คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8 : ปายยหมู่เฮา (จบ)
Chapter 8 : ปายยหมู่เฮา (จบ)
Rate : PG
,
,
,
,
,
,
,
,
[Yearn : Part]
เฮ้ออออ~~~ตอนนี้ผมยังอยู่ในห้องน้ำไม่ออกไปไหนเป็นเวลาประมาณยี่สิบกว่านาทีได้แล้วครับ ไม่อยากออกไปอ่ะ ออกไปก็เหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินป่าวๆ เดินเล่นอยู่ในห้องน้ำจนกว่าไอกล้ามันจะโทรมาไม่ก็มาหาก็แล้วกัน เดี๋ยวนะ แล้วถ้าเกิดมันลืมผมอ่ะ? ไม่มั้ง=.= พอผมกำลังคิดว่าผมจะเดินออกไปตอนนี้เลยดีรึป่าว อยู่ดีๆโทรศัพท์ของผมก็แผดเสียงร้องออกมาเลยครับ พอดูหน้าจอว่าใครโทรมาก็ต้องรีบกดรับทันที
“เออ ว่าไง” ผมกรอกเสียงพูดลงไปทันทีที่รับสายครับ
“นี่พี่อยู่ไหนเนี้ยะ? นานแล้วนะ” คนที่คุณก็รู้ว่าใครนั้นแหละครับเป็นคนโทรมาหาผม นี่มึงเพิ่งรู้ว่ากูหายไปนานแล้วใช่ไหมห๊ะ? สัส!!
“เดินเล่นอยู่ในห้องน้ำ”ผมก็ตอบไปตามความจริงนั่นแหละครับ ก็ผมเดินวนไปวนมาอยู่ในนี้จริงๆนี่ จนคนเขามองผมด้วยสายตาแปลกๆแล้วเนี้ยะ เฮ้อออ~~
“แล้วไปเดินเล่นอะไรในนั้น ออกมาดิ”แล้วใครว่ากูอยากเดินเล่นในนี้กันล่ะ เพราะมึงน่ะแหละ เด็กบ้า!!
“แล้วอยู่ไหน?” ต้องถามเพื่อความแน่ใจครับ เผื่อมันเดินอยู่ที่อื่น
“อยู่ร้านเดิมแหละพี่ออกมาเร็วๆเลย นี่ผมนั่งอยู่คนเดียวนะเนี้ยะ”อ่ออออ หมายความว่าถ้ามึงไม่อยู่คนเดียวมึงก็คงไม่โทรตามกูใช่ไหม? แม่งงง!!
“เออ เดี๋ยวไป”พูดเสร็จผมก็วางสายแล้วรีบเดินออกจากห้องน้ำเพื่อไปหามันทันทีเลยครับ พอเดินไปถึงหน้าร้านก็เห็นแล้วแหละว่ามันกำลังนั่งกินอะไรอยู่คนเดียวอยู่ ก็เลยเดินไปนั่งฝั่งตรงกันข้ามกับมันซะเลยครับ
“มาสักทีนะพี่ ทิ้งผมอยู่คนเดียวตั้งนาน” พอผมนั่งลงปุ๊บมันเห็นผมปั๊บ มันก็จัดการบ่นขึ้นมาทันทีเลยครับ
“ใครว่าอยู่คนเดียว ก็มีไอเมย์อยู่ด้วยไง อุตส่าห์หลีกทางให้ยังจะมาทำเป็นบ่นอีก”ผมก็พูดไปตามความจริงอีกแหละครับ แทนที่จะขอบคุณกันสักนิดอ่ะ ก็ไม่มี ชิชะ!!
“กำ แต่พี่ก็น่าจะอยู่กับผมนิ อยู่ดีๆก็ทิ้งไปเลยได้ไงอ่ะ”ไอนี่มันก็ต่อปากต่อคำเก่งจริงๆเชียววว ขี้เกียจเถียงกับมันแล้วแม่มมม!!-*-
“เออๆ กูขี้เกียจเถียงแหละ แล้วไงเป็นไงมั้ง?”ผมเงยหน้าถามมันครับ
“อะไรเป็นไง?”มันทำหน้างงเสียเต็มประดาเลยครับ เออ กูขอโทษกูสื่อสารไม่เข้าใจเอง=.=
“ก็กับเมย์น่ะ คุยอะไรกันบ้างง” ผมเลยต้องพูดชัดๆให้มันฟังอีกทีครับ
“ก็…ไม่มีอะไรหรอกพี่ ก็คุยกับเรื่องปกติอ่ะ”มันพูดไปพร้อมกับยิ้มเขินๆไปด้วยครับ เห็นแล้วแม่งหมั่นไส้ว่ะ!
“เออก็ดีแล้ว”อยู่ดีๆก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาครับ พอผมพูดจบผมก็ลุกขึ้นทันทีเลย
“จะไปไหน!”พอผมหันมามองมัน มันทำหน้าเหวอเลยครับคงเพราะอยู่ดีๆผมก็ลุกขึ้นล่ะมั้ง
“กลับบ้าน”ผมพูดเรียบๆแล้วเดินนำหน้ามันออกมาไม่รอมันเลยครับ
“เฮ้ย!เดี๋ยวดิพี่!”มันรีบวิ่งตามผมมาทันทีเลยครับ
“เป็นไรไป ทำหน้ายุ่งเชียว”มันเอียงคอถามผมครับ
“ป่าว”สั้นๆง่ายๆได้ใจความไม่ต้องยาวเปลืองหน้ากระดาษ
“ไม่เชื่อ”ไม่เชื่อแล้วถามกูหาพี่มึงหรอครับ?
“บอกว่าป่าวก็ป่าวไง”ผมเริ่มขึ้นเสียงขึ้นเล็กน้อย ยิ่งไม่ชอบพูดอะไรหลายๆรอบอยู่
“…ป่าวก็ป่าว”มันเลยล้มเลิกความพยายามแล้วกลายเป็นว่าเดินตามผมมาแบบเงียบๆอย่างเดียว พอผมกับมันเดินมาถึงหน้าห้างกะว่าจะรอรถเมล์กลับบ้านก็กลายเป็นว่าฝนตกซะงั้นแหละครับ โอ๊ยยยยย!!คุณชายยืนอยากตายยยยย
“อ๊ะ!”ผมกำลังมองฝนที่ตกลงมาอย่างหัวเสียอยู่ดีๆ ไอกล้าก็ดึงผมเข้าไปหามันจนตัวผมเข้าไปชนกับตัวมันเต็มๆเลยครับ อะไรอีกล่ะเนี้ยย!!
“ปล่อย!!”ผมตะโกนใส่มัน แต่มันกลับยิ่งรั้งตัวผมเอาไว้แน่นกว่าเดิมอีกครับ
“อยู่นิ่งๆ”กล้าพูดขึ้นมาเสียงเย็นๆเลยทำให้ผมต้องทำตามมันเลยครับพอผมเงยหน้าขึ้นไปมองมันกะจะดูว่ามันเป็นอะไร ก็กลายเป็นว่าหน้าผมกับหน้ามันอยู่ใกล้กันมากก จนผมได้ยินเสียงลมหายใจของมันเลยทีเดียว แต่นั่นยังไม่ใช่สิ่งที่ผมสังเกตเห็นครับ สิ่งที่ผมมองจริงๆก็คือ กล้ามันทำหน้าเหมือนไม่สบอารมณ์อยู่มากๆ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย ไหงเปลี่ยนอารมณ์เร็วงี้อ่ะ
“เป็นไร”ผมถามมันขึ้นมาเบาๆครับ ต้องระมัดระวังหน่อยเดี๋ยวเกิดไปสะกิดมันผิดจุดผมจะซวยเอาด๊ายยย
“อยู่เฉยๆไปเหอะน่า!”มันพูดพร้อมกับปล่อยมือมันที่จับแขนผมเอาไว้ออกแล้วเปลี่ยนมาโอบรอบเอวผมแทน เฮ้ยยย!!!นี่มันที่สาธารณะนะ!
“กล้า”ผมเรียกชื่อมันเบาๆแล้วพยายามที่จะงัดแขนมันออก แต่ยิ่งเหมือนเป็นแรงกระตุ้นให้มันรัดผมมากขึ้นเลยครับ นี่กูคิดผิดใช่ไหมเนี้ยะ?=.=
“บอกให้อยู่นิ่งๆไม่เข้าใจรึไง?”มันก้มลงต่ำกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ เสียงมันฟังดูไม่สบอารมณ์เอามากๆ เฮ้ออ~~~เพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินผมว่าผมอยู่เฉยๆดีกว่าครับ แต่ผมก็ยังอยากรู้อยู่ดีอ่ะว่าทำไมอยู่ดีๆมันถึงทำอะไรแบบนี้ ผมเลยลองมองตามสายตาที่มันมากอยู่ไปครับ ชัดเลย!ไอหน้าหล่อที่มาขอผมนั่งด้วยตอนนั้น! พอผมหันไปมองมันมันก็หันมามองผมทันทีเลยครับ แถมยังยิ้มหวานให้ผมด้วย ผมเลยพยักหน้ายิ้มๆตอบกลับไป แต่แล้วอยู่ดีๆตรงหน้าผมก็กลายเป็นสีดำครับ ไม่ใช่อะไรหรอก ก็ไอกล้าอ่ะดิมันเอามือมาปิดตาผมเอาไว้พอผมยกมือขึ้นจะผลักมือมันออกมันก็ดึงผมไปอีกทางทันทีเลยครับ โอ๊ยยย!!!นี่ผมชักจะมึนๆกับมันแล้วนะ!อะไรกันพ่อคู้ณณณ!!
“ไปยิ้มให้มันทำไม?”พอมันลากผมออกมาอีกทางซึ่งค่อนข้างที่จะไกลพอสมควรมันก็ปล่อยตัวผมออกแล้วถามผมขึ้นทันทีเลยครับ
“ก็เขายิ้มมา”ตอบตามความจริงครับ มันถือว่าเป็นมารยาทอยู่แล้วนี่
“ก็ช่างหัวมันสิ!”อ่าววววว ไหงเป็นงั้นอ่ะ
“เป็นอะไรเนี้ยะ?”กินอะไรผิดสำแดงมารึไง
“ผมไม่ชอบมัน”
“ทำไม?”
“ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ทำไมต้องถามว่าทำไม”ช่างเป็นคนที่มีเหตุผลอะไรเยี่ยงนี้=.=
“ชอบไม่ชอบก็เรื่องของกล้า แล้วมันเกี่ยวกับพี่ตรงไหน”งงครับงง
“ก็ผมไม่อยากให้พี่ไปยุ่งกับมัน”
“ขอเหตุผลด้วย”ไม่มีเหตุผลผมรับไม่ได้ครับ
“…ไม่รู้”ไม่รู้!! สาสสสส กูอุตส่าห์รอมึงตอบตั้งนานนนมึงตอบกูมาแค่ว่าไม่รู้!โอ๊ยยย อยากผูกคอตายใต้ต้นถั่วงอก=.=
“ก็ได้ พี่ไม่ยุ่งกับมันก็ได้”พอผมพูดแบบนี้ปุ๊บมันก็ยิ้มแป้นขึ้นมาทันทีเลยครับ แต่…
“แต่กล้าก็ห้ามยุ่งกับเมย์เหมือนกัน”อึ้งครับ!ไม่ใช่แค่มันที่อึ้งผมก็อึ้งเหมือนกัน!เฮ้ยยย!!!นี่กูพูดอัลไลออกป๊ายยยย!!
“ทำไม”มันถามผมสีหน้าดูสงสัยมากเลยครับ
“ห้ามยุ่งก็คือห้ามยุ่ง ทำไมต้องถามว่าทำไม”ผมป่าวก็อปประโยคใครมานะ จริงจริ๊งงงง
“ขอเหตุผลด้วย”คุ้นๆแหะประโยคนี้
“ไม่รู้”กูเล่นกลับมั้ง!ทีใครทีมันครับคุณผู้อ่านนนนนน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
TBC>>>
เหยดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!ขอกระโดดตึกตายแปบ คือออตามที่คิดไว้ตอนแต่งไม่ได้กะว่าจะให้เนื้อเรื่องเป็นแบบนี้อ่ะ แต่พอแต่งไปแต่งมาทำไมอยู่ดีๆยืนถึงพูดแบบนั้นออกมาก็ไม่รู้T^T เอาแล๊วววว!!!แล้วทีนี้ไรจะแต่งต่อไปยังไงดีอ่ะ ตายแน่เลยฉัน ฮืออออ~~~
ปล.ดูเหมือนว่ากล้าจะสูงกว่านะถ้าจำไม่ผิด
ความคิดเห็น