คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Part 15
15
[CL]
“เจ็บแหะ” ฉันลูบที่แก้มตัวเองเบาๆหลังจากที่คนๆนั้นเดินออกไปจากห้อง.. เธอคนนั้นเป็นคนแรกที่ตบหน้าฉัน..ฉันไม่เคยโดนใครทำแบบนี้..
“เรานี่มันก็แย่จริงๆ” ฉันล้มตัวลงนอนบนโซฟาพร้อมกับเงยหน้ามองเพดาน.. เราทำร้านเธอมากเกินไปรึป่าวนะ.. หัวใจของเธอจะเป็นยังไงบ้าง.. ทำไมเราถึงทำกับเธอแบบนั้น
ฉันตั้งสติ สักพักก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบกล่องที่เธอคนนั้นกำลังจะหยิบมันออกมาดู.. โชคดีไปที่เรามาทันไม่งั้น.. ฉันค่อยๆเปิดกล่องนั้นขึ้นมาข้างในเป็นรูปคนๆหนึ่งที่ฉันอยากรู้จักและอยากจะได้คุยกับเธอสักครั้ง.. ตอนนี้ความฝันนั้นเป็นจริงแต่แล้ว.. แต่จากการที่ทำให้ชอบกลับกายเป็นความเกลียดชังแทน..ทำไมฉันถึงได้ทำแบบนั้นลงไปนะ.. ตอนนี้ความคิดและหัวใจมันตีกันไปหมดฉันสับสนไปหมดไม่ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ..
[ตอนเย็น] [Dara]
“จียงหรอ..ว่างรึป่าว มารับฉันหน่อยสิ…ที่คอนโด..เดียวฉันจะลงไปรอนะ” ฉันวางสายจากจียงไปก่อนที่จะเก็บของจำเป็นลงกระเป๋าและเปิดประตูห้องออกไป
“อ้าวเธอ..” ฉันเห็นคนๆหนึ่งยืนมองอยู่ที่หน้าห้องของ แชริน..คนที่เพิ่งจะทำร้ายหัวใจฉันจนไม่อยากจะร่วมกับเธออีก
“อ่า..เธอคือแฟนของแชริน..” ผู้หญิงที่แชรินเรียกเธอว่าออนนี่ก็หันมาหาฉันเมื่อเธอได้ยินเสียงที่ฉันเรียก
“ไอกู! ฉันไม่ได้เป็นแฟนกับแชรินหรอก” ฉันโบกมือไปมาปนตกใจเหมือนกับพยามแก้ตัว
“แต่พวกเธอสองคน..” เธอคนนั้นมองฉันด้วยสีหน้าเศร้าพร้อมกับเว้นวรรคคำๆนั้นเอาไว้
“เธอมากับฉันมาปรับความเข้าใจกัน” ฉันทนไม่ไหวก่อนจะเดินไปดึงแขนเธอลากลงลิฟมาด้วยกัน
[ล๊อบบี้คอนโด]
“เธอชื่ออะไรหรอ” ฉันหันไปถามคนที่นั่งกินเค้กอยู่ข้างฉันและทำหน้าเศร้ามาจนถึงเมื่อกี้
“ฉัน ปาร์ค บอมน่ะ” เธอแนะนำตัวทั้งๆที่ขนมยังเต็มปาก
“ฉัน ซานดาร่า ปาร์ค” ฉันยิ้มให้ท่าทางแปลกใจของเธอ
“เรานามสกุลเดียวกันรึป่าวคะ” เธอหันมาถามฉันด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“เธอไม่ต้องสุภาพกับฉันขนาดนั้นหรอกน่า” ฉันยิ้มให้ บอมอย่างเป็นกันเองส่วนบอมก็ยิ้มกลับ
“ดาร่า ฉันมารับแล้ว” เสียงที่ฉันคุ้นเคยดังมาจากประตูลานจอดรถที่ติดอยู่กับ ล็อบบี้คอนโด
“เดียวฉันออกไปนะ บอมเราไปจากที่นี้กันเพื่อจะทำให้เธอมีความสุขขึ้นนะ” บอมมองฉันด้วยสีหน้าแปลกใจ ที่ฉันพูดกับเธอเหมือนเพื่อนสนิทคนหนึ่ง.. แต่ฉันรู้สึกเหมือนเราสองคนสนิทกันมานานแล้ว
“แต่ว่าแชรินละ..” เธอมองฉันด้วยสีหน้าเศร้าอีกครั้งเมื่อเอ่ยชื่อคนๆนั้น
“ปล่อยคนนิสัยไม่ดีคนนั้นไปเถอะ เรายังไม่ได้คุยเรื่องที่เธอเข้าใจผิดกันเลยนะ” ฉันพยายามไม่สนใจก่อนจะลาก บอมเดินไปที่รถจียงกับฉัน
[รานจอดรถ]
“อ้าวดาร่า นั้นใครหรอ” จียงถามฉันด้วยสีหน้าสงสัยเมื่อฉันลากบอมมาที่รถของเขา
“เพื่อนฉันเองน่ะ ไปกันเถอะจียงฉันไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว” ฉันรีบพาบอมขึ้นไปนั่งบนรถเบาะหลังทันที ..ดีนะวันนี้จียงไม่เอารถสปอร์ตมา
“ยินที่ได้รู้จักครับผม ควอน จียง” จียงขึ้นมานั่งบนรถก่อนจะแนะนำตัวอย่างสุภาพ
“ยินดีเช่นกันค่ะฉัน ปาร์ค บอม” บอมยื่นมือไปให้จียงจับทักทายก่อนจะปล่อยออกอย่างไว้แล้วหันมาหาฉันพร้อมกับที่จียงออกรถ
“ดาร่าวันนี้เราจะไปไหนกันดี” จียงตั้งหน้าตั้งตาขับรถโดยที่ไม่หันมามองฉันกับบอมที่กำลังแรก เบอร์กันอยู่
“แล้วแต่นายเลย ฉันแค่อยากออกมาจากที่นั้นเท่านั้น” ฉันตอบอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่
“ทำไมถึงอยากออกมาจากคอนโดละ” จียงถามฉันไปพร้อมกับขับรถอย่างตั้งใจ
“ก็..นิดหน่อยน่ะ..” ฉันตอบด้วยสีหน้านิ่งเล็กน้อย
“เธอโดนแชรินทำอะไรไม่ดีมาใช่ไหม” บอมกระซิบข้างหูฉันก่อนที่ฉันจะหันไปทางเธอทันทีแต่บอมกับมีสีหน้ายิ้มๆ
“อ่า..ก็นะ เรามาแก้เรื่องเข้าใจผิดของฉันกับแชรินก่อนดีกว่า” ฉันหันไปมองบอมด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมกับจับมือเธอไว้
“ฉันกับแชรินเราไม่ได้เป็นอะไรกันนอกจากเพื่อนร่วมงานกันเท่านั้นและฉันก็ไม่ได้ชอบผู้หญิงด้วย” ฉันตอบด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมกับคำพูดที่ตรงไปตรงมา
“ก็ได้ฉันจะเชื่อเธอนะดาร่า” บอมมี่ยิ้มกว้างออกมา โดยที่แววตาเธอไม่คำว่าสงสัยโผล่มาเลย..
“ฉันขอถามเธอได้ไหมบอม” ฉันยิงคำถามใส่บอมโดยการจ้องที่ตาเธอไม่ขยับ
“ถามมาเลย” บอมตอบด้วยสีหน้ายิ้มโดยที่ไม่เป็นกังวลสักนิด
“เธอจะตอบฉันหมดทุกคำถามไหม” ฉันมองสีหน้าเธอด้วยความรู้สึกกล้าๆกลัวเล็กน้อย
“ตอบเท่าที่ฉันสามารถตอบดาร่าได้” บอมก็ยังยิ้ม แต่มือของเธอเหงื่อออกเยอะมาก .. จียงเปิดแอร์ร้อนไปหรอ..
“ฉันอยากจะรู้เรื่องราวของเธอ.. กับ แชรินช่วยเล่าให้ฉันฟังได้ไหม” ฉันยิงคำถามที่มันเป็นคำถามคาใจฉันและเป็นคำถามที่ฉันสงสัยที่สุด.. ถ้าฉันรู้เรื่องราวของแชรินจากอดีตคนรักของแชรินอย่างบอม.. ฉันจะเข้าใจนิสัยของท่านประธานคนนี้ได้มากขึ้นรึป่าวนะ….
----------------------------------------------NEXT 16------------------
คอมเม้นกันด้วยนะคะ เนื้อเรื่องต่อจากนี้จะ... แล้วนะ lol
ความคิดเห็น