คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : :: 1 ลักพาตัว! =[]= 90%::
1
ลักพาตัว! =[]=
โรงเรียนที่ฉันแสนจะภาคภูมิใจที่ได้อยู่แห่งนี้มีชื่ออันเริดสแมนแตนว่า ‘Mysterious High School’ (อ่านว่า มิสทีเรียส ไฮ สกูล ซึ่งใน Google แปลว่าลึกลับ ซับซ่อนนะน่ะ -_-;) ฉันชื่อว่า ‘มากิ’ (ทุกคนคงรู้ดี ^O^) ฉันเรียนอยู่เกรดสิบเอ็ดเทอมสองแล้ว และจะได้เลื่อนเกรดเป็นสิบสองเร็วๆ นี้ถ้าหากว่าฉันไม่สามารถส่งงานโปรเจ็กต์พิเศษบ้าบอคอแตกนั้นทันเวลาหลังสอบปลายภาคเรียน
ฉันไปติดต่อกับมีสเอเลน่าแล้วว่าฉันจะทำโปรเจ็กพิเศษนั้น! แต่ทว่าครูก็จะให้ฉันมาซ่อมอยู่อีท่าเดียว ฉันจึงขู่ (?) อาจารย์โดยการบอกสิ่งที่ฉันรับรู้แอนส์รับเห็นว่าอาจารย์ชอบนักเรียนของตัวเอง อาจารย์ชอบหนุ่มๆ กลุ่ม ‘INFINITY’ และเมื่ออ้างไปแบบนั้นเสร็จ ใบหน้าของอาจารย์ก็ตึงเครียดทันทีแล้วบอกกับฉันว่า ‘โอเค อาจารย์จะให้เธอทำโปรเจ็กต์บ้าบอคอหอยลายของเธอ แต่เธอต้องปิดสิ่งที่เธอเห็นทั้งหมดแล้วเงียบไว้ แต่ฉันขอเตือนนะ...ถ้าหากเธอส่งงานโปรเจ็กต์เน่าๆ มาให้ฉันละก็...ฉันจะเผาทิ้งแล้วให้เธอมาซ่อมกับฉันตลอดทั้งวันในช่วงปิดเทอม!!’
และนั้นจึงทำให้ฉันคิดแผนการบางอย่างออก...แผนการเพื่อให้งานโปรเจ็กต์ของฉันเข้าตามีสเอเลน่าแบบ ‘เต็มเหนี่ยว’ เลยยังไงละ ^_^
เริ่มจากการคิดงานโปรเจ็กต์พิเศษที่จะทำ...ฉันจะทำอะไรดีน่าาา~ ในเมื่อหัวสมองที่มีแต่ขี้เลื่อยของฉันคิดอะไรไม่ออกก็หันไปปรึกษากับเพื่อนเลิฟสองคนที่อยู่ข้างหน้า
“นี่ๆๆ ปูน เปียก –O–” ฉันสะกิดเรียกเพื่อนเบาๆ เพราะนี้เป็นคาบเรียนของมีสเทเรซ่า อาจารย์สอนวิชาฟิสิกส์ที่ฉันมักจะง่วงทุกทีเวลาที่อาจารย์พูดเกี่ยวกับการหาแรงลัพธ์ R บลาๆๆๆ TOT ซึ่งฉันไม่รู้เรื่องเลยยย!!! ถ้าหากฉันพูดดังเกินไปละก็มีหวัง she ได้ทำฉันเละแน่
“หืม/หืม” ทั้งสองคนหันหน้ามาทางฉันอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะเลิกคิ้วด้วยความสงสัย ละจากสมุดช็อตโน้ตเล่มหนามาหาฉัน
“ตอนแกทำโปรเจ็กต์ของมีสเอเลน่าพวกแกทำอะไรอะ”
“ฉันก็ทำ MV ตัดต่อตามที่มีสแกแนะนำมานั่นแหละ” ถังเปียกเอ่ยเบาๆ ด้วยความเบื่อหน่าย ฉันได้ยินมาว่าถังเปียกได้คะแนนครึ่งเดียวจากคะแนนเต็มเพราะมีสเอเลน่าได้ยินความลับ (?) ที่ว่าถังเปียกแอบให้แฟนของหล่อนเป็นคนตัดต่อ MV ให้ เธอจึงได้คะแนนแค่นั้น –O– และตอนนี้ฉันก็ยังสงสัยไม่เลิกว่ามีสเอเลน่ารู้ได้ยังไง ในเมื่อถังเปียกกำชับนักหนากับแฟนของหล่อนให้หุบปากเงียบ ขนาดเพื่อนของแฟนถังเปียกยังไม่รู้เลย (อย่าว่าแต่เพื่อนแฟนถังเปียกเลย ฉันยังพึ่งรู้ตอนที่เห็นคะแนนของถังเปียกแล้วเค้นคอมันถามถึงได้รู้จนถึงทุกวันนี้ –O–)
“ส่วนฉันทำรายการโทรทัศน์นะ >O<~” ถังปูนดี้ด้ายกใหญ่เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ถังปูนได้คะแนนเต็มจากโปรเจ็กต์พิเศษของเธอ โปรเจ็กต์ที่ว่าคือ ‘ทัวร์โรงเรียน’ ออกรายการหนึ่งในช่อง 18 ทำให้ผู้คนรู้จักโรงเรียน Mysterious High School แห่งนี้ (เหตุผลที่ประชากรนักเรียนเพิ่มขึ้นทุกวันเพราะยัยนี้นี่เอง –_–) ฉันจะแอบบอกอย่างหนึ่งก็ได้ว่า พี่สาวของถังปูน (และถังเปียก) เป็นโปรดิวเซอร์จัดการเกี่ยวกับรายการนั้นทำให้เรื่องนี้ทำให้เธอผ่านฉะลุยตั้งแต่รายการนั้นออนแอร์ –O– (ฉันเคยถามยัยถังเปียกแล้วละว่าทำไมไม่ทำเหมือนกับถังปูน แล้วรู้ไหมยัยนั้นตอบกลับมาว่ายังไง =_= หล่อนบอกว่า ‘ฉันไม่อยากทำงาน ‘ซ้ำ’ กับใคร!’ และนั้นทำให้คะแนนของหล่อนได้ครึ่งเดียว)
อ๋อ! ลืมบอกไป โปรเจ็กต์นี้เป็นโปรเจ็กต์พิเศษ สามารถทำงานเกี่ยวกับเรื่องอะไรก็ได้ไม่จำกัด ขอแค่มี ‘Mysterious High School’ มาเกี่ยวก็เท่านั้นเอง ส่วนเราจะใช้อะไรเป็นสื่อนั้นก็เรื่องของรอยหยักในสมองของเรา
“ช่วยฉันคิดหน่อยสิว่าฉันจะทำอะไรดี TOT~”
“แกไปตกลงกับมีสเอเลน่าได้แบบเกินจริง แกควรจะคิดได้นะ O.O ฉันละสงสัยจริงๆ ว่าทำไมมีสเอเลน่าถึงไม่ให้แกสอบซ่อม แกรู้ไหม ทุกรายที่ถูกมีสเอเลน่าเรียกตัวไปพบ รายนั้นจะได้รายงานแก้ตัวเป็นตันๆ! ฉันเคยเห็นไปรส์แล้วตอนที่หอบงานแก้ของมีสเอเลน่ามาแก้ที่โรงเรียน T_T มันเยอะโคตรๆ แต่ทำไมแกถึงไม่โดนแบบนั้น –_–?”
ฉันลืมบอกไปอย่างหนึ่ง...ฉันยังไม่ได้บอกความลับของมีสเอเลน่าให้ใครรู้ เพราะว่านั้นเป็นหนึ่งในข้อตกลงของเรา ^_^
“เพราะฉัน...เป็นนางฟ้าที่จะมาลงทันหัวใจเธอ~ >_O”
“เมื่อเช้าแกดูเรื่องอะไร”
“เรื่อง...”
“ให้ตายสิมากิ ฉันนึกว่าเธอจะเลิกดูการ์ตูนไร้สาระๆ นั่นแล้วนะ! –*–”
“มันไม่ได้ไร้สาระถังเปียก >_<~ แต่ช่างมันเถอะ ช่วยฉันคิดหน่อยสิว่าฉันจะทำอะไรดี T^T” ฉันส่งสารตาอ้อนวอนแกมขอร้องไปให้เพื่อนสาวสองคน
“โอเคๆ เดี๋ยวฉันจะช่วยคิด”
“เร็วๆ สิ!” ฉันเร่งยัยถังเปียกยิกๆ ยิ่งกว่าประกันทวงซะอีก =[]=!
“ยัยบ้า ฉันยังไม่ได้คิดเลย TOT!”
“โอเคๆ ค่อยๆ คิดฉันไม่รีบ แต่เร็วๆ ได้ก็ดี” ฉันพยายามพูดด้วยจิตใจที่สงบนิ่งดั่งหินผา แต่ทว่าไม่นานฉันก็ต้องกลับมาสะดิ้งตามเคย –O–
“คิดออกย๊างงง~! TOT”
“โอเคฉันคิดออกแล้ว!” ถังปูนร้องเบาๆ ด้วยความดีใจ ฉันจึงพลอยทำหน้าดีใจไปด้วย >O<
“ทำอะไร?”
“ฉันว่าแกควรทำ...โปสเตอร์ประชาสัมพันธ์โรงเรียนเป็นไง ฉันว่าเจ๋งนะ~”
“เหรอ...” ฉันที่กำลังจะพูดแสดงความคิดเห็น แต่แล้วกลับถูกยัยถังเปียกที่เงียบไปนานพูดแทรกขึ้น
“ฉันว่าแบบนั้นก็โอเค แต่เท่าที่ฟังมีสเอเลน่าพูดกับแก ฉันว่ามัน...ง่ายเกินไป” ถังเปียกจับคางแบบครุ่นคิด
“แล้วฉันจะทำยังไงดี”
ใจของฉันเริ่มเหี่ยวขึ้นมา ในหัวมีคำพูดของมีสเอเลน่าลอยวนไปวนมา... ‘แต่ฉันขอเตือนนะ...ถ้าหากเธอส่งงานโปรเจ็กต์เน่าๆ มาให้ฉันละก็...ฉันจะเผาทิ้งแล้วให้เธอมาซ่อมกับฉันตลอดทั้งวันในช่วงปิดเทอม!!’ ให้ตายสิมากิ เธอจะทำอะไรดี ถึงจะพูดต่อรองมีสเอเลน่าได้ก็เถอะ แต่ในเมื่อยังไงฉันไม่สามารถคิดได้ว่าฉันจะทำเรื่องอะไรให้ผลงานมันเริดสแมนแตนถูกใจ กดไลค์มีสเอเลน่าได้นั้นก็เท่ากับว่าอนาคตที่จะได้ก้าวขึ้นเกรดสิบสองก็ริบหรี่เต็มทน TOT
แต่อะ...มีอยู่อย่างหนึ่งที่ฉันสามารถทำให้ครูกระทืบไลค์ได้มีเพียงอย่างเดียว –[]– นั้นก็คือ...’INFINITY’ ยังไงล่ะ!! O_O
“เธอต้องทำนิตยสาร...ใช่เลยมากิ!! O_O นิตยสารเริดสุดๆ! แถมช่วงนี้นิตยสารก็เป็นที่นิยมมากในหมู่วัยรุ่น แกไม่เคยอ่านเหรอ Zodiac นะ Zodiac! O.O”
“อะไร Zodiac ฮะ? ถังเปียก” ถังปูนหัวขวับไปถามถังเปียก ให้ตายสิ...ในโลกนี้ยังไม่มีคนที่รู้จักนิตยสาร Zodiac อย่างยัยถังปูนบ้างเนี้ยย!!? =[]=
“ก็ Prince of Zodiac ยังไงล่ะยัยบ้านนอก! –O– นี้เราอยู่บ้านเดียวกันจริงๆ เหรอเนี้ย –*–”
“โอเคๆ ฉันรู้ละ ไม่เห็นต้องว่ากันแบบนั้นเลย –^–”
“กลับเข้าประเด็นด่วนๆ! ฉันจะต้องทำยังไงบ้าง”
“อย่างแรกเลยก็คือแกต้องออกแบบนิตยสารของแกเอง แล้วแกจะเอาใครขึ้นปก? แกเหรอ –O–; ฉันว่าไม่โอนะ”
“ทำไมย่ะ!! ฉันไม่สวยเหรอ T^T”
“ไม่เลยสักนิด”
“ใจร้ายยยย~”
“ถ้าหากว่าแกจะเอารูปตราสถาบัน หรือรูปโรงเรียนละก็...โนนะยะ! ไม่มีคลาสเอาซะเลย”
“แล้วจะให้ฉันทำยังไง –_–?”
“แกก็ต้องเอารูปที่เป็นจุดเด่นของโรงเรียน หรือไม่ก็รูปอะไรก็ได้ที่ทำให้คนเห็นหยิบมันขึ้นมาดู และที่สำคัญทำให้มีสเอเลน่าหลงแบบสุดๆ ไปเลย!!”
‘ทำให้มีสเอเลน่าหลงแบบสุดๆ’
คำๆ นั้นทำให้ฉันคิดอะไรบางอย่างออก... หึๆ ฉันรู้แล้วละว่าจะเอาอะไรขึ้นปกนิตยสารสุดเริดของฉัน! >O<
ครึดดด...ตึง!
“เห็นไหมว่าความคิดของฉันยังทำกำไรให้กับโรงเรียนได้อีก...เอ่อ =O=”
“เยส!! ฉันรู้แล้วละว่าฉันจะเอาอะไรมาขึ้นปกนิตยสารสุดเริดของฉัน!!! >O<”
ฉันดันเก้าอี้ถอยหลังแล้วลุกขึ้นยืดอกตะโกนความรู้สึกที่ดีใจจนกู้ไม่กลับของฉันออกไปดังๆ จนเก้าอี้ล้มลงกับพื้นเสียงดังตึง!
แต่จุดสนใจมันไม่ได้อยู่ที่นั่น...มันอยู่ที่นังผีบ้าที่ยืนโชว์สะรีระอันสวยงามอวดสายตาแก่ประชากรห้องนี้ทำให้ฉันเริ่มรู้สึกตัว (ฉันรู้สึกตัวตั้งแต่มีรังสีอาฆาตแผ่กระจายอยู่หน้ากระดานแล้วละ T_T~)
ฉันค่อยๆ ลากเก้าอี้ขึ้นกลับมาอยู่ตำแหน่งเดิมแล้วค่อยๆ นั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความอับอายเกินจะเยี่ยวยา T^T
“โอเคทุกคน หมดเวลาดู ‘โชว์ประหลาด’ กันแล้วมาเริ่มบทเรียนต่อไปกันได้! เปิดหน้า...”
“ฮ่าๆๆๆ”
ไม่ทันที่มีสเทเรซ่าพูดจบ เสียงหัวเราะครึนก็ดังระงมไปทั่วห้อง ไม่เว้นแม้แต่ยัยสองเพื่อนรักยังหัวเราะคิกคักๆ ใส่ฉันกันเลย! TOT ค่อยดูเถอะ! ฉันจะแก้หน้าใหม่ ฉันต้องเริดดด!! >O<
แต่ ‘โชว์ประหลาด’ อะไรกันคะจะงามปานนางหอยหลอดขนาดนี้~ >_< (แม้หน้าเธอจะแตกไม่มีชิ้นดี แต่เธอก็ยังมั่นคงใจความงามของเธออยู่ดี เฮ้ออ : นักเขียนเองครับ!)
@ Mysterious High School, 16.48 P.M.
ฉันยังคงนั่งนิ่งอยู่กับเก้าอี้ตัวเดิม ทุกคนเริ่มทยอยกันออกจากห้องหลงเหลือเพียงฉันและยัยเพื่อนสาวสองคนที่ทำหน้าบูดบึ่งอยู่ตรงหน้า...และนั้น! คนสุดท้ายของห้องออกไปแล้ววว~
“ทำไมแกต้องกักตัวพวกฉันให้อยู่พร้อมแกด้วยเนี้ย –_–^^” ถังเปียกพูดแบบเอาเรื่องเมื่อเพื่อนในห้องคนสุดท้ายออกไปจากห้อง ฉันโบกมือไล่ความคิดของสองคนนั้นไปไกล ก่อนจะเริ่มประเด็น
“ฉันมีอะไรบางอย่างที่เป็น ‘ความลับแบบสุดๆ’ มาบอกพวกแกด้วย! รู้แล้วเหยียบให้มิดเลยนะ” ฉันกระซิบกระซาบเพื่อนสาวฝาแฝดด้วยโทนเสียงที่ให้ได้ยินกันแค่พวกเราสามคน
“หมายความว่ายังไงมากิ =_= ความลับของแกฉันไม่อยากรู้หรอกนะ” ถังเปียกเอ่ยขัดเบาๆ ฉันจิปากอย่างขัดใจก่อนจะบอกความจริงที่ฉันรู้ให้สองฝาแฝดฟัง...ทั้งหมด!
“ไม่ใช่ความลับของฉันหรอกเพื่อนรัก...” ฉันตบบ่ายัยถังเปียกเบาๆ ก่อนจะขยิบตาให้หนึ่งที “แต่เป็นความลับของมีสเอเลน่า” ประโยคหลังฉันพูดเบาๆ แต่ฉันเชื่อว่าสองคนจะต้องได้ยินแน่นอน
“มีสเอเลน่ามีความลับด้วยเหรอ! O_o”
“เบาๆ ซิ!”
ฉันเอดยัยถังปูนเบาๆ แล้วเริ่มพล่ามต่อ
“เมื่อวันก่อนตอนที่มีสเอเลน่าเรียกพบหล่อนก็ดุฉันต่างๆ นาๆ แหละนะ...”
“เอาเน้นๆ เลยได้ไหม! –*– ฉันไม่อยากฟังแกพูดพล่ามบ้าๆ ของแกหรอกนะ”
“โอเคๆ จะเริ่มแล้วไง! ตอนฉันออกจากห้องมาแล้วเตรียมจะกลับบ้าน ฉันเห็นมีสเอเลน่ายืนอยู่หน้าห้อง INFINITY เหมือนจะกล้าๆ กลัวๆ ไม่อยากเข้าไป พอฉันตะโกนเรียกเท่านั้นแหละ มีสเอเลน่าก็สะดุ้งตกใจเป็นปลาไหลสะดิ้งแล้ววิ่งออกไปดุจเสือชีต้า –O– แต่มันยังไม่หมดเพียงเท่านั้น มีสเอเลน่าเผลอทำรูปที่ตัวเองถืออยู่หน้าห้อง INFINITY ตกไว้ด้วยแหละ แล้วรู้ไหมว่ามันเป็นรูปอะไร...”
“รูปอะไร/อะไร! O_o” =_=;; ดูสีหน้าสนอกสนใจของสองนางนี้สิ...โอโห~ เมื่อกี้ยังโวยวายอยู่เลย
“มันเป็นรูป...รูป...ระ”
“เร็วๆ เซ่!! TOT”
“โอเค มันเป็นรูปของโทนีโอ”
–_– –_– >>> +_+
“แล้วไงละ เป็นรูปของโทนีโอหนึ่งหนุ่มในคณะกรรมการนักเรียน INFINITY ที่โคตรฮอตแล้วทำไมเหรอ มันไม่เห็นเกี่ยวกับการที่เราต้องนั่งฟังแกพูดพล่ามอะไรไร้สาระที่มันไม่ส่งผลอะไรเลยกับพวกฉัน...ฉันกลับละ ปะ! ถังปูน” ถังเปียกเตรียมลุกขึ้นยืนแต่ฉันก็จับแขนของเพื่อนรักไว้แน่นแล้วเริ่มพล่ามต่อ...แต่รับรองว่า ‘การพล่าม’ ในครั้งนี้จะทำให้พวกแกช็อคแน่!
“มันเป็นรูปของโทนีโอในสภาพเปลือย!!” ในที่สุดฉันก็บอกความจริงออกไป
สองเพื่อนสาวชะงักค้าง ตัวแข็งทื่ออย่างกับมาม่าที่ยังไม่ได้ลวกน้ำร้อน...ตาที่โตแล้วของทั้งสองยิ่งโตเข้าไปอีกเมื่อได้รับรู้จากสิ่งที่ฉันกล่าวไปเมื่อสักครู่
“อะ...อะไรนะ!!? O_o”
“ตามที่บอก” ฉันยักไหล่อย่างไม่ยี่หระก่อนจะเปลี่ยนท่าเป็นยืดตัวตรง ยืนประจันหน้าเพื่อนรักทั้งสองคนพร้อมๆ กับหายใจเข้าแล้วก็หายใจออกเฮือกใหญ่ๆ
“ไม่มีเวลามาตกใจแล้วเพื่อนรัก J ตอนนี้เธอได้ล่วงรู้ความลับทุกอย่างไปจากฉันเรียบร้อยแล้ว เพราะฉะนั้น...จงร่วมมือกับฉันซะ! หึๆๆๆ”
“มะ...มากิ ทำไมแกหัวเราะถึงได้ชั่วร้ายแบบนี้ T_T”
“ในเมื่อพวกเราลงเรือลำเดียวกันแล้วก็ไม่แคล้วที่ฉันจะต้องบอกเหตุการณ์ ‘สุดเริด >O<’ ของฉันให้พวกแกฟัง ตั้งใจฟังดีๆ นะเพื่อนรัก~”
“ดะ...เดี๋ยวมากิ เดี๋ยว ฉันยังไม่เข้าใจ หมายความว่ายังไง มีสเอเลน่ามีรูปของโทนีโอเปลือยแล้วทำไมเหรอ O_o;”
“นั่นก็หมายความว่า...อาจารย์ของพวกเราหลงรักเด็กที่ตัวเองสอนนะสิ! >O<”
“มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน...” ถังปูนส่ายหน้าไปมาด้วยความตกใจ ตาสวยๆ ของเธอยังค้างอยู่เลย น่าสงสารจัง~ “แกไปถามมีสเอเลน่าแล้วนะเหรอถึงได้สรุปแบบนั้นออกมา”
“มันเป็นไปแล้ว ถึงแม้มีสเอเลน่าจะไม่ได้บอกตรงๆ แต่แค่มีสเอเลน่าพูดว่าให้เงียบๆ เข้าไว้มันก็ส่อแววแล้วไม่ใช่เหรอว่าระหว่างมีสเอเลน่ากับพวกอินฟินิตต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างที่ลึกลับซับซ้อนแน่นอน ชัวร์!”
“มะ...ไม่จริงน่า... TOT” สองสาวร้องไห้คร่ำครวญ แต่ฉันไม่มีเวลามาสนใจพวกแกแล้วนะ ตอนนี้โปรเจ็กต์ของฉันต้องมาก่อน!
“ในเมื่อพวกแกเข้าใจดีแล้ว (?) แกก็จงฟังสิ่งที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ซะ” ฉันยิ้มแบบชั่วร้ายตามการ์ตูนที่เป็นพวกคนไม่ดี~ *O* “ฉันได้เก็บสิ่งที่พวกแกบอกในตอนเช้าไปคิดแล้ว...”
“เรื่องอะไรกัน O_o”
“โธ่เอ๊ย! ก็เรื่องที่แกบอกฉันไงถังเปียกว่าให้ทำนิตยสารนะ นิตยสารรร~ ตอนนี้ฉันได้คนมาลงปกแล้วละ ♥”
“ขออย่าให้เป็นแบบที่ฉันคิดเลย ตอนนี้แกน่ากลัวเกินไปแล้วมากิ T[]T;”
“หึๆๆ~ ฉันน่ากลัวกว่าที่พวกแกคิดอีก”
“กรี๊ดดดด~ (TOT ) ( TOT) เพื่อนฉันคนเดิมหายไปไหนแล้ววว” ฉันยืนนิ่งมองเพื่อนของตัวเองที่กำลังใจสติเข้าขั้น (หรือว่าฉันเองที่เสียสติมากกว่า?) จนสามารถเรียกศรีธัญญามารับได้เลยก็ว่าได้นั่งโอดครวญอยู่ต่อไป
“พอ! –*– ตอนนี้พวกแกต้องฟังฉัน” ฉันเงียบเพื่อดูปฏิกิริยาของเพื่อนสาวฝาแฝดว่าเป็นอย่างไร ปรากฏว่าทั้งสองนั่งเงียบๆ ฉันจึงเริ่มพูดต่อ “ฉันต้องการนายโทนีโอมาขึ้นปกนิตยสารของฉัน! โดยนิตยสารของฉันมีชื่ออันหรูเลิศว่า ‘Holy @ More than at you see’ หมายความว่า ‘โรงเรียนโฮลีไฮสกูลแห่งนี้มีมากกว่าที่คุณเห็น’ ยังไงล่ะ~”
“O_O;” อึ้งเลยใช่ไหมละความคิดของฉันน่ะ~
“โดยฉันจะใส่ข้อมูลของโรงเรียนเล็กน้อย และใส่สิ่งที่ผู้อื่นภายนอกไม่รู้เกี่ยวกับโรงเรียนเราให้เหมือนกับสโลแกน ‘โรงเรียนโฮลีไฮสกูลแห่งนี้มีมากกว่าที่คุณเห็น’ และฉันจะแปะหัวข้อ ‘HOT INFINITY!!!’ เอาไว้หน้าปกด้วย หลังจากนั้นฉันก็จะจับโทนีโอขึ้นปก แค่คนเดียวก็ได้มั้ง~ และฉันจะไปสัมภาษณ์พวก INFINITY เอง >_<”
“OoO”
“โอเคปะ โปรเจ็กต์สุดพิเศษของฉัน~”
“O[]O”
“พวกแกเลิกตาค้างกันได้แล้ว อย่างกับว่าไม่เคยเห้นอย่างงั้นแหละ”
“ก็ไม่เคยนะสิ! O_o ทำไมวันนี้แกถึงได้ฉลาดแบบนี้มากิ”
“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงย่ะ! –*–” ฉันแขวะยัยถังเปียกเข้าให้ มาหาว่าก่อนหน้านี้ฉันไม่ฉลาดอย่างงั้นเหรอย่ะ หึ! อย่างฉันนะ ‘คมในฝัก’ จ๊ะ~ *O*
“กะ...แกเอาจริงเหรอมากิ แกคิดว่าโทนีโอจะยอมให้แกถ่ายแบบลงปกนิตยสารแกอย่างนั้นนะเหรอ จากที่ฉันได้ยินมานะ พวกหนุ่มๆ INFINITY ดูเหมือนจะไม่ค่อยสนิทกับใครเป็นพิเศษ และไม่มีใครกล้าไปพูดคุยกับพวกเขาเพราะคนพวกนั้น (หมายถึงผู้ชาย) ไม่อาจจะยืนเทียบกับ INFINITY ได้ เปรียบดั่งมหาวิมานกับยมบาลหลุมที่เจ็ด! =[]= ส่วนพวกผู้หญิงก็ยิ่งแล้วใหญ่ เห็นหนุ่มๆ INFINITY ภายในระยะห้าเมตรเท่านั้นเป็นต้องสลบเหมือดทุกราย =O=;;”
“ขะ...ขนาดนั้นเลยเหรอ –_–;;” มันจะเว่อร์ไปไหมนะเรื่องที่ยัยถังปูนเล่าเนี้ย คนบ้าอะไรมีอาวุธเป็นหน้าตา สามารถทำให้ผู้หญิงสลบได้เป็นทิวแถว =O=!
“ก็เออนะสิ!”
เหตุผลนั้นก็สมเหตุสมผลอยู่หรอกนะ ไอ้ฉันก็ไม่เคยเห็นตัวจริงด้วยเนี้ยสิ (อยู่โรงเรียนนี้มาตั้งแต่เกรดเจ็ดยังไม่เคยเห็นเฮดของอีตาพวก INIFNITY เลยแม้แต่นิสส~ T^T) แต่ถึงยังไงซะ! คะแนนฉันก็เป็นเรื่องใหญ่กว่า ฉันไม่มีทางเป็นลมเพราะเห็นหน้าของพวกคณะกรรมการนักเรียนงี่เง่าพวกนั้นหรอก เชื่อเหอะ!!!
“ฉันคิดดีแล้ว!”
ปึง!
ฉันตบโต๊ะดังลั่น สองสาวฝาแฝดกลืนน้ำลายดังอึก! เมื่อมองเห็นสีหน้าและแววตาที่มุ่งมั่นและจริงจังของฉัน
“ในเมื่อพวก INFINITY ไม่ให้พวกเราถ่ายแบบให้ตรงๆ แบบนี้มันต้องเล่นมาตรการณ์บังคับกันแล้วละ!”
“มะ...มากิ T^T”
“ฉันจะลักพาตัวโอนีโอแล้วบังคับให้หมอนั้นถ่ายแบบลงปกนิตยสารให้กับฉัน!”
“มากิ!! O_O” เพื่อนรักสองฝาแฝดตะโกนพร้อมเพรียงกันแบบสุดเสียง ฉันยิ้มเย็นๆ ให้กับเพื่อนรักแล้วเชิดหน้าขึ้นแบบนางร้ายในการ์ตูน :)
“พวกนายได้เจอฉันแน่! พวกเราเตรียมตัว!”
“ฉันไม่เล่นด้วยกับแกนะมากิ ฮืออออ”
“แต่แกเป็นเพื่อนฉันและแกได้ยินเรื่องทุกอย่างจากปากฉันหมดแล้ว ดังนั้นแกก็ต้องช่วยเหลือฉัน จบปะ!”
Talk!!! >O<
เหลืออีก 10% d็จะจบบทที่หนึ่งแล้ว เรื่องนี้พูดได้คำเดียวว่าไม่ขี้เกียจเขียนเลย เขียนได้เรื่อยๆ ไม่เบื่อ >_<
ยังไงก็ขอฝาก 'แอลดีน กับ มากิ' ไว้ในอ้อมกอดของทุกคนด้วยนะครับ! :XD
Love you all
Darling
ความคิดเห็น