คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : :: 1 The Beginning of Revenge Contract 100 %::
1
The Beginning of ‘Revenge Contract’
ปี๊นนน!!!
ฉันปีบแตรดังลั่นราวกับคนบ้า น้ำตานองหน้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ฉันขับรถของไอ้สารเลวอัลเบิร์ตพุ่งออกมาจากบ้านร้างแสนโสโครกบ้าๆ นั่น! ฉันกำลังจะเป็นบ้าตายไปแล้วจริงๆ! พระเจ้า!
ฉันมันนังโง่ที่ไปรักกับไอ้บ้าอัลเบิร์ตผู้ชายบัดซบนั่น! มันนอกใจฉัน!!! แถมคนที่มันลักลอบคบก็คือ ‘เพื่อน’ ฉัน! L ทำไมคนรอบข้างฉันถึงได้สวมหน้ากากใส่ฉันกันนักนะ!?! เมื่อสามปีก่อนตอนอัลเบิร์ตมาจีบฉันใหม่ๆ เขาดีกับฉันมาก เทคแคร์ฉันอย่างดี จนทำให้ฉันหลงรักเขาในที่สุด (ในตอนนั้นฉันยังไม่รู้จักโลกดีน่ะ) แต่ทว่าผ่านไปสามวัน อัลเบิร์ตก็มาขอมีอะไรกับฉัน (ซึ่งแน่นอนแล้วฉันไม่ให้!) ฉันปฏิเสธเขาทำให้เขาโกรธมาก เขาทำร้ายฉันต่างๆ นาๆ (หมายถึงจิตใจ) เช่นว่า เขาแอบคบกับคนอื่นต่อหน้าฉัน (ซึ่งนั้นไม่ได้เรียกว่าแอบ) ทำให้ฉันเจ็บใจมาก เขาสูบบุหรี่ทั้งๆ ที่ฉันเกลียดควันบุหรี่อย่างกับอะไรดี เขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เหมือนกับว่าเขาไม่เคยรู้จักฉัน เขาเย็นชากับฉัน แต่ยังไงฉันก็รักเขา และเมื่อชั่วโมงก่อนเขามาขอคืนดีกับฉันและพาฉันไปที่บ้านร้างนั่นโดยไม่บอกไม่กล่าวฉันเลย!
ช่างหัวเรื่องอดีตมันเถอะ!!
“Shit!”
ฉันสบถด้วยความโมโหเพราะสัญญาณไฟจราจรยังคงเป็นสีแดงไม่เปลี่ยน อันที่จริงแล้วฉันไม่ใช่คนที่จะพูดคำหยาบหรืออะไรต่อมิอะไรที่ไม่ดีหรอกนะ ที่ฉันพูดได้ก็เพราะฉันได้ยินแอนโบนีพูดบ่อยๆ...ก็เลยติดมานะ
ฉันทุบพวงมาลัยรถด้วยความแค้นใจ!! ทำไมฉันต้องนึกถึงยัยบ้านั่นด้วย! นังนั่นมันแย่งผู้ชายของฉัน! คิดถึงอัลเบิร์ตทำให้น้ำตาฉันไหลอีกครั้ง...
ตี๊ดดด!
ฉันสะดุ้งโหย่งแล้วเบิกตาโพล่งด้วยความตกใจก่อนจะเห็นสัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้ว ฉันเข้าเกียร์แล้วพุ่งรถไปในทันที ในหัวฉันคิดสะเปะสะปะหลายเรื่องวนกันไปมาจนทำให้ฉันเกือบเครียด!
พระเจ้า! O_O นี่ฉันกำลังเครียดเพราะผู้ชายอย่างนั้นเหรอ...
“ฉันยอมตายซะยังดีกว่า!”
ตี้ดดดดดด!!!
“กรี๊ดดดดดดดดด!!!”
โครม!!
ฉันเบิกตาโพล่งด้วยความตกใจอีกครั้งกับเสียงบีบแตรลั่นถนน ก่อนจะต้องตกใจเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณเมื่อสิ่งตรงหน้าของฉันคือรถ! รถบรรทุกของคันใหญ่ซะด้วย!! O_O ฉันร้องกรี๊ดลั่นรถไม่สนใจใครหน้าไหนอีกต่อไปแล้ว ด้วยสัญชาตญาณที่มีอยู่ในก้นบึ่งของจิตใจสั่งให้ฉันหักรถไปทางซ้ายมือเข้าตรอกขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กอย่างรวดเร็วและเหมาะเจาะ
แต่ทว่า...รถสิบล้อขนาดยักษ์กว่ากำลังพุ่งตรงออกจากซอยทำให้รถฉันกับรถบรรทุกประสานงากันเกิดเสียงดังโครม!
ฉันรับรู้ได้ถึงแรงกระแทกที่ส่งผ่านตัวฉันมายังทุกส่วนของร่างกายจนเจ็บและชาไปในที่สุด กระจกของรถแตกเป็นเสี่ยงๆ พร้อมทั้งพุ่งมาหาฉันด้วยความรวดเร็ว! มันเป็นวินาทีที่รวดเร็วและมึนงงจนฉันไม่ได้ตั้งตัวอะไรเลย
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!”
ฉันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ตาของฉันเริ่มมองไม่เห็นข้างหนึ่ง...อาจจะเป็นเพราะเลือดที่ไหลท่วมหัวฉันอยู่ในขนาดนี้ และตอนนี้สติของฉันก็กำลังหมดจะลง...
แต่ก่อนที่สติฉันกำลังจะหมดลงฉันได้ยินเสียงความคิดของตัวเองที่พึ่งพูดไปเมื่อสักครู่ดังสะท้อนไปมาในหัว...
นี่ฉันกำลังเครียดเพราะผู้ชายอย่างงั้นเหรอ ฉันยอมตายซะยังดีกว่า!...
แล้วสติของฉันก็หมดลง...
“ที่นี่คือที่ไหน...” ฉันร้องถามตัวเองด้วยใจที่สั่นๆ ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้...? ใครพาฉันมากัน
ในหัวฉันมีแต่คำถามเต็มไปหมด ทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้เลยล่ะ!? หันไปมองรอบๆ ตัวก็มีแต่ความว่างเปล่า ที่นี่มีแต่ความมืด ไม่มีแสงสว่าง ไม่มีสิ่งใดเลย... ฉันเดินไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย
คำถามคือ...ฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? แล้วที่นี่ที่ไหน?
“ที่นี่คือ ‘จุดกึ่งกลางระหว่างสามภพ’ หรือเรียกง่ายๆ ว่า ‘Dark Word’ ” เสียงทุ้มต่ำอันทรงพลังที่ฉันเดาได้ว่าเป็นเสียงของผู้ชายทำให้ฉันหันซ้ายหันขวาด้วยความสงสัยว่าต้นตอของเสียงมันมาจากที่ไหน
“เธอไม่มีทางเห็นฉันหรอก”
“คุณเป็นใครกัน!”
ฉันตะโกนถามราวกับคนบ้า! นี่ฉันกำลังพูดกับตัวเองรึไงกันเนี้ย!!?
“เธอไม่ได้พูดกับตัวเอง...เมเจลล์ J”
“คะ...คุณรู้ความคิดฉัน? ชื่อของฉัน?”
“ฉันรู้ทุกเรื่องที่เป็นเรื่องของเธอ” น้ำเสียงนั้นทำให้ฉันขนลุกซู่ ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อ ฉันกำลังพูดกับบุคคลปริศนาที่ฉันไม่เคยรู้จักและเห็นหน้า! O_o
“หึๆ ใช่...เธอกำลังพูดกับคนแปลกหน้า แต่อะ...ฉันลืมไปว่าฉันไม่ใช่คนนี่น่า~”
“งะ...งั้นก็หมายความคุณเป็นผี! และฉันก็ตายแล้ว!!”
“ใช่ เธอตายแล้ว”
“มะ...ไม่จริง! ฉันจะตายได้ยังไง” ขอบตาของฉันเริ่มร้อนผ่าว ภาวนาขอให้มันเป็นเรื่องล้อเล่น ฉันยังไม่อยากตาย...แล้วทำไมฉันถึงไม่อยากตายล่ะ ในเมื่อถ้าฉันตายไปฉันก็จะไม่ได้เจอกับความจริงที่เจ็บปวดอีก ฉันจะไม่ได้เจอกับพ่อแม่ (คนใหม่) ที่เก็บฉันมาเลี้ยงเอาไว้เป็นทาสรับใช้! เพื่อนแสนเลวที่ชอบตีสองหน้าอย่างร้ายกาจแล้วยังบังอาจลักลอบคบชู้กับแฟนของฉัน! แฟนแสนเลวทรามที่ทำให้ฉันเป็นทุกข์ใจอยู่ร่ำไปเพียงเพราะฉันไม่ยอมยกเวอร์จิ้นให้เขา! สารเลวมาก!!
“ใช่! พวกมันทุกคนสารเลวมาก”
“คุณอย่ามาอ่านความคิดของฉันนะ! ฉันยังไม่ตาย แกหลอกฉัน!!”
“ทำไมฉันต้องหลอกเธอ เธอลืมเรื่องเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ไม่ได้รึไงกัน”
เรื่องเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน? ตอนนั้นอัลเบิร์ตพาฉันไปที่บ้านร้าง แล้วเขาก็ต้องการที่จะได้ความเป็นสาวของฉัน...จากนั้นแอนโบนีก็มา เราก็มีปากเสียงกัน ใช่! ฉันตบเธอด้วย O_O จากนั้นฉันก็ขับรถของอัลเบิร์ตออกมาแล้วรถก็ชน... นี่ฉันตายแล้วจริงๆ สินะ
“ถูกต้อง โอ๊ะ! ขอโทษด้วย ฉันลืมแนะนำตัวกับเธอ ชื่อของฉันคือ BK เป็น ‘ยมทูต’ หมายเลข 79”
“ฉันไม่อยากรู้! รีบมาเอาชีวิตฉันซะเลยสิ!!” ฉันตวาดใส่อากาศ (ก็ฉันไม่เห็นหัวหมอนั่นนี่นา –O–) พร้อมทั้งหลับตาเตรียมตัวตาย ในเมื่อฉันมีชีวิตอยู่ทำให้โลกหนักขึ้นสู้ตายๆ ไปซะยังดีกว่า!!
“เฮ่! ไม่เอาน่า ‘เมเจลล์ คอนเทย์เลอร์’ เธอจะไปง่ายๆ แบบนี้เลยรึไงกัน”
“ใช่”
“เธอไม่อยากรู้ตัวการที่ทำให้เธอ ‘ตาย’ เหรอ”
“...”
ฉันนิ่งเงียบ... ตัวการที่ทำให้ฉันตายอย่างนั้นเหรอ
“ใช่...พวกนั้นทำให้เธอต้องตาย”
“แล้วยังไงล่ะ”
“เธอไม่โกรธแค้นใจรึไงที่พ่อแม่คนใหม่ของเธอที่เก็บเธอมาจากศูนย์เลี้ยงเด็กกำพร้าเพื่อให้เธอเป็นคนใช้ที่บ้าน แล้วเพื่อนที่แย่ง...”
“หยุดพูดนะ!!”
ฉันใช้มือของตัวเองปิดหูไว้แน่น แต่ทว่า...เสียงมันกลับดังเข้ามาในโสตประสาทของฉันขึ้นทุกทีๆ จนทำให้ฉันเป็นบ้าตาย!!!
“แล้วแฟนของเธอก็ไม่เคยสนใจเธอเลย เพียงแค่อย่างเดียวที่เขาสนใจ...นั่นก็คือ...ความบริสุทธิ์ของเธอยังไงล่ะ”
“ม้ายยยยยยย!! กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!”
ฉันกรีดร้องเสียงดังพร้อมทั้งล้มตัวลงพื้นที่ไม่สามารถบรรยายได้เลยว่าตัวเองรู้สึกอะไร ฉันไม่รับรู้ถึงความเจ็บเลยด้วยซ้ำ น้ำตาของฉันไหลออกเป็นทางยาว ฉันเอามือกุมหน้าตัวเองร้องไห้อย่างหนัก พระเจ้ารีบๆ ฆ่าฉันเลยยังดีซะกว่า!
“เธอไม่แค้นพวกมันรึไง~”
น้ำเสียงเย็นยะเยือกเข้ามากระซิบใกล้ๆ หูของฉันพร้อมๆ กับบรรยากาศที่เย็นจับขั้วหัวใจ หัวใจฉันกระตุกวูบขึ้นมาเล็กน้อยราวกับมันจะเบนเบี่ยงไปทาง ‘ยมทูต’ นั่นแล้ว...
“ใช่...ฉันแค้นพวกมันมาก แล้วฉันจะทำอะไรกับพวกมันได้ อย่าลืมสิ...ฉันตายไปแล้ว!!”
“เธอฟื้นขึ้นมาอีกครั้งนึ่งได้ที่รัก~ เพียงแค่เธอเอื่อยปากพูด”
“...”
“เพียงแค่ขอร้องฉันเท่านั้น...”
“คุณต้องการอะไรกันแน่ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคุณจะให้ฉันฟื้นขึ้นมาฟรีๆ ของฟรีไม่มีอยู่...ทุกโลกอยู่แล้ว!”
“ก็จริงนะ J หว่า~ เธอเดาเกมออกตั้งแต่เริ่มงั้นฉันก็แพ้นะสิ”
“คุณต้องการอะไรกันแน่” ฉันถามย้ำอีกครั้ง
“ฉันก็ไม่ต้องการอะไรมากนักหรอกนะ แค่ตอนนี้มันเบื่อๆ น่ะ ฉันเลยคิดว่าถ้าให้ชีวิตเธอไปฟรีๆ มันก็กระไรอยู่ เลยต้องเขียนสัญญา ข้อตกลงของเรา”
“ของเรา?” ฉันทวนคำของยมทูตเบาๆ
“ใช่ เราต้องทำสัญญาร่วมกันสามข้อ ถ้าเธอทำตามสัญญาที่ว่าได้...เธอจะได้รับชีวิตใหม่ที่สมบูรณ์แบบที่สุด...ไปตลอดกาล”
“ชีวิตใหม่ที่สมบูรณ์แบบ?”
“ใช่ เธอจะมีทั้งบ้าน ทั้งรถ ทั้งเงิน และก็ความงาม...แต่ข้อสุดท้ายเธอก็มีอยู่แล้วนี่นา~ แต่ถ้าหากเธอทำไม่ได้...เธอก็จะต้องตาย!”
“…!!!”
ตายเลยเหรอ! แต่ถึงยังไงฉันก็ต้องตายอยู่แล้วนี่นา ไม่เห็นเป็นอะไร (พูดเหมือนเรื่องง่าย)
“มันไม่ง่ายอย่างที่เธอคิดหรอกนะเมเจลล์~ เธอจะไม่ได้รับแค่ความตาย...เธอจะต้องได้รับความทุกข์ทรมานเป็นสิบเท่ากับที่เธอได้รับในปัจจุบันนี้”
“บะ...บอกทีว่าล้อเล่น O_O;; แค่ปกติฉันก็เป็นทุกข์จนจะบ้าตาย แล้วนี่อะไร สิบเท่า?!”
“ได้อย่างก็ต้องเสียอย่างนะเมเจลล์ ฉันไม่บังคับเธอ แล้วแต่เธอจะเลือก”
ฉันจะเลือกอย่างไหนดี ระหว่างตายให้มันจบๆ หรือจะเป็นเมเจลล์คนใหม่แล้วแก้แค้นพวกมัน!
“เธอจะเลือกอย่างไหน...เมเจลล์~J”
“...ฉันขอคิดก่อนสิ!” พระเจ้า!! ได้โปรดบอกฉันทีว่าฉันควรจะเลือกอย่างไหน ฉันควรจะทำยังไงกับหนทางชีวิตข้างหน้าที่ไม่รู้ว่าโรยไว้ด้วยอะไรบ้าง แต่จะให้ฉันตายทั้งๆ ที่ในใจฉันแค้นเป็นไฟอยากจะฆ่าพวกมันให้ตายนักเนี้ยนะ!!
“ถูกต้องแล้วเมเจลล์ พวกมันทำกับเธอ เธอต้องทำกับพวกมันตอบ”
“หึๆๆ~”
“...”
“หึๆ คุณชนะแล้วยมทูต...บอกข้อตกลงของเรามา” ฉันหลับตาลง ข่มความรู้สึกโกรธแค้นไว้ในทรวงอกที่มันใกล้จะถึงเวลาปริแตกไปทุกทีๆ แล้ว
“ฉันรู้ว่าเธอจะต้องเลือกอย่างนี้...”
“รีบๆ บอกมา!!”
ฉันเร่งยมทูตด้วยความเร่งรีบ ทันใดนั้นเองภายในความมืดก็มีบางอย่างปลิวว่อนมาหล่นอยู่ตรงหน้าของฉัน ฉันเพ่งมองมันอย่างพินิจพิเคราะห์ก่อนจะค่อยๆ หยิบมันขึ้นมาดู มันเป็นกระดาษสีขาวสะอาดๆ มีข้อความเขียนด้วยลายมือสวยงามว่า...
‘สัญญาแก้แค้น’
ฉันไล่อ่านไปเรื่อยๆ ก่อนจะสะดุดกับหัวข้อๆ หนึ่งเข้า...
‘ข้อตกลง
– ผู้ทำสัญญาต้องทำให้เหยื่อเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่า พันเท่า!
– ห้ามทำให้ ‘เหยื่อ’ มีความสุข ต้องทำให้มีแต่ความทุกข์ทรมาน หากทำให้มีความสุขผู้ทำสัญญาต้องได้รับความเจ็บปวดตอบแทนกลับมา
– หลังจากที่ทุกอย่างสำเร็จตามแผนการที่วางเอาไว้ ผู้ทำสัญญาจะได้รับชีวิตใหม่ที่สมบูรณ์แบบทุกประการ โดยการแลกกับชีวิตหนึ่งในลิสต์แก้แค้น!’
นี่นะเหรอข้อตกลงทั้งสามข้อ... หึ!
“มีแค่นี้รึไงกัน” ฉันเสาะยิ้มอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“...จะตกลงหรือไม่...”
“ฉันตกลง...”
“งั้นเริ่มสัญญาแก้แค้นตั้งแต่ตอนเป็นต้นไป!”
วูบ~
(To be Continied)
ความคิดเห็น