ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ۰•●เก็บหัวใจ☆♥มัดด้วยหวาย●•۰

    ลำดับตอนที่ #1 : :ฉัน...ต้องไปบ้านนอกหรอเนี่ย:

    • อัปเดตล่าสุด 13 พ.ย. 49


        

         "ยัยหวาย ยัยหวายโว้ย แกได้ยินฉันไหม"เสียงปั้น เพื่อนสนิทของฉันกำลังตะโกนดังออกมาจากโทรศัพท์

       "ได้ยินแล้วปั้น ไม่ต้องตะโกนก็ได้"ฉันตอบกลับไป

        "ได้ยินบ้าไรเล่า ฉันเรียกแกเป็นสิบๆ รอบแล้ว แกก็ไม่ตอบ แกอึ้งมากเลยหรอวะ"

        "อึ้งเรื่องพี่ไผ่อะนะ เฮอะ ไม่มีทาง"

    ใครมันจะไปอึ้งเรื่องไอ้พี่ไผ่ไปโผล่แถวๆบ้านไอ้ปั้น พี่ไผ่มันก็คงไปเหล่หญิงตามประสาคนหน้าตาดี ตามปรกติอะแหละ

        "นึกว่าแกจะอึ้ง แต่ ฉันก็ไม่เข้าใจนะเว้ย ทำไมพี่แก ถึงมาแถวบ้านฉันบ่อยๆ"

       "พี่ไผ่ มันแอบปิ๊งแกละมั้ง"

        "เฮ้ย อย่าพูดงี้นะเว้ย ฉันเสียว เค้าไม่ชอบแบบนั้นนะตัวเอง"ปั้นพูดพลางดัดเสียงให้เหมือนผู้หญิง แต่ความจริงแล้ว มันเหมือนเสียง

    ชะนีร้องมากกว่า

        "แกอย่าทำเสียงงี้อีกนะ ไอ้ปั้น มันหลอนอะ"ฉันพูดพลางหัวเราะ

        "เออ ฉันก็อนาถตัวเองเหมือนกันแหละแก แม่ง เหมือนเสียงชะนีออกลูกเลยวะ เฮ้ย แค่นี้ก่อนนะเว้ย แม่เรียกไปกินข้าวแล้วอะ"

       "อื้อๆ บายน้า คุณชายปั้น"

        "บายคร้าบ คุณหญิงหวาย เจอกันพรุ่งนี้ครับ"ปั้นพูดแล้วก็วางสายไป

     

    เฮ้อ  พี่ไผ่ไปทำอะไรแถวบ้านปั้นนะ  ฉันคิดขณะนอนเล่นอยู่บนเตียง

    หรือว่า พี่ไผ่จะไปหาสาว แต่ว่า แถวบ้านไอ้ปั้น มันก็มีแต่บริษัท แล้วก็โรงเรียนสอนภาษาทั้งนั้น แล้วพี่ไผ่จะไปทำไมกันนะ  นี่ก็ทุ่มนึงแล้ว พี่ไผ่ยังไม่กลับบ้านกลับช่องเลย เฮ้ออออออออออออออออออออออออ

    ฉันเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านตอนสองทุ่ม เนื่องจากพี่ไผ่กลับบ้านแล้ว

    ฮึ่ม วันนี้ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง

    "พี่ไผ่ ทำไมวันนี้กลับบ้านดึกจัง"ฉันถามพี่ไผ่ ขณะที่แกะถุงกับข้าวออกมาจากถุง

    "ก็ ก็ที่บริษัทมีประชุมนะ ก็เลยเลิกดึกนิดนึง"พี่ไผ่พูด "แล้วหนามล่ะ"

    "หนามเล่นเกมส์อยู่ในห้องนะ เดี๋ยวหวายไปตามให้"

    "ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันจัดการเอง"

    "ไม่ต้อ/ไอ้หนาม ลงมากินข้าวได้แล้วโว้ย"ยังไม่ทันที่ฉันจะค้าน พี่ไผ่ก็ตะโกนเรียกหนาม ที่ฉันคาดว่าจะเล่นเกมส์อยู่ในห้องให้ลงมาทานข้าวพร้อมกัน

    "พี่ไผ่ ตะโกนเรียกหนามอย่างงี้ เดี๋ยวป้าข้างบ้านก็โยนครกมาหรอก"

    "ก็ดีดิ สาก คราวที่แล้วมันรอครกอยู่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

    "ชิ หวายเตือนแล้วนะ ที่สำคัญป้าแกมีลูกสาวสวยอย่าบอกใครเลย"

    "จริงดิหวาย ลูกสาวป้าแก อายุเท่าไหร่ แก่กว่าพี่ป่ะ"เสียงหนามพูดดังมาจากห้องนั่งเล่น

    "หูดีจริงๆเลยนะหนาม เรื่องผู้หญิงเนี่ย"พี่ไผ่บ่น

    "แน่นอนครับพี่ไผ่ ผู้หญิงน่ารักน่ารัก กับนาย หนามเนี่ย เกิดมาคู่กัน"

    "น่าสงสารเนอะพี่ไผ่"

    "สงสารอะไร ยัยหวาย"

    "ก็สงสารคนที่ต้องมาเป็นคู่กับหนามเนี่ยแหละ โธ่ คงจะทำบุญมาน้อย"ฉันพูดจบก็ตักข้าวเข้าปาก

    "เค้าเรียกว่า โชคดีต่างหากเหล่า ที่ได้เกิดมาคู่กับคนหล่ออย่างงี้เนี่ย"

    "หล่อตรงไหนเนี่ย ก็แค่ พอไปวัดไปวาได้เท่านั้นแหละ"

    "โห นี่ถ้าอย่างหนาม แค่ไปวัดไปวา ที่ไหนเค้าจะเรียกว่าหล่อครับ คุณหวาย"

    "ที่ที่ไม่ใช่หนามนั่นแหละ"

    "ยัยหวาย/พอแล้วน่า ทะเลาะกันเป็นเด็กเด็กไปได้"พี่ไผ่รีบขัดก่อนที่ ฉันกับหนามจะทะเลาะกันไปมากกว่านี้

    "ก็ยัยหวายนะ กวนประสาทผมก่อน เด็กอะไรไม่รู้ กวนประสาทจริงๆ"

    "หนามก็กวนประสาทไผ่เหมือนกันนั่นแหละ ผู้ใหญ่อะไรก็ไม่รู้กวนประสาทเด็ก"

    "นี่ หนามโตกว่าหวายไม่กี่ปีเองนะ ทำไมมาว่าหนามว่าเป็นผู้ใหญ่หล่ะ"

    "เอ้า ก็ทีหนามยังว่าหวายเป็นเด็กได้เลย"

    "ตอนไหน"

    "ก็/พี่บอกให้พอแล้วไงทั้งคู่เลย ไม่เข้าใจหรอไงกัน"

    "เข้าใจแล้วครับ ก็"

    "ยังจะเถียงอีก ม.ห้า ม.หกกันแล้วนะ โตกันได้แล้ว"

    "ค่ะ"ฉันพูดแล้วก็ตั้งใจกินข้าว เวลาพี่ไผ่ดุเนี่ย น่ากลัวชะมัดเลย

    "พี่มีเรื่องจะบอกพวกเราสองคน"

    "พี่จะแต่งงานหรอครับ หนามนึกว่าพี่ไผ่เป็นเกย์ซะอีก"

    "นายหวาย เล่นให้เป็นเวลาหน่อยไม่ได้รึไง ว่าไงคะพี่ไผ่ เรื่องไรหรอ หรือว่า พี่ไผ่ถูกหวย หวายไม่เคยเห็นพี่ไผ่ซื้อหวยเลยนะ"ฉันหันไปพูดกับพี่ไผ่

    "เธอก็พอกันนั่นแหละ ยัยหวาย"หนามพูดแล้วก็แลบลิ้นให้ฉัน น่ารักตายเลยละย่ะ

    "แล้ว ตกลงเรื่องอะไรกันครับ"

    "พวกเธอสองคนนี่ไม่ไหวเลยนะเนี่ย เห้อ เรื่องที่พี่จะบอกก็คือ พี่จะส่งเราไปอยู่กับเพื่อนพี่ที่อเมริกาช่วงปิดเทอมนี้"

    "ห๊ะ อะไรนะครับ/คะ"ฉันกับหนามตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน

    "ไม่มีทาง ยังไงหวาย/หนาม ก็ไม่ไป แล้วพี่ไผ่ก็บังคับพวกเราไม่ได้ด้วย"

    "ยังไงพวกเธอก็ต้องไป พี่จัดการเรื่องหมดแล้ว"

    "อ๋อ มิน่าละ ปั้นถึงบอกว่า เห็นพี่ไผ่แถวบ้านบ่อยๆ"

    "ก็ใช่ พี่ไปคุยกับธุระแถวบ้านปั้นนั่นแหละ ยังไง เราสองคนก็ต้องไป ห้ามเลี่ยงเด็ดขาด แต่ เราสองคนจะไปอยู่คนละที่นะ"

    "อะไรนะคะ ยังต้องไปอยู่กันคนละที่อีกหรอคะ แค่ไปนี่มันก็แย่พอแล้ว ทำไมต้องมาแยกพี่แยกน้องกันอีกละ"

    "ก็เพราะ ถ้าเราสองคนไปอยู่ด้วยกัน ภาษาอังกฤษ มันก็จะไม่พัฒนานะสิ"

    "พวกเราไม่ไปไม่ได้จริงๆหรอครับ พี่ไผ่สุดหล่อ"

    "ใช่ แล้วพี่ก็หล่ออยู่แล้ว ขอบใจที่ชม ยัยหวายจะต้องไปอยู่ โอกลาโฮม่าซิตี้ รัฐโอกลาโฮม่า ส่วนนายหนาม นายต้องไปอยู่วัลเล่ย์ เมืองโอเรก้อน"

    "บ้านนอก"ฉันกับหนามพูดออกมาพร้อมกัน

    "บ้านนอก มันก็มีภาษาอังกฤษเมืองกันนั่นแหละน่า อย่างเรื่องมากเลย"

    "แล้วพวกเราต้องไปเรียนด้วยรึเปล่าคะ"

    "ต้องสิ แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องวิชานะ ลงวิชาที่เป็นกิจกรรมไปก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก"พี่ไผ่พูดแล้วก็ขยี้หัวฉัน

    เฮ้อ ให้ตายเหอะ ฉันต้องไปอเมริกาจริงๆหรอเนี่ย

        

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×