ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic CL and Dara 2NE1] Falling In Love

    ลำดับตอนที่ #15 : Part 14

    • อัปเดตล่าสุด 16 ต.ค. 56


    14

     

     

                “ แชรินฉันส่งแค่น่าประตูนะ” ฉันดึงแชรินให้หยุดก่อนที่เธอจะเปิดประตูห้องของเธอเข้าไป

                “อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน” แชรินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆนิ่งๆ ก่อนจะเปิดประตูห้องโดยที่ดึงฉันเข้าไปด้วย

                “นี่เธอยังเมาค้างอยู่จริงหรอ” ฉันเริ่มสงสัยเพราะอาการของเธอมันไม่เหมือนคนเมาค้างเท่าไหร่..

                “ว้าว..ทำไมห้องเธอสะอาดจัง” ฉันตกใจกับสภาพห้องที่เห็น ชั้นวางรองเท้าที่เป็นระเบียบ โซฟาที่แถบจะไม่มีฝุ่นเกาะ ทุกอย่างดูเป็นระเบียบไปหมดทำเอาฉันตกใจและหันไปหาเธอทันที..

              “ตกใจอะไร? เธอคงรู้ว่าฉันสงสัยเลย มองหน้าฉันพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

                “ป่าว.. ห้องนี้สวยดี” ฉันเลยตอบไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆเหมือนกัน

                “แล้วหายปวดหัวแล้วหรอ” ฉันหันไปถามแชริน

                “ก็นิดหน่อย ออนนี่ฉันไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน” เธอปล่อยมือฉันก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบอุปกรณ์อาบน้ำทันที

                ฉันมองแชรินเดินเข้าห้องน้ำไป พร้อมกับประตูห้องน้ำปิดสนิท.. ห้องนี้ทำไมให้ความรู้สึกกว้างแบบนี้นะ.. ไม่เห็นเหมือนห้องที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่เลยเหมือนแชรินอยู่ที่นี่มานานแล้วอย่างนั้น.. ฉันเดินไปรอบๆห้องพร้อมกับ ดูของสะสมพวกเครื่องประดับและอื่นๆของแชริน .. หืมนั้นอะไรน่ะ

                เหมือนฉันสังเกตเห็นกล่องๆหนึ่งตั้งอยู่บน ชั้นวางของที่แชรินจัดเอาไว้อย่างดี.. มือของฉันเอื้อมไปหยิบกล่องนั้นมาดูทันทีโดยที่ห้ามตัวเองไม่ทัน

                “จะทำอะไร!” แชรินทำเสียงตกใจก่อนจะคว้ากล่อง ที่ฉันหยิบมาจากบนชั้นไปจากมือ..

                “อ่า..ป่าวฉันแค่สงสัย” ฉันตกใจจนทำอะไรไม่ถูกก่อนจะคิดคำพูดแก้ตัวไป..ไอกู นี่ฉันทำอะไรเนี้ย!

                “ซนจังนะออนนี่..กลับไปนั่งไป” แชรินเอากล่องไปวางไว้ที่เดิม.. แต่.. อ้าแย่แล้วแชรินออกมาจากห้องน้ำเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวที่คลุมตรงส่วนหน้าอกของเธอลงไปจนเผยให้เห็นไหล่ขาวๆ กับผมเปียกๆที่ยังแห้งไม่สนิท.. ฉันหยุดสายตาของฉันมองไปที่แชริน ก่อนจะตั้งสติได้และหันหลังไปอีกทางด้วยอาการหน้าแดง ล..แล้วทำไมฉันต้องอายด้วยเนี้ย!!

              “ช..แชริน!ไปแต่งตัวเดียวนี้นะ” ฉันพูดออกไปด้วยเสียงสั่น ทำไงดี..ฉันอายจนทำอะไรไม่ถูกแล้วเนี้ย!

                “เมื่อกี้ฉันเห็นนะว่าออนนี่มองฉันตาไม่กระพริบเลย” ฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่หูก่อนจะหันไปมอง หน้าของแชรินอยู่ใกล้กับหน้าฉันไม่ถึงเซ็น มันทำให้หน้าของฉันแดงหนักกว่าเดิม จนต้องรีบหันกลับไปมองทางเดิมพร้อมด้วยอาการหน้าแดงสุดๆ..ไอกู.. แชรินเล่นอะไรของเธอเนี้ย!!

              “ป..ไปใส่เสื้อผ้าสิ” ฉันพูดด้วยอาการใจเต้นสุดๆพร้อมกับสีหน้าที่แดงจัดไปจนถึงหู

              “น่ารัก” เสียงห้วนๆกับลมอุ่นๆพร้อมกับสัมผัสแปลกๆที่ใบหูมันให้ตัวฉันสะดุ้งโยง พร้อมกับอาการขนลุกไปทั้งตัว....แชรินทำอะไรฉัน!

                “ง..งั้นฉันไปแล้วนะ” ฉันรีบลุกขึ้นก่อนที่จะเกิดอะไรไม่คาดคิดและรีบเดินไปที่ประตูโดยไม่หันไปมองแชรินเลย.. ไม่ไหวแล้วขืนอยู่ต่อมีหวังโดนแกล้งมากกว่านี้แน่ๆ!

              “จะไปไหน” แชรินจับมือฉันก่อนจะดึงฉันจนลมไปนั่งตักเธอบนโซฟา..ไอกูอะไรกัน

                “ป..ปล่อยนะแชริน” ฉันดิ้นพริ้มกับแกะมือแชรินที่โอบเอวฉันอยู่ จ..จะแกล้งกันไปถึงไหน!

              “ไม่ปล่อย” แชรินพูดด้วยเสียงเบาๆเหมือนกระซิบที่ข้างหูฉัน..ปากของเธออยู่ข้างหูฉันไม่ถึงเซ็น!

              “ย๊า!ยัยโรคจิตปล่อยเดียวนี้นะ” ฉันเริ่มทนไม่ไหวทั้งพยายามดิ้นทั้งแกมือเธออกแต่ทำไมมันถึงรัดแน่นกว่าเดิมละเนี้ย!

                “หอม.. เสียงที่แผ่วเบากับสัมผัสอุ่นๆที่ต้นคอของฉัน ช..แชรินจะทำอะไร!

              “น..นี่หยุดเดียวนี้นะ! ฉันดิ้นจนสุดแรงแต่ทำไมถึงสู้แรงเธอไม่ได้ ป..ปล่อยเดียวนี้นะ!!

              “ไม่” เธอยืนยันตอบคำเดิมท..ทำยังไงดีเนี้ยจมูกของเธอก็ยังคลอเคลียที่ต้นคอของฉันไม่หยุด

              “บ..บอกให้ ป..ปลอ อุ๊บ! เธอเอามือของเธอปิดปากของฉันพร้อมกับจับแขนของฉันไพล่หลังเอาไว้ทั้งส้องข้างก่อนจะเลื่อนมือของเธอที่ปิดปากฉันมาจับคางฉันให้เชิดขึ้น และกดสัมผัสที่นุ่มแต่รุนแรงมาที่ต้นคอที่จมูกของเธอคลอเคลียอยู่เมื่อกี้

                “อื้อ!” หัวใจฉันเต้นละรัวกับสัมผัสที่ได้รับ มันเต้นเหมือนจะหลุดออกมา..สักพักแชรินก็คลายมือที่จับมือฉันไพล่ไว้ ก่อนที่ฉันจะดิ้นหลุดออกมา

                เพี๊ย!

              ฉันตบหน้าของแชรินไปทีหนึ่งก่อนจะรีบเดินออกจากห้องของเธอทันที.. น้ำตาของฉันเริ่มไหลอีกแล้ว.. ทำไม..ทำไมเวลาที่ฉันอยู่กับเธอคนนี้..ฉันต้องเสียน้ำตา.. น้ำตาที่ไหลออกมาทุกครั้ง..ที่เธอทำร้ายฉัน.. ทำร้ายหัวใจของฉัน..

                ฉันรีบปิดประตูและล๊อคห้องทันที ก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อดู ที่ที่แชรินส่งสัมผัสมา.. มันเป็นลอยแดงพร้อมกับอาการเจ็บแปร๊บใบหน้าที่สะท้อนในกระจกมันเป็นใบหน้าที่เปรอะขาบน้ำตา ที่ได้มาพร้อมกับลอยนี้.. ฉันเดินออกจากห้องน้ำอย่างหมดแรงจน ล้มตัวลงนอนบนที่นอนในห้องของฉัน.. ทำไมแชรินต้องทำร้ายจิตใจของฉัน.. ตลอดแบบนี้นะ.. ทำไมฉันต้องเสียน้ำตาให้คนแบบนั้นด้วย..

    --------------------------------------------- NEXT 15 --------------------------
    ไรเตอร์ชอบตอนนี้มากอะ แต่งตอนจะจบแล้วน้ำตาจะไหล T ^T 
    อย่างไรก็ตาม ช่วย
    คอมเม้นกันด้วยนะคะ !! กราบละ T ^T 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×