รักแห่งสยาม ภาคเกาะเสม็ดเสร็จทุกราย

ลำดับตอนที่ #10 : เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย 10

เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ เรือที่โต้งกับมิวและเพื่อนๆนั่งอยู่ ก็มาถึงเกาะเสม็ด โต้งค่อยๆปลุกมิวที่กึ่งตื่นกึ่งหลับมาตลอดทาง โดยมิวยังคงมีอาการเมาเรือ ยังมึนหัวอยู่พอสมควร ทุกคนช่วยกันขนสัมภาระลงจากเรือ และเมื่อทุกคนได้เห็นธรรมชาติโดยรอบแล้ว ก็ต้องรู้สึกตื่นตาตื่นใจและสดชื่นไปกับบรรยาการโดยรอบ ไม่ว่าจะเป็นชายหาดที่ใสสะอาด พื้นทรายที่ละเอียดและสะท้อนแสงจากดวงอาทิตย์เป็นประกาย คลื่นในทะเลที่สาดซัดเข้าหาฝั่งเป็นระยะ พร้อมกับสายลมเย็นๆที่โชยมาไม่ขาดสาย และเมื่อมองเข้าไปที่ตัวเกาะ ก็จะเห็นป่าไม้สีเขียวขจีที่สร้างความร่มรื่นให้ไม่แพ้กันเลยทีเดียว

เมื่อทุกคนชื่นชมกับธรรมชาติได้สักพักใหญ่ หญิงก็ชวนเพื่อนๆขึ้นรถเพื่อไปยังที่พักที่ได้จองไว้แล้ว ในระหว่างที่อยู่บนรถนั้น หญิงก็บอกกับเพื่อนๆว่า “นี่ ทุกคน เดี๋ยวหลังจากที่เราเอาของไปเก็บในที่พักแล้วนะ ...”

โดยหญิงไม่ทันที่จะพูดจบ เจ๋งก็แทรกขึ้นมาทันทีว่า “พวกเราก็ต้องหาอะไรกินกันก่อน ใช่ไหม”

ทุกๆคนรีบประสานเสียงว่า “ถูก”

หญิงหันไปค้อนเจ๋งเล็กน้อย ก่อนที่จะพูดต่อไปว่า “หญิงว่า ตอนบ่ายนะ เราน่าจะไปเดินเล่นตามชายหาดไปเรื่อยๆกันดีกว่านะ”

ทุกๆคนต่างเห็นด้วยกับหญิง แต่ละคนนั้น ต่างก็มีเป้าหมายในการเดินเล่นที่ชายหาดแตกต่างกันออกไป โดย เจ๋ง แหว แวน และเอ็กซ์ ต่างก็คาดหวังที่จะได้เห็นสาวๆในชุดว่ายน้ำ หรือบางทีถ้าโชคดี ก็อาจจะเข้าไปจีบและทำความรู้จัก และอาจจะพัฒนาเป็นแฟน หรืออาจจะมีอะไรกันมากไปกว่านั้นเลยก็ได้ ส่วนโต้งนั้น ก็หวังที่จะได้ไปเล่นน้ำกับมิว อีกทั้งยังอยากจะเห็นมิวในชุดว่ายน้ำอีกด้วย ในขณะที่มิวก็เริ่มหายจากอาการเมารถแล้ว แต่หัวก็ยังคงมึนๆอยู่ ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่า ใครว่าอะไร ก็เอาตามทั้งนั้นล่ะ

หลังจากที่มิวและเพื่อนๆมาถึงที่พักแล้ว ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันเข้าห้องพักตามที่ได้ตกลงกันไว้ โดย มิว เอ็กซ์ และแวน พักอยู่ห้องหนึ่ง ส่วน โต้ง เจ๋ง และแหว พักอีกห้องหนึ่ง ส่วนอีกห้องนั้น หญิง จอย และฉิม ก็พักอยู่ด้วยกัน ทุกคนใช้เวลาไม่นานนักในการเก็บสัมภาระ จากนั้น เอ็กซ์ก็ชวนเพื่อนๆทุกคนไปหาของอร่อยๆกินกัน โดยเน้นไปที่อาหารทะเล

ร้านอาหารที่ทุกคนเลือกนั้น อยู่ติดกับทะเล ซึ่งรับกับสายลมที่โชยมาอย่างต่อเนื่อง ทำให้รู้สึกเย็นสบายมากเลยทีเดียว นอกจากนี้ ยังได้ยินเสียงคลื่นในทะเล รวมทั้งเสียงผู้คนแถวนั้น ซึ่งเป็นร้านอาหารที่มีบรรยากาศดีทีเดียว

ในระหว่างที่กำลังกินอาหารอยู่นั้น โต้งก็คว้าปูมาวางไว้บนจานครึ่งตัว แล้วพยายามแกะเอาเนื้อออกมา แต่ก็ทำได้ไม่ถนัดเท่าไรนัก จึงได้แต่พยายามใช้ช้อนงัดแงะเอาเนื้อปูออกมา มิวซึ่งนั่งมองอยู่ข้างๆโต้ง ก็หัวเราะออกมาเป็นครั้งแรก นับตั้งแต่ที่ลงจากเรือมา “โห โต้ง อะไรเนี่ย แกะอย่างนั้นแล้วจะได้กินเหรอเนี่ย” มิวพูดแซวโต้งอย่างอารมณ์ดี

โต้งหันมามองมิว พร้อมกับบอกว่า “ก็เราแกะไม่เป็นนี่ ... เออ แล้วนี่ มิวหายดีแล้วสิเนี่ย ถึงได้มาแซวเราได้เนี่ย”

มิวพยักหน้าไปมาพร้อมกับบอกว่า “อื้ม” แล้วก็คว้าปูมาจากจานของโต้ง แล้วบอกว่า “มานี่ เดี๋ยวเราแกะให้ดีกว่า” จากนั้น มิวก็ค่อยๆแกะกรรเชียงปูออกมาทีละชิ้น พร้อมกับบรรยายวิธีการแกะให้โต้งฟังไปด้วย ซึ่งโต้งก็พยักหน้าเป็นระยะ พร้อมกับชื่นชมเอาใจมิวไปด้วย ซึ่งก็ทำให้มิวรู้สึกดีใจอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว แล้วมิวก็ค่อยๆเอากรรเชียงปูที่แกะออกมาแล้ววางกลับไปที่จานข้าวของโต้ง

โต้งมองไปที่มิวด้วยความสงสัย “มิวกินปูบ่อยเหรอเนี่ย แกะซะคล่องเชียว”

มิวซึ่งกำลังแกะปูอยู่ ก็พูดไปด้วยว่า “ก็บางทีอยากกินน่ะ แล้วก็ซื้อมา บางทีป้าอรไม่อยู่ เราก็ต้องแกะเอง จนเก่งนี่ล่ะ” แล้วมิวก็ยื่นกรรเชียงปูชิ้นสุดท้ายวางไว้ในจานข้าวของโต้ง

เมื่อมิวหันกลับมา ก็เห็นเอ็กซ์ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ กำลังมองมาอย่างยิ้มๆ พร้อมกับบอกมิวว่า “เฮ้ย ไอ้มิว กูก็แกะปูไม่เป็นว่ะ”

มิวไม่ได้สนใจเอ็กซ์เท่าไร หันกลับไปตักกับข้าวลงบนจาน แล้วบอกเอ็กซ์ว่า “มึงก็กินอย่างอื่นสิวะ”

เอ็กซ์รีบด่ามิวแบบทีเล่นทีจริงว่า “ไอ้เชี่ย ทีแฟนมึงเนี่ย แกะให้ใหญ่เลยนะ ทีกะกูเนี่ย ไม่ยอมแกะให้” เอ็กซ์แกล้งทำเป็นน้อยใจ แล้วพูดต่อไปว่า “ตอนอยู่บนรถทัวร์ กูยังต้องทนเหงาไปนั่งคนเดียวเลย ใครก็ไม่รู้ ...”

เอ็กซ์ขยับจะพูดต่อ แต่มิวก็หันมาบอกว่า “เออๆ ไอ้เชี่ยเอ็กซ์ กูแกะให้มึงก็ได้วะ” แล้วมิวก็หยิบปูมาครึ่งตัว แล้วค่อยๆแกะกรรเชียงปูให้เอ็กซ์ทีละชิ้น

โต้งซึ่งนั่งอยู่ข้างๆมิว ก็เหลือบมองมิวกับเอ็กซ์ พร้อมกับความรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยที่ก่อตัวขึ้นมา ถึงแม้จะไม่มากนักก็ตามที แต่โต้งก็บอกกับตัวเองในใจว่า ‘ไอ้เอ็กซ์กับมิวเป็นแค่เพื่อนกับหรอกน่า เราก็รู้อยู่แล้วนี่นา แต่ทำไมเราจะต้องไม่พอใจอีกด้วยนะ ไม่เอาน่า ต้องอย่าคิดมากสิ’

เมื่อมิวแกะปูให้เอ็กซ์เสร็จแล้ว ก็หันมาจะกินข้าวต่อ โต้งรีบยื่นถ้วยใส่ปลานึ่งมะนาวซึ่งเค้าตักรอไว้อยู่แล้วให้มิวทันที พร้อมกับบอกว่า “มิว ปลาเนี่ยอร่อยนะ ลองกินดูสิ”

มิวมองไปที่โต้ง พร้อมกับรับถ้วยใส่ปลานึ่งมะนาวมาจากโต้ง พร้อมกับวางลง แล้วค่อยๆตักเนื้อปลาขึ้นมาชิม จากนั้นจึงหันมาพูดกับโต้งว่า “อื้ม อร่อยจริงๆด้วยล่ะโต้ง ไม่เหมือนที่เคยกินเลยนะเนี่ย” มิวรู้ว่าโต้งพยายามเอาใจเค้า มิวจึงพูดเอาใจโต้งกลับไป แต่มิวก็คิดว่ามันก็อร่อยจริงๆนั่นล่ะ

โต้งอมยิ้มพร้อมกับพยักหน้าในทำนองที่จะบอกว่า ใช่ไหมล่ะ แล้วโต้งก็บอกกับมิวว่า “มิว กินเยอะๆนะ ตอนอยู่บนเรือ มันออกมาหมดแล้วนี่ ต้องชดเชยเข้าไปเยอะๆ”

หญิงและเพื่อนๆที่อยู่ใกล้ๆโต้งเหลือบมามองเป็นทำนองตำหนิโต้งทันที โต้งจึงนึกได้ว่าเค้าไม่ควรพูดเรื่องแบบนี้ ขณะกินข้าว โดยเฉพาะกับพวกผู้หญิง แต่มิวนั้น ไม่ได้คิดอะไรมากมาย มิวบอกกับโต้งว่า “ไม่ต้องห่วงหรอกโต้ง เนี่ย หิวขนาดกินช้างได้ทั้งตัวเลยล่ะ” แล้วมิวก็ตักข้าวพร้อมกับกับข้าวเข้าปากไปอีกหลายคำ

สักพักหนึ่ง หญิงซึ่งนั่งอยู่ตรงข้าม เยื้องๆกับมิว ก็บอกมิวว่า “นี่ มิว แกะปูให้เราบ้างสิ”

มิวเงยหน้ามองหญิง พร้อมกับบอกว่า “อืมๆ ได้สิ หญิง” แล้วมิวก็หยิบปูมาอีกครึ่งตัว แล้วค่อยๆแกะกรรเชียงปูส่งให้หญิงทีละชิ้น

ครั้งนี้ โต้งไม่ได้มีความรู้สึกอะไรเลยสักเล็กน้อย โต้งจึงคิดในใจว่า ‘เรานี่ ท่าจะบ้าแล้วแฮะ’

เจ๋งซึ่งนั่งอยู่ไม่ไกลจากหญิงนัก ก็เหลือบมองไปที่มิวกับหญิง พร้อมกับสังเกตอาการของหญิงไปด้วย แต่เจ๋งก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร ยังคงพูดคุยกับแหวและโต้งอย่างเป็นปกติ

เมื่อมิวแกะกรรเชียงปูส่งให้หญิงจนหมดแล้ว มิวก็หันไปมองรอบๆ เมื่อไม่เห็นว่ามีใครขอร้องให้เค้าแกะกรรเชียงปูให้อีกแล้ว มิวก็รู้สึกโล่งอก แล้วรีบกินข้าวต่อไป ส่วนหญิงนั้น หญิงกินกรรเชียงปูที่มิวแกะให้ด้วยรู้สึกที่บอกไม่ถูกอย่างยิ่ง ‘เราว่า เราน่าจะทำใจได้แล้วนี่นา แต่ทำไมเรายังดีใจขนาดนี้นะ’

เวลาผ่านไปไม่นานเท่าไรนัก ทุกคนก็กินข้าวมื้อเที่ยงอันแสนอร่อยจนเสร็จสิ้น จากนั้น ต่างก็เดินกลับไปที่ห้องพัก เพื่อที่จะได้ไปเปลี่ยนชุด เพื่อที่จะได้ออกไปเดินเล่นที่ชายหาดและเล่นน้ำทะเลกันต่อไป โดยแต่ละคนก็มีเป้าหมายแอบแฝงบางอย่างที่แตกต่างกันออกไป