คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 : รู้จักฉันรู้จักเธอ
Chapter 4 : รู้จักฉันรู้จักเธอ
Rate : PG
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
[Brave : Part]
“เฮ้ย!พวกมึงเดี๋ยวกูไปก่อนนะ!”ผมรีบเก็บทุกอย่างเข้ากระเป๋าเสร็จก็บอกลาพวกเพื่อนพ้องทันทีเลยครับ ผมแทบจะกระโจนออกไปทางหน้าต่างให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยยย โอ้ยยย ทำไมผมไม่เป็นซาปายเดอแมนนนนน>.<
“เดี๋ยวๆๆๆ จะรีบแมร่งไปไหนว่ะ?”ยังไม่ทันที่ผมจะก้าวพ้นขอบประตูห้องเรียนไอเพื่อนตัวดีมันก็ดึงผมเอาไว้ก่อนครับ
“กูจะรีบไปหาของงง ไอสมุดที่กูบอกไง”ถ้ามึงจำได้ก็ช่วยๆรีบปล่อยกูได้แล้วครับ เดี๋ยวเผื่อวันนี้โรงเรียนพี่เขาเลิกเร็วก็ไม่ได้เจอพอดี เดี๋ยวชิ่งไม่ช่วยผมหาของอีก
“อ่ออ กูก็นึกว่าอะไร จะไปไหนก็ไปป่ะ”มันว่าแถมยังโบกมือไล่ผมอีกด้วยครับ ทีเมื่อกี้ล่ะยังดึงกูอยู่เลย ส้นตรีนนนน=.=
.
.
.
.
.
.
.
.
[Yearn : Part]
~ณ หน้าประตูโรงเรียนของมิสเตอร์ยืน~
“แกๆดูดิเมื่อวานก็มาอ่ะ”
“มารอใครว่ะแก แฟนหรอ ไม่น่ะ><”
นั่นไงครับไอเสียงพวกนี้นี่มาอีกแล้ว อย่าบอกนะว่า…….
“พี่!!”นั่นไง!ไอเด็กมาร=.=
“นี่มารอหน้าโรงเรียนเลยหรอ”ไม่อยากจะเชื่อจริงๆครับ มาก็มาตัวคนเดียว มายืนให้เป็นเป้าสายตาคนอื่นอยู่ได้
“ก็กลัวพี่เบี้ยววว”แมร่งรู้ทันกูตลอดดด งี้ผมก็ชิ่งไม่ได้อ่ะดิ เซ็งเลย
“เออๆ ไม่เบี้ยวหรอกน่า รีบไปได้แล้วยืนเด่นอยู่นั่นแหละ”ผมว่าพร้อมกับลากไอเจ้าเด็กนี่ออกมาจากโรงเรียนทันทีเลยครับ แล้วก็จัดการเดินนำลิ่วๆไปยังสถานที่เกิดเหตุทันที มันก็อยู่ใกล้ๆนี่เองแหละครับข้างๆร้านไอติม
“เฮ้อออ จะยังอยู่ไหมเนี้ยะ”พอมันมาถึงจุดเกิดเหตุปุ๊บมันก็เริ่มคร่ำครวญทันทีเลยครับ นี่ขนาดยังไม่ทันหานะ=.=
“เออน่า หาๆไปเหอะ ทำเป็นบ่นๆ”ผมพูดจบก็ทำทีเป็นช่วยๆหาครับ หาแถวนี้ไปก็ไม่เจอหรอก แต่ถ้าบ้านผมก็ไม่แน่นะ=w= ไม่อยากบอกมันครับว่าจริงๆแล้วสมุดมันอ่ะอยู่ที่ผม ยังแอบแค้นมันไม่หาย นี่ผมไม่ผิดนะ อย่ามองผมด้วยสายตาอย่างนั้นสิครับ=.=
“พี่!เจอป่าว ผมไม่เจอเลยอ่ะ”อยู่ดีๆมันก็ตะโกนถามขึ้นมาครับ สะดุ้งเลย
“อ่ะ…มะ…ไม่เห็นเหมือนกัน”
“จริงดิ โอ้ยยยหายไปแล้วแน่ๆเลย”มันพูดจบก็ทำน่าจะร้องไห้ครับ นี่แน่ใจนะว่าเด็กมัธยมน่ะ-.-
“เออน่า…กินไอติมป่าว เดี๋ยวเลี้ยง”สงสารเด็กมันครับ เลี้ยงๆมันไปหน่อย
“เอาพี่เอา!”ของฟรีล่ะทันทีเชียว เมื่อกี้ยังทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่เลย=.= ผมก็เลยต้องจำใจ+จำยอมเดินไปซื้อไอติมโคนช๊อคโกแลตมาสองโคนครับ แล้วผมกับมันก็เดินกินกันไปเรื่อยๆจนถึงสวนสาธารณะเลยนั่งพักกันสักหน่อย
“พี่ชื่ออะไรอ่ะ?”พอผมนั่งไปได้สักพักมันก็ถามผมขึ้นครับ แต่ผมไม่ตอบแต่หยิบสมุดที่ผมเอาไว้ใช้เขียนเล่นออกมาให้มันดูแทน ผมชี้ให้มันดูตรงที่เป็นชื่อภาษาอังกฤษครับ
“Y-E-A-R-N ??”มันสะกดทีละคำๆพร้อมกับมองหน้าผมมึนๆครับ
“อ่านว่าอะไรล่ะ?”ผมถามมันกลับยิ้มๆครับ
“ไม่รู้ดิพี่ผมตกอังกฤษอ่ะ”เออดีเว้ย!ตบซะแบบซื่อๆเชียว=.=
“555 มันอ่านว่าเหยินแต่มีผู้ที่เป็นตำนานท่านหนึ่งได้สะกดมันออกมาว่า ‘ยืน’ เพราะฉะนั้นนายจะต้องเรียกตามผู้เป็นตำนานคนนั้น”ผมตอบออกไปอย่างนึกภาคภูมิใจอยู่ลึกๆย้ำ!ว่าลึกมากกก
“อ่าว แล้วชื่อจริงๆอ่ะ”มันทำหน้าสงสัยขึ้นมาอีกแล้วครับ
“ไม่ต้องรู้หรอก แล้วนายอ่ะชื่ออะไร”ไม่เปิดโอกาสให้มันถามผมกลับครับ ผมเลยชิงดักถามมันก่อนเลย
“ผมชื่อกล้า”ไอนี่แมร่งก็ตอบง่ายจริงวุ้ย-.-
“เออๆ ถามหน่อยดิ ไอสมุดเล่มนั้นอ่ะมันมีอะไร”สงสัยมานานครับ มันดูจริงจังกับสมุดเล่มนั้นมากจริงๆนะ
“…มันมีสิ่งสำคัญอยู่ในนั้นครับ”กูรู้ววววว มึงช่วยตอบอะไรที่ไม่ใช่คำตอบควายๆได้หม้ายย-.- ถ้าไม่สำคัญแล้วคุณแมร่งจะหาไหมคร้าบบบ โอ้ยยยย ผมเครียดด
“ขอคำตอบแบบเจาะลึกไปหน่อยได้ไหมห๊ะ!”ขึ้นเสียงใส่แม่มมม
“เอ้า!ไม่เอาหรอกบอกไปเดียวพี่ต้องคิดว่าผมเป็นโรคจิตแน่ๆ”แค่นี้กูก็คิดว่ามึงแปลกแล้วแหละนะ
“เออๆตามใจแล้วกัน”ผมว่าพลางกินไอติมต่อครับ ไม่บอกก็ไม่บอกไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้วแหละครับ
“เออ!พี่ยืนอยู่ชั้นอะไรอ่ะพี่”มันหันหน้ามาถามผมขวับทันทีเลยครับ
“ม.6”สั้นๆง่ายๆได้ใจความ ไม่ยาวเปลืองหน้ากระดาษครับ-.-
“จริงดิ!ทับอะไรอ่ะพี่”พอผมตอบปุ๊บ มันก็ทำท่ากระตือรือร้นทันทีเลยครับ
“ทับ3”สั้นๆง่ายๆตามฉบับครับ
“เหยดดดดดดดด จริงอ่ะ พี่พูดจริงๆนะ”มันเขย่าแขนผมรัวๆเลยครับตอนนี้ โอ้ยยย กูมึนหัววว
“ก็เออดิ!เลิกเขย่าได้แล้ว!กูไม่ใช่โคอาล่ามาร์ชนะเฮ้ย!!”พอผมพูดจบมันก็ปล่อยผมทันทีเลยครับ
“แหะๆ ขอโทษครับ พี่รู้จักคนชื่อเมย์ไหมอ่ะ?”
“เมย์ไหน?”จากใจว่าหลายเมย์ครับ
“พี่เมย์คนที่ตัวเล็กๆขาวๆอ่ะพี่”คุ้นๆ
“ใส่แว่นป่ะ?”ถ้าใส่แว่นด้วยก็เพื่อนผมเลยแหละ
“เหยดดดดดดด นั่นแหละพี่!!!พี่รู้จักใช่ไหมครับ?”มันทำตาลุกวาวทันทีเลยครับ
“เออ เพื่อนพี่เอง อยู่ห้องเดียวกัน”พอผมพูดจบปุ๊บมันก็แทบที่จะเต้นฮาเร็มเช๊คตรงนั้นเลยครับ นี่ที่เขาเรียกกันว่าฟินป่ะ?
“งั้นเดี๋ยวผมจะไปหาพี่ที่โรงเรียนทุกวันเลยยยยยยย>.< ผมไปนะพี่เย็นมากแล้ววบ๊ายบายย ฝันดีคร้าบบบบ”พอพูดจบมันก็วิ่งหายไปเลยครับ เอิ่มมมม บอกฝันดีกูตอน5โมงเย็นเนี้ยนะ…
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
TBC>>>
ดองไว้อย่างนานนนนนนนนนนนน ขอประทานอภัยให้แก่ข้าพเจ้าเถิดดด ไรไม่ว่างจริงจริงอ่ะT^Tแต่มาต่อให้แล้วนะ ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงแลดูเละๆยังไงก็ไม่รู้แหละ TOT
ความคิดเห็น