คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : part 9
9
ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่ อาบน้ำไปเกือบครึ่งชม.แชรินก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม.. แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือ เธอเอนตัวลงนอนบนโซฟา เหมือนจะหลับสนิทสะด้วย..
“แชริน..” ฉันเดินเข้าไปใกล้เธอพร้อมกับเรียกชื่อ.. แต่เธอก็นอนหลับสนิทเสียงหายใจที่สม่ำเสมอหลับสนิทเลยหรอ…
“หลับจริงๆด้วยแหะ” ฉันเดินเข้าไปทางด้านหน้าโซฟา ใบหน้าที่หลับสนิทนี่น่ารักจัง..
ควับ!
“หืม..” มืออุ่นๆ ของแชรินคว้าแขนฉันไว้.. ตื่นแล้วหรอ..
“บอมออนนี่..” แชรินละเมอเรียกชื่อใครสักคนออมา ก่อนที่จะจับแขนฉันแน่ขึ้นแล้วดึงฉันลงไปนั่งข้างโซฟาที่เธอนอน.. ชื่อใครกัน..
“แชริน..” ฉันเรียกชื่อเธอเบาๆพร้อมกับลูบหัวเธอนิดหนอ่ย .. เหมือนเด็กน้อยเลย
“อื้อ..” แชรินขยับเล็กน้อยก่อนจะค่อยลืมตาขึ้นมา..
“ฉันหลับไป..” เธอลุกขึ้นพร้อมกับขยี้ตาเล็กน้อย
“ใช่..” ฉันพยักหน้าพร้อมกับยิ้ม
“เธออาบน้ำนานเกินไปนะ..” เธอหันมาทำหน้านิ่งและน้ำเสียงเรียบเฉยเหมือนตอนแรกอีกครั้ง..
“ก็มันเหนื่อย.. แล้วมีอะไรจะคุยละ” ฉันขึ้นขยับเข้าไปใกล้เธออีกหน่อยพร้อมกับเช็ดผมต่อ
“..” แชรินใช้สายตาไร้ มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ไม่มีอะไรให้มองเลย” แชรินพูดอะไรสักอย่างออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยและหน้าที่นิ่ง.. ด.. เดียวนะ!
“น.. นี่แชรินเธอว่าไงนะเมื่อกี้! ฉันไม่มีอะไรให้มองมันหมายความว่ายังไง!” ฉันทำท่าทางหัวเสียเต็มที่
“ก็ไม่มีจริงๆ” เธอก็ยังทำสีหน้าเรียบเฉยแถมยังนั่งไขว่ห้างอย่างสบายใจอีกต่างหาก! หนอยแนะ ยัยเด็กนี่ ทำไมตื่นมาแล้วปากเสียแบบนี้!
“ตกลงเธอมีอะไรจะคุยกับฉันกันแน่บอกมาเดียวนี้จะได้รีบๆออกไปจากห้องนี้” ฉันเริ่มอารมณ์เสียก่อนจะท่าทางเหมือนจะไร่เธออกไปจากห้อง
“ทำแบบนี้มันเสียมารยาทกับเจ้านายนะ” เธอส่งเสียงเย็นออกมาพร้อมกับนั่งไขว่ห้างดูเล็บด้วยความสบายใจ
“นี่มันไม่ใช่เวลางาน! ฉันไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งใคร” ฉันอารมณ์เสียขึ้นมาอีกกับท่าทางกวนประสาทของแชริน
“ฉันก็ไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งของเธอเหมือนกัน” แชรินตอบมาด้วยน้ำเสียงนิ่ง เรียบ ฉันรู้สึกว่ามันกวนประสาทที่สุด..
“นี่มันห้องฉันนะ อ.!” จู่ๆแชรินก็ดึงฉันพร้อมกับกดตัวฉันลงกับโซฟาและมือข้างหนึ่งของเธอก็ปิดปากฉันสนิท ยัยเด็กดื้อนี้!
“พูดมากจังป้าคนนี้ ชักรำคาญแล้วนะ” แชรินพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์เสียส่วนฉันก็ใส่แรงดิ้นเต็มที่แต่กับสู้แรงแชรินไม่ได้.. ทำไมกัน!
ฉันใช้มือจับมือเธอเพื่อดึงออก แต่ก็แงะไม่ออก ก่อนจะใช้วิชางับมือเธอสะ!
“โอ๊ย..นี่เธอทำอะไรเนี้ย” แชรินชักมือออกจากปากฉันแถบไม่ทันพร้อมกับสะบัดมือนิดหน่อยเพื่อลดความเจ็บ
“ก็ไม่ยอมปล่อยดีๆนี่..” ฉันเลิกดิ้นแต่เปลี่ยนไปมองตาแชรินแทน..
“เธอนี่มัน..” แชรินได้แต่พูดพึมพำเบาๆแต่เธอก็ยังไม่เลิกที่จะล๊อคแขนฉันไว้กับโซฟา
“ปล่อยเดียวนี้!”
“ไม่..” แชรินตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“ไอกู! ปล่อยสิ!” ฉันดิ้นสุดแรงก็ยังสู้แรงแชรินไม่ได้.. ทำไมกัน
“ตัวเธอหอมดีนี่..” แชรินก้มหน้าลงมาที่คอฉัน
“น..นี่!” ฉันดิ้นพร้อมกับสะบัดหน้าหนี
“อืม..” ช.. แชรินทำอะไรที่คอฉัน!!
“น..นี่ทำอะไรน่ะ!!” ฉันส่งเสียงดังพร้อมกับหยุดดิ้นเพราะสู้แรงแชรินไม่ไหวอยู่ดี
“แห้งแบบนี้ฉัน ไม่มีอารมณ์หรอกนะ” เธอกระซิบที่ข้างหูฉันก่อนจะผละออกมานั่งที่เดิม..
“ไอกู! เธอทำอะไรที่คอฉัน!” ฉันรู้สึกเจ็บแปลบที่คอนิดหน่อยก่อนจะใช้มือถูเบาๆ
“ไม่มีอะไร.. มาคุยงานกันได้แล้ว” เธอทำเป็นไม่สนใจก่อนจะพูดเสียงนิ่งๆ
“พรุ่งนี้วันหยุด วันนี้ฉันไม่มีสมาธิแล้วเธอออกไปจากห้องฉันเดียวนี้เลย!” ฉันทำทีเป็นไร่เธอก่อนจะลุกจากโซฟาทันที.. ถ้าฉันไม่ลุกฉันต้องโดนทำอะไรอีกแน่..
“เหอ.. เธอนี่น่ารำคาญสะจริง ฉันจะคุยกับเธอทาง line แทนแกล้งไม่สนุกเลย..” ว..ว่าไงนะ..ตั้งแต่ที่ บริษัท..ทั้งหมดคือการแกล้ง.. เดียวสิ!
“เธอว่ายังไงนะ! ทั้งหมดคือเธอต้องการแกล้งฉัน” หัวใจฉันสั่นกับคำพูดของเธอเล็กน้อย.. มันเป็นอารมณ์ตอนนี้ฉันไม่รู้ ในสมองฉันสับสนไปหมด
“แต่..สบู่ที่เธอใช้อาบน้ำหอมดีนะ.. ใช่บ่อยๆละยั่วยวนดี” เธอยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินออกไปจากห้องหน้าตาเฉย ทำเอาฉันที่ยืนโมโหอยู่คนเดียวทำอะไรไม่ถูก! ไอกู! ยัยแชรินนั้น.. ทำไมนิสัยตอนตื่นไม่
เห็นเหมือนอนตอนหลับเลย!! กลับไปนอนนิ่งๆสะเลยไป!
-------------------------------------------- Next 10-------------------------------
ความคิดเห็น