คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เดินห้าง/ฟักทอง/กาแฟญาติมิตร(ชื่อตอนมั่วได้อีก)-*-
“ทงเฮออกไปซื้อแป้งกับไอซ์ซิ่งให้หน่อยสิ โว้ย! อย่ามาเกาะได้มั้ยไอ้หมี” ลีทึกที่ตะโกนสั่งออกมาจากในครัวก่อนจะหันกลับไปโวยคังอินที่มาเกาะแกะอยู่รอบตัวตั้งแต่เช้า
“ทงเฮซื้อนมกับน้ำตาลมาด้วยน้า” ฮีชอลที่กำลังเดินหนีซีวอนอยู่รอบร้านหันมาสั่งต่อ
“อ้อ ซื้อน้ำยาล้างห้องน้ำมาด้วยละจะได้ให้ฮันคยองไว้ล้างอีก” ฮยอกแจหันมาบอกด้วนรอยยิ้มโดยมีคนหน้าจีนยืนหน้าซีดอยู่ใกล้ๆ
“คร้าบๆ” ทงเฮรับคำสั่งก่อนจะจดลงโน้ตแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าสะพาย
“ฉันไปด้วยคนสิ” คิบอมที่นั่งคิดเงินอยู่ตะโกนขึ้น
“นายจะไปทำไมแล้วใครจะเป็นคนคิดเงิน”
“อืม…เฮ้ยไอ้วอนเลิกเสี่ยวแดกสักนาทีแล้วมาคิดเงินแทนฉันทีดิ” คิบอมหันไปบอกเพื่อนรัก
ทำไมอะ; ซีวอนถามมาทางสายตา-_-
ไม่มาสมาชิกฟิตเนสฟรีอดแน่มึง: คิบอม
หลังจากที่เจรจากันทางสายตาเป็นที่เรียบร้อยแล้วซีวอนก็ต้องระเห็จตัวเองมานั่งคิดเงินแทนเพื่อน
ส่วนคิบอมก็ได้โอกาสออกซื้อของกับทงเฮที่อาจจะได้เคล็ดลับงามๆในการเลือกของเข้าร้านก็ได้
“นี่เข็นรถเร็วๆหน่อยสินายเป็นญาติกับเต่ารึไง” ทงเฮที่เดินเลือกของอย่างสบายอารมณ์หันมาเรียกคิบอมที่เข็นรถเข็นอยู่ข้างหลัง
“นี่ๆคุณนายคร้าบช้าหน่อยเหอะจะรีบไปตามควายที่ไหนกัน” คิบอมบ่นก็แม่คุณเล่นเดินมาราธอนซะขนาดนี้
“อ๊ะ! เจอแล้วน้ำตาลเอ้า” ทงเฮหยิบน้ำตาลสองสามถุงโยนเข้าไปในรถเข็น
“นี่ๆมันเลือกยังไงหรอ” คิบอมแอบถามก็วันนี้เขายังไม่ได้เคล็ดลับอะไรสักกะติ๊ดเลยง่า
“เนี่ยน้ำตาลนะมันมีเคล็ดดลับว่าใช้น้ำตาลที่ไม่ขัดสีเห็นมะเนี่ยต้องเป็นสีน้ำตาลๆอย่างงี้แล้วกาแฟจะออกมาไม่หวานเลี่ยน”
“โหจิงดิ” จดๆ คร้าบพี่น้องเมื่อเห็นทงเฮหันหน้าไปคิบอมก็แอบควักโน้ตลับออกมาจดไว้อย่างรวดเร็ว
“นี่นายแก้มแตกฉันขอแวะแผนกเครื่องประดับหน่อยนึงได้มะ” ทงเฮที่ยืนรอจ่ายเงินเอ่ยขึ้น
“เอาสิแล้วจะไปทำไมนายเป็นเกย์หรอ”
“ไม่ใช่ว้อยมันก็ใกล้จะถึงวันเกิดที่ทึกแล้วนะสิว่าจะไปสั่งตุ้มหูเงินไว้นะ” จ่ายเงินเสร็จเขาทั้งสองคนจึงขึ้นไปที่แผนกเครื่องประดับบอกตรงๆค้าบผมอายงะก้อในนี้มีแต่พนักงานหญิงแล้วก้อลูกค้าผู้หญิงทั้งนัน้เลยง่าส่วนทงเฮนะเหรอเดินปร๋อกลมกลืนไปกะผู้หญิงแล้วแยกไม่ออกจิงๆนะเนี่ยเลยดูเหมือนกลายเป็นว่าเขาเป็นผู้ชายเพียงหนึง่เดียวของแผนกนี้ไปแล้ว
“คุณผู้ชายคะวันนี้ทางห้างเรามีโปรโมชั่นลด50%ทุกชิ้นถ้ามากันเป็นคู่รักนะคะ” พนักงานคนนึงหันมาพูดกับเขา
“เอ๋?”
“จริงเหรอคะ” ทงเฮที่ไม่รู้วิ่งมาจากมุมไหนถามพนักงานแต่ เอ๋ ทำไมนายต้องพูดคะด้วยละแล้วไอ้แขนที่มาคล้องอยู่ที่แขนฉันนี่มันอะไรกัน
“ค่ะคุณผู้หญิงว้ายคู่คุณนี่หล่อสวยเหมาะสมกันดีจังคะแล้ววันนี้มาเลือกแหวนแต่งงานกันเหรอคะ”
พนักงานที่ไม่ได้เอะใจเลยว่าทงเฮเป็นผู้ชายเอยเจื้อยแจ้วต่อไป
“นี่นายช่วยทำตัวเป็นแฟนฉันหน่อยได้มะฉันอยากได้ลด50%ง่ะ” ทงเฮกระซิบมาที่เขา
เฮ้อ ที่แท้ก็อยากได้ของฟรี
“ป่าวฮะพอดีแฟนผมเค้าอยากได้ตุ้มหูสักอันนะฮะ” คิบอมที่จู่ก็สวมบททันทีหันมาประสานมือเข้ากับมือนุ่มของทงเฮแล้วหันมาส่งสายตาหวานหยดให้
///-0-////
“พวกคุณดูรักกันมากๆเลยนะคะเนี่ย” พนักงานก็ยังคงซาบซึ้งกับบทที่คิบอมเล่นต่อไป
“ฮะ รักที่สุดในชีวิตเลยละครับ” แกตีบทเนียนมากคิบอม
แหวะแกพูดออกมาได้ไงนะนายคิบอมฉันอายแทบตายแล้วเนี่ย ทงเฮได้แต่ยืนหน้าแดงปล่อยให้อีกคนตีบทแตกต่อไปเรื่อยๆ
“ที่รักอยากได้ตุ้มหูใช่มั้ย” คิบอมหันมาถามแต่ยังไม่คลายรอยยิ้มชวนอ้วกที่ยิ่งยิ้มแก้มก็ยิ่งบวมเข้าอีกมาให้
“ชะ...ใช่ๆคะ” ทงเฮก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเขาต้องหน้าแดงด้วย
“นี่เลยคะอันนี้คอเลกชั่นใหม่เลยนะคะเป็นรูปนางฟ้า” พนักงานยื่นตุ้มหูเงินรูปนางฟ้าเล็กๆให้เขาอันนึง จริงสิพี่ทึกชอบทุกอย่างที่เกี่ยวกับนางฟ้านี่
“เอาอันนี้แหละคะ” ทงเฮทำท่าจะหยิบเงินขึ้นมาจ่ายแต่ถูกคิบอมดึงมือไว้ก่อน
“เดี๋ยวฉันจ่ายเอง”
“จริงด้วยคะคุณผู้หญิวเรือ่งอย่างนี้ต้องให้ผู้ชายจ่ายสิคะ”
“นายไปนั่งรอเถอะเดี๋ยวฉันไปจ่ายเงินก่อน” คิบอมไล่ทงเฮให้ไปนั่งรอ
ทงเฮที่นั่งบิดไปบิดมารอคิบอมมาพักใหญ่ก็เห็นร่างสูงเดินมาพร้อมกับถุงสองถุง
“เอ๋ ทำไมมีสองถุงละ” เขาถามด้วยความสงสัย
“อันนี้ตุ้มหูส่วนนี่ฉันซื้อให้นาย”
ทงเฮรับถุงมาแกะดูพบว่าในนัน้เปนสร้อยคอมือเงินที่สลักตัว Dไว้
“เอ๋”
“ย่อมาจาก Donghae ไงเล่านี่ไงฉันก็ซือ้มาใส่” คิบอมชูมือข้างที่ใส่สร้อยคอมือรูปตัวKให้เขาดู
“ขอบคุนนะคิบอม” ดงเฮยิ้มออกมาโดยไม่รู้เลยว่ารอยยิ้มที่เกิดจากความดีใจที่ได้ของฟรีนัน้ได้ไปกระตุ้นหัวใจใครบางคนเข้า
“มะ…ไม่เป็นไร” (///o_o////)
(ไอ้ตี๋เขินง่ะกิ้วๆ)
“นี่นายคยู” เสียงหวานร้องเรียก
“มีไร” ร่างสูงขานรับแต่ยังคงก้มหน้าก้มตาล้างแก้วต่อไปไม่หันหน้าขึ้นมอง
“นี่ๆ ฉันให้” ซองมินที่แอบแวบเข้ามาในครัวยื่นเค้กชิ้นนึงมาให้เขา
“ให้ฉันเหรอ” คยูฮยอนรับเค้กมางงๆ
“ ใช่...น่ากินเนอะลองชิมสิ” ช่ายมันน่ากินอย่างที่ร่างเล็กพูดจริงๆร่างสูงจึงหยิบข้อนตักขึ้นมาเข้าปากแต่ก่อนที่เขาจะส่งเค้กชิ้นน้อยล่วงล้ำรำคอร่างเล็กก็พูดขึ้นอย่างอารมดี
“นั่นนะเค้กฟักทอง”
พรู้ด!!
“ฟะ..ฟักทองเรอะ” คยูฮยอนแทบจะคว้าน้ำมาล้างคอไม่ทัน
ฟักทอง=ขี้
“คายออกมาทำไมอะ..โธ่ฟักทองที่น่าสงสารของช้านนน
นายนะพวกรสนิยมต่ำจำไว้เลยยังไงๆชาตินี้ฉันจะทำให้นายชอบฟักทองให้ได้เลย”
ร่างอวบกล่าวงอนๆก่อนจะสะบัดตูดออกมาทันที
“ที่รักๆ ทำลาเต้ให้เค้ากินหน่อยสิ” ซีวอนเอ่ยพลางเอื้อมมือมาจิ้ที่แขนบางเบา
“ ไปบอกแม่นายให้ทำให้สิ” ฮีชอลพูดขึ้นโดยยังไม่ละสายตาออกจากนิตยสารเล่มโปรด
“โธ่ที่รักก็....งัน้เอาเอสเปสโซ่ก็ได้เอ้า” ยังไงตอนนี้เค้าก็ต้องหาทางลอกวิธีทำกาแฟไปให้ไปคิบอมให้ได้เล้ย
“ไปบอกพ่อนายดิ”
“คาปูชิโน่อะ” ซีวอนไม่ยอมแพ้หรอกค้าบT_T
“ไปบอกยายนายเหอะ”
“มอคค่าอะ”
“ไปบอกย่านายสิ”
“บลูเมาเท่นอะ”
“ไปบอกปู่นาย”
“ ที่รักครับ..พอเถอะเค้าไม่กินแล้วก็ได้ที่รักเล่นจนจะครบวงญาติเค้าแล้วนะT_T”
“ดีงั้นก็อยู่เงียบๆซะถ้าไม่มีอะไรทำก็หยิบพัดมาแล้วมาพัดให้หน่อยฉันร้อน”
“ได้คับๆเพื่อที่รักวอนทำได้ทุกอย่าง” ซีวอนกระโดดโลดเต้นไปหยิบพัดมาพัดให้ร่างเล็กอย่างเต็มใจโดยไม่ได้รุ้เลยว่าอนาคตตัวเองอาจได้แม่มาแทนเมีย-*-
----------------------
เอิ่ม..เหมือนไม่ได้ลงมานานต้องกราบขอโทดเเทบเท้าผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน
T_T ตอนนี้เรารุสึกมันมึนๆเล็กน้อยงะเพราะตอนนี้จิตใจไรเตอร์กำลังปั่นป่วน
ยังไงเม้นท์มาติชิมเเรงๆได้เลยนะเพราะเรามือใหม่จิงๆ
ร้ากกกกกคนอ่านคนเม้นท์ทุกคน
ด้วยอำนาจสิ่งศักดิ์สิทขอให้คนเม้นท์จงเจริญ!!!
ไปละ~อันยองงง
ความคิดเห็น