คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : :: 3 Beginning The Vengeance 1 :100%:
3
Beginning The Vengeance 1
19.59 P.M.
ฉันเดินทอดน่องไปตามถนน เสียงเอะอะโวยวายดังกังวานอยู่รอบตัวฉันแม้ว่าเวลานี้มันจะมืดแล้วก็ตามผู้คนแถวนี้ก็มิอาจหลับนอน
...เพราะว่าที่นี้คือ ‘ชุมชน Joyful Night’ ชุมชนที่มีแต่แสงสีเสียงที่น่าหลงใหล ที่นี่จะไม่มีคำว่า ‘นอน’ ทุกคนที่มาที่แห่งนี้มีจุดประสงค์เดียวกัน ซึ่งก็คือ...เมา!
ทุกคนที่มาที่นี่ร้อยละเก้าสิบจะมาแดนซ์ กิน เมา พนัน พูดรวมๆ ก็คือทุกคนมาเพื่อ ‘ปลดปล่อย’ ความน่าเบื่อทั้งหลายยังไงล่ะ! แต่ทว่า...ฉันมีจุดประสงค์ที่แตกต่างจากพวกเขา ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อปลดปล่อย แต่ฉันมาเพื่อ ‘ตามหา’ ใครบางคน
หึ! พูดแล้วก็ตลกดีนะ J พูดถึง ‘เหยื่อ’ ‘เหยื่อ’ ก็มา
ฉันเดินตัวปลิวไปที่เคาน์เตอร์บาร์พลางฉีกยิ้มกว้างกับบาร์แทนเดอร์แล้วสั่ง Bloody Mary มาหนึ่งชอทพลางขยับที่นั่งไปนั่งใกล้ๆ กับ ‘เหยื่อ’ เพื่อดำเนิน ‘เกม’ ที่วางเอาไว้
“อ้าว~ คุณนี่เอง ‘คุณอัลเบิร์ต’ J” ฉันหันไปมองเขาแล้วตีหน้าซื่อเหมือนเป็นเรื่องบังเอิญที่เจอกัน ทั้งๆ ที่ฉันมาที่นี่เพื่อมาหาเขา!
ใช่...ยังจำเขาได้รึเปล่าละ ไอ้แฟนเฮงซวยที่ต้องการแค่เวอร์จิ้นของฉันยังไงล่ะ!
“คุณ?” อัลเบิร์ตหันมาทางฉันก่อนจะถามเสียงทุ้มนุ่มหูด้วยความสงสัย
หมายความว่ายังไงกัน!? อัลเบิร์ตจำฉันไม่ได้? ฉันดูเปลี่ยนไปรึไงกัน? คำถามหลายคำถามผุดขึ้นมาบนหัวฉันทันทีก่อนที่มันจะกระจ่างเมื่อมีน้ำเสียงเย็นยะเยือกพูดลอยผ่านหูฉันไป
‘เธอไม่ต้องสงสัยหรอกเมเจลล์~ ‘เหยื่อ’ ทุกตัวจะจำเรื่องของ ‘เมเจลล์ คอนเทย์เลอร์’ คนเก่าไม่ได้ หากแต่เธอต้องใส่ความทรงจำใหม่เรื่องของ ‘เมเจลล์ คอนเทย์เลอร์คนใหม่’ แทน เท่านี้ก็เรียบร้อย’
ใส่ความทรงจำใหม่?
...อย่างงี้นี่เอง ฉันแย้มยิ้มรับให้กับตัวเองเบาๆ ในใจก่อนจะเริ่มปฏิบัติการตามแผนเดิม (ที่เปลี่ยนใหม่) ที่วางเอาไว้
“เอ่อ...ฉันชื่อ ‘เมเจลล์ คอนเทย์เลอร์’ ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการ J”
“เช่นกันครับ J ผม...”
“อัลเบิร์ต จอร์นตัน ฉันรู้จักคุณคะ” ฉันยิ้มตอบรับก่อนจะหัวเราะน้อยๆ ให้คนตรงหน้าได้ยิ้ม และมันก็ได้ผล...เขายิ้มกว้างเลยละ
“ไม่นึกว่าคุณจะรู้จักผม”
“ไม่มีใครไม่รู้จักคุณหรอกคะ คุณเป็นถึงตระกูล ‘จอร์นตัน’ อันเลื่องชื่อ แถมคุณยังได้ชื่อว่า ‘เพลย์บอยตัวร้าย’ ซะด้วย J”
“ฮ่าๆ ใครกันเอาผมไปพูดในทางลบแบบนั่น L ผมนะออกจะรักจริงนะครับคนสวย”
ฉันนึกอยากขำในประโยคที่เขาพูดเมื่อสักครู่ รักจริงเหรอ...เหอะ!! โง่งมสิ้นดี
“ขอให้มันจริงเถอะคะ”
“...ผมว่าผมรู้สึกคุ้นๆ คุณยังไงไม่รู้แหะ เหมือนกับว่าเคยเจอ...”
“เราไม่เคยรู้จักกันคะ!” ฉันกระตุกยิ้มกว้าง “ไม่สิ...ฉันรู้จักคุณต่างหาก แต่คุณไม่รู้จักฉัน”
“ไม่ๆ เมเจลล์ มันมากกว่านั่น ให้ตายเถอะ! ผมไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาพูดแล้วสำหรับอาการแบบนี้ L”
“คิก คุณนี่ท่าจะบ๊องนะคะ ชอบคิดในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้”
“แต่ผมรู้สึกคุ้นคุณจริงๆ นะ”
“ช่างมันเถอะคะ” ฉันตอบปัดเพื่อที่จะได้เปลี่ยนประเด็นอันแสนงี่เง่านี้ออกไปซะก่อนจะแย้มยิ้มไปให้เขา
“ก็ได้ครับ J” อัลเบิร์ตยิ้มกว้างก่อนจะยกไวท์ชั้นเลิศตรงหน้าของเขาขึ้นมาจิบชิม แถมเขายังใช้สายตาที่ฉันคิดว่าเมื่อก่อนมันร้อนแรงแต่บัดนี้มันช่างหน้าสะอิดสะเอียนใจยิ่งนัก! มาสบเข้ากับนัยน์ตาของฉันด้วยความหวานหยด “คุณไม่ดื่มหน่อยรึไง” เขายกแก้วไวท์ขึ้นโชว์ ฉันยิ้มให้กับเขาก่อนจะคว้า Bloody Mary ขึ้นมาโชว์ตรงหน้าเขาแล้วจิบ ชิมความขมของรสแอลกอฮอล์ ความขมของมันบาดลึกเข้ามาในคอฉันจนฉันแทบจะอ้วกมันออกมา แต่ทว่าเพื่อแผนการ...ฉันต้องทำให้ได้! (ฉันไม่เคยดื่มหรอกนะแอลกอฮอล์นะ ครั้งนี้ครั้งแรก)
“เรา...ไปแดนซ์กันไหมคะ?” ฉันถามเขาด้วยสายตาที่คิดว่ามันน่าจะหวานหยด ไม่มีผู้ชายคนไหนต้านทานได้ และมันก็ใช่...เขาไม่มีท่าทีปฏิเสธแม้แต่น้อย :)
“ผมจะปฏิเสธคนสวยอย่างคุณได้ยังไงครับ~” เขาผายมือเชิญฉันไปบนฟลอร์ขนาดไม่ใหญ่มากนักที่ตอนนี้มีคนเต้นอยู่บนนั้นกันอย่างคับคั่ง
¯~Kiss me, kiss me
Infect me with your love and, Fill me with your poison
Take me, take me
Wanna be a victim, ready for abduction
Boy, you're an alien, your touch so foreign
It's supernatural, Extraterrestrial~¯*
เพลง E.T. ของ Katy Parry ถูกนำมาดัดแปลงเป็นเวอร์ชั่นแดนซ์สุดมัน ฉันและอัลเบิร์ตต่างโยกย้ายส่ายสะโพกกันอยู่ตั้งนานก่อนจะมานั่งพักตรงเคาน์เตอร์บาร์ หึ! ตอนนี้พวกเราก็สนิทกันระดับหนึ่งแล้วละ...เป็นไปตามแผน J ฉันจะได้เริ่มปฏิบัติการแบบเต็มขั้นซะที!!
Revenge Plan : Step First ปฏิบัติการ!!!
“Martini One Shot, Please”
“Yes, Madam.”
ฉันหันไปบอกบาร์แทนเดอร์ก่อนจะส่งยิ้มไปให้อัลเบิร์ต
ไม่นานนักมาร์ตินี่ก็ได้ ฉันจิบมันลงคอเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ เอนแก้วไปทาง ‘เหยื่อ’ ปรากฏว่า...
ซ่า!
“อุ๊ย~ O_O ขอโทษคะ” น้ำสีอำพันหกรดกางเกงราคาแพงของอัลเบิร์ตจนมันเปียกชุ่มไปทั้งแถบ ฉันรีบขอโทษขอโพยอัลเบิร์ตยกใหญ่ก่อนจะปัดๆ น้ำตรงกางเกงของเขา
“ไม่เป็นไรๆ เมเจลล์ ผมไม่เป็นไร” เขาโบกมือเป็นพัลวัน ฉันแกล้งตีหน้าซื่อสำนึกผิด
“ฉันมันซุ่มซ่ามชะมัด ต้องขอโทษอัลเบิร์ตด้วยนะคะ เดี๋ยวฉันพาไปล้างดีกว่า...”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปเองดีกว่า”
“แต่ว่า...”
“ไม่เป็นไรจริงๆ ครับ”
“กะ...ก็ได้คะ” ฉันแกล้งตีหน้าสำนึกผิดขึ้นอีกรอบก่อนจะเอ่ยขึ้นมาอีกหน “ตายแล้ว! O_O แล้วของในกางเกงคุณละคะ ถ้าเกิดมันเปียกขึ้นมาฉันต้องไม่ให้อภัยตัวเองแน่ๆ”
ฉันพยายามล้วงกางเกงของอัลเบิร์ตแต่เขาก็จับมือฉันไว้แล้วล้วงมือเข้าไปในประเป๋ากางเกงแทน อัลเบิร์ตคงทนไม่ได้ละมั้งที่จะให้ผู้หญิงเข้ามาล้วงกระเป๋า (กางเกง) ของเขา
“ไม่เป็นไรครับ ไม่เสียหายเท่าไหร่ ยังไงฝากคุณถือด้วยนะครับ” อัลเบิร์ตหยิบประเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์มือถือส่งมาให้ฉันก่อนที่เขาจะเดินหายไปกับฝูงชนจนลับสายตา...
หึ! สำเร็จ J
ฉันยิ้มกว้างให้กับตัวเองอย่างพอใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ iPhone รุ่นล่าสุดของอัลเบิร์ตมากดดู
...ซะเมื่อไหร่ :p ฉันต้องการใช้โทรศัพท์ของอัลเบิร์ตเพื่อโทรหา ‘เหยื่อหมายเลขสอง’ ต่างหาก ฉันกดดูลิสต์รายชื่อเบอร์โทรศัพท์ของอัลเบิร์ตสักพักก็เจอกับเบอร์ที่ฉันต้องการ...เบอร์ของ ‘เหยื่อหมายเลขสอง!’
‘Anbony’
ฉันค้างมือไว้เท่านั่นโดยยังไม่โทรออกตอนนี้ ฉันต้องการเวลาที่เหมาะสมมากกว่านะ J
รอได้ไม่นานอัลเบิร์ตก็เดินกลับมา ฉันยิ้มกว้างให้เขาก่อนจะยื่นมาร์ตินี่สีอำพันไปให้เขาเพื่อเป็นการขอโทษ เขารับไว้ก่อนจะบรรจงดื่มมันอย่างช้าๆ...นั่นแหละ J ต้องอย่างงั้นสิ~
ฉันชวนเขาคุยสัพเพเหระโดยให้เขาลืมเรื่องที่ฝากของของเขาไว้ที่ฉัน ฉันยื่นแอลกอฮอล์ให้เขานับไม่ถ้วนจนตอนนี้สติของเขาเริ่มเลื่อนราง… ฉันรู้ว่าเขามันคออ่อน และเขาก็ ‘อ่อน’ มากซะด้วย :P ดื่มแค่ไม่กี่ชอทก็น็อคซะแล้ว
“อัลเบิร์ตคะ~ คุณไหวรึเปล่า”
“...ไหวเซ่~” เขายันตัวลุกขึ้นยืนแต่ก็ต้องเซล้มลง ฉันประคองเขาให้ลุกขึ้นก่อนจะพูดต่อ
“คุณคงไม่ไหว เราเปิดห้องที่นี่เถอะนะคะ” ฉันพูดเสียงอ่อยด้วยน้ำเสียงที่เซ็กซี่ที่พอเพศตรงข้ามได้ยินมันเป็นต้องยอมสยบทุกราย และมันก็ได้ผลตามคาด เขาพยักหน้าหงึกหงัก ฉันเห็นดังนั้นจึงเรียกบริกรมารับตัวเขาไว้แล้วพาไปยังห้องพักสำหรับแขก VIP สำหรับ ‘ฉัน’
ร่างกายแข็งแกร่งที่สิ้นสติบัดนี้นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงนอนสีขาวสะอาดขนาดคิงส์ไซต์ ฉันเหยียดยิ้มให้ตัวเองอย่างผู้ชนะ หึ! แอน...เธอจะได้รู้ว่าฉันนะ...ร้ายลึกและร้ายจริงกว่าเธอมากแค่ไหน!
ฉันเดินตรงไปยังร่างหนาที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงก่อนจะจัดที่ให้เขาเรียบร้อย และวินาทีที่ฉันรอคอย... ฉันค่อยๆ จัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตราคาแพงระยับออกจากตัวอัลเบิร์ตเผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ขาวสะอาด ซิกซ์แพ็กส์จัดเรียงตัวกันอย่างสวยงามจนทำให้ผู้หญิงที่เห็นต่างอ่อยระโทยจนทนไม่ไหว ‘ขย้ำ’ เขา แต่หนึ่งในนั้นต้องไม่มีฉันแน่...ฉันทำแบบนี้ไม่ใช่เพราะฉันพิศวาสเขานักหรอกนะ ฉันแค่ต้องการที่จะแก้แค้นแอนโบนีต่างหาก
หึ! ลองนึกดูสิว่า...ถ้าผู้ชายที่ตัวเองรักกำลัง ‘ติดพัน’ อยู่กับผู้หญิงอีกคนและผู้หญิงคนนั้นก็คือ ‘เพื่อน’ ของหล่อน หล่อนจะเกิดอาการอย่างไร! แค่คิดฉันก็สนุกแล้วละสิ J เธอจะต้องเจ็บไม่ต่างจากฉัน
ฉันฉวยโทรศัพท์มือถือของอัลเบิร์ตที่ฉกมันมาก่อนจะกดโทรหาเบอร์ที่ฉันหาเมื่อไม่กี่นาทีนี้
รอสายได้ไม่นาน ‘เธอ’ ก็รับด้วยความรวดเร็วก่อนจะมาพร้อมกับน้ำเสียงหวานหยดที่ทำให้ฉันเกือบอ้วกออกมาซะให้ได้
[ว่าไงคะที่รัก~ โทรหาแอนทำไมเหรอ]
“ก็...ไม่มีอะไรมากหรอกนะ J”
[…!!!]
“หืม...ทำไมเงียบไปละ ‘เพื่อน’ ของฉัน” ฉันแกล้งพูดคำๆ นั้นให้เน้นฐานะของเรา แต่จะมีประโยชน์อะไรในเมื่อ ‘เหยื่อ’ ทุกตัวของฉันจะไม่มีวันจำเรื่องของ ‘เมเจลล์ คอนเทย์เลอร์’ คนเก่าได้ แต่ทว่า...
[มะ...เมเจลล์!!! ทำไมเธอถึง...!!]
O_O พระเจ้า ทำไมยัยบ้านี้ถึงได้รู้เรื่องของฉัน ก็ไหนยมทูตบอกฉันแล้วไงว่า ‘เหยื่อ’ จะไม่สามารถจำเรื่องของเมเจลล์คนเก่าได้ และให้ฉันใส่ข้อมูลของเมเจลล์คนใหม่ไปแทน! แล้วทำไม...!!!
‘อ่าาา~ ฉันแค่เบื่อนิดหน่อยนะ’
น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังแว้วอยู่รอบหูฉัน ไอ้ยมทูตบ้านั่น!!
‘จุ๊ๆๆ~ อย่าพูดว่า ‘ไอ้’ สิ ต้องพูดว่า ‘คุณ’ ต่างหาก’
“!!”
‘เอาละเข้าเรื่องเลยละกัน...ฉันแค่อยากให้เกมมันตื่นเต้นเพิ่มขึ้นนะ...ก็เลยละเว้น ‘แอนโบนี แฮกฮิส’ ไปสักคน’
“หมายความว่ายังไงกัน!!” ฉันเอาโทรศัพท์ออกจากหูห่อนจะตะโกนถามยมทูตด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
‘ก็หมายความตามที่พูด แอนโบนีจะรับรู้เรื่องทุกอย่าง...ตั้งแต่ต้น...จนจบ’
“ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็ยากขึ้นสิ...!!!”
‘หึ~ ก็เพราะมันยากนั่นแหละฉันถึงได้ชอบนัก ขอให้สนุกกับเกมของฉันนะJ’
น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังสะท้อนไปมาในหัว ฉันได้แต่ยืนนิ่ง เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะสะบัดหัวไปมาเพื่อคลายสติแล้วเหยียดยิ้มให้กำลังใจกับตัวเอง
ท่องไว้เมเจลล์ ‘ฉันต้องชนะ’ ใช่... เกมในครั้งนี้ฉันต้องชนะ!
ฉันถอดหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะยกโทรศัพท์มือถือที่ ‘หมาก’ ของฉันกำลังถือสายรออยู่
“ฮัล...”
[ฉันถามทำไมไม่ตอบ!!! ทำไมแกถึงใช้โทรศัพท์ของอัลเบิร์ตโทรหาฉัน!!!] ฉันยกโทรศัพท์ออกจากหูพอประมาณเพื่อเป็นสิ่งดีต่อใบหูอันสวยงามของฉัน
“ก็เพราะอัลเบิร์ตอยู่กับฉันยังไงล่ะ~” ฉันพูดน้ำเสียงยียวนให้คนปลายสายได้คลั่งเล่น
[!!!]
“และเขาก็กำลังหลับปุ๋ยเพราะ ‘เหนื่อย’ กับกิจกรรมสุดร้อนแรงของ ‘ฉัน!’ ด้วยนะ” ฉันกรีดยิ้มร้ายใส่ปลายสาย ถึงแม้ว่าหล่อนจะไม่ได้ยินแต่ฉันก็ยินดีที่จะทำเพราะมันเป็นความภาคภูมิใจของฉัน
[กรี๊ดดดดดดด!!! แก๊!]
“ฉันอยู่ชุมชน Joyful Night แถว Midnight Sexy Pub แล้วเจอกัน~:p”
ฉันยิ้มกว้างก่อนจะตัดสายไป...หึๆๆ!! แล้วหล่อนจะต้องตกใจยิ่งกว่าเห็นฉันเปลี่ยนลุคจาก ‘หน้ามือ’ เป็น ‘หลังมือ’ ซะอีก ฉันชักอยากอ่านข้ามตอนไปถึงตอนเห็นหน้ายัยแอนทำหน้าตาตกใจซะแล้วสิ! J
[ตอนพิเศษ : แฮรดริก]
@ Joyful Night 01.14 A.M.
หลังจากที่รับสายของ ‘แอนโบนี’ เสร็จผมก็ต้องรีบบึ่งรถมาที่ชุมชนใหม่ที่กำลังสร้างเสร็จได้ไม่นานและมันก็เป็นที่ขึ้นชื่อของพวกนักท่องราตรีทั้งหลาย เหตุที่ทำให้ผมต้องรีบมาก็เพราะว่ามันเกี่ยวข้องกับ ‘เธอ’ คนนั้น ใช่...เมเจลล์ คอนเทย์เลอร์ ยังไงล่ะ
ผมกวาดสายตาไปทั่วท้องถนนยามค่ำคืนเพื่อหาสถานที่หนึ่ง ผู้คนเดินสวนไปมาทำให้ผมค่อนข้างอึดอัดเพราะผมเป็นคนค่อนข้างไม่ชอบสถานที่แบบนี้สักเท่าไหร่... ผมเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นก่อนจะเพ่งไปข้างทางทั้งสองฝั่งเพื่อหาสถานที่นั้นให้เจอ และมันก็อยู่ข้างหน้าแต่ทว่า...
“อุ๊ย~ ขอโทษคะ! O_O” หญิงสาวเจ้าของใบหน้าหวานซ่อนเปรี้ยววิ่งด้วยความรวดเร็วจนเผลอชนเข้ากับตัวผม (มันก็เป็นปกตินั่นแหละนะสำหรับสถานที่แออัดแบบนี้) ก่อนจะก้มขอโทษขอโพยด้วยความเร่งรีบแล้วเตรียมวิ่งต่อ (?) จนผมมองการประทำของเธอแบบงงๆ แต่ทว่า...ไม่ทันที่หญิงสาวคนนั่นจะได้วิ่งดีนักกลับมีมือดีฉวยข้อมือเธอทำให้เธอทำตาโตแล้วพยักสะบัดมือหนี
“เธอหนีฉันทำไมมิเกลล์!!” ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง (แต่น้อยกว่าผมเหอะ –*–) ถามเธอด้วยน้ำเสียงเย็นๆ ก่อนที่เธอจะตอบเสียงตะกุกตะกักจนหน้าสงสัย
“ฉัน...ฉัน >_<”
“ตอบฉัน!”
“ฉัน...ขอโทษ...มิวนิค”
เธอพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะสะบัดการเกาะกุมของคนที่ชื่อว่า ‘มิวนิค’ ได้สำเร็จก่อนจะวิ่งหนีหายไปพร้อมๆ กับฝูงชนที่เริ่มหนาแน่นขึ้นไปทุกทีๆ ผมเบือนหน้าหนีเพราะไม่อยากสนใจของคู่รักที่ (คิดว่า) น่าจะพึ่งเลิกกัน (?) ไปสองข้างทางก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากบางๆ ให้กับตัวเองเพราะข้างหน้าของผมคือสถานที่ที่ตามหา...
...Midnight Sexy Pub!
แอนโบนีต้องการให้ผมมาที่นี่
[จบตอนพิเศษ : แฮรดริก]
ความคิดเห็น