คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Part 18
18
“ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกัน” ฉันหันไปถามแชรินหลังจากที่ฉันนั่งอยู่บนรถเธอได้ประมาณราวๆครึ่ง ชม.
“ขับไปเรื่อยๆไง” เธอตอบสั้นๆพร้อมกับท่าทางขับรถแบบคนอารมณ์ดี..
“ไหนบอกจะพาออกมากินข้าวไง” ฉันเริ่มหันไปค้อนแชรินเพราะเราสองคนขับรถออกมานานพอสมควร
“ก็กำลังจะถึง ..ป้าเลิกบ่นได้แล้ว” แชรินพูดออกมาโดยไม่มองหน้าฉัน .. ด..เดียวนะใครป้า
“ค..ใครป้า! “ ฉันหันไปส่งเสียงดังใส่แชรินก่อนที่รถจะ จอดดัง เอี๊ยดเอาสะหน้าฉันเกือบคว่ำ
“ถึงแล้ว” เธอดับเครื่องพร้อมกับลงมาเปิดประตูรถด้านที่ฉัน นั่ง.. สุภาพบุรุษจริงๆ..เดียวนะ
“ที่นี่ที่ไหน..” ฉันมองไปรอบๆด้วยความสนใจ .. มันเป็นสถานที่ ที่สงบ และต้นไม้มากมายบรรยากาศดูสบายๆ..ฉันแน่ใจว่าฉันยังไม่ได้ออกมานอกเมือง..แล้วที่แบบนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะมีอยู่ในเมืองใหญ่แห่งนี้
“แกลอรี่ ของคุณป้าฉันเอง” แชรินยิ้มปริ่มกับอาการตลึงของฉันก่อนจะเดินจูงมือฉันที่ยืนนิ่งเข้ามาข้างใน
“สวัสดีค่ะคุณป้า” แชรินยิ้มให้คุณป้าของเธอที่รอรับพวกเราอยู่หน้าประตู
“สวัสดีแชรินไม่ได้แวะมานานเหมือนกันนะเรา” ป้าของเธอยิ้มอย่างเป็นกันเองพร้อมกับยีผมแชรินเล็กน้อย
“ค่ะ งานยุ่งๆเลยไม่ได้แวะมาเลย” แชรินยิ้มอย่างน่ารักที่ฉันคิดว่า ถ้าฉันไม่ได้มากับแชรินวันนี้ฉันคงไม่มีทางได้เห็น
“แล้วแม่หนูคนนี้..” คุณป้าของแชรินเว้นวรรคประโยคเอาไว้เล็กน้อย
“คนที่หนูบอกป้าว่าจะพามาทานอาหารที่แกลอรี่ของคุณป้าค่ะ”
“น่ารักดีนี่ เข้าไปเดินชมก่อนได้เลยนะเดียวป้าไปดูแล แขกตรงนั้นก่อน”คุณ ป้าของแชรินทิ้งฉันเอาไว้กับแชรินเพียงแค่สองคน…
“ออนนี่ว่าที่นี้สวยไหม?” แชรินหันมาถามพร้อมกับยิ้มแป้น
“ก..ก็สวยดี ว่าแต่ทำไมถึงพามาที่นี่ละ” ฉันหันหน้าหนีแชรินพร้อมกับมองไปรอบๆ
“ก็อยากให้มา” แชรินตอบฉันสั้นๆได้ใจความก่อนจะเดินวนดูรอบๆ พนังที่ติด รูปวาดเอาไว้และจัดเรียงจนหน้ามอง
“แค่นี้..มาไกลขนาดนี้เลย?” ฉันขึ้นเสียงสูงนิดหน่อยให้มันเป็นประโยคคำถาม
“ออนนี่คิดว่าฉันพาออนนี่ออกมาไกลขนาดไหน?” เธอเลิกสนใจรูปและหันมาถามกลับ..
“ไม่รู้หรอก รู้แค่ไกล” ฉันมองแชรินที่มองฉันไม่วางตา
“ออนนี่ไปกินข้าวกัน “ เธอแอบอมยิ้มเล็กๆเหมือนจะไม่ให้ฉันเห็น.. แต่ฉันเห็นนะ.. ก่อนจะเดินมาจูงมือฉันพาเข้าไปด้านในร้าน
“นี่จะพาไปไหนอีก.. “ ฉันเริ่มสงสัยเล็กๆก่อนที่แชรินจะพาฉันผ่านประตูบานหนึ่งเข้ามาด้านในเป็นร้านอาหารที่จัดวาง อย่างน่ารักและหน้านั่ง
“ว้าว..” ฉันอุทานออกมาด้วยความตลึงเล็กน้อย
“สวยใช่ไหม…”
“สวัสดีแชรินออนนี่” เสียงๆหนึ่งดังขึ้นข้างหลังของแชรินทำให้แชรินต้องหยุดพูดก่อนหันมามอง
“อ้าว ! ว่าไงไม่ได้เจอกันนานเลย” แชรินกอดผู้หญิงคนหนึ่งที่เข้ามาทักเธอก่อนจะหันมาหาฉัน
“เธอคนนี้ ชื่อดาร่า เป็นออนนี่น่ะ” แชรินแนะนำตัวฉันด้วยรอยยิ้มสดใส ฉันเลยโค้งให้กับผู้มาใหม่เล็กน้อย
“สวัสดีค่ะฉัน มินจิ อายุน้อยกว่าแชรินออนนี่นิดหน่อยค่ะ.. ดาร่าออนนี่” มินจิยิ้มอย่างน่ารัก
[CL]
ฉันพาดาร่าออนี่มาที่แกลอรี่ของคุณป้าฉันเพื่อมากินข้าว จริงๆแกลอรี่นี้ไม่ได้อยู่ห่างจาก บริษัทสักเท่าไหร่หรอก จริงๆขับรถมาแค่ 10 นาทีก็ถึง .. แต่ฉันพาดาร่าออนนี่ อ้อมก็เท่านั้นเอง
“มินจิเป็นยังไงบ้าง” ฉันถามมินจิน้องสุดที่รักอีกคนที่ไม่ได้เจอกันมานานพอสมควร
“สบายดีค่ะ ออนนี่ ไปนั่งด้วยกับฉันไหมละวันนี้บอมออนนี่มาด้วยนะ” มินจิยิ้มด้วยลอยยิ้มน่ารัก.. แต่ชื่อของคนที่ฉันไม่อยากได้ยินทำให้ลอยยิ้มไม่น่ารักเอาสะเลย
“จริงหรอ! บอมมาด้วยหรออยู่โต๊ะไหนละมินจิ” ดาร่าออนนี่ถามด้วยหน้าตาดีใจ.. เดียวนะไปสนิทกับ… ตอนไหน..
“มุมกระจกค่ะ” มินจิยิ้มแป้นพร้อมกับชี้ไปทางที่… นั่งอยู่
“บอมมี่!” ดาร่าตะโกนก่อนจะวิ่งเข้าไปหา เหมือนเด็กเจอเพื่อนเล่น …
“เด็กจริงๆ” ฉันเอามือกุมขมับก่อนจะเดินตามไปที่โต๊ะที่คนที่ฉันไม่อยากเจอนั่งอยู่ ส่วนมินจิก็เดินตามมาด้วยแววตาประหลาด ที่ฉันหันไปเห็นพอดี…. จะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้กันนะ
------------------------------------------------------------------------------NEXT 19--------------------------------------------
ความคิดเห็น