คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : อีกแล้วหรอ?
Chapter 2 : อีกแล้วหรอ?
Rate : PG
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
[Yearn : Part]
หลังจากที่ผมกลับมาถึงบ้านแล้วผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็มานั่งทำการบ้านครับ อ่ะ!อย่าคิดว่าผมจะเป็นเด็กเรียนนะครับ ผมก็เป็นได้แค่เด็กเกรียนๆคนหนึ่งเท่านั้นแหละ555แต่ถ้าถามว่าถ้าผมเป็นเด็กเกรียนจริงแล้วทำไมผมถึงมานั่งทำการบ้านน่ะหรอครับ?เอ่อออ….คืออ จริงๆงานนี้ต้องส่งตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว….คงจะพอเข้าใจกันแล้วใช่ไหมครับ? ผมนี้โดนครูด่าหูชาเป็นแถบๆเลยถ้ายังไม่รีบทำไปส่งมีหวังฉุดคะแนนขึ้นมาไม่ได้ชัวร์! เฮ้ออออ~~~~
“หื้มมม?”ระหว่างที่ผมกำลังบิดขี้เกียจหลังจากที่ผมเพิ่งทำการบ้านไปยังได้ไม่ถึงครึ่ง สายตาของผมก็ดันไปเห็นของในกระเป๋าตัวเองเข้าครับ ไม่ใช่อะไรที่ไหน มันเป็นสมุดที่ผมเก็บเอามาจากคนที่ผมเจอเมื่อเย็นนี่แหละครับ ไอเจ้าบ้าที่เตะรถของคนอื่นเพียงเพราะสีรถเป็นสีที่ตัวเองไม่ชอบ ไม่บ้าก็ปัญญาอ่อนครับ ลองไปคิดๆดูกันเองก็แล้วกันนะครับว่าคนนี้อยู่ในกรณีไหน=.= แต่ผมว่าแมร่งทั้งสองอย่างอ่ะ ผมก็เลยลองหยิบไอสมุดนี่ออกมาดูว่าเป็นสมุดอะไรครับ ด้านหน้าของปกมันเป็นอะไรที่เละมากๆ คืออ ทุกๆที่ล้วนเต็มไปด้วยศิลปะ!ที่ผมไม่ให้ผ่าน!!แถมยังมีลายมืออะไรหวัดๆอีกด้วย ผมสามารถแกะลายแทงสมบัตินี้ออกมาได้ว่า ‘กล้า’ ครับ คงไม่ใช่ว่าชื่อกล้าหรอกนะ
“เอ๊ะ?นี่ล็อคเอาไว้ด้วยหรอ?”พอผมพลิกสมุดกะว่าจะลองเปิดดูข้างใน ก็ต้องพบว่ามันถูกปิดผนึกเอาไว้ด้วยแม่กุญแจของสมุดครับ อะไรจะลับปานน้านนนน เก็บรูปโป๊ไว้ดูรึไง กำ
“เฮ้อออ แล้วจะเอาไปคืนให้ยังไงล่ะเนี้ยะ ถ้าจะเป็นของสำคัญด้วยแหะ-.-”ถ้าถึงกับต้องล๊อคเอาไว้ขนาดนี้ ถ้าไม่สำคัญจริงๆก็ไม่รู้ว่าจะยังไงแล้วครับ แล้วผมจะคืนให้ยังไงอ่ะ ใช่ว่าอยู่ดีๆจะบังเอิญเดินชนกันแล้วเจอกันได้สักหน่อย….ทำใจก็แล้วกันนะ ไอน้องชายยยยย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
~เช้าวันต่อมา~
วันนี้เป็นวันที่ผมชอบที่สุดเลยครับ!เพราะมันเป็นวันที่ทำให้ผมไม่ต้องไปโรงเรียน! ครับ!วันนี้เป็นวันเสาร์~~~~~แล้วก็เนื่องจากว่าเมื่อคืนนี้ผมทำการบ้านเสร็จไปแล้วเป็นที่เรียบร้อยวันนี้ผมก็เลยสามารถที่จะทำตัวตามสบายได้คร้าบบ^o^ น๊องแน๊งๆ ผมก็เลยชวนพวกเพื่อนๆไปเดินเล่นที่ห้างกันครับ!
“เฮ้ยมึงงงงงงง!!ดูหนังกันๆ”
“ไม่อาวววว เล่นเกมส์ดิๆ”
“แดกข้าวกันก่อนสิสัส!”
“แดกไปดูหนังไปก็ด้ายยย”
“แดกไปเล่นเกมส์ไปก็ได้เหมือนกัน”
แล้วพวกมันก็แผ่รังสีอำมหิตใส่กันเมื่อไม่สามารถตกลงได้ครับ ชิบหาย!ถ้าเป็นแบบนี้มีหวังพวกมันได้หันมาให้ผมตัดสินใจแน่ๆ กำแล้วไงผม-.-;; แอบย่องไปเข้าห้องน้ำดีกว่าเว้ย!
“ไอเหยิน!มึงจะไปไหน!”ไอสัส!เมื่อกี้พวกมึงแม่งยังทะเลาะกันอยู่เลย ทีอย่างนี้ล่ะแมร่งเสือกมาสามัคคีพูดพร้อมกัน!ส้นตีนมากครับเพื่อนผมมมม
“กูจะไปเข้าห้องน้ำ~~~”ผมลากเสียงยาวๆและทำตัวบิดๆให้มันเชื่อว่าผมปวดท้องฉี่จริงๆ ทั้งๆที่ผมไม่ได้ปวดเล้ยยย
“รีบไปรีบมานะมึง!เร็วๆเลย”หนึ่งในเพื่อนผมพูดคร้าบบ 555พอได้ยินอย่างนั่นผมก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันทีเลย หวังว่าพอผมออกมาจากห้องน้ำแล้วพวกมันจะตกลงกันได้แล้วนะ ผมไม่อยากเป็นคนกลางต้องตัดสินใจ มันกดดันอ่ะ!!
“อุ๊บ!”ทันทีที่ผมก้าวเท้าเข้ามาในห้องน้ำที่แทบจะไม่มีใครเลยนั้น อยู่ดีๆผมก็โดนใครที่ไหนก็ไม่รู้ปิดปากแล้วลากเข้าไปในห้องที่ใช้เพื่อสำหรับถ่ายหนักแถมยังล๊อคประตูให้เสร็จสรรพด้วยครับ ชิบหายแล้วชีวิตกู! ผมพยายามจะดิ้นแต่ก็ยังสู้แรงของอีกคนหนึ่งไม่ได้มันพยายามที่จะดันให้ผมติดกำแพงของห้องครับ อะไรกันเนี้ยยยo[]o
“อยู่นิ่งๆสิ!ไม่ทำอะไรหรอกน่า”ทันทีที่อีกคนตรึงผมไว้กับกำแพงเสร็จมันก็บอกผมด้วยเสียงเบาๆครับ เสียงคุ้นๆนะ?
“เฮ้ยย!นาย!!”ชัดเลยครับ พอผมเงยหน้ามองมันชัดๆเป๊ะเลย!ไอคนเมื่อวาน!
“เบาๆสิ!”มันว่าพร้อมกับเอามือมาปิดปากผมอีกครั้ง ส่วนผมนี่ยังไม่หายอึ้งครับ ไหงมาเจอกันได้อ่ะ แถมยังอยู่ในสภาพแบบที่เจอกันตอนแรกด้วย อเมซิ่งไทยแลนด์!
“จำผมได้ใช่ไหม?”มันยังเอามือปิดปากผมไว้อยู่ผมเลยได้แค่พยักหน้ารับไปเท่านั้น
“เฮ้ออ~~จำได้ก็ดีแล้ว นายเห็นสมุดผมมั้งไหม?”มันถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะถามคำถามผมครับ สมุด? คงเพราะว่าผมทำหน้างงมั้งมันเลยเอามือที่ปิดปากผมออกให้ผมถามคำถามที่ผมสงสัย
“สมุดอะไร?”
“มันเป็นสมุดสีขาวๆหน้าปกสวยๆที่ถูกล๊อคกุญแจไว้อยู่อ่ะ เห็นมั้งไหม?”มันอธิบายจนผมต้องแอบร้องอ่อขึ้นมาเลยครับ แต่เดี๋ยวนะ หน้าปกสวยๆ ใช้ตาตุ่มมองหรอนั่น-.-
“ไม่นะ ไม่เห็นจะมี”หมั่นไส้มันครับ สองครั้งแล้วนะที่มันอยู่ดีๆก็ลากผมมาอย่างเงี้ยะ เข้ามาคุยกันดีๆก็ได้เหอะ ทำซะเป็นการลักพาตัวเลย
“จริงอ่ะ!โหยยย อยากจะร้องไห้ ช่วยผมหาหน่อยดิ”เย็ดเด้!ไอเข้ติดน๊อต!แล้วแมร่งเกี่ยวอะไรกับกูล่ะว่ะครับคุณมึงงงงงง พูดทีนี้กูตาโตเลยนะเนี้ยะ!
“นะๆช่วยหน่อยๆยังไงก็อยู่ในเหตุการณ์อ่ะ!”กูได้ข่าวว่ามึงลากกูเข้าไปให้อยู่ในเหตุการณ์เองนะ-.-
“เรื่องอะไรล่ะเฮ้ย!ทำหายเองไม่ใช่หรอ ก็หาเองดิ!”ฉุนครับฉุน ก็ผมไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลยอ่ะ
“….คนเราแม่งก็เป็นอย่างเนี้ยะ แล้งน้ำใจ เห็นแก่ตัว คนอุตส่าช่วยเอาไว้แท้ๆแต่กลับไม่เคยรู้ซึ้งถึงบุญคุณ โตขึ้นไปนะนายจะทำอะไรก็ไม่เจริญ!”มันพูดกันคนละเรื่องป่ะครับ? ผมแค่ปฎิเสธไม่ช่วยมันไปไม่กี่คำ ว่าซะกูอึ้งเลย คิดมาได้เนอะคนเรา ผมส่ายหัวน้อยๆก่อนจะหันหลังไปปลดกลอนประตูจะออกครับ ไม่อยากฟังเรื่องไร้สาระ
“เฮ้ยยยย ขอโทษษษ นะๆช่วยหน่อยๆมันสำคัญกับผมจริงๆอ่ะ”มันยึดแขนผมไว้ก่อนที่ผมจะทันได้เปิดประตูออกไปครับ
“ไม่เอา!”ผมว่าอย่างหนักแน่น แล้วเปิดประตูออกมาทันทีเลยครับ แล้วมันก็เลยตามผมออกมาด้วยแถมยังไม่หยุดขอให้ผมช่วยอีก เออชีวิตกู=.=………..แต่เดี๋ยวนะ ทำไมคนในห้องน้ำถึงมองมาทางพวกผมด้วยสายตาแปลกๆล่ะ? ด้วยความสงสัยผมเลยหันไปมองไอคนที่มันยังจับแขนผมอยู่สลับไปยังคนที่อยู่ในห้องน้ำที่มองมาทางพวกผมอยู่ครับ เย็ดเด้!นี่มันห้องน้ำชายนี่หว่า!แล้วการที่ผมกับมันออกมาจากห้องน้ำห้องเดียวกันทั้งๆที่ผมกับมันก็เป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ ก็ไม่น่าแปลกถ้าคนในห้องน้ำจะมองด้วยสายตาพิลึกกึกกืกอย่างนั้น! อาเบะเลยกู=.=
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
TBC>>>
ความคิดเห็น