คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พี่ติว...นายตัวร้าย!!! >m
สถานีต่อไป...สยาม...ท่านผู้โดยสารสามารถเปลี่ยนเส้นทางได้ที่สถานีนี้ค่ะ....
ครืด.... ประตูรถไฟฟ้าเลื่อนเปิดออกอย่างช้าๆ ช้ามาก ช้าจริงๆ...ฮึ่ม..นี่ฉันกำลังรีบอยู่นะ!!
“ว๊าย..ตายล่ะ ป่านนี้แล้วโดนยัยต่ายว๊ากเอาอีกแน่เลย...” ฉันพึมพำขณะที่ก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือที่บอกเวลาที่ล่วงเลยเวลานัดมาเกือบชั่วโมงแล้ว
ฉันก้มหน้าก้มตาจ้ำพรวดๆเพื่อจะไปให้ถึงสถานที่นัดให้เร็วที่สุด
พลั่ก!!! ~โอ๊ย... นี่มันอะไรกันเนี่ย ฉันดันไปชนอีตาบ้าที่ไหนก็ไม่รู้เข้าอีก ฉันรีบอยู่นะเนี่ย ~ ฉันคิดในใจ
“ขะ...” ฉันกำลังจะพูด แต่คู่กรณีกลับยื่นสมุด (ของฉัน - -) ที่ทำตกส่งให้แล้วหันหลังเดินจากไปทันที
อะไรกันนี่ โอ๊ยยยยยยยย...ฉันงง เฮ้อ...ช่างเถอะเดินต่อๆๆๆ
-- หน้าคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยแถวๆสถานีรถไฟฟ้านั่นแหละ ---
“ช้าจริงๆเล๊ยยยยยย...ยัยคุณนายตื่นสาย” ต่าย เพื่อนสนิทของฉันเริ่มแหวใส่ทันทีที่ฉันเดินมาถึง
“ขอโทษที แฮ่กๆๆ น้องเล็กรีบเล้วนะเนี่ย แฮ่กๆๆๆ” ฉันพูดไปหอบไป
อ้อ ลืมแนะนำตัวใช่มั๊ยเอ่ย...ฉันชื่อน้องเล็กค่ะ ชื่อน้องเล็กจริงๆนะ คุณแม่ตั้งให้เลย ไม่ได้ชื่อเล็กแล้วเติมน้องเข้าไปให้ดูน่ารักเหมือนที่หลายๆคนเข้าใจหรอกนะ อิอิ
“เอ้า...เข้าไปกันเถอะ เดี๋ยวพี่ๆเค้าจะรอนาน” จิน เพื่อนอีกคนพูดขึ้น
อืม...เท้าความกันซักนิด ที่พวกฉันมาอยู่ที่นี่ ก็เพื่อมาเรียนติวเตรียมตัวสอบค่ะ คือว่า ฉัน ต่าย แล้วก็จินเนี่ยอยากเข้าคณะสถาปัตย์ม๊าก...มาก เรียกว่าเป็นความใฝ่ฝันเลยแหละ ก็เลยต้องติววาดรูปก่อนลงสนามสอบกันซะหน่อย พี่ๆที่มาติวก็เป็นพี่ที่เรียนที่คณะนี้แหละค่ะ เป็นเพื่อนกะพี่ชายของยัยต่ายเค้า พวกเราเลยได้อานิสงส์ลดค่าเรียนแบบกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ อิอิ
“พี่โดนัทๆๆๆๆ” ยัยต่ายร้องเรียกเพื่อนของพี่ชายพร้อมกับโบกมือให้
“หวัดดีคับน้องๆ” พี่โดนัททักทายพวกเราหลังจากที่นั่งลงที่โต๊ะกันแล้ว
“อ่ะ...คุยกันก่อนๆ พี่ที่มาติวน้องเนี่ย จะมี 3 คนนะ มีพี่ แล้วก็นี่ไอ้พี” พี่โดนัทชี้ไปที่พี่อีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“ดีคับ” พี่พีตอบกลับมาพร้อมกับยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“แล้วก็...อ่าว ไหนวะ อ่อๆๆๆ โน่นๆๆ ไอ้จอมคับ” พี่นัทมองหาเพื่อนอีกคนก่อนจะชี้ไปที่ศาลาเรือนไทยเล็กๆที่อยู่ห่างจากโต๊ะของพวกเราออกไป
“เฮ้ยๆๆๆๆ...จอมๆ มานี่ดิ๊ ทักทายน้องหน่อย” พี่พีเรียก คนถูกเรียกเดินมาอย่างช้าๆ เอ๊ะ!!! นั่นมันคนที่ฉันชนเมื่อเช้านี่หว่า ตายหละๆๆๆๆ จะทำหน้ายังไงดีล่ะที่นี้
“หวัดดีคับ” พี่จอมพูดสั้นๆก่อนจะมองมาทางฉันที่ตอนนี้ก้มหน้างุดๆ
“สวัสดีค่ะต่าย จิน แล้วก็นี่น้องเล็กค่ะ” ยัยจินพูดขึ้น ทำให้ฉันจำใจต้องเงยหน้ามาสบตาคนที่มองมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
“หวัดดีค่ะ”...ฉันกลั้นใจทักพี่จอมพร้อมกับยิ้มหวานๆให้หนึ่งที...แต่ ใบหน้าที่มองกลับมาก็ยังคงนิ่งแล้วซักพักก็หันไปคุยกับพี่พีแทน ~ เอ๊ะ...อะไรกันนะ นี่ฉันน่าเกลียดขนาดไม่อยากมองหน้าเลยหรอ หรือเค้าจะโกรธเรื่องเมื่อเช้านะ เฮ้อ......ชักเครียดแล้วสิ~ ฉันคิด
“อ่ะๆๆๆ...เริ่มเลยดีกว่า ลองฝีมือกันหน่อย ลองวาดนี่ดูนะ” พี่นัทที่เล็งเห็นความอึมครึมพูดขัดขึ้นก่อนจะหยิบขวดรูปทรงประหลาดมาวางตั้งตรงหน้าพวกฉัน พวกเราสามคนจึงได้เริ่มหยิบสมุดและดินสอขึ้นมาสเก็ชภาพกัน
-- 10 นาที ผ่านไป --
“เอ่อ...น้องคับ เดี๋ยวพี่กะไอพีมีธุระนิดนึง ใครที่วาดเสร็จแล้วก็เอาไปให้ไอ้จอมดูตรงโน้นนะ” พี่นัทพูดขึ้น
วูบ!!!เสียงใจฉันหล่นไปถึงตาตุ่ม ตายละวา....ฉันเสร็จแน่ๆงานนี้ ><”
“อ่ะ...เรียบร้อย” ยัยจินพูดขึ้นเป็นคนแรกก่อนจะเดินไปหาพี่จอม ยัยนี่ฝีมือดีอยู่แล้วค่ะ เรียกว่ามีพรสวรรค์เลยก็ว่าได้ ผิดกับฉันที่ตอนนี้ยังนั่งขีดแล้วลบซ้ำไปซ้ำมาจนกระดาษเริ่มยุ่ย
“อืม...โอเค..” ยัยต่ายไปอีกคนแล้ว ยัยนี่ถึงจะไม่เก่งเท่าจิน แต่ก็ไม่แย่เท่าฉัน ตอนนี้ฉันเริ่มเหงื่อตกแล้วค่ะ ฮือ..T_T ไม่นานจินและต่ายก็กลับมาพร้อมงานที่พี่จอมให้ เป็นการลากเส้นตรงธรรมดาๆเองค่ะ ดูง่ายกว่าที่ฉันทำตอนนี้เยอะเลย...ฉันตัดสินใจเร่งมือเพื่อให้ผ่านไอ้ขวดนรกนี่ไปซะที...เอ้า อึ๊บ!!!
ไม่นานฉันก็ได้ขวดหนึ่งใบมาอยู่บนกระดาษ ฉันกลั้นใจลุกขึ้นเดินไปหาพี่จอมที่ศาลาเรือนไทยแล้วยื่นสมุดให้
“มาแล้วๆๆ”เสียงสวรรค์ดังขึ้น พี่นัทกับพี่พีกลับมาพอดีค่ะ แต่...ไม่ทันซะแล้ว!!!
พี่จอมหยิบสมุดไปจากมือฉันแล้วเริ่มมองขวดบู้บี้ใบนั้นด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
“เป็นไงจอม...” พี่พีถามด้วยใบหน้ายิ้มเผล่อย่างคนอารมณ์ดี
พี่จอมเงียบไปนานค่ะ นานจนฉันลุ้นเหงื่อตกเลยทีเดียว ก่อนจะอ้าปากตอบช้าๆ
“ห่วย”
O๐O” อึ้งค่ะ...ทั้งฉัน พี่นัท และพี่พี อึ้งไปเลย...
ความคิดเห็น