คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : :: บทนำ บทซวย 100%::
บทนำ
บทซวย!!! TOT
...ติ่ง ติ่ง ติ้ง~
[ประกาศจากคณะประชาสัมพันธ์ ขอให้นางสาว โทกุเนะ มากิโนะ...ชื่อบ้าอะไรฟะ เอ่อ...มาพบที่ห้องมีสเอเลน่าด่วนมั๊กมากค่าาา~ ขอประกาศย้ำอีกครั้ง...]
“นี้ๆ มากิ ยัยประชาสัมพันธ์เรียกเธอแน่ะ”
‘ถังปูน’ สะกิดเรียกฉันยิกๆ ขณะที่ฉันกำลังใกล้เฝ้าพระอินทร์เต็มที #_# ฉันงัวเงียลุกมาจากกองชีทรายงานที่พึ่งทำเสร็จได้ไม่กี่ชั่วโมงก่อนพร้อมทั้งขยี้ตาแล้วคลำๆ มือหาแว่นตาทรงคุณป้าของตัวเอง
“ฉันละเกลียดคนสายตาสั้นที่สุด! –*–” ‘ถังเปียก’ บ่นอุบอิบแต่ก็มิวายหยิบแว่นที่ตกอยู่บนพื้นมาให้ฉัน ฉันสวมมันก่อนจะปรับสายตามองสองฝาแฝดที่หน้าเหมือนกันแดะนั่งอยู่ตรงหน้า =O=;
“มีอะไรเหรอ ปูน เปียก”
“ฉันบอกแกกี่ครั้งแล้วยัยมากิว่าอย่าเรียกฉันว่าเปียกเฉยๆ TOT!!!”
“ขะ...ขอโทษ T^T~”
“ช่างเถอะ เมื่อกี้ยัยประชาสัมพันธ์หน้าวอกประกาศชื่อแกให้ไปที่ห้องมีสเอเลน่าด้วยละ!” ประโยคหลังสองสาวฝาแฝดพูดเสียงพร้อมเพรียงเยี่ยงทหารบก =[]= พร้อมทั้งทำหน้าตาจะร้องไห้ออกมา
“พวกแกร้องไห้ทำไมอะ”
“นี้แกไม่รู้เลยเหรอว่าถ้าใครถูกมีสเอเลน่าจอมเฮี้ยบสั่งให้ไปที่ห้อง...รายนั้นมีหวังคลานกลับออกมานอกห้องแน่!” ถังปูนพูดพร้อมกับทำหน้าตาสยองขวัญ
“ทำไมเหรอ O_o มีสเอเลน่าจะแปลงร่างเป็นค้างคาวยักษ์แล้วจับพวกนักเรียนทรมานอย่างงั้นเหรอ! O_O”
“เมื่อเช้าแกดูอะไร –*–”
“แบทแมน ทำไมเหรอ –.–”
“แกเลิกหัดดูการ์ตูนไร้สาระดีกว่าน่ามากิ! แกโตเท่าควายจนยีราฟเลียก้นไม่ถึงแล้วนะ!” ถังเปียกเอดฉันเข้าให้ ทำไมละ ก็ฉันชอบดูการ์ตูนนี่นา~ *O*
“เพราะยีราฟก้มลงต่ำไม่ได้สินะ –___–”
“ถูก! รีบๆ ไปเลย เดี๋ยวก็โดนมีสเอเลน่าเขมือบเข้าหรอก แฮ่!”
“แง TOT~ ไปแล้วๆ”
และทันทีที่ถังเปียกขู่เข้าให้ทำให้ฉันรีบกระโดดเด้งออกจากโต๊ะแล้ววิ่งออกจากห้องไปในบัดดล~
“แกไปแกล้งมากิทำไมกันถังเปียก =_=”
“ฉันอยากเห็นยัยนั้นปัญญาอ่อนขึ้นนะ ฮิๆๆๆ ^O^”
ณ ห้องมีสเอเลน่าจอมเฮี้ยบ >O<~
“เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันเรียกเธอมาที่นี้ทำไมกัน”
ปึง!
เฮือก! O_O
ฉันสะดุ้งเฮือกทันทีที่เสียงฝามือกระทบกับผิวโต๊ะเสียงดังลั่น –O–; ฉันก้มหน้าก้มตามองพื้น พยายามไม่สบตากับมีสเอเลน่า แต่ทว่า...
“ฉันถามไม่ได้ยินรึไง!!” จากน้ำเสียงที่เย็บเยียบเมื่อตะกี้นี้แล้ว ตอนนี้แปลเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงอันทรงพลังตะคอกฉันราวกับลูกแกะที่พยายามดิ้นออกจากเงื้อมืออสูรกายแต่ก็ไม่สามารถดิ้นให้หลุดได้ดีๆ นี้เอง
“ไม่ทราบคะ...”
ฉันอยากจะตบปากตัวเองสักรอบที่เผลอตอบคำถามโง่ๆ นั่นออกไป T^T
“งั้นฉันจะทวนความจำให้ใหม่ละกัน” อาจารย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบจนทำให้ฉันขนลุก! “เธอไม่ได้ส่งโปรเจ็กต์พิเศษที่ฉันสั่งตั้งแต่ต้นเทอมสองนี้” อาจารย์จอมเฮี้ยบดุนแว่นทรงป้า (เหมือนฉันนั่นแหละ!) ให้เข้าที่ก่อนจะหรี่สายตาคมกริบผ่านตัวแว่นมองมายังฉัน
“คือว่า...หนู...คือว่า” ฉันเอานิ้วชี้สองข้างจิ้มกันไปมาแล้วพูดอึกอัก จะให้ฉันพูดอะไรได้ละ! ก็ในเมื่อฉันไม่ได้ทำตามที่มีสเอเลน่าพูดจริงๆ นี่นา T.,T ฉันยังจำได้ดีเมื่อต้นเทอมเมื่อหลายเดือนก่อน...
‘เอาละนักเรียนที่น่ารักทุกคน!! ก่อนเลิกคลาสนี้ครูมีอะไรชี้แจงเกี่ยวกับ ‘ชีวิต’ ของพวกเธอว่าจะได้เลื่อนเกรดหรือไม่’ เสียงที่ทรงพลังทำให้ทุกคนในห้องต่างเงียบกริบ ราวกับที่ห้องเป็นป่าช้าดีๆ นี้เอง
‘อาจารย์จะสั่งทิ้งท้ายให้นักเรียนที่น่ารักทำโปรเจ็กต์พิเศษสำหรับส่งก่อนที่นักเรียนจะเลื่อนเกรดขึ้นเป็นเกรดสิบสอง...โปรเจ็กต์พิเศษที่ว่าหัวข้อคือ Free Style ตาม Imagine ของนักเรียนทุกคนนะจ๊ะ’
‘มีสคะ! หนูยังไม่เข้าใจว่าจะทำยังไง...’ ถังปูนเพื่อนรักถามด้วยความสงสัย
‘อาจารย์จะยกตัวอย่างให้ฟังนะจ๊ะ ^^’ มีสเอเลน่ายิ้มหวาน ทำให้นักเรียนในห้องต่างขนลุกเกรียวกันเป็นทิวแถว T_T ‘ตัวอย่างเช่น...มาริสา (ชื่อจริงของถังปูน) จะตั้งหัวข้อคือ หนังสั้น ก็ให้มาริสาเป็นนักแสดง MV เป็นคนตัดต่อ เธอต้องทำเองทุกอย่างแต่จะให้ใครมาร่วมช่วยด้วยก็ไม่มีปัญหา พอตัดต่อเสร็จก็ไรส์ใส่แผ่น VCD มาส่งครู แค่นี้เอง ^^’
‘อ๋อ! เข้าใจแล้วคะ’ ถังปูนพยักหน้าเบาๆ
อ่าาา... ฉันว่าเรากลับมาอยู่ในปัจจุบันจะดีกว่า T_T
“ฉันสั่งเธอเป็นชาติแต่เธอก็ไม่ทำ! จะให้ครูทำยังไงกับเธอดีเนี้ย” ฉันได้แต่ก้มหน้าสมนึกผิด ก็ฉันทำไม่เป็นนี่นา ฉันไม่มีอิมเมจินตามที่ครูบอกไว้เลย TOT~ สรุปสั้นๆ ฉันโง่เค๊อะ~ T.,T
“มีสค่าาา~ ก็หนูทำไม่...”
“อย่ามาพูดแก้ตัวตอนนี้! เอาละ ครูจะให้เธอติด F ไว้ก่อน ตอนปิดเทอมค่อยมาซ่อมกับครู ออกไปได้!!” เสียงประกาศิตของอาจารย์จอมเฮี้ยบทำให้ฉันไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เลย พระเจ้าช่วยกล้วยทอดด้วย T[]T ปิดเทอมฉันควรจะได้ไปอะแด๋นแอ๊นด๋า~ กับเพื่อนๆ แล้วนะ ทำไมฉันต้องมาติดหนึบอยู่ที่โรงเรียนอีกเนี้ยยย! โอ้ ม้ายยยย!!!
“อย่าร้องไห้เลยมากิ ฉันจะไปเที่ยวแทนเธอเอง”
“ช่างซาบซึ้งน้ำใจนัก =__=”
“ฉันบอกเธอกี่ครั้งๆ แล้วว่าให้รีบทำก็ไม่เชื่อ” ถังเปียกได้ทีใส่ไฟใหญ่เลยนะยะ –*–
“ช่างเถอะๆ ฉันทำใจได้แล้วละ” ซะเมื่อไหร่ คืนนี้ฉันต้องนอนร้องไห้คนเดียวแน่ แงๆๆ “ว่าแต่ไม่รีบกลับเธอ พี่ชายพวกแกมารับไม่ใช่เหรอ” ฉันบอกกับถังปูนกับถังเปียกเพื่อเตือนความจำพวกมัน ปูนกับเปียกมีพี่ชายชื่อถังแตก =[]=; หน้าตาคล้ายๆ กันนะ (ก็แน่อยู่แล้วละ! พวกเขาเป็นพี่น้องกันนี่) เธอบอกว่าวันนี้พี่ชายจะมารับ
“จริงด้วย! O_O พวกเราไปก่อนนะมากิ กลับเองได้นะ”
“อืม บ้านฉันอยู่ใกล้แค่นี้เอง” ฉันบอกยิ้มๆ ก่อนจะหยิบสมุดกับหนังสือเรียนเข้ากระเป๋าแล้วโบกมือลาเพื่อนสาวฝาแฝด
หลังจากที่สองสาวออกจากห้องไป ในห้องก็เหลือคนไม่มาก ฉันจึงเดินออกมาเพราะไม่มีอะไรให้ต้องทำแล้ว ฉันเดินคนเดียวด้วยความเปล่าเปลี่ยว เศร้าสร้อย ให้ตายสิมากิ...เธอไม่เคยเสียใจอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย U_U แต่ทว่าดูเหมือนพระเจ้าอาจจะช่วยชีวิตฉันอีกครั้ง
ตรงหน้าฉันไปไม่กี่สิบก้าว มีร่างผอมบางใส่แว่นทรงโบราณยืนอยู่หน้าห้อง ‘INFINITY’ ที่เป็นห้องพิเศษสำหรับคณะกรรมการนักเรียนชายล้วนที่พูดได้คำเดียวว่า ‘ฮอตปรอทแตก!’ แต่ฉันว่าก็งั้นๆ แหละนะ –^–
ในมือมีสเอเลน่ามีรูปหลายใบที่กำไว้จนแน่น อาจารย์ดูมีสีหน้าครุ่นคิดอย่างหนัก (?) ว่าจะเข้าไปดีหรือว่าจะกลับ (อะ! ทำไมฉันถึงรู้) มากิ นี้ไม่ใช่เวลาที่เธอจะสนใจอย่างอื่น เธอจะต้องวิ่งเข้าไปกราบเท้าอาจารย์งามๆ แล้วบอกว่าจะขอขมาลาโทษที่ทำล้วงเกิน (?) โอเค! เธอต้องทำได้
“มีสเอเลน่าค่ะ!! >O<”
ฉันตะโกนเรียกจนสุดเสียง (ดีนะที่ตอนนี้คนออกจากโรงเรียนไปหมดแล้ว) อาจารย์หันขวับมามองฉันก่อนจะเบิกตากว้างนิดๆ แล้วทำท่าลนลานยกใหญ่ ฉันหยุดวิ่งแล้วมองมีสเอเลน่าด้วยความไม่เข้าใจ แต่ไม่ทันให้ฉันได้คิดอะไรนาน อาจารย์ก็วิ่งปรือออกจากบริเวณสายตาฉันด้วยความเร็วดุจแสง =[]=; อะไรจะรีบขนาดนั้น
ฉันเดินไปถึงหน้าห้องของคณะกรรมการนักเรียนสุดหล่อ >/ / /< (ไหนว่างั้นๆ) แต่ทว่าสายตาอันเฉียบคมของฉันก็ดันไปเห็นสิ่งหนึ่งเข้าพอดี... มันเป็นรูปที่อาจารย์กำลังถือไว้
ฉันพลิกภาพนั้นมาดูอย่างพินิจพิเคราะห์ ทันทีที่เห็นภาพนั้นตัวฉันก็แข็งทื่อด้วยความตกใจปนเขินอาย (?) มันเป็นภาพของ ‘โทนีโอ’ หนึ่งในบรรดาหนุ่มๆ ทั้งหกของคณะกรรมการนักเรียน ‘INFINITY’ สุดหล่อ!! แต่มันไม่ได้มีเพียงเท่านั้น ภาพมันไม่ได้เป็นภาพของโทนีโอธรรมดาๆ
ไม่ใช่ภาพคู่กับอาจารย์ (คงสยองพิลึก)
แต่เป็นภาพโทนีโอกำลังอยู่ในชุดกึ่งเปลือย O/ / /O! เสื้อผ้าไม่สวม ใส่เพียงกางเกงในสีดำตัวเดียว >O</ / / นั่น...นั่นก็หมายความว่า
อาจารย์ชอบโทนีโอ!!! O_o หรืออาจารย์อาจจะชอบทั้งแก๊งเพราะฉันเห็นอาจารย์ถือหลายภาพ พระเจ้า...
หึๆๆๆ...จู่ๆ ความคิดชั่วร้าย (?) ของฉันก็บังเกิดขึ้น ในเมื่ออาจารย์จะเล่นไม้นี้กับหนู งั้นหนูก็จะแทงจุดอ่อนของอาจารย์บ้าง! ไม่มีทางที่ฉันจะยอมเสียสละวันปิดเทอมของฉันหรอก!!!
…พวกนายได้เจอฉันแน่ ‘INFINITY!’
Talk!!
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่อ่านมาจนถึงประโยคนี้ ขอบคุณจากใจจริงๆ
Love You All
Darling-09
ความคิดเห็น