้นหรอ่ะ” ริะพูันใส่พราย ทาพรายเออนนี้เริ่มอออาารเหื่อไหลอีรั้ ทำให้ทุนในห้อเริ่มสสัย
“เออ.......” พรายเบี่ยสายาไปทาอื่น
“ว่ายัไ่ะ” ริะถามย้ำอีรั้เพื่อบีบให้พรายายสิ่ที่ไม่ไ้พูออมา แรัน่าๆ เพิ่มึ้นเรื่อยๆ นระทั้พรายทนไม่ไหว้อยอมปริปา แ่ในอนนั้นเอ.........
มะลิโพล่ออมาา้าในเสื้อหนัอพรายพร้อมับพูบอให้ทุนไ้ยินแทนเ้าัว “อนนั้นพี่พรายุยับหนูอยู่่ะ” เพียประโยพูประโยเียว็ทำให้้อสสัยทุอย่าที่ริะถามไปลี่ลายล ารประมวลผลอันรวเร็วึ่เป็นหนึ่ในวามสามารถอเธอ็ทำานไ้อย่ามีประสิทธิภาพ
ริะหลับาลพร้อมับพูว่า “เ้าใแล้ว เป็นแบบนี้เอหรอ่ะ” แล้วเธอ็หันลับไปอธิบายให้ทุนไ้ฟัันอย่าทั่วถึ ว่าแท้ที่ริแล้วลมปราที่พรายไ้ปลปล่อยออมานั้นเป็นารโรลมปราในแบบที่มะลิึ่เป็นสัว์อสูรอยให้ำแนะนำและที่้อินเวลานานนั้น็เพราะพรายำเป็น้อใ้เวลาในารปรับเปลี่ยนวิธีารโรลมปราาแบบเิมให้เป็นแบบที่มะลิทำนั้นเอ ทุนในห้อ็่าเ้าใในสิ่ที่ริะเป็นนพู
“โอ้โห!!/สุยอไปเลย่ะ/นั้นสิ เป็นารอธิบายที่ยอเยี่ยมมา/สมับเป็นเธอเลยนะริะ” าเรน อัมพร แอนและสิรล่าวมริะะนหล่อนอออาารเินึ้นมานิๆ
“อ่าวๆ ทำไมพอสิรมเธอถึไ้หน้าแึ้นมาละเนีย/นั้นสิๆ” วายุพูแหย่ริะโยมีนัทเป็นผู้สนับสนุนทำให้สิรพลอยอออาารเินามริะไป้วย
พรายอาศัยัหวะที่ทุนมุ่สนใริะับสิรอยู่นั้น ปลีัวออมานอห้อพยาบาลพร้อมับถอนหายใเฮือให่ “เฮอ~~........ อบุนะมะลิที่่วยปิเรื่อนั้นเป็นวามลับให้พี่นะ”
มะลิสายหน้าเล็น้อย “ไม่หรอ่ะ ทาหนู่าหาละ ที่้อเป็นฝ่ายอบุ”
พรายยิ้มน้อยๆ ให้ับมะลิ วามริแล้วที่ริะอธิบายมาทั้หมนั้นถูไปแล้วถึ 90% ส่วนอี 10% ที่ผิไปนั้น็ือ ‘แท้ที่ริแล้วลมปราที่พรายไ้ปลปล่อยออมานั้นเป็นารโรลมปราในแบบที่มะลิึ่เป็นสัว์อสูร’ ้อเปลี่ยนา มะลิึ่เป็นสัว์อสูร ไปเป็น อาวุธปืนพอพราย แทนนั้นเอ
ย้อนลับไปในอนที่พรายยัอยู่ในมิิลมปราพิเศษ
....หึ...หึ.....หึๆๆๆ เสียหัวเราะในลำอที่เ็มไป้วยวามีใไ้ัึ้นพร้อมับร่าเาอายนหนึ่ปราที่เบื้อหน้าอพรายอย่า้าๆ...............
ร่ามนุษย์อปืนพที่พรายเป็นผู้รอบรอไ้แสัวนอนเอให้เ้าอไ้เห็นอย่าัเนโยรูปร่าที่พรายไ้เห็นนั้น็ือ ายหนุ่มผมสีทอใบหน้าเรียวามไ้รูปมาพร้อมับสายาที่มเ้มออแนวี้เล่นเล็น้อย แนวารแ่ัวเป็นแบบุสูทำสไล์อรัษ์แนวเส้นอบสีเหลือใส่ถุมือสีาวยืน้วยท่าเารพโยทาบมือวาไว้บนอเียไปทาหัวไหล่้าย
“สมับเป็นผู้เล่นที่ระผมไ้เลือสรรมาริๆ อ่อ!! ริสิระผมมีนามว่า เทวนาถ นะอรับ” ายหนุ่มบอแนะนำัว
“หืม? เลือสรรหรอหมายวามว่าไ” พรายถามึ้น
ายหนุ่มยิ้มเล็ๆ ให้ับพราย่อนะี้นิ้วไปที่หน้าออพราย “้อออภัยนะอรับ แ่่อนที่ะอธิบายเรื่อทั้หมระผม้ออให้นายท่าน่วยเหลือุมะลิ่อนนะอรับ” สิ้นำล่าวอายหนุ่มพราย็เริ่มรู้สึถึบาสิ่บาอย่าที่ำลัยับัวไปมาอยู่ในเสื้อแ๊เ็
“เอะ!! มะ มะลิหรอ” /เ้ามาอยู่ในเสื้อั้แ่อนไหนละเนีย/ พรายิในใพร้อมับ้มใบหน้ามอูร่าอลูสุนััวเล็ๆ ที่ำลัพยายามนำส่วนหัวอนออมาเพื่อสูอาาศหายใ พรายเห็นันั้นึถือวิสาสะ่วยับหัวอมะลิแล้วึออมาเบาๆ เมื่อหัวอมะลิโผล่ออมานอเสื้อัวเธอ็สูเอาอาาศเ้าไปเ็มปอ่อนะหันลับมามอพราย้วยใบหน้าเศร้าๆ เล็น้อย
“หนู้ออโทษ้วยนะ่ะ ที่หนูแอบเ้ามาโยไม่ไ้บอพี่พราย่อนนะ” มะลิพูพร้อมับทำหู
“มะ ไม่เป็นไรหรอ” พรายพูอ้อนพร้อมับใ่นิ้วี้้ายเาออมะลิเบาๆ
(-//////-) “..............” (ำลัเลิ้ม)
แปะ แปะ
เทวนาถปรบมือึ้นมาสอรั้ “เอาละ ในเมื่อพูุยันเสร็แล้วระผม็ะออธิบายในเรื่อที่นายท่านยั้อใอยู่นะอรับ นายท่านเยไ้ยินำพูที่ว่าใสามารถสื่อถึันไ้หรือปล่าวอรับ”
“อืม...็เยนะ” พรายอบ
“หลัารมัน็ล้ายๆ ันนั้นละอรับ เพียแ่ว่าารสื่อถึอระผมะใ้ลื่นสมอเป็นัวเื่อมับนายท่านแทนไละอรับ” เทวนาถี้นิ้วี้้ายไปที่มับอนเอ
“......มันหมายวามว่ายัไหรอ” พรายเาหัว้วยวาม
“ท่านยัำอนที่ท่านำลัเลืออาวุธไ้อยู่หรือไม่อรับ” เทวนาถเอ่ยปาถามพราย
พรายทำท่านึอยู่ัพั็นึไ้ว่าอนนั้นร่าายเหมือนมีบาสิ่บาอย่าระุ้นให้เลืออาวุธเอโยที่พราย็ไม่เ้าใว่าทำไม
“หรือว่าอนนั้นนายะ......” พรายมอไปยัายหนุ่มึ่อนนี่ำลัยิ้มอย่าภูมิใ
“ถู้ออรับ ในอนนั้นบัเอิว่าลื่นสมอบาส่วนอนายท่านับระผมรันึทำให้ระผมสามารถวบุมร่าายอนายท่านไ้บาส่วนไละอรับ และถ้ายิ่เป็นอนที่นายท่านสลบลื่นสมออนายท่าน็ะรับระผมพอีอีเียวนะอรับ” ายหนุ่มอธิบาย
“เอะ?? เียว่อนนะ ถ้าั้นมันเี่ยว้ออะไรับพลัลมปราที่เปลี่ยนไปอผม้วยหรือปล่าว” พรายถามเทวนาถ
“แน่นอนอรับ ในอนที่นายท่านำลัถูุาเรน่วยอยู่ นายท่าน็สลบไปึทำให้ระผมสามารถออมาทำหน้าที่่วยเหลือุาเรนแทนนายท่าน แล้ว็ระผมยัแอบไปฝึโรแบบใหม่ให้ับนายท่านอี้วยนะอรับ”
“ั้นเอหรอ เป็นแบบนี้เอสินะ” พราย้มหน้าลเล็น้อย “นี่!! ารโรลมปราแบบใหม่เนี่ยมันเป็นยัไหรอ” พรายหยุเาอมะลิแล้วถามเทวนาถ
“มันไม่เิแบบใหม่หรอ่ะพี่พราย แ่มันเป็นารปรับเปลี่ยนวิธีารโรลมปราในแบบที่นเอถนั ึ่มัน็แล้วแ่บุล้วยนะ่ะ” มะลิอบำถามอพรายแทนเทวนาถ
“เอะ?? ารโรลมปรามันมีแล้วแ่บุล้วยหรอ” พราย้มลถามมะลิ
“แน่นอนอรับ ยัวอย่า่ายๆ เ่น มีโทย์วิาิศาสร์อยู่ 2 ้อ โยมีระหว่าโทย์เลบวับเลหารนายท่านิว่าผู้นะเลือโทย์ไหนมาว่าถ้าเิทั้สอ้อนี้มีะแนนเท่าัน” เป็นำถามที่่ายายมาเพราะไม่ว่าใร็้อเลือโทย์บวมาว่าโทย์เลหารอยู่แล้ว วามสะวสบายเป็นหนทาที่มนุษย์ทุนอยาไ้
“มัน็้อเป็นเลบวอยู่แล้ว......” พรายหยุพูไปัพัแล้วพู่อ “....แ่ว่าถ้าเป็นผมละ็ ผมะเลือโทย์หารีว่านะ” ำอบอพรายสร้าวามแปลใให้ับเทวนาถเป็นอย่ามา
“เพราะอะไรหรืออรับ” เทวนาถทำหน้าเล็น้อย
“็เพราะมันท้าทายียัไละ......ถ้าะให้ทำเรื่อ่ายๆ อยู่ทุวันมัน็น่าเบื่อแย่สิ แ่ว่านะมันเี่ยวอะไรับารโรลมปราหรอ” พรายถามึ้น
“เี่ยวสิอรับ มัน็เหมือนับที่นายท่านไ้พูไปนั้นละ ถ้าไม่ท้าทายมัน็หน้าเบื่อแย่และอีอย่ายิ่ยามัน็ยิ่ให้ผลลับที่ีว่า้วยนะอรับ” ผลลับที่เทวนาถหมายถึนั้นหาพูในภาษาอผู้ฝึยุธะสามารถล่าวไ้ว่า ‘วามแ่านำไปสู่หนทาใหม่และวิาาร่อสู้ใหม่ๆ’ พอเทวนาถพูบ็โผล่ไปอยู่้าหลัพรายโยที่พรายไม่รู้ัวและประทับฝ่ามือบนแผ่นหลัอพรายเบาๆ ึ่พรายเออนแร็ยัไม่เ้าใถึารระทำอเทวนาถแ่หลัานั้นไม่นานพราย็เ้าใเพราะวิาที่ใ้ฝ่ามือประทับบนแผ่นหลันั้นเป็นท่าอารถ่ายทอลมปราานหนึ่สู้อีนหนึ่เพื่อให้นๆ นั้นสามารถโรลมปราไ้โยพรายรู้มาาำราสอนารโรลมปราที่นเอแอบโมยมาาห้ออ หล นั้นเอ
พรายหลับาลพร้อมับนั่ท่าัสมาธิามแบบที่ไ้อ่านในำรา เทวนาถเอ็หลับาลเ่นันพร้อมับเริ่มโรลมปราอนเอ้าๆ แล้วถ่ายทอให้ับพรายผ่านทาฝ่ามือทั้สอ้า ส่วนมะลิเมื่อเห็นว่าทัู้่ำลัพยายามอยู่็อยพูเอาใ่วยอยู่เป็นพัๆ แ่หลัานั้นไม่นานเทวนาถ็หยุถ่ายทอลมปราเพื่อให้พรายเริ่มโร้วยนเอ
“พี่พรายพยายามเ้า” มะลิพูให้ำลัใพรายเพราะในอนนี้พรายเริ่มอออาารเหื่อไหลเล็น้อย
“นายท่านอรับ หาท่านยิ่รีบวามสำเร็็ะยิ่้า หายิ่มอหาท่านะยิ่ไม่รู้สึถึวามเปลี่ยนแปล โปรำำอ้าน้อยเอาไว้นะอรับ” เทวนาถพูเือนพรายเอาไว้่อนที่นเอะเปลี่ยนร่าลับไปเป็นอาวุธปืนอีรั้
10 นาทีผ่านไป ในอนนั้นเอ..........
เฟี่ยว!!! ระแสลมปราที่แผ่ออมาาร่าอพรายทะลุผ่านมวลอมิิลมปราพิเศษนเิเสียัไปทั่วทั้มิิ /ทำไมมันยาอย่านี้นะ/ พรายบนในใ ัหวะนั้นพรายเิารเสียสมาธิในารโรลมปราทำให้ารโรลมปราา่วไปและเิอาารธาุไฟเ้าแทรึ้น ในวินาทีนั้นเอพรายรีบเปลี่ยนไปโรลมปราแบบเิมทันทีเพื่อลวามเสียหายภายในร่าายให้น้อยที่สุ ทว่า ระแสลมปราในารโรลมปราแบบใหม่นั้นมีอานุภาพที่รุนแรเินไปทำให้มิิลมปราพิเศษเิารแร้าวและระเบิออ
ย้อนลับมาเวลาปัุบัน
“แ่ะว่าไป มะลิ ไม่เป็นไรหรอ ็เ้านายอเธอยัเป็นไอรายอยู่ไม่ใ่หรือไ แล้วมาอยู่ับผมนานนานี้........มันะีหรอ” พราย้มถามมะลิ้วยวามเป็นห่ว
“ไม่เป็นไรหรอเ้าหนู” เสียายราที่เหมือนับเสียอไอรายัึ้น้านวามืออพราย พรายรีบหันไปมอทันที แ่เพราะไม่มีิสัหารแผ่ออมาาัวอายรา พรายึเ้าใไ้ทันที่ว่าายราผู้นี้ือไอีพี่ายอไอราย
“เออ....ที่ว่าไม่เป็นไรนี่หมายวามเ่นไรหรือท่านไอี” พรายพูแบบเรๆ เพราะนเอ็พึ่เยพูแบบสุภาพสุๆ ็รั้นี้เอ เหุที่พราย้อพูแบบสุภาพับไอี็เป็นเพราะวามเารพนับถือและวาม่าออายุที่ห่าันรวมไปถึเวลานี้ไอีมีศัิ์เป็นถึเ้าสำนัหอเียวอี้วย
“็หมายวามว่าสุนััวนี้เป็นอเ้าแล้วยัไละ สาเหุ็เนื่อมาาสุนััวนี้ไ้ทำารหนีาเ้านายเ่าเป็นที่เรียบร้อยามเื่อนไอทาระบบแล้ว” พอไอีล่าวบ็ยื่นแหวนที่เยเป็นอไอรายให้ับพราย “รับไปสิ ถือว่าเป็นำอบุเล็ๆ น้อยๆ าายนหนึ่็แล้วัน”
พรายรับแหวนวนั้นพร้อมับล่าวอบุไอี แ่หลัาที่พรายนำแหวนไปสวมที่นิ้วี้้ายแล้วเยหน้าึ้นอีรั้ร่าอายรา็หายไปทำให้พรายเผลอยิ้มออมาโยไม่รู้ัว
/ในโลใบนี้ยัมีนที่เ่นานี้อยู่อีมามายนาไหนันนะ/ พรายิในใ
ความคิดเห็น