คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Part 3
3
ห้องที่ฉันเดินเข้ามาเป็นเหมือนห้องประชุมขนาดปกติ ที่บริษัท ทั่วไปต้องมี
“ยินดีต้อนรับพนักงานใหม่คะ” เสียงทุ่มเล็กน้อย และมีเสน่ห์ที่หน้าฟังดังมาจากข้างหลังฉันทำเอาฉันตกใจมากและหันไปมอง..พนักงานคนที่เดินนำทางฉันมา ในห้องนี้ยิ้มกว้างจนตาเธอยิ้มตาม..
“ไม่จริง..หรือว่าคุณ” ฉันชี้นิ้วไปที่เขาพร้อมกับทำสีหน้าตกใจสุดขีด
“ขอโทษที่หลอกกันนะคะ” เธอยิ้มและเดินไปที่โต๊ะทำงาน ผู้บริหารสูงสุดอย่างชินที่
“ฉันคือ ลี แชริน เจ้าของแบรนด์ CIEL ยินดีต้อนรับพนักงานใหม่นะ” เธอยิ้มพร้อมกับเอามือท้าวคางวางไว้บนโต๊ะด้วยท่าทางสบายๆ
“ถ้างั้น.. การสัมภาษณ์เมื่อกี้..”
“ใช่แล้วฉันดูอยู่ทั้งหมด ไม่ต้องตกใจหรอกนะ.. เพราะว่าฉันเป็นคนเลือกเธอมาเองพร้อมกับการถามข้อสงสัยเมื่อกี้ด้วย..เธอเก่งมากไป สัมภาษณ์งานมาหลายที่แล้วสินะถึงได้รู้รายละเอียดขนาดนั้น..”
“ก..ก็ใช่สิ อ..เอ้ย! ใช่คะ” หัวใจฉันเต้นรัวตั้งแต่ที่เธอเฉลยให้ฉันรู้..ผู้หญิงคนนี้..
“ฉันขอถามอีกรอบนะ..ทำไมเธอถึงมาเลือกที่จะทำงานในบริษัทแห่งนี้ละ..ทั้งๆที่สายงานที่เธอจบมาไม่ตรงกับคุณสมบัตรที่ฉันประกาศไปสักนิด” เธอถามด้วยน้ำเสียงทุ่มต่ำและกดดัน..ฉันรู้สึกแบบนั้น
“ฉัน..ชอบ แบรนด์ CIEL ที่สุดคะฉันเลยคิดที่อยากจะทำงานในสิ่งที่ฉันชอบทั้งๆที่สายงานฉันไม่ตรงกับงานที่ฉันจะได้เลย” ฉันตอบไปด้วยความไม่ลังเล.. ผู้บริหารคนนี้ยิ้ม..
“ดีมาก..นี่และคนที่ฉันต้องการ..” เธอตบมือให้ฉัน
“นั่งก่อนสิ ฉันจะอธิบายงานที่เธอต้องทำ” ฉันเดินไปนั่งที่โซฟารับรองแขกส่วนแชริน ก็เดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับฉัน
“สิ่งที่เธอต้องจำคือ ไม่คนในบริษัทที่เคยเห็นหน้าฉันจริงๆ” ฉันตกใจกับคำพูดของแชริน.. แต่ก็ได้แต่เงียบและนั่งฟังอย่างสงบ
“คนในบริษัทจะรู้จัก ฉันในฐานะของ นางแบบประจำแบรนด์เท่านั้น” เธอยิ้มและมองมาที่ฉัน
“ทำไมถึง..” ฉันสงใสและเผลอหลุดปากไป
“ฉันอนุญาตให้เธอถามได้นะ” เธอยิ้มเล็กน้อย
“ฉันอยากถามว่าทำไมถึงไม่ยอมให้ใครเห็นหน้าของคุณละคะ”
“เพื่อการดูแลพนักงานอย่างใกล้ชิดยังไงละ ถ้าฉันมาในถานะของ นางแบบคนหนึ่งฉันก็จะสามารถใกล้ชิดกับพนักงานบริษัทได้อย่างสบายๆใช่ไหมละ” เธอยิ้มพร้อมกับ ลุกขึ้นยืนและเดินไปที่หน้าต่างที่เธอปิดมันไว้
“แล้วหน้าที่ที่ฉันต้องทำ..” ฉันสงสัยในหน้าที่ที่ฉันต้องทำเพราะ เธอเล่นไม่บอกฉันสะที
“เป็นเงาของฉัน..” หะ..เงา.. เงามันคือยังไง!
“ช่วยอธิบายให้ฟังโดยละเอียดได้ไหมคะ..”
“เธอจะต้องมาเป็นผู้บริหารปลอมโดยคอยรับคำสั่งจากฉันเสมอ และเธอมีสิทธิที่จะออกความเห็นต่อการตลาดของแบรนด์ นี้ทั้งหมด.. เหมือนเธอเป็นเจ้าของแบรนด์โดยที่ฉันคอยบงการเธออยู่ข้างหลังยังไงละ” เธอหันมาและเดินมาพูดใกล้ๆฉัน ทำเอาฉันตกใจหมด
“แล้วทำไม..คุณถึงไม่ทำ..” ฉันคิดสงสัยในใจกับสิ่งที่เธอพูดมา..ทำไมเธอถึงไม่ยอมทำเอง..
“ฉันต้องการที่จะลงไปคลุกคลีกับพนักงานให้ได้มากที่สุดเพราะ แบรนด์นี้ใช้คนที่มีหัวใจทำงานไม่ใช่ใช้เครื่องจักทำงาน..เข้าใจแล้วเธอก็กลับไปได้แล้วละ..แฟนเธอมารับแล้ว แล้วมาเริ่มงานตั้งแต่พรุ่งนี้ได้เลย..พนักงานทั้งหมดจะเคารพเธอในถานะผู้บริหารตั้งแต่วันพรุ่งนี้”
งานแบบนี้มัน… เหมือนเป็นการหลอกลวง.. พนักงานตัวเองเลย.. แต่ลองดูหน่อยคงไม่มีปัญหาละมั้ง..
[Chaerin]
“ลงไปแล้วสินะ” ฉันแง้มม้านหน้าต่างดูผู้หญิงคนนั้นที่จะมาเป็นเงาของฉันวิ่งไปหา แฟนของเธอ
“ลงไปแล้วคะท่าน..ทำไมถึงให้เธอรับตำแหน่งนี้ละคะ” เสียงของเลขาคนเก่งของฉันเอ่ยขึ้น..
“มันเป็นเหตุผลส่วนตัวที่บอกไม่ได้นะ..จริงๆ ตำแหน่งที่ฉันรับพนักงานเข้ามาคือเป็นพนักงานฝ่ายบริหารเท่านั้นเอง” ฉันหันไปนั่งกับโต๊ะที่ เป็นโต๊ะประจำตำแหน่งแต่นานๆฉันจะมานั่งมันสะที
“ท่านชอบเธอหรอคะ” เลขาของฉันเดินเอาแฟ้มเสนอกิจกรรมวันนี้มาวางไว้เพื่อให้ฉันเซ็น
“ฉันจะไม่มีรักใครอีก ฉันเคยบอกไปแล้ว..” ฉันเปิดแฟ้มนั้นด้วยสีหน้าเรียบเฉยพร้อมกับอ่านเอกสารไปเรื่อยๆ
“คะ.. แต่งานแบบนี้มัน..ดูไม่เหมาะกับคนที่หน้าตาซื่อๆแบบนั้นเลย”
“มันก็จริง..แต่ประวัติทุกอย่างที่สืบมาให้ฉันอ่าน.. ทุกอย่างของเธอดูเพอเพ็กไปหมด ทั้งครอบครัวประวัติการทำงาน… เหมาะแก่การที่จะมาเป็นเงาของฉัน” ฉันหยิบปากกาและเซ็นอนุมัติแฟ้มที่ส่งมาให้
“ตามที่ท่านจะตัดสินใจแล้วกันคะ” เลขาคนเก่งของฉันรับแฟ้มและก้าวถอยหลังพร้อมกับโค้งนิดหน่อย
“เธอทำเรื่องประกาศเกี่ยวกับผู้บริหารคนใหม่ไปเลยนะ..ฉันไปละ” ฉันบอกกับเลขาคนเก่งก่อนจะไปเปลี่ยนชุดที่ธรรมดาและเดินออกจากห้องไป ตามปกติของนางแบบที่จะมาคุยงานผู้บริหารด้วยตัวเอง
ไม่คิด.. ว่าเธอคนนั้น.. คนที่ขึ้นมานั่งบนรถฉันตอนนั้น.. จะมาเจอในฐานะพนักงานบริษัทของเรา…
-------------------------- NEXT 4 --------------------------------------------------
ความคิดเห็น