คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2
2
ลืมซะสนิดเลยว่าวันนั้นเป็นวันที่รายการ Game Show ออกแต่ก็ได้ดูทันไมงั้นนอนไม่หลับแน่
รายการ Game Show เป็นรายการที่ดูได้ทุกเพศทุกวัย กติกาก็มีอยู่ว่า คณะกรรมการจะทำการคัดเลือกผู้ที่หน้าตาดีไปเล่นรายการด้วยการทำตัวเป็นสายลับแล้วหาคนหน้าตาดีและบุคลิกดีไปเล่นรายการนี้ อย่างฉันนะเหรอเขาคงบอกว่าไม่ ให้ฉันไปคุกเข่าขอรองก็คงจะไม่ได้ ทำไมพระเจ้าไม่สร้างหน้าตาอันซะสวยให้หนูละคะT_T
''เผ้ออะไรของแก ฉันเรียกตั้งนานแล้วไม่ตอบ''
''..อ๋อ ก็คิดเรี้อยเปีอยแล้วแกเรียกทำไม''
''นี้แกลืมอีกแล้วนะ ทำไมเป็นคนขี้ลืมอย่างนี้...วันนี้แกบอกว่าจะเลี้ยงข้าวไง''
''…ก็ไปซิปะ''
ร้าน ลุงอี้จู๋อี้จี๋ อ่าอู้อ่าอี๋
''วัลลี้อาคุงหนูๆ จะกิงอารายดีคาบ ^^''(กรุณาอ่านเหมือนคนจีนเล็กน้อยถึงปลานกลางเพื่อทำให้ทุกคนได้มี อถรถในการอ่าน )
วันนี้เรามากินร้านลุงอี้จู๋อี้จี๋ อ่าอู้อ่าอี๋ -_- ที่เป็นร้านอาหารตามสั่ง ไมแปลกหรอกที่ลุงเขาพูดติๆขัดๆลุงเขาเป็นคงจีนนะ ฮะๆ
''กินอะไรดีละยัยอิน''
''เออ เหมือนเดิมละกัน''
''OK''
ซักพักลุงอี้จู๋อี้จี๋ อ่าอู้อ่าอี๋ก็เอาก๋วยเตี๋ยวของโปรดมาเสริฟ แต่ไหงลุงแกเดินโซเซแล้วเอี่ยงมาทางฉันละ O_O
''ละ..ลุงคะเป็นอะไรหรือปะ.....''
ฉันยังพูดไมขาดคำก๋วยเตี๋ยวก็ทุมาใส่หัวฉัน แต่เสียใจเมือก่อนฉันเคยเรียนว่ายน้ำนะ(มันเกี้ยวกันตรงไหน) ฉันเลยเปี้ยงตัวหลบแต่พลาดไปโดนโต๊ะข้างๆฉันไม่ละความพยายามเลยตีลังกาแบบที่ครูสอน พอเท้าถึงพื้นปุ๊บฉันรีบวิ่งไปกระฉากเสื้อของลุงอี้จู๋อี้จี๋ อ่าอู้อ่าอี๋ไม่ให้หัวไปโขกกับโต๊ะ
แป๊ะๆๆๆๆ
''วู้~ เพื่อนฉันเก่งจังเลย O_O ''
''ฉ้ายอาคุงหนูนี่เก่งจังเลยนะ...น่าจะได้ลางวัลหัวโนนะ ^_^''
''เอ่อ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกคะ แฮะๆ^^''
''ไม่ถึงได้ยังไงแก แกเก่งซะขนาดนี้''
''เอ่อ...ถือเป็งการตอบแถนพระคุงที่ช่วยลุงอาวว้าย ลุงให้นี้อะมันเป็งของเล็กๆน้อนๆแต่ก็อยากให้อาคุงหนุ''
''..OvO..''
''มันเป็งของเล็กๆน้อนๆแต่ก็อยากให้อาคุงหนุ''
''วะ วะ แหวน...เพชรนี้นะคะคุณลุง''
''ช่าย^O^''
''คะ คุณลุงนี้มันเป็นของเล็กน้อยที่ไหนกันคะ..หนูไม่เอาหรอกคะ''
''อาคุงหนูไม่เอาของๆ ลุงไป ลุงเสียจ่ายยยย!''
''มะ ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ...เอ่อมันแพงนะคะหนูรับไว้ไม่ได้หรอกคะ''
''…….''
เอายังไงนี้เนี้ยคุณลุงนี้ก็ทำท่าว่าจะร้องไห้เสียด้วย และ ทำไม่ของแพงๆ ถึงให้กับคนที่ไม่รู้จักละ...ถ้าเป็นเพราะฉันช่วยคุณลุงไว้ละก็คงไม่ใช่แน่ๆ
''.......''
บรรยากาศวังเวงยังไงไม่รุ้แฮะ -_-
''เอ่อ...ไปที่อื่นกันเถอะยัยไวท์''
''เดียวก่อน...อาคุงหนูทั้งสอง''
''.....?''
''พวกหนูทั้งสองเป็นผู้โชคดี......''
ตึกตักๆๆ!!
ฉันจับมือยัยไวท์วิ่งหนีลุงอี้จู๋อี้จี๋ อ่าอู้อ่าอี๋ มาไม่รู้ว่าทำไม่ต้องวิ่งหนีด้วย เพราะ...หัวสมองของฉันสั่งการว่าหัวสมองลุงอี้จู๋อี้จี๋ อ่าอู้อ่าอี๋ได้รับการกระทบกระเทือน ซะละมั้ง เอ่อ...หนูขอโทษคุณลุงด้วยนะคะที่ช่วยลุงไว้ไม่ทันตอนที่หกล้ม หนูเสียใจจริงๆ อาเมน –/ \–
''นี้ยัยอินทำไม่ต้องวิ่งหนีละ''
''ก็แกไม่เห็นเหรอว่าหัวสมองของคุณลุงเพียนไปแล้ว''
''..บ้าไปแล้วยัยอินคุณลุงกำลังจะบอกอะไรเด็จๆ อยู่แล้วเชียว...แกก็พาฉันวิ่งหนีป่าราบแบบนี้เลยไม่ได้ฟังลุงเขาพูดเลย''
''...ก็ฉันไม่รู้นี้ น่า v_v''
''ไม่รู้ได้ยังไง กลับไปหาลุงเขาเลยไป''
''ไม่กลับไม่ได้เหรอ''
''...ไม่ได้–__–+''
ตึกตักๆๆ! พลั้ก! อั้ก!
ไม่ใช่เสียงอะไรหรอก ก็ยัยไวท์เล่นลากฉันเลยอะ ลากฉันยังไม่พอพาฉันปุกป่าฝ่าดงต้นไม้เยอะแยะ ฉันเลยได้แผลเต็มเลย (แน่ใจนะว่านั้นถนน ไม่ใช่ ป่าดงดิบ)
''เบาๆ หน่อยซิยัยไว้แกทำให้เสี้อราคาเฉียดพันของฉันเป็นรอยขาดเลยเห็นไหม''
''หยุดพูดแล้ว ตาฉันมา –__–+''
ตอนนี้ฉันเหมือนจะตามแกม๊าก!!! มาก!!! เลยนะ (ประชด) ได้แต่พูดคนเดียวในใจเท่านั้นเหละ ถ้าพูดมากว่านี้ปากงามๆ ของฉันคงจะหลุนไปที่พื้นนะซิ (เพราะยัยไวท์เป็นนักวอลเลย์บอลมาก่อน ตบเอ๊า ตบเอา –_–)
''ถึงแล้ว ยัยอิน''
''…….''
''ไปไหนมาคับอาคุงหนูทั้งสอง^O^''
''....ไปสงบใจนะคะ...เอ่อ คุณลุงมีอะไรก็พูดมาซิคะ –_– ''
''หนูทั้งสองคงเปงผู้โชคดี...’’
''ผู้โชคดี...ดียังไงคะ -_-?''
''ก็...หนูทั้งสองมีใจเมตตาช่วยคนไม่หวังผลนะ''
''^^''
มีเมตตาตรงไหนกันคะเนี้ย ยิ่งเป็นยัยไวท์ละก็ไม่เลยเมื่อตะกี้ลากเอ๊า~ ลากเอา~ จนหลังฉันเป็นแผลเลย Y_Y
''แล้วโชคดีตรงไหนกันละคะ''
''โชคดีที่ลุงเลือกหนูทั้งสองยังไงละ''
‘‘เลือก ?''
ยัยไวท์เป็นคนพูด
''เลือกไปเล่งเกมโชว์ในรายกัง Game Show of the Show นะซิ ''
''O_O''
''….''
''ระ...รายการเกมโชว์เหรอคะ''
''ช่าย...หนูไม่รู้จักเหรอ''
''รู้...จักคะ''
''อ๋อ แบบนี้ก็ดีจะได้ไม่ต้องอธิบาย..แต่ก็ต้องย้ำว่าลุงเลือกพวกหนูมาเล่นเกมโชว์นะ ^_^''
''OoO''
“วันพรุ่งนี้เช้า มาเจอกันที่หน้าสตูดีโอ XXXX”
ความคิดเห็น