คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 4
4
ในรถเฟอร์ร่ารี่ของอีตาซัลเฟอร์ (พึงรู้ชื่อเมื่อกี่) ทำไมฉันต้องได้นั่งหน้าละ ก็เพราะไอ้ข้าวของเครื่องใช่มันอยู่ในนั้นนะซิเลยเหลือที่นั่งได้ที่เดียว T_T
“T_T”
“...หยุดทำหน้าแบบนั้นซะทีรำคาญ!”
“นี้นาย....!”
“หุบปากของเธอซะ...เดียวหาว่าฉันไม่เตือน!!”
“OxO”
“ดี...ว่านอนสอนงานแบบนี้คอยยังชั่ว”
“……..!!”
“ฮิ...แล้วเธอจะไปที่ไหนกันละ”
“เอ่อ....”
“ไปโรงพยาบาล xxx นะ”
“อืม ฉันก็จะผ่านทางนั้นเหมือนกัน”
“นี้ยัย...”
–_–+++ ฉันส่งสายตาพิฆาตไปให้ยัยไวท์ยัยนี้โง่จริงๆ จะบอกว่าโน่นไปนี้เดียวไอ้บ้านั้นก็รู้หมดหรอก แล้วที่ฉันเลือกที่จะบอกว่าไปโรงพยาบาลก็เพราะว่าโรงพยาบาลอยู่ใกล้ๆ กับสตูดิโอ xxx นี้น่า ^^
“เธอแน่ใจเหรอว่าเธอจะไปโรงพยาบาลนั้นจริงๆ เหรอ”
“ก็จริงนะซิ ^^”
“นี้ยัยวะ...”
–_–+++
“เธอแน่ใจขนาดนั้นฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ –_–”
“^^”
“ถึงแล้วโรงพาบาลนั้นของเธอ เธอเคยมาที่นี้แล้วเหรอ “
“ก็...ใช่ ทำไม่ละ ฉันเคยเป็นผู้ป่วยที่ โรงพยาบาลนี้ด้วยนะ”
“ยัยอะ”
–_–+++
“จะ...จริงเหรอ –_–”
“จริงซิ ^^” สตอเบอร์รี่เก่งไหมละ แล้วทำไมตาข้างขวากะตุกยิกๆ ละ
“T_T”
ดูสายตายัยไวท์ซิ ฮ่าๆๆ คงจะตกใจมากละซิว่าทำไมฉันถึง สตอเบอร์รี่เก่งใช่ไหมละ
“ไปละ...บายขอบคุณมากนะที่มาส่ง ^^”
“อือ”
“T_T”
และทันทีที่ฉันก้าวลงจากรถฉันก็รู้เลยว่าทำไมยัยไวท์ต้องทำหน้าแบบนั้น ก็เพราะโรงพยาบาลนั้น...มันเป็นโรง’บาลบ้าดีๆ นี่เอง –_–
“–_–”
“ทำไม่ไม่บอกฉันฮะ ยัยไวท์”
“TvT”
“อย่าเงียบซิ (โว้ย)”
“...ก็แกไม่ให้โอกาสฉันพูดเลยนะซิ”
“สรุป...ฉันผิด”
“T.T _._” ยัยไวท์ผยักหน้าหงึกหงัก
“โอเคฉันผิด...แล้วจะเอายังไงต่อ”
“ก็ต้องไปสตูดิโอซิ นี่เลยเวลามา 10 นาทีแล้วนะ”
“แล้วสตูดิโออยู่ไหนละ –_–”
“ก็...อยู่ตรงข้ามกับโรง’บาลบ้านี่ไง ( ‘’ ) ” ยัยไวท์ส่งสายตาไปทางตรงข้ามกับโรง’บาลบ้าๆนี่ ใช่สตูดิโอจริงๆ ด้วย (พูดเหมือนเคยเห็น)
“งั้น...ก็ไปกันเถอะ”
ตึกตักๆๆ!!
ฉันกับยัยไวท์เดินมาถึงหน้าสตูดิโอแล้ว
“เข้าไปกันเถอะ”
“…”
ฉันกับยัยไวท์ก็เดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงหน้าประตูที่เขียนว่า ‘รายการ Game Show’ ซึ่งเป็นรายการที่ฮิตมากที่สุดของประเทศ ดังมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทุกคนอยากเข้ารวมเล่นเกมส์ของทางรายการนี้มากกกกก เพราะเงินรางวัล ตั้ง10 ล้าน อยากด้ายยยย!! ที่ซู้ดดดดด!!
ผลัก! ปัง! ยัยไวท์ผลักประตูออกแล้วปิดเสียงเบามากที่สุด (ประชด)
“...อ่าว มากันแล้วเหรอ” ลุงคนที่นั่งด้านซ้ายมือพูดขึ้น คงจะเป็นเพื่อนลุงอี้จู๋อี้จี๋ อ่าอู้อ่าอี๋ละมั้ง
“ค่าาา! ^o^” ยัยไวท์พูดอย่าหนักแน่น แถมด้วนรอยยิ้ม
ลุงอี้จู๋อี้จี๋ อ่าอู้อ่าอี๋ เป็นคนของบริษัทที่ถ่ายทำรายการเกมส์โชว์จริงๆเหรอ เหมือนกับไม่ใช่ลุงเลยชุดก็สะอาดเรียบร้อยไม่เหมือนต้อนที่ขายอาหารลุกนั้น โอ้โห~ เสื้อผ้าก็ไม่เรียบร้อย ผ้าผมก็ชี้โด่ ชี้เด่ เหมือนกับเพื่งตื่นนอนเลย -_-
“นั่งก่อนซิ ^^” ทำไม่ยังไม่มาละคนที่เล่นรายการนี้ มีแค่นี้เหรอ O_o
“คะ Y_Y” น้ำเสียงนี้คงไม่ต้องบอกว่าเป็นใคร ฉันเองนั้นเหละ
“งั้นเริ่มเลยแล้วกัน”
“ระ เริ่ม อะไรเหรอคะ o_O”
“ก็เริ่มคัดเลือกคนที่จะได้เล่นรายการนะซิ ^^” คุณลุงที่เป็นเพื่อนกับลุงอี้จู๋อี้จี๋ อ่าอู้อ่าอี๋ บอกพร้อมกบยิ้ม
“ไหน...ลุงบอกว่าลุงเป็นคนคัดเลือกนี้น่า แล้ว...”
“เพราะทางบริษัทเข้าเปลี่ยนโปรแกรมงานกะทันหันนะ” ทำไม่ต้องเป็นอย่างนี้ แล้วถ้าฉันไม่ได้เล่นเกมส์โชว์นี้ละ แม่ฉันต้องดูถูกอีกแน่เลย TTvTT
“เพราะงั้นเราจึงต้องคัดเลือกผู้ที่จะได้เล่นเกมส์โชว์นี้อีกครั้ง”
“TTvTT”
“ไม่เป็นไรแกจะต้องได้เล่นรายการนี้อย่างแน่นอน” ขอให้มันเป็นอย่างนั้นเถอะ สาธุ~ – / \ –
“อือ”
“แล้วมีแค่นี้เหรอคะ คนที่ได้รับเลือก”
“อ๋อ คงกำลังมะ...”
ปัง!!!
“มาแล้วครับ!!” ไอ้บ้านี้คงมารยาทเสียซิท่า ถึงใช้เท้าเปิดประตูนะ –_–**
“แกนี้ก็ทำตัวเป็นวัยรุ่นใจร้อนไปได้ –_–” แล้วก็ตามมาด้วยบรุษที่2 หมอนี้คงจะเจ้าชู้ใช่เล่นดูจากน้ำเสียงเจ้าเล่ห์อะนะ –_–^
“อาราย (วะ) *_* ” หมอนี้คงจะโดนพวกนั้นลากมาแน่เลยตอนนั้นคงกำลังหลับอยู่แน่เลย =_=
“มากันแล้ว ^_^;”
“แล้วยัยนีออนละ (โว้ย)”
“คงกำลังแต่งหน้าทา xxx อยู่มั้ง –_–”
“ว่าใครยะ”
“นางมารมาแว้ว~”
“–_–” พี่คนนี้คงจะเป็นนางฟ้าละมั้ง ทำไม่สวยกว่า (ฉัน) พี่คนนี้คงจะชื่อนีออนละมั้ง เพราะว่านายคนที่ถีบประตูพูด ฉันอิจฉาพี่มากกก!!! ถึงมากที่สุดพี่เขาสวยเหมือนนาตาเหล่ จมูกเหมือนนาตาเหล่ ตาเหมือน นาตาเหล่ โนก็ตม (กลับเอาเอง) พี่คงจะคัพ E ละมั้ง (ฉันคัพ B อะ ทำไม่เล็กจัง T_T)
“เอ่อ...นี้ สองคนนี้ ชื่อ...”
“เอ่อ...ไวท์คะ^^”
“...แฮอินคะ...ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ดี ^^” กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ!!! ทำไม่หล่อจัง รับหนูเป็นภรรยาได้ไหมคะ >/ / /<
“แล้ว ซัลเฟอร์ละ”
“คงยังมาไหมถึงละมั้ง” พี่สาวพูด
“โทรเช็คซิ ยัยนางมาร”
–_–+++ ชิ้ง~~ พี่สาวคนสวยแผ่รังสีน่ากลัวออกมาแล้ว~
ติ๊ดๆๆ!! พี่สาวคงจะกดหาเบอร์นายจอมเหลดละมั้ง
“ฮัลโหล...”
( *%#@!~$^+฿$#@ )
“ถึงไหนแล้ว...”
( %#@^+=&* )
“งั้นก็รีบมาละกัน...”
( #@$%^&* )
ติ๊ดด~
“ว่าไงบ้าง”
“ซัลเฟอร์บอกว่าอีกเดี้ยวจะมา”
ปัง!!!
“มาแล้ว แฮกๆๆ”
“นะ...นาย O_o”
“อ่าวรู้จักกันด้วนหรอ”
“มะ...ไม่รู้จักกันครับ”
“เหรอ เห็นเรียกซะสนิทเชียว”
“มะ...ไม่เคยรู้จักจริงๆ คะ ^^;”
“อืม ^_^;”
“งั้นก็เริ่มเลยละกัน ส่วนนายซัลเฟอร์ คงรูแล้วนะว่าจะทำอะไรบ้างเพราะฉันโทรบอกแกเมื่อคืนนี้ แกคงไม่ลืมนะ –_–”
“ครับ –_–”
“งั้นเริ่มได้เลย ^^”
“…”
“งั้นก็เริ่มการคัดเลือกได้นะบัดนี้”
“ต้องทำยังไงบ้างคะ”
“ก่อนอื่นทุกคนจะต้องมีคู่...”
“หนูจะคู่กับยะ...เอ่อไวท์คะ” ฉันโพลงออกไปอย่างนั้น ก็ฉันไม่รู้จักใครซักคนนี้ –_–
“...ไม่ได้หรอกจ๊ะเราจะต้องจับคู่กันแบบที่บริษัทเข้าจัดให้นะจ๊ะ”
“เหรอคะ TOT”
“เข้าจัดให้ยังไงครับ” อี่ตาจอมเหลดพูดขึ้นมา
“บริษัทเขา...ให้จับฉลากกันนะ ^^”
“จะ...จับฉลากเนี้ยนะ O_O” ทุกคนพูดพร้อมกันไม่เว้นแม้กระทั้งฉัน ให้จับฉลากเนี้ยนะไม่มีทาง (ทำไมมันปัญญาอ่อนแบบนี้ (วะ) )
“ใช่จับฉลาก ^^;”
“เอ่อ...จับเลยก็ได้ครับ” เสียงอี่ตาเจ้าชู้นั้นพูดแน่ๆ ถ้าฉันจับได้คู่กับอี่ตาเจ้าชู้นั้นเหละจะทำยังไงดี TOT แล้วถ้าจับได้กับอี่ตา จอมเหลดนั้นละ TOT ขอให้จับได้ยัยไวท์ หรือจับได้คู่กับพี่นีออนเถอะ สาธุ~ T/ \T
ผลัวะ!!!
ซุบ ซิบ~ พี่ที่ไหนไม่รู้เปิดประตูแล้วกระซิบกับพี่ที่เป็นเพื่อนลุงร้านขายอาหาร (ก็ลุงอี้จู๋อี้จี๋ อ่าอู้อ่าอี๋) แล้ววิ่งจากไปพร้อมกับสายลม~
“เอ่อ...ทุกคน พอดีบริษัทเข้าเปลี่ยนโปรแกรมกะทันหัน (อีกแล้ว) นะ”
“…”
“ให้น้องๆ ทุกคนเขียนชื่อเล่นลงบนกระดาษเล็กๆ นี้เลยนะครับ ^^;” พี่เขายืนกระดาษสีขาวเล็กๆ มาให้
“อะไรคะนี้” ยัยไวท์ถามอย่างสงสัย
“ก็...นี่คือโปรแกรมใหม่ไงครับ”
“อ๋อ” แล้วยัยไวท์ (และทุกคน) ก็ถึงบางอ้อ
“เสร็จแล้วนะครับ”
“ค่าาา! ครับบบ!”
“ได้เวลาจับฉลากแล้วนะครับเตรียมใจให้พร้อมนะครับ ^^”
“TOT” >> นี้หน้าฉันกับยัยไวท์
“TTvTT” >> อันนี้หน้านายจอมเจ้าชู้
“T_T” >> อันนี้หน้านายจอมเหลด
“^_^;;;” >> อันนี้ของพี่ เอ่อพี่นีออนคะ ได้โปรดเปลี่ยนหน้าเถอะคะมันสมควรตรงไหนของสถานการณ์นี้คะ –_–
ครุก ~ คลัก~!!
พี่เขาเขย่ากล่อง ที่ในกล่องนั้นเป็นกระดาษที่ทุกคนเขียนเอาไว้พี่เอา Teen ไปเขย่าแทนเลยไหมคะ –_–
“อ่า~ ได้มาแล้วผู้โชคดีคู่ที่หนึ่ง...” แถ่น~ แถดม~ มีเสียงดนตรีประกอบ
“...น้อง...” ตึกตัก~!!! ตึกตัก~!!!
“น้อง!..แฮอินคร๊าบบ!” กรี๊ดๆๆๆๆ!!! ฉันเป็นคนแรกเหรอเนี้ย กรี๊ดๆๆๆๆ!! (อีกรอบ) แล้วฉันจะได้คู่กับใครเนี้ย
“คนที่คู่กับน้องแฮอินคือ น้อง...” ของให้เป็นยัยไวท์ >_<
“น้อง...ซัลเฟอร์คร๊าบบ!!!” กรี๊ดดดดดๆๆๆ!!! ทำไม่ต้องเป็นอี่ตาจอมเหลดด้วยหนูม้ายยย!!! ยอมมม!!! ฮืฮๆๆๆ TTvTT T_T TOT T.T (ดูอีโมตีคอนของมันซิ มันจะเขียนเอาเปลีองเนื้อที่หน้ากระดาษทำไม่)
“หนูต้องคู่กับ...อี่ตานี้จริงๆ เหรอคะ T_T”
“คู่กับฉันมันไม่ดีตรงไหน...มีแต่คนอยากคู่กับฉัน (โว้ย)” ดู๊~ ดู~ มันพูดหลงตัวเองชัดๆ อี่ตาบ้าจอม
เหลดนี้ เดี่ยวปัด เหนี่ยวเลย ~
“ก็ฉันไม่อยากคู่กับนายอะ ฉันอยากคู่กับเพื่อนช้านนน T^T”
“...–_–+++…”
“เอาละครับ...คู่ต่อไป คือน้อง...”
“...ตึกตัก~ ตึกตัก~…” นี้มันใช้รายการเกมส์โชว์จริงเหลือเนี้ย ทำไมมันกดดันจังงงง T_T;
“น้อง...ลิเทียม กับ...น้อง ไวท์ ครับบบ!!!”
“...–_–;…”
“...–_–;;…” หน้าเหมือนกับ เปี่ยบ
“เอ่อ...ต่อไปคงไม่ต้องบอกนะครับ ว่าเป็นใคร”
ทุกคนคงจะรู้ดีว่าคู่สุดท้ายจะเป็นใคร ก็พี่นีออน (สุดสวย) กับนายอาร์กอน (สุดใจดี)
“พี่คะ...” เปลี่ยนสัพนามทันที (จากลุงเปลี่ยนเป็นเรียกพี่แทน กลัวลุงเขาจะไม่พอใจ)
“ฮือ” พี่ (หรือลุง) หันหลังมาทางฉันทันทีที่ฉันเรียก
“หนูขอเปลี่ยนตัวคะ...”
“ไม่ได้หรอกหนู”
“เหรอคะ...T_T”
“ครับ ^^”
“T__T”
“งั้น...เรามาเริ่มเล่นเกมส์กันเลยนะครับ ^^”
ความคิดเห็น