เพื่อนกัน วันฟ้าใส

ลำดับตอนที่ #3 : เพื่อนใหม่

...จิ๊บ...จิ๊บ....



อ๊ะ เสียงนกร้อง เช้าแล้วเหรอ อากาศกำลังเย็นสบาย นอนต่ออีกแปปละกัน



ซะที่ไหนละ!!! -*- a ต้องรีบตื่นสิ เดี๋ยวก็โดนดุหรอก



ผมรีบลุกขึ้นจากที่นอนอันอบอุ่น วันนี้อากาศหนาวจัง สงสัยอยู่ในป่าในเขาแน่เลย -*-



เมื่อก้าวเท้าออกจากผ้าห่ม แล้วก้าวลงบนพื้น บรื๋อ -*- ทำไมมันเย็นยังงี้เนี่ยะ



โอ้ย อยากกลับไปซุกที่ผ้าห่มแล้วนอนต่อจัง ผมคิดแล้วหันกลับไปที่ที่ผมนอน



อ๊ะ นายคนนั้นก็ยังไม่ตื่นนี่ อะไรฟะ -*- นอนก่อนเราอีกแท้ๆ



\"นายๆ ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวไปสายอาจารย์จะดุเอานะ\"



\"อือๆๆ แปปละกัน ขออีก5นาที นะนะ\"นายคนนั้นงัวเงียตอบ



\"ไม่ได้นะเดี๋ยวสาย\"ผมพูด เมื่อไปมองนาฬิกา เพิ่งจะ6โมงครึ่ง



\"เฮ้อ ตามใจ นี่หกโมงครึ่งแล้วนะ งั้นเราไปอาบน้ำก่อนนะ\"



เสียงนายคนนั้นครางอือๆ เฮ้อ ลูกคนรวยก็งี้ละ ตื่นเช้าไม่ค่อยจะเป็น



เมื่อผมเดินเข้าห้องน้ำ แล้วเปิดเครื่องทำน้ำอุ่น  อา.... สบายตัวดีจัง เหมือนอยู่บนสวรรค์เลย



เมื่อเห็นแปรงสีฟันกับยาสีฟัน ผมนึกถึงเรื่องเมื่อคืน อยู่ๆหน้าก็ร้อนผ่าวขึ้นมา



จะคิดถึงทำไมอีกฟะ -*-



ผมพยายามจะไม่นึกถึงแล้วอาบน้ำ แปรงฟัน ถูสบู่ เมื่อเสร็จภารกิจในห้องน้ำก็ออกไปเปลี่ยนเป็นชุดกีฬา



อ้าว นายคนนั้นยังไม่ตื่นอีก -*-



\"นี่ๆ ยังไม่รีบตื่นอีก เดี๋ยวอาจารย์ก็มาลากออกไปหรอก เราไม่ช่วยนะ\"



\"อือๆ ตื่นแล้วๆ\" นายคนนั้นลุกขึ้นพร้อมกับบิดขี้เกียจ



\"อะไรเนี่ยะ ยังเช้าอยู่เลย\"



\"เช้าที่ไหนละ จะ7โมงแล้ว\"



\"ก็เช้าไหมละ อาจารย์เขานัดกี่โมงเนี่ยะ\"



\"เราก็อยู่พร้อมกับนาย แล้วจะถามใคร รีบๆไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวเราไปดูอาจารย์เอง\"



\"อือ ยืมยาสีฟันด้วย\"



\"อยู่ในห้องน้ำแล้ว\"



อะไรนักหนาเนี่ยะ -*-



ผมเดินไปที่หน้าต่างแล้วมองไปที่สนาม เห็นมีเด็ก2 - 3 คนกำลังเดินเล่นบ้างก็นั่งที่ศาลาริมสนาม เด็กยังไม่มากเลย



คงยังไม่ถึงเวลาอะนะ ^^



\"นาย เราลงไปรอข้างล่างนะ อย่าลืมล็อคกุญแจนะ กุญแจเราเอาไปแล้ว\"



ผมหันไปเตือนนายคนนั้น อ้าว ประตูห้องน้ำยังเปิดอยู่



ผมเดินไปที่ห้องน้ำ เปิดเข้าไป



ภาพที่เห็นคือนายคนนั้นเอาขันตั้งเป็นหมอนพิงกับอ่างน้ำ แล้วนั่งหลับบนชักโครก



ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว



ซ่า!!!



\"เฮ้ยๆ อะไรเนี่ยะ เปียกหมดแล้ว ที่นอนก็เปียกหมดหรอก\"



\"อ้อ เหรอ เปียกเหรอ น่าจะยังงั้นนะ\"



\"อ้าว เฮ้ย เผลอหลับได้ไงนะ\"



\"จะไปรู้นายเหรอ รีบๆอาบละ เราลงไปรอข้างล่าง อย่าลืมล๊อคกุญแจละ ลูกกุญแจเราเอาไปแล้ว\"



\"อือ ได้ๆ\"



ผมออกจากห้อง แล้วล็อคกุญแจ แล้วกึ่งวิ่งกึ่งเดินลงบันไดเพื่อลงไปข้างล่าง โห ทำไมข้างนอกอากาศหนาวยังงี้เนี่ยะ



เมื่อลงมาข้างล่างเห็นเด็กนักเรียนเยอะขึ้น คงเริ่มทยอยมากันแล้ว



ผมเดินไปนั่งที่ศาลาริมสนามที่ว่างหลังหนึ่ง อากาศหนาวแต่สดชื่นแฮะ ในสนามมีหมอกจางๆด้วย เมื่อมองไปที่ภูเขาก็มีหมอกปกคลุมไปกว่า



ครึ่ง ที่นี่อากาศชื้นมากเลยนะเนี่ยะ



ผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย



\"นาย ที่อื่นเต็มหมดแล้ว เราขอนั่งด้วยนะ\"



เสียงๆหนึ่งดังใกล้ๆผม ผมนึกว่าเป็นเสียงนายคนนั้น แต่ไม่ใช่



เมื่อหันไปดูเจ้าของเสียงเป็นเด็กผู้ชายสูงประมาณผม สวมชุดกีฬาสีเทาทั้งชุดยืนเกาะเสาศาลาอยู่ ยืนมองมาทางผม



\"ได้สิ ตามสบาย\"



\"ขอบใจนะ\"



ผมก็พยักหน้า แล้วมองไปที่ภูเขาอีก



\"นาย ชื่ออะไรเหรอ\" เขาถามชื่อผม



\"กฤษ แล้วนายละ\"



\"เราชื่อ วิญช์\"



\"อือ ยินดีที่รู้จักนะ\"



\"เช่นกัน เอ่อ อยู่ห้องไหนอะ\"



\"ห้องเรียนหรือว่าห้องที่พักละ\"



\"ก็ ทั้ง2อย่างละ\"



\"ห้องเรียนอยู่ห้อง1 ส่วนห้องพักอยู่ชั้น6แนะ\"



\"อ้าวเหรอ เราก็อยู่ห้อง 1 นะ\"



\"ห้องเดียวกันสิ ได้เพื่อนร่วมชั้นแล้ว\"



ผมคุยกับเพื่อนใหม่ที่เพิ่งรู้จักเมื่อกี้นี้เอง คุยดีแฮะ คงคบเป็นเพื่อนได้ละ



\"นี่ วิญช์ อาจารย์เขานัดเรากี่โมงกันเหรอ\"



\"เอ่อ ไม่รู้สิ อาจารย์ไม่ได้บอกไม่ใช่เหรอ เอ..หรือว่าจะบอก เราก็ไม่แน่ใจนะ\"



\"เหรอ อือ ไม่เป็นไรหรอก เรารอที่นี่อาจารย์มากเราก็เจอเอง\"



\"ใช่ อากาศดีนะ เราอยากนอนต่อเลย\"



\"นั่นสิ เราเองก็ไม่อยากตื่นเลย อยากนอนอีก\"ผมพูดตามความรู้สึกจริง



แต่ทำไมนายคนนั้นลงมาช้านักนะเนี่ยะ



พูดไม่ทันขาดคำ นายคนนั้นก็เดินลงมา ตายยากแฮะ



นายคนนั้นเดินมาหาผมที่ศาลา หันมองวิญช์ด้วยความแปลกใจ วิญช์พยักหน้าให้ แล้วนายคนนั้นก็นั่งลงด้านหนึ่งของที่นั่ง



\"นี่ นาย ทำไมลงมาช้านัก\"



\"ก็เราล็อคกุญแจไม่ได้อะ เลยช้า\"



กำเวร -*- เหอะๆ นี่มันคนหรือลิงชิมแปนซีกันแน่เนี่ยะ ลิงน่าจะรู้เรื่องกว่าหมอนี่แฮะ



\"แล้วนี่ ใครอะ\" นายคนนั้นมองไปทางวิญช์



\"อ๋อ เราชื่อวิญช์นะ อยู่ห้อง 1 นายละชื่ออะไร\"



\"เหรอ อือ เราชื่อพัฒน์ อยู่ห้อง 1 เหมือนกัน\"



อะไรนะ!!  นายคนนั้นก็อยู่ห้อง 1 เหรอ -*- ไม่อยากเชื่อ



\"สรุปว่าพวกเราอยู่ห้อง 1 กันหมดเลยเหรอ\"วิญช์พูดอย่างดีใจ



\"เหรอ นาย เอ่อ..กฤษ นายก็อยู่ห้อง 1 เหรอ\"



\"ใช่ ทำไมเหรอ\"



\"เอ่อ เปล่าหรอก ว่าแต่ ไหนอาจารย์ละ\"



\"ยังไม่มาเลย รอไปก่อนเถอะ\"



ผมกับวิญช์คุยถึงเรื่องต่างๆ ในโรงเรียน รวมไปถึงสงสัยว่าอาจารย์ที่สอนในแต่ละวิชาจะเป็นยังไง



\"พัฒน์ เป็นอะไรเหรอ\" เสียงวิญช์ถามนายคนนั้น ด้วยสงสัยว่าเสียงที่เงียบไป



\"เอ่อ เรา... เราพูดไม่ค่อยเก่ง เอ้ย เราง่วงนอนนะ\"นายคนนั้นตอบ



\"เหรอ ทำไมนายนอนเยอะจังเมื่อคืนก็นอนก่อนเราอีก\"



\"เปล่าหรอก เมื่อคืนเรานอนไม่หลับนะ\"



\"ไม่หลับได้ไง เสียงกรนนายทำเรารำคาญจนหลับไปเลย\"



วิญช์กับผมหัวเราะ นายคนนั้นหน้าแดงนิดๆ



\"ก็ เราตื่นมาอีกทีตี2แล้วนอนไม่หลับนะ เพิ่งหลับอีกทีตี4ละมั้ง\"



\"งั้นหรอกเหรอ งั้นเราก็ขอโทษละกัน\"



ไม่ทันพูดอะไรไปมากกว่านี้ก็ได้ยินเสียงนกหวีดเรียก



\"อ๊ะ อาจารย์มาแล้ว ไปกันเถอะ\"



ผมพูดพลางรีบเดินไปที่อาจารย์



\"สวัสดีทุกคน พอดีครูตื่นสายนิดหน่อย ก็อากาศมันน่านอนครูเลยนอนต่อไปแปปนึง ไม่ว่ากันนะ\"



อ้าว มีงี้อีก เราก็อุส่าห์รีบออกมา -*-



\"อีกอย่าง ครูขาเจ็บด้วย คงวิ่งไปกับพวกเธอไม่ได้\"



อ้าว -*- เอาไงกันแน่ แต่ดีแล้วละ ไม่ต้องวิ่ง จะได้ไปนอนต่อ อิอิ ^^



\"แต่ไม่ต้องเสียใจ ครูมีอะไรให้เธอทำแทนอยู่แล้ว อย่าเพิ่งโวยวายสิ ไม่ยากหรอก แค่ให้ถามเชื่อเพื่อนเท่านั้นเอง\"



อาจารย์รีบบอกเมื่อเสียงนักเรียนดังขึ้น



ให้ถามชื่อเพื่อนเหรอ เอ...กี่คนนะ



\"ถามคนละกี่คนครับ\" วิญช์ถามอาจารย์



\"ก็ ให้มากที่สุดเท่าที่มากได้ละกัน ก็เป็นเพื่อนเธอทั้งหมด ไม่ช้าก็เร็วพวกเธอก็ต้องรู้จักกันอยู่ดี อ้อ! ที่สำคัญ



พรุ่งนี้มีการรับน้องใหม่ด้วย ฟิตร่างกายมาดีๆละ อย่าหาว่าครูไม่เตือน\"



หา!! รับน้องใหม่ เสียงนักเรียนดังขึ้นอีกครั้ง ผมเองก็คิดหนัก จะเป็นยังไงบ้างนะ



\"นี่ๆ ไม่ต้องตกใจขนาดนั้น ไม่มีอะไรอันตรายหรอก พวกพี่กับครูก็ช่วยกันคิด ไม่มีอันตรายจริงๆ รับรอง\"



ผมฟังแล้วก็ค่อยวางใจ พร้อมกับมองไปที่ ตึก 2 ตึก ที่อยู่ถัดจากตึกพวกผมไปอีก



\"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ก็ถามชื่อเพื่อนได้เลยนะ อ้อ มีอาหารขายแล้วนะที่โรงอาหาร ส่วนเรื่องเครื่องใช้กับขนม มีซุปเปอร์อยู่ข้างตึก 4 กับตึก 6



แล้วถ้าต้องการออกไปข้างนอก ไปซื้อของหรือธุระ บอกรถโรงเรียนได้ แต่ถ้าจะให้ดีก็ไปหลายๆคนนะ ประหยัดน้ำมันช่วยชาติกันนิดนึง\"



เมื่ออาจารย์ไปแล้ว เด็กนักเรียนทั้งหญิงชายก็ต่างเดินทักทายเพื่อนๆแล้วก็จดชื่อด้วยกระดาษที่ได้รับแจกในมือ เสียงหัวเราะกับเสียงพูด



คุยอย่างตื่นเต้นดังไปทั่ว



\"นี่ กฤษ ได้กี่คนแล้วละ\" เสียงวิญช์ถามเสียงหอบๆ



\"ได้ 45คน อ๊ะ ไม่สิ รวมนายด้วยก็เป็น 46\"



\"อะนะ เราก็รวมนายด้วยได้เท่าไรเนี่ยะ 1 2 3 ....อื้อ54คน\"



\"โหได้เยอะเลยแฮะ\"



\"ก็เล่นเอาหอบอย่างที่เห็นเนี่ยะละ อ้อ ลืมพัฒน์ไปอีกคนได้ 55 คนแล้ว\"



นั่นสิ นายคนนั้นไปไหนเนี่ยะ



ผมหันมองหานายคนนั้น เห็นนายคนนั้นยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มผู้หญิงที่รุมล้อม เมื่อกลุ่มผู้หญิงเริ่มจางไปแล้ว ผมจึงเดินไปหา



\"ไหน ได้กี่คนแล้ว อือ ไม่น้อยแฮะ แต่ทำไมได้แต่ผู้หญิง อิจฉานะเนี่ยะ\"ผมล้อนายคนนั้นเล่น



\"ก็ไม่ได้จะเอาหรอก แต่เค้าเข้ามาเขียนให้เอง ก็ดีเหมือนกันไม่ต้องเดินเหนื่อย\"



ผมแอบแหวะในใจ เออ ทีใครทีมัน มันหน้าตาดี ก็ปล่อยมันไป



\"อ้อ เหรอ อือ อย่าลืมหาผู้ชายบ้างนะ\"



\"ก็ได้แล้วนี่ไง\"



\"ใครเหรอ\"



\"ก็นายไง\"



\"เราคนเดียวเหรอ\"



\"ใช่\"



\"มีวิญช์อีกคน อย่าลืมเขียนละ\"



\"เหรอ อือ ได้\"



\"งั้น เอ่อ.. เราไปหาต่อนะ\"



ผมพูดแล้ววิ่งไปหาคนที่คิดว่ายังไม่ได้จดชื่อ ทำไมเราต้องวิ่งด้วย แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยแฮะ เพราะเหนื่อยมั้ง



เมื่อหารายชื่อจนครบ 254 คน -*- ผมกับวิญช์ก็ไปนั่งที่ศาลาเดิมที่นั่งตอนเช้า



\"โห เล่นเอาเหนื่อยแฮะ ได้ครบไหมวิญช์\"



\"ครบ 254ไหม\"



ผมพยักหน้า แล้วมองหานายคนนั้น



\"มองหาใครเหรอ พัฒน์เหรอ\"



\"อ้อ เปล่า นี่ก็จะ9โมงแล้ว ไม่ได้กินข้าวเช้าเลย ไปหาข้าวกินไหม\"



\"นั่นสิ เราก็หิวเหมือนกัน ไปชวนพัฒน์ด้วยสิ\"



\"เหรอ อือ แต่ไม่รู้อยู่ไหนนะสิ\"



ผมกับวิญช์เดินหานายคนนั้น จนเห็นนายคนนั้นนั่งอยู่กับฟุตบาทจึงชวนไปกินข้าวด้วย



นายคนนั้นก็พยักหน้าแล้วก็เดินไปที่โรงอาหาร เป็นอะไรของเขาอีกนะ -*-สีหน้าไม่ค่อยดีเลย