คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part 1
1
[Chaerin]
เสียงดนตรีดังกึกก้องไปทั่วสถานที่ๆ เพื่อนฉันนัดให้ออกมาเจอ กลิ่นบุหรี่ที่ลอยมา สะกิดจมูกฉัน
มันเป็นสิ่งที่ฉันลังเกลียดที่สุด..
“แชริน!” เสียงใสๆที่ตะโกนมาสู้กับเสียงเพลง พร้อมโบกมือให้ฉันเดินเข้าไปหาเธอ
ฉันเดินตรงเข้าไปที่โต๊ะ ของเพื่อนๆฉันที่นั่งกินกันอย่างสนุกสนาน…
“ดีใจจังที่เธอยอมมานะ” เพื่อนฉันกอดคอฉัน พร้อมลมหายที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า
“เพราะเห็นว่าเป็นเธอฉันถึงยอมมาในที่ๆฉันเกลียดแบบนี้” ฉันพูดออกไปพอให้เพื่อนที่กอดคอฉันได้ยิน
“แชรินเธอกินไรไหมวันนี้เราเลี้ยงเอง” เพื่อนอีกคนมองฉันพร้อมกับยื่นแก้วให้
“ฉันอยากได้น้ำป่าว..มีไหม?” ฉันบอกกับเพื่อนคนที่ถามและยื่นแก้วมาให้ แต่เธอกลับส่ายหัว
“ไม่มีหรอก ฮ่าๆ เถอะน่ากินนิดกินหน่อยไม่เป็นไรหรอก” ฉันรับแก้วที่เธอส่งมาให้พร้อมกับถอนหายใจ..
“ฉันเกลียดการมาที่นี่เพราะแบบนี้และ” ฉันนั่งไขว้ห้างหลังพิงพนักโซฟา พร้อมกับยกแก้วที่เพื่อนฉันส่งให้ขึ้นมาดื่ม
“แชรินเธอคอแข็งมากแท้ๆแต่กลับไม่ชอบมาที่แบบนี้” เพื่อนฉันนั่งมองฉันดื่มน้ำในแก้วที่เธอให้เหมือนฉันดื่มน้ำป่าว
“ฉันชอบที่จะนั่งดื่มเงียบๆในบ้านมากกว่า” ฉันวางแก้วลงที่โต๊ะพร้อมกับมองไปรอบ สถานที่
“ยังช้ำใจกับรักครั้งนั้นอยู่หรือไง.. อะ! ” เพื่อนฉันเอามือปิดปากแถบไม่ทัน พร้อมกับสายตาฉันที่จ้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ เพื่อนคนนั้น
“ฉันลืมไปนานแล้ว..” ฉันได้แต่พูดเสียงเบาและยกแก้วดื่ม
“ฮ่าๆ ขอโทษแล้วกันที่ทำให้เธอละลึกความหลังไปเต้นกันวันนี้สนุกกันให้สุดๆเลย!” เพื่อนฉันจับมือฉันเพื่อจะชุดให้ฉันลุก
“เดียวฉันก็กลับแล้วละ” ฉันดึงมือกลับพร้อมกับลุกขึ้นหยิบกระเป๋า
“เดียวมื้อนี้ฉันเลี้ยงพวกเธอเองกินกันตามสบายนะ” ฉันหันไปยิ้มให้เพื่อนๆที่พาฉันมา.. ฉันรู้ว่าเพื่อนๆพวกนี้ไม่ได้มีความจริงใจต่อฉันเลย… เป็นเหมือนเพื่อนเที่ยว เพื่อนกิน สะมากกว่า…
[ลานจอดรถ]
ฉันเดินไปเคลียกับเจ้าของร้าน ก่อนจะวางเงินที่ฉันไม่รู้จำนวนและเดินออกจากร้านไปโดยไม่สนใจเพื่อนๆฉันที่กินอย่างสนุกสนานฉันเดินไปที่ รถสปอร์ตขันหรูสีเงินขับดำ ที่สะท้อนความวิปวับของแสงไฟยามราตรี
บรื้น!
ฉันสตาร์ทรถพร้อมกับเร่งเครื่องเต็มที่เพื่อเตรียมตัวจะออกจาก สถานที่นี้.. ฉันเกลียดที่ๆมีเสียงดังอึกทึก และ ผู้คนที่มากมายแบบนี้.. ในตอนนั้น.. ทุกอย่างของฉันมันเริ่มจากสถานที่แบบนี้…
ปึ้ง!
“โชเฟ้อร์ พา ฉาน ปาย ส่อง บ้าน หน่าย” เสียงปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียง ปริศนาที่เมาเต็มที่..
ฉันหันไปมอง เสียงปริศนาที่มานั่งอยู่เบาะข้างๆฉัน.. ผู้หญิงผิวขาวหน้าหวานเรียวปากและดวงตาที่สวยได้รูป.. เธอเป็นคนที่สวยมาก..
“ล..หลับไปแล้วหรอ?” ฉันใช้มือสะกิดเธอนิดหน่อยแต่ก็ได้ยินแค่เสียงลมหายใจ… หลับจริงๆด้วยสินะ…
“เอาละ! ซวยจนได้..ทำยังไงละทีนี้ กลิ่นเหล้าหึ่งเลย..” ฉันทำท่าคลุมขมับพร้อมหันไปมองผู้หญิงที่นั่งอยู่เบาะข้างๆอีกครั้ง
“สวยจริงๆ..” ใบหน้าของเธอทั้งหมดเริ่มถูกบันทึกเข้าสมองของฉัน.. จนฉันเริ่มที่จะทนไม่ไหว..
ก๊อกๆ
ก่อนที่ฉันจะเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของเธอ.. ผู้ชายหน้าหวานริมฝีปากและดวงตาที่มีเสน่ห์แบบผู้หญิง มาเคาะกระจกข้างคนขับเบาๆ ฉันเลยเรื่อนกระจกลงเล็กน้อย
“ขอโทษนะครับ ผมมาขอตัวผู้หญิงคนที่หลับอยู่ข้างๆคุณน่ะครับ” เขาพูดด้วยท่าทางรีบร้อนและกระวนกระวายพร้อมกับเหนื่อยหอบสุดๆ
“ผู้หญิงคนนี้หรอคะ” ฉันชี้และเรื่อนกระจกลงอีกหน่อยเพื่อถามนายคนนั้น
“ใช่ครับ เธอเมามากไปหน่อยแล้วอยากจะกลับบ้านเลยวิ่งออกมาน่ะครับ” ฉันหันไปมองสีหน้าของคนที่หลับสนิทบนรถของฉัน
“อ๋อค่ะ เดียวฉันเปิดประตูอีกฝั่งให้เพื่อนคุณหรอคะ?” ฉันปลดล๊อกประตูพร้อมกับผู้ชายคนนั้นเปิดประตูออกเพื่อเอาตัวผู้หญิงคนนั้นไป
“ก็ไม่เชิงเพื่อนนะครับ ขอบคุณนะครับ” ผู้ชายคนนั้นยิ้มหวานให้ฉันพร้อมกับคำพูดที่กำกวมพอดู
“ถ้าอย่างนั้นดูแลให้ดีๆด้วยนะคะ ฉันไปล่ะ” ฉันกดปิดประตูรถพร้อมกับเลื่อนกระจกลงมา ลาคนที่อุ้มผู้หญิงคนนั้นออกไป
ฉันไม่รอเขาตอบพร้อมกลับเร่งเครื่องออกรถไปทันที.. ผู้หญิงคนนั้น..
-------------------------------------------NEXT 2--------------------------------
ติดตาม ไรเตอร์เข้าไปคุยเล่นกับไรเตอร์ได้ที่ twitter: @THeNewSinG21 นะคะ จุบุๆ -..- อ่านจบแล้วจะ เม้น ด่า เม้นชม เม้นกันหน่อยนะคะ T ^T ขอบคุณค่า
ความคิดเห็น