ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : รางวัล
\"พวกนายกินให้เต็มที่เลยนะ มื้อนี้เราเลี้ยงเอง\"
\"โห วิญช์ นึกอะไรขึ้นมาเนี่ยะ ระวังจะหมดตัวนะ เสียดายจัง รู้งี้น่ากินให้เยอะกว่าเดิม\"
\"ก็สั่งเพิ่มดิกฤษ ก็ไม่มีอะไรหรอก เราแค่อยากตอบแทนนะ\"
\"คิดมากจริงๆเลย หัวหน้านี่\" พูดจบผมกับวิญช์ก็หัวเราะ
\"พัฒน์เป็นอะไรไปเหรอ เห็นนั่งเงียบไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว\"วิญช์ถาม
\"ช่างเขาเถอะวิญช์ เขาแปลกๆแบบนี้แหละ\" ผมพูดเสียงประชด
\"คือเรา....เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอก\"
\"มีงี้ด้วย อ๊ะ เสียงเรียก สงสัยต้องไปประชุมแล้วละ\"
\"ที่สนามหรือป่าววิญช์\"
\"ใช่ รีบไปเถอะ อ๊ะ เดินกันไปก่อนนะ เดี๋ยวเราไปจ่ายตังค์ก่อน\"
\"ได้ๆ รีบตามไปละ\"
.....................................
ผมกับพัฒน์รีบวิ่งมาที่แถว ห้องอื่นก็ทยอยมาเข้าแถวด้วย
วิญช์เองก็วิ่งกระหืดกระหอบมาพรพร้อมกับหลิ่วตาให้ ผมยิ้มตอบ
เมื่อเห็นว่านักเรียนเรียบร้อยดีแล้ว ผ.อ.ก็ขึ้นที่แท่นแล้วพูด
\"เป็นไงกันบ้าง คงไม่หนักหนาเกินไปใช่ไหม\"ผ.อ.พูดอย่างอารมณ์ดี
มีเสียงนักเรียนล้อเลียนนิดหน่อย
\"ครูรู้ว่าพวกเธอทำได้เต็มที่แล้ว อย่างน้อยก็ให้เห็นถึงความสามัคคีของพวกเธอ\"
\"ส่วนเรื่องของราววัลนั้นเป็นแค่ตัวเสริมเท่านั้นเอง ครูจะประกาศราววัลละนะ\"
\"รางวัลที่ 3 60คะแนน ห้อง 4/6 ขอตัวแทนขึ้นมารับรางวัลด้วย\"
เสียงปรบมือดังขึ้น มีนักเรียนหญิงคนหนึ่ง ท่าทางดูมั่นใจมากเลย แต่เธอก็สวยจริงๆ
เดินขึ้นเวทีอย่างมีสง่า ไหว้แล้วก็รับรางวัล เป็นซอง คิดว่าคงเป็นเงินแน่ๆ เธอยิ้มอยุ่บนเวทีอยู่ครู่หนึ่ง
แล้วก็ลงไปที่แถวของตัวเอง เพื่อนๆหันมามุงเธอ บางคนทำสีหน้าตื่นเต้น
\"รางวัลที่ 2 85คะแนน มี 2 ห้อง ห้อง 4/2 และ 4/5\"
มีนักเรียนชายท่าทางภูมิฐาน ใส่แว่นหนาเตอะลุกจากแล้วห้อง 4/2 แล้วก็นักเรียนชาย ท่าทางเรียบร้อย
ดูเด็กกว่าจะเป็นม.4 ขึ้นไปรับรางวัล รับรางวัลแล้วทั้งคู่ก็รีบลงกลับไปที่แถวของตัวเองทันที
\"รางวัลที่ 1 100 คะแนนเต็ม เยี่ยมมาก ครูไม่ห่วงเรื่องความสามัคคีห้องนี้ละ ห้อง 4/1\"
เสียงเฮลั่นจากห้องของเราเอง ห่องอื่นๆก็ปรบมือพร้อมหันมาดู ผมหันไปสบตากับวิญช์ แล้วพยักหน้าให้
เขาออกไป แล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินออกไปที่เวที รับรางวัลที่เป็นกล่องเล็กๆ เล็กมากดูเหมือนจะเป็นกล่องแหวน
ด้วยซ้ำ แต่คงไม่ใช่หรอก วิญช์รับแล้วหันมาที่แถวเรา ทุกคนปรบมือเสียงดังเป็นพิเศษ
เมื่อวิญช์กลับลงมานั่งที่แล้ว ผ.อ.ก็พูดขึ้นอีกครั้ง
\"เอาละๆ สำหรับวันนี้ ครูคิดว่าพวกเธอคงเหนื่อยกันมามากแล้ว ขอให้ทุกคนแยกย้ายกันตามอัธยาศัย
จะไปเดินเล่น หรือว่าพูดคุยกับรุ่นพี่ หรือจะกลับไปที่หอ ก็ตามใจ ขอให้ทุกคนโชคดี กับการเรียน
การสอนที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ สวัสดีทุกคน\"
นักเรียนทุกคนยกมือไหว้พร้อมกับกล่าวสวัสดีผ.อ.ก่อนจะแยกย้ายกันไป เหลือกันแต่ห้องเราที่มามุงดูวิญช์
กันด้วยความตื่นเต้น
\"นี่ รีบๆเปิดดูสิ อยากรู้จักเลยว่าข้างในมันจะเป็นอะไร\" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเร่งวิญช์
\"ได้ๆ เราจะรีบเปิดดูเดี๋ยวนี้\"
เมื่อวิญช์เปิดฝากล่อง ก็เห็นเป็นกุญแจดอกเล็กๆ วิญช์หยิบขึ้นมาดูอย่างละเอียด
\"กุญแจอะไรเนี่ยะ เขียนไว้ว่า 381\"
\"นั่นสิ เราจะถามใครได้ละ\"เสียงเอกพูดขึ้น
\"ยอดเยี่ยมจริงๆ พวกเธอไม่รู้จริงๆเหรอ ว่ามันหมายความว่าไง\"เสียงไจซ์เด็กผู้หญิงที่ท่าทาง
เป็นเด็กเรียน แต่สวยมากคนหนึ่งพูดขึ้น พร้อมกับสีหน้าตื่นเต้น
\"เธอรู้เหรอ ไจซ์\" วิญช์ถามขึ้นเสียงงงๆ
\"รู้สิ พี่เราเคยอยู่ที่นี่มาก่อน แล้วก็ได้ใช้ห้องนั้นด้วย\"
\"เป็นคล้ายๆกับว่า เป็นห้องลับ เอ...ไม่ใช่สิ เรียกว่าเป็นห้องอีกห้องของห้องเราก็ได้\"
หลายคนทำหน้างงๆ ไจซ์ยกมือขึ้น 2 ข้างแล้วลูบผมยาวสลวยของเธอ
\"ฉันจะพูดอย่างไรดี ง่ายๆนะ คือว่าเราได้ห้องไว้ใช้อีกห้อง เข้าใจนะ\"
\"แล้วห้องนั้นเป็นยังไงละ ห้องเปล่าๆเหรอ\"ผมถาม
\"ไม่หรอกกฤษ เป็นห้องที่แสนวิเศษเลย เหมือนกับว่าพวกเราได้มีโลกส่วนตัว
ในเวลาที่เบื่อๆเลยละ ในห้องนั้นนะ จะมี ทั้งคอมพิวเตอร์ อินเตอร์เนต โฮมเชียร์เตอร์
หนังสือทั้งความรู้ และบันเทิงมากมาย ขนาดว่าห้องสมุดเรายังไม่มีเลยนะบางเล่มนะ
ที่สำคัญ พวกเราเท่านั้นที่ได้ใช้ คนอื่นไม่มีสิทธิ์ใช้ ฟังนะ แม้แต่อาจารย์ก็ตาม\"
\"โห ขนาดนั้นเชียวเหรอ ฟังดูยิ่งใหญ่จริง\" พัฒน์พูดขึ้นบ้าง
\"ใช่ นั่นก็หมายความว่า เราไม่ต้องไปใช่คอมที่ห้องคอมรวม ไม่ต้องไปดูหนังที่ห้องโสต
ร่วมกันห้องอื่นๆ และที่ฉันภูมิใจที่สุดคือ หนังสือละ มีมากมายจริงๆ พี่สาวฉันชอบอ่านหนังสือนะ
แต่เชื่อไหมว่าพี่ฉันอยู่ที่นี่3ปี ก็ยังอ่านหนังสือในห้องนั้นได้ไม่ถึงครึ่งเลย\"
เสียงนักเรียนอุทานดังขึ้น ขนาดนั้นจริงๆเลยเหรอเนี่ยะ
\"แต่กุญแจมีแค่ดอกเดียวเอง เราจะแบ่งกันยังไงละ\" วิญช์ถาม
\"ไม่หรอกนะ นี่คงเป็นแค่ตัวอย่างละ เพราะจริงๆมันต้องใช้บัตรนักเรียนเรา
เสียบแล้วประตูก็จะเปิด\"
\"เยี่ยม เธอนี่รู้เรื่องมากดีทีเดียวเลยนะ หทัยชนก\"
เสียงผ.อ.ดังขึ้น พวกเราหันไปดู ผ.อ.ยืนยิ้มอยู่
\"อ๊ะ ผ.อ. เอ่อ คือพี่สาวหนูเล่าให้ฟังนะค่ะ\"
\"ครูก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอนี่ พี่สาวเธอเหรอ เอ.... หทัยกาญจน์หรือเปล่า\"
\"ค่ะ ผ.อ.\"
\"อ๋อ ถึงว่า พี่กับน้องไม่ต่างกันเลย พี่เธอเป็นถึงนักเรียนยอดเยี่ยมอันดับ 1 ของรุ่นนั้นเลยนะ\"
\"ค่ะ หนูทราบดี\"
\"อืม ห้องนั้นต้องใช้บัตรนักเรียนจริงๆ จะได้พรุ่งนี้ละ\"
\"ครับ งั้น พวกเราแยกย้ายกันเอะ เดี๋ยวห้องอื่นๆจะหมั่นใส้เอา\"วิญช์พูด
พวกเรารวมทั้งผ.อ.หัวเราะ ก่อนจะแยกย้ายกันไปคนละทาง
\"อ้าวกฤษ ทำไมยังไม่ไปละ รอพัฒน์เหรอ\" วิญช์ถาม
\"เอ่อ ใช่ กุญแจอยู่ที่เขานะ\"
\"นั่นไง เค้ายืนมองนายอยู่ใต้ต้นไม้โน่น เราจะไปซื้อของสักหน่อย ค่อยตามไปนะ\"
\"อือ เดี๋ยวเจอกัน\"
\"โห วิญช์ นึกอะไรขึ้นมาเนี่ยะ ระวังจะหมดตัวนะ เสียดายจัง รู้งี้น่ากินให้เยอะกว่าเดิม\"
\"ก็สั่งเพิ่มดิกฤษ ก็ไม่มีอะไรหรอก เราแค่อยากตอบแทนนะ\"
\"คิดมากจริงๆเลย หัวหน้านี่\" พูดจบผมกับวิญช์ก็หัวเราะ
\"พัฒน์เป็นอะไรไปเหรอ เห็นนั่งเงียบไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว\"วิญช์ถาม
\"ช่างเขาเถอะวิญช์ เขาแปลกๆแบบนี้แหละ\" ผมพูดเสียงประชด
\"คือเรา....เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอก\"
\"มีงี้ด้วย อ๊ะ เสียงเรียก สงสัยต้องไปประชุมแล้วละ\"
\"ที่สนามหรือป่าววิญช์\"
\"ใช่ รีบไปเถอะ อ๊ะ เดินกันไปก่อนนะ เดี๋ยวเราไปจ่ายตังค์ก่อน\"
\"ได้ๆ รีบตามไปละ\"
.....................................
ผมกับพัฒน์รีบวิ่งมาที่แถว ห้องอื่นก็ทยอยมาเข้าแถวด้วย
วิญช์เองก็วิ่งกระหืดกระหอบมาพรพร้อมกับหลิ่วตาให้ ผมยิ้มตอบ
เมื่อเห็นว่านักเรียนเรียบร้อยดีแล้ว ผ.อ.ก็ขึ้นที่แท่นแล้วพูด
\"เป็นไงกันบ้าง คงไม่หนักหนาเกินไปใช่ไหม\"ผ.อ.พูดอย่างอารมณ์ดี
มีเสียงนักเรียนล้อเลียนนิดหน่อย
\"ครูรู้ว่าพวกเธอทำได้เต็มที่แล้ว อย่างน้อยก็ให้เห็นถึงความสามัคคีของพวกเธอ\"
\"ส่วนเรื่องของราววัลนั้นเป็นแค่ตัวเสริมเท่านั้นเอง ครูจะประกาศราววัลละนะ\"
\"รางวัลที่ 3 60คะแนน ห้อง 4/6 ขอตัวแทนขึ้นมารับรางวัลด้วย\"
เสียงปรบมือดังขึ้น มีนักเรียนหญิงคนหนึ่ง ท่าทางดูมั่นใจมากเลย แต่เธอก็สวยจริงๆ
เดินขึ้นเวทีอย่างมีสง่า ไหว้แล้วก็รับรางวัล เป็นซอง คิดว่าคงเป็นเงินแน่ๆ เธอยิ้มอยุ่บนเวทีอยู่ครู่หนึ่ง
แล้วก็ลงไปที่แถวของตัวเอง เพื่อนๆหันมามุงเธอ บางคนทำสีหน้าตื่นเต้น
\"รางวัลที่ 2 85คะแนน มี 2 ห้อง ห้อง 4/2 และ 4/5\"
มีนักเรียนชายท่าทางภูมิฐาน ใส่แว่นหนาเตอะลุกจากแล้วห้อง 4/2 แล้วก็นักเรียนชาย ท่าทางเรียบร้อย
ดูเด็กกว่าจะเป็นม.4 ขึ้นไปรับรางวัล รับรางวัลแล้วทั้งคู่ก็รีบลงกลับไปที่แถวของตัวเองทันที
\"รางวัลที่ 1 100 คะแนนเต็ม เยี่ยมมาก ครูไม่ห่วงเรื่องความสามัคคีห้องนี้ละ ห้อง 4/1\"
เสียงเฮลั่นจากห้องของเราเอง ห่องอื่นๆก็ปรบมือพร้อมหันมาดู ผมหันไปสบตากับวิญช์ แล้วพยักหน้าให้
เขาออกไป แล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินออกไปที่เวที รับรางวัลที่เป็นกล่องเล็กๆ เล็กมากดูเหมือนจะเป็นกล่องแหวน
ด้วยซ้ำ แต่คงไม่ใช่หรอก วิญช์รับแล้วหันมาที่แถวเรา ทุกคนปรบมือเสียงดังเป็นพิเศษ
เมื่อวิญช์กลับลงมานั่งที่แล้ว ผ.อ.ก็พูดขึ้นอีกครั้ง
\"เอาละๆ สำหรับวันนี้ ครูคิดว่าพวกเธอคงเหนื่อยกันมามากแล้ว ขอให้ทุกคนแยกย้ายกันตามอัธยาศัย
จะไปเดินเล่น หรือว่าพูดคุยกับรุ่นพี่ หรือจะกลับไปที่หอ ก็ตามใจ ขอให้ทุกคนโชคดี กับการเรียน
การสอนที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ สวัสดีทุกคน\"
นักเรียนทุกคนยกมือไหว้พร้อมกับกล่าวสวัสดีผ.อ.ก่อนจะแยกย้ายกันไป เหลือกันแต่ห้องเราที่มามุงดูวิญช์
กันด้วยความตื่นเต้น
\"นี่ รีบๆเปิดดูสิ อยากรู้จักเลยว่าข้างในมันจะเป็นอะไร\" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเร่งวิญช์
\"ได้ๆ เราจะรีบเปิดดูเดี๋ยวนี้\"
เมื่อวิญช์เปิดฝากล่อง ก็เห็นเป็นกุญแจดอกเล็กๆ วิญช์หยิบขึ้นมาดูอย่างละเอียด
\"กุญแจอะไรเนี่ยะ เขียนไว้ว่า 381\"
\"นั่นสิ เราจะถามใครได้ละ\"เสียงเอกพูดขึ้น
\"ยอดเยี่ยมจริงๆ พวกเธอไม่รู้จริงๆเหรอ ว่ามันหมายความว่าไง\"เสียงไจซ์เด็กผู้หญิงที่ท่าทาง
เป็นเด็กเรียน แต่สวยมากคนหนึ่งพูดขึ้น พร้อมกับสีหน้าตื่นเต้น
\"เธอรู้เหรอ ไจซ์\" วิญช์ถามขึ้นเสียงงงๆ
\"รู้สิ พี่เราเคยอยู่ที่นี่มาก่อน แล้วก็ได้ใช้ห้องนั้นด้วย\"
\"เป็นคล้ายๆกับว่า เป็นห้องลับ เอ...ไม่ใช่สิ เรียกว่าเป็นห้องอีกห้องของห้องเราก็ได้\"
หลายคนทำหน้างงๆ ไจซ์ยกมือขึ้น 2 ข้างแล้วลูบผมยาวสลวยของเธอ
\"ฉันจะพูดอย่างไรดี ง่ายๆนะ คือว่าเราได้ห้องไว้ใช้อีกห้อง เข้าใจนะ\"
\"แล้วห้องนั้นเป็นยังไงละ ห้องเปล่าๆเหรอ\"ผมถาม
\"ไม่หรอกกฤษ เป็นห้องที่แสนวิเศษเลย เหมือนกับว่าพวกเราได้มีโลกส่วนตัว
ในเวลาที่เบื่อๆเลยละ ในห้องนั้นนะ จะมี ทั้งคอมพิวเตอร์ อินเตอร์เนต โฮมเชียร์เตอร์
หนังสือทั้งความรู้ และบันเทิงมากมาย ขนาดว่าห้องสมุดเรายังไม่มีเลยนะบางเล่มนะ
ที่สำคัญ พวกเราเท่านั้นที่ได้ใช้ คนอื่นไม่มีสิทธิ์ใช้ ฟังนะ แม้แต่อาจารย์ก็ตาม\"
\"โห ขนาดนั้นเชียวเหรอ ฟังดูยิ่งใหญ่จริง\" พัฒน์พูดขึ้นบ้าง
\"ใช่ นั่นก็หมายความว่า เราไม่ต้องไปใช่คอมที่ห้องคอมรวม ไม่ต้องไปดูหนังที่ห้องโสต
ร่วมกันห้องอื่นๆ และที่ฉันภูมิใจที่สุดคือ หนังสือละ มีมากมายจริงๆ พี่สาวฉันชอบอ่านหนังสือนะ
แต่เชื่อไหมว่าพี่ฉันอยู่ที่นี่3ปี ก็ยังอ่านหนังสือในห้องนั้นได้ไม่ถึงครึ่งเลย\"
เสียงนักเรียนอุทานดังขึ้น ขนาดนั้นจริงๆเลยเหรอเนี่ยะ
\"แต่กุญแจมีแค่ดอกเดียวเอง เราจะแบ่งกันยังไงละ\" วิญช์ถาม
\"ไม่หรอกนะ นี่คงเป็นแค่ตัวอย่างละ เพราะจริงๆมันต้องใช้บัตรนักเรียนเรา
เสียบแล้วประตูก็จะเปิด\"
\"เยี่ยม เธอนี่รู้เรื่องมากดีทีเดียวเลยนะ หทัยชนก\"
เสียงผ.อ.ดังขึ้น พวกเราหันไปดู ผ.อ.ยืนยิ้มอยู่
\"อ๊ะ ผ.อ. เอ่อ คือพี่สาวหนูเล่าให้ฟังนะค่ะ\"
\"ครูก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอนี่ พี่สาวเธอเหรอ เอ.... หทัยกาญจน์หรือเปล่า\"
\"ค่ะ ผ.อ.\"
\"อ๋อ ถึงว่า พี่กับน้องไม่ต่างกันเลย พี่เธอเป็นถึงนักเรียนยอดเยี่ยมอันดับ 1 ของรุ่นนั้นเลยนะ\"
\"ค่ะ หนูทราบดี\"
\"อืม ห้องนั้นต้องใช้บัตรนักเรียนจริงๆ จะได้พรุ่งนี้ละ\"
\"ครับ งั้น พวกเราแยกย้ายกันเอะ เดี๋ยวห้องอื่นๆจะหมั่นใส้เอา\"วิญช์พูด
พวกเรารวมทั้งผ.อ.หัวเราะ ก่อนจะแยกย้ายกันไปคนละทาง
\"อ้าวกฤษ ทำไมยังไม่ไปละ รอพัฒน์เหรอ\" วิญช์ถาม
\"เอ่อ ใช่ กุญแจอยู่ที่เขานะ\"
\"นั่นไง เค้ายืนมองนายอยู่ใต้ต้นไม้โน่น เราจะไปซื้อของสักหน่อย ค่อยตามไปนะ\"
\"อือ เดี๋ยวเจอกัน\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น