คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Part 4
4
[Dara]
“หะ! ว่าไงนะอยู่ๆเธอก็ได้เป็นผู้บริหารบริษัท…” จียงขับรถมารับฉันที่หน้าบริษัท.. ตอนฉันเดินออกจากห้องมาห้องนั้นคือห้องที่อยู่ข้างๆห้องสัมภาษณ์.. แล้วจะให้ฉันเดินไกลทำไมเนี้ย
“แล้วทำไมเธอถึงได้เป็นละ..” จียงขับรถเลี้ยวเข้าไปในลานจอดรถของคอนโดฉัน และจอสนิท
“ฉันไปละ กลับบ้านดีๆด้วยนะ” ฉันบ้ายบาย จียงก่อนจะปิดประตูรถและเดินหันหลังขึ้นตึกไป โดยที่ไม่ได้ตอบคำถามของเขาสักนิด
“เป็นวันที่แปลกประหลาดสะจริง…” ฉันเดินพึมพำเข้าไปในลิฟต์..
“ช่วยกดชั้น 21 ให้หน่อยนะคะ” ฉันเดินเข้าไปพิงผนังลิฟต์ และถอนหายใจออกมาสุดๆโดยที่ไม่เกรงใจคนที่อยู่ในลิฟต์ด้วย.. มีกันแค่สองคนเองนิน่า..
ปิ้ง!
เสียงลิฟต์ที่ดังขึ้นเพื่อบอกว่าถึงชั้นที่ต้องการแล้ว ฉันเลยเดินออกมาโดยที่ไม่สนใจใครอีกคน.. ที่กดลิฟต์ให้
“ขอบคุณนะคะ” ฉันหันไปขอบคุณเขา.. คนมันมีมารยาท
“….” เธอไม่ตอบกลับแต่กลับนิ่งเงียบและเดินออกมาจากลิฟต์ชั้นเดียวกัน
“เอ่อ.. อยู่ชั้นนี้หรอคะ” ฉันหันไปถามเธออย่างสงสัย
“…” เธอกลับไม่ตอบอีก..แถมยังเดินผ่านหน้าฉันเหมือนฉันเป็นอากาศ … ย ยัยนี้!
หมับ!
“นี่เธอน่ะ!” ฉันวิ่งไปหาเธอพร้อมกับจับไหล่เธอให้หันมามองฉัน
“….” เธอไม่พูดไม่จาแต่กลับมองฉันหัวจรดปลายเท้า..
“มีอะไร..” เสียงมีเสน่ห์ทุ่มต่ำเล็กน้อย..
“ทำไมเธอเห็นฉันเป็นอากาศแบบนั้นละ! ถามก็ไม่ตอบ!” ฉันขึ้นสียงด้วยความกวนประสามและท่าทางที่นิ่งเฉยของเธอ..
“ฉันไม่จำเป็นต้องตอบเธอ” เธอไม่สนใจฉันก่อนจะเดินหันไปอีกทางและเดินต่อ
“เดียวสิ ยัยหัวทอง!” ฉันไม่รู้จะเรียกเธอว่าอะไรก่อนจะตะโกนออกไปแล้ววิ่งตามไปจับตัวเธอไว้อีกครั้ง
“นี่เธอต้องการอะไร..” ยัยหัวทองหันมาหาฉันพร้อมกับคิ้วที่ ผูกเป็นปม
“ฉันแค่อยากให้เธอตอบคำถามฉันดีๆ” ฉันมองเธอด้วยท่าทางหัวเสียนิดหน่อย
“ไม่จำเป็น..” เธอพูดด้วยเสียงนิ่งๆก่อนจะขยับเข้าหาฉัน
“น..นี่!” ฉันหันหน้าหนีโดยที่ตัวฉันถอยมาจนติดกำแพง
“ทำไมต้องหาเรื่อง” ฉันหันหน้าหนีพร้อมกับเอี่ยวตาไปมองใบหน้าเรียวสวยนั้นเล็กน้อย..
“ฉ..ฉันแค่..” ฉันตอบไม่ถูก..ทำไมฉันต้องหาเรื่องเธอด้วยละ
“ขอโทษ…” เธอพูดคำสั้นๆนั้นออกมาด้วยน้ำเสียงที่อยากให้ฉันพูด..
“ฉ…ฉันไม่ผิด..” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงประหม่า..
“อะ!..” ยัยหัวทองนั้นไม่พูดอะไรทั้งนั้นแต่กับจับคางฉันให้หันไปหาเธอก่อนจะประกบริมฝีปากเรียวบาง ของเธอลงที่ริมฝีปากฉัน ฉันพยายามดิ้นสุดชีวิต แต่เธอกับใช้มือของเธอจับฉันยึดไว้กับฝาพนังจนฉันขัดขืนไม่ได้..สักพักเธอถึงผละออกจากฉันและปล่อยฉัน ที่ขาไม่มีแรง ล่วงลงไปกองกับพื้น
“ไม่ยอมพูดเองนะ..” เธอฉายตามองฉันด้วยสีหน้าที่นิ่งสนิทไม่เปลี่ยนไปจากเมื่อกี้เลยสักนิดเดียว
“ฮึก..” อยู่ๆน้ำอุ่นๆไหลออกมาจากในตาของฉัน.. ความรู้สึกทั้งหมดนั้นคืออะไรกัน.. ต้องเสียจูบแรกไปกับ ยัยหัวทอง ที่ไหนไม่รู้! ..
ฉันนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นโดยที่ ยัยหัวทองที่ทำกับฉัน ไม่หันมามองเลยสักนิดเดียว.. ไม่คิดจะรับผิดชอบอะไรหน่อยหรือไงกัน!
ฉันได้แต่คิดในใจและรวบรวมกำลังที่เหลือยันตัวเองให้ลุกขึ้นเพื่อให้ออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด.. ไม่อยากจะอยู่ตรงนี้อีกแล้ว…
[ห้องพัก]
ฉันไขกุญแจและเดินเข้ามาในห้องพักหรูที่ฉันซื้อมาเอง หนึ่งห้องนอนหนึ่งห้องครัวหนึ่งห้องน้ำ ขนาดใหญ่ที่ครอบครัว ห้า คนอยู่กันได้สบาย ฉันโยนทุกอย่างไปไว้บนโซฟาก่อนจะเดินไปที่ห้องนอนและล้มตัวลงทันที..
ยัยหัวทองนั้น… กับจูบแรกของฉัน.. ที่ต้องมาเสียให้ผู้หญิงด้วยกันเนี้ยนะหรอ..แล้วฉันจะมีอารมณ์ไปทำงานไหมนะ… ในหัวฉันมีแต่เรื่องของยัยหัวทอง ที่เพิ่งจะเจอกันได้เพียงไม่กี่นาที พร้อมกับการขโมยจูบแรกไป..โดยที่ฉันไม่ได้เต็มใจเลยแม้แต่นิดเดียว…
----------------------------------------------------- NEXT 5 ----------------------
ความคิดเห็น