รักแห่งสยาม ภาคเกาะเสม็ดเสร็จทุกราย

ลำดับตอนที่ #15 : เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย 15

หลังจากที่มิวเข้าไปในห้องแล้ว โต้งก็ได้แต่ยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง โต้งรู้สึกผิดกับมิวไม่น้อย ที่เค้าปล่อยอารมณ์ความรู้สึกไปกับสถานการณ์จนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แต่โต้งก็มั่นใจเสมอว่า เค้ารักมิวอย่างมาก มากอย่างที่เค้าไม่สามารถจะรักใครได้อีกแล้ว รักมากกว่าพ่อและแม่ของเค้าเสียอีก

โต้งพยายามเคาะประตูห้องของมิว “มิว เปิดประตูก่อนสิ มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน” โต้งได้แต่ตะโกนซ้ำไปมา

ส่วนมิวนั้น เมื่อหนีโต้งเข้ามาในห้อง มิวก็ทิ้งตัวลงนอนหงายอยู่บนเตียง มิวรู้สึกเสียใจไม่น้อย ‘ทำไมนะ โต้งไม่รักเราแล้วหรือเนี่ย ... เรารักโต้งมากนะ ... ทำไมล่ะ ... ป๊า ม๊า ... แล้วก็ ... อาม่า ทิ้งเราไปหมดแล้ว ... แล้วตอนนี้ ... โต้ง ... โต้งก็จะทิ้งเราไปอีกคนอย่างนั้นหรือ’ มิวเฝ้าแต่คิดวนเวียนไปมา พร้อมกับน้ำตาที่ไหลซึมออกมาเล็กน้อย

โต้งยังคงเคาะประตูเรียกมิวอยู่ไม่ยอมเลิก จนเอ็กซ์ต้องวิ่งไปที่เคาท์เตอร์ของโรงแรม แล้วขอกุญแจสำรองจากพนักงานที่เคาท์เตอร์ จากนั้น จึงรีบวิ่งกลับเอาไปให้โต้ง

เอ็กซ์วิ่งมาหยุดอยู่ข้างๆโต้ง พร้อมกับหอบหายใจเล็กน้อย “เฮ้ย ไอ้โต้ง กุญแจ” โต้งหันไปมองเอ็กซ์อย่างงุนงง จนเอ็กซ์ต้องอธิบายว่า “กูไปขอกุญแจสำรอง ... จากพนักงานโรงแรมมาน่ะ”

โต้งรีบคว้ากุญแจจากมือของเอ็กซ์ พร้อมกับขอบอกขอบใจเอ็กซ์เป็นการใหญ่ แต่เมื่อโต้งไขกุญแจประตูห้อง ก็ต้องพบว่า มิวได้คล้องโซ่สำหรับล็อคประตูอีกชั้นหนึ่ง ทำให้โต้งไม่สามารถเข้าไปได้

โต้งพยายามตะโกนเรียกมิวอีกครั้งหนึ่ง “มิว มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ เรารักมิวคนเดียวนะ” โต้งพยายามตะโกนเรียกมิวซ้ำไปมา โดยมีเอ็กซ์และเพื่อนๆให้กำลังใจอยู่ห่างๆ

ในตอนแรกมิวไม่ได้สนใจเสียงเรียกของโต้งแต่อย่างใด แต่เมื่อมิวได้ยินโต้งบอกว่ารักเค้าคนเดียว ความเศร้าเสียใจ ความน้อยใจ ก็ค่อยๆจางหายไปบ้าง แต่มิวก็ยังคงโมโหและน้อยใจโต้งอยู่ไม่น้อย ‘ตอนนั้น ก็บอกรักเรา แต่ก็บอกว่า คบกับเราเป็นแฟนไม่ได้ ... แล้วตอนนี้ ก็บอกรักเราคนเดียว แล้วใครกันแน่ ที่โต้งคิดจะคบเป็นแฟนน่ะ’ มิวนึกน้อยใจปนกับโมโหเล็กน้อย

เมื่อโต้งเห็นว่า มิวไม่ยอมเปิดประตูและพูดคุยกับเค้า โต้งก็เริ่มรู้สึกท้อแท้อยู่บ้างเล็กน้อย แต่โต้งก็คิดว่า มิวคงจะโกรธเค้าไม่นานนักหรอก เพราะโต้งก็มั่นใจว่า มิวรักเค้ามากอย่างแน่นอน แต่โต้งก็เหมือนจะคิดอะไรได้ โต้งรีบวิ่งไปตามทางเดิน ผ่านเอ็กซ์และแวนไปทันที

เอ็กซ์มองโต้งวิ่งผ่านไปอย่างงุนงง แต่เอ็กซ์ก็รีบบอกให้แวนไปนั่งคอยที่ล็อบบี้ก่อน เมื่อแวนเดินไปที่ล็อบบี้แล้ว เอ็กซ์ก็ล้วงโทรศัพท์มือถืออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วโทรหามิวทันที

เมื่อเสียงโทรศัพท์มือถือของมิวดังขึ้น ซึ่งไม่ใช่เสียงเรียกที่เค้าตั้งไว้โดยเฉพาะสำหรับโต้งแต่อย่างใด ในตอนแรก มิวไม่สนใจที่จะรับโทรศัพท์ แต่เสียงก็ยังคงดังต่อเนื่องไม่ยอมหยุด จนมิวต้องหยิบขึ้นมาดู ก็พบว่า เอ็กซ์เป็นคนโทรเข้ามา มิวรีบรับโทรศัพท์ โดยกะว่า จะบอกให้เพื่อนๆทุกคนไปกินข้าวได้เลย ไม่ต้องคอยเค้า

เมื่อมิวกดรับโทรศัพท์ ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไร ก็ได้ยินเสียงเอ็กซ์ดังขึ้นมาว่า “เฮ้ย ไอ้มิว มึงเป็นไรหรือเปล่าวะ”

มิวพยายามทำจิตใจให้เป็นปกติ แล้วตอบเอ็กซ์ไปว่า “อืม กูไม่เป็นหรอก ... เออ พวกมึงไปกินข้าวกันก่อนเลย ไม่ต้องรอกูหรอกว่ะ ... เออ แล้วโต้งล่ะ”

เอ็กซ์ได้ยินที่มิวพูด จึงต่อว่ามิวไปว่า “โต้งมันวิ่งไปไหนแล้วไม่รู้ว่ะ ว่าแต่ ไอ้เชี่ยมิว มึงจะน้อยใจอะไรไอ้โต้งมันนักวะ”

มิวไม่รอให้เอ็กซ์พูดอธิบายอะไรมาก มิวรีบบอกว่า “มึงไม่เข้าใจกูหรอก”

เอ็กซ์จึงต่อว่ามิวไปว่า “ไอ้มิว มึงชอบว่า คนอื่นๆไม่เข้าใจมึง ... แล้วมึงน่ะ เคยเข้าใจคนอื่นบ้างไหมวะ ... กูหมายถึงว่า มึงเข้าใจโต้งมันบ้างไหมวะ ถ้ามันจะมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นจริงๆ มันจะรีบหนีออกมาให้มึงเห็นทำไมวะ โง่ชิบ” เอ็กซ์ด่าต่อท้ายไปเล็กน้อย

มิวจึงได้คิดว่า ‘เออ จริงแฮะ ที่ไอ้เอ็กซ์พูด มันก็ถูกนะเนี่ย’ แต่มิวก็ยังคงไม่ยอมแพ้ มิวเถียงต่อไปว่า “แต่ โต้งเข้าไปในห้องผู้หญิงคนนั้น แถมกางเกงก็เหมือนกับว่า ...”

เอ็กซ์ไม่รอให้มิวพูดจบ เอ็กซ์ก็รีบต่อว่ามิวอีกรอบ “ไอ้เชี่ยมิว แล้วมึงฟังโต้งมันอธิบายหรือยังวะ ถ้ามึงจะโกรธ ทำไมมึงไม่ฟังมันอธิบายก่อนวะ”

มิวจึงได้คิดอีกรอบนึงว่า ‘อืม ก็ใช่แฮะ’ แต่มิวก็ยังเถียงต่อไปว่า “แต่ โต้งก็ไม่น่าจะยอมให้เค้าทำอะไรได้นะ เอ่อ ... กูหมายถึง ถอดกางเกงน่ะ ... ทำไม โต้งน่าจะรู้จักควบคุมตัวเองบ้างสิ”

เอ็กซ์สนิทกับมิวมานาน จึงรู้นิสัยที่ไม่ค่อยยอมแพ้ อีกทั้งยังเอาแต่ใจของมิวเป็นอย่างดี แต่เอ็กซ์ก็รู้ว่า ลึกๆแล้ว มิวเป็นคนขี้เหงา ต้องการให้คนอื่นสนใจ แต่มักจะไม่แสดงออกเท่าไรนัก เอ็กซ์รีบต่อว่ามิวไปอีกรอบหนึ่งว่า “ไอ้มิว กูถามมึงหน่อยเถอะ มึงรักไอ้โต้งมากใช่ไหมวะ แล้วมึงจะบอกว่า มึงควบคุมตัวเองได้ใช่เปล่าวะ เออ แล้วมึงจำเหตุการณ์ตอนเข้าค่าย รด. ปี 1 ได้ไหมวะ แค่นี้ล่ะ กูขี้เกียจคุยกับมึงแล้ว มึงคิดเอาเองแล้วกัน แม่งเอ๊ย พวกเกย์งอนกัน ต้องให้กูมาเคลียร์ให้ กูล่ะเซ็ง” เอ็กซ์แกล้งด่ามิวไปอย่างขำๆต่อท้าย

เมื่อมิวได้ฟังที่เอ็กซ์ต่อว่าเค้า ทำให้มิวคิดย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อตอนที่เค้าไปเข้าค่อย รด. ปี 1 มิวจึงค่อยๆเข้าใจความรู้สึกของโต้งมากขึ้น ความน้อยใจที่มีต่อโต้ง ค่อยๆลดลง และจางหายไปเรื่อยๆ แต่ไม่ทันที่มิวจะได้นึกอะไรต่อจากนั้น มิวก็ต้องได้ยินเสียงของโต้งดังขึ้นมาที่ประตูหลังห้อง

โต้งวิ่งอ้อมไปด้านหลังห้องมิว แล้วปีนระเบียงเข้ามานั้นเอง แต่เนื่องจากประตูด้านหลังก็ถูกล็อคไว้เช่นกัน ทำให้โต้งไม่สามารถเข้าไปในห้องของมิวได้ โต้งจึงตะโกนเรียกมิวอีกครั้งหนึ่ง “มิว เปิดประตูห้องหน่อยสิ ถ้าไม่เปิด เราจะทุบเข้าไปนะ” โต้งพูดแกมขู่เล็กน้อย

มิวรีบลุกขึ้นเดินไปที่ประตูด้านหลังซึ่งเป็นประตูกระจกทันที มิวรูดผ้าม่านเปิดออก จากนั้น จึงเห็นโต้งที่ถือก้อนหินก้อนใหญ่ไว้ในมือ เตรียมพร้อมที่จะทุบประตูกระจก เพื่อที่จะพังประตูเข้ามาหามิว มิวรีบบอกกับโต้งด้วยความตกใจว่า “อย่านะโต้ง เดี๋ยวเราเปิดให้แล้ว”

มิวรีบเปิดประตูกระจกทันที โต้งจึงวางก้อนหินลง แล้วเดินเข้ามาในห้องมิว พร้อมกับดึงตัวมิวเข้าไปกอด แล้วบอกว่า “เราขอโทษนะมิว เราจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว มิวยกโทษให้เรานะ”

มิวถูกโต้งกอดรัดซะจนรู้สึกแน่นไปหมด แต่มิวก็รู้สึกอบอุ่นที่อยู่ในอ้อมกอดของโต้งเป็นอย่างมาก แต่มิวก็ยังคงพูดตัดพ้อโต้งไปว่า “แล้วที่โต้งทำไปแล้วล่ะ โต้งทำอะไรไปบ้างน่ะ กับพี่ผู้หญิงคนนั้นน่ะ”

โต้งคลายการกอดมิว แล้วรีบมองหน้าสบสายตากับมิว โต้งบอกว่า “เราไม่ได้ทำอะไรจริงๆนะ”

ถึงแม้มิวจะค่อนข้างมั่นใจว่า โต้งยังไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น แต่ด้วยความรักที่มิวมีต่อโต้งอย่างมากมาย ก็อดทำให้มีส่วนเล็กๆในใจของมิวที่จะอดระแวงไม่ได้  “จะให้เราเชื่อโต้งได้ไงล่ะ”

โต้งพยายามคิดหาคำอธิบายอยู่นาน แต่โต้งก็พูดไม่ออกไปพักใหญ่ จนกระทั่ง โต้งเหมือนจะนึกอะไรออก โต้งอมยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่จะถามมิวว่า “มิวต้องการให้เราพิสูจน์ไหมล่ะ”

มิวได้ยินที่โต้งพูดกับเค้า มิวรู้สึกงงเล็กน้อย ‘พิสูจน์หรือ มันจะพิสูจน์ได้ไงล่ะ’ มิวพยักหน้าแทนคำตอบ พร้อมกับบอกว่า “เอาสิ ถ้าโต้งพิสูจน์ได้นะ เราจะยกโทษให้” มิวพูดตอบโต้ง พร้อมกับเริ่มสังเกตเห็นรอยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ที่มุมปากของโต้ง