คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เหตุเิกิดในห้องครัว/ไก่น้อยผู้น่ากลัว!!!
“นี่ๆทึกกี้อันนี้เรียกว่าอะไรเหรอ” ร่างสูงว่าพลางเอานิ้วจิ้มจึ้กๆไปยังแขนของอีกฝ่ายที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาคนแป้งอยู่
“นี่ๆทึกกี้สนใจเค้าหน่อยสิ” คังอินยังคงพยายามเรียกความสนใจต่อไป
จึ้กๆ
จึ้กๆ
จึ้กๆ
“โว้ย!!จิ้มหาญาติแกเรอะ!เลิกทำตัวน่าถีบซักวินาทีจะได้มั้ยไอ้หมี!!” ร่างบางที่พยายามท่อง ยุบหนอ พองหนอจนในที่สุดก้อสติแตกระเบิดออกมาในที่สุด
“ก้อทึกกี้ไม่ยอมบอกผมนี่ว่าไอ้ก้อนกลมๆนี่มันเรียกว่าอะไร”
“แล้วใครใช้ให้แกเรียกฉันว่าทึกกี้ฟระ!!”
“หัวใจสั่งมาไงทึกกี้ว่าเต่ตกลงมันคืออะไรเนี่ย”
เงียบ
เงียบ
และเงียบ
ลีทึกทำตัวไม่สนใจคังอินและตั้งหน้าตั้งตาผสมแป้งต่อไป
“ไม่ตอบฉันกอดจริงด้วย”
เงียบ
หมับ!
“เฮ้ย!ไอ้หมีแกทำอะไรเนี่ยปล่อย!” ลีทึกตวาดพลางดิ้นพลาดๆอยู่ในอ้อมแขนแกร่งของคังอิน
“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าถ้าไม่ตอบฉันกอดนายจริงๆด้วย”
“เฮ้ย!ปล่อยซักทีสิ”
“หืม..ตัวทึกกี้หอมจังเลยกลิ่นยังกะเค้ก” คังอินไม่ว่าเปล่าแต่ทำจมูกฟุดฟิดใกล้ๆแก้มเนียนของอีกฝ่าย
“อะ..เอาหน้านายออกไปไกลๆเลยไอ้หมีบ้า” ///o*o////
“เค้กชิ้นนี้ชิมได้มั้ยน้า” คังอินเปรยเบาพลางกระชับอ้อมกอดแน่นยิ่งทำให้ร่างบางหน้าแดงขึ้นไปอีก
“ปล่อย” เสียงเย็นที่มาจากร่างเล็กที่จู่ๆก็หยุดดิ้นไปเสียเฉยๆเริ่มทำให้คังอินเริ่มใจไม่ดี
“บอกว่าปล่อยไงเล่าไอ้หมี!” สิ้นเสียงก็มีเสียงดังผัวะเข้าที่หัวคังอิน
“โอ้ย!” คังอินรีบปล่อยอ้อมแขนแล้วยกมือลูบปล้อยเข้าที่หัวของตัวเองทันที
“หึเป็นไงเล่าเจอไม้นวดแป้งเข้าไปซักทีหายบ้าได้รึยัง” ลีทึกยิ้มอย่างมีชัยก่อนจะยกไม้นวดแป้งแท่งโตมาลูบอย่างรักใคร่
“ยัยตัวแสบ” คังอินได้แต่บ่นออกมาเบาๆไม่กล้าเข้าใกล้เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่ปล่อยมือจากอุปกรอันน่ากลัวนั่น
“นั่นนะเรียกว่ามาการูนถ้ารู้แล้วก็ช่วยยกออกไปเสริฟด้วยนะนายหมี”
สั่งเสร็จเจ้าแม่ก็เดินไปแต่งหน้าเค้กต่ออย่างอารมดีเป็นพิเศษ
“นี่เช็ดโต๊ะนี้เสร็จแล้วก็ไปเช็ดโต๊ะนั้นด้วยนะ” เสียงหวานสั่งแจ้วๆ
“ครับๆ” ฮันคยองรับคำสั่งก่อนจะเดินไปเช็ดโต๊ะอย่างเชือ่ฟัง
“นี่ลูกค้าโต๊ะนั้นไปแล้วไปเก็บโต๊ะสินายฮัน”
“อ่ะ นายฮันยกชาไปเสริฟเร็วโต๊ะ5นะ”
“นี่ฉันร้อนจังเดินไปเร่งแอร์หน่อยสินายฮัน”
“โว้ย!สั่งอยู่ได้ทำไมกรูต้องมาทำงานยังงี้ด้วยวะ!” ฮันคยองระเบิดออกมาในที่สุดก็ตั้งแต่เช้าเขาก็โดนฮยอกแจจิกหัวใช้ตลอดไม่ว่าจะสากกระบือยันเรือรบแค่ไหนตั้งแต่เช็ดโต๊ะ ล้างแก้ว เสริฟชาจนไอ้อย่างสุดท้ายนี่ไม่ไหวอะ
ก็ ก็ ไก่มันสั่งให้ผมไปล้างห้องน้ำง่า TT____TT-ขี้ทั้งนั้นเลยน้าในนั้นนะ
“ฉันบอกว่าให้ไปล้างห้องน้ำไงมายืนทำหน้าเจ๊กอยู่นี่ทำไม” ฮยอกแจเดินมากัดจิดถึงที่
“ก็..แบบว่าเค้าไม่อยากล้างงะ” ฮันคยองตอบพลางหลบตาต่ำ
“อะไรนะไม่อยากล้างห้องน้ำงั้นเหรอ…..” จู่ๆฮันคยองก็สัมผัสได้ถึงไอเย็นแบบชวนเสียวสันหลังที่เริ่มแผ่มาจากร่างบางข้างหน้า
“เฮ้อ…ฉันจะยังไงกับเบอร์สาวๆในมือถือเครื่องนี้ดีน้า” ฮยอกแจยกมือถือขึ้นมากดเล่น
“เฮ้ย!นั่นมือถือฉันนี่หว่าเอาไปตั้งแต่เมือ่ไหร” ก็เค้าจำได้ว่าเค้าซ่อนมันไว้ในกระเป๋าเป้อย่างดีเลยนี่
“อ๊ะน้องจีมินส่งแมสเสจมาด้วยนี่กดลบซะดีมั้ยเนี่ย” ไก่น้อยยิ้มเยาะอย่างมีชัย
“ไปเล้วๆจู่ๆก็รู้สึกอยากล้างห้องน้ำขึ้นมาม้ากๆเลยละไปนะจ๊ะ” ฮันคยองรีบเดินไปเอาแปรงมาขัดห้องน้ำอย่างหวาดกลัว
ไก่น้อย!สักวันเหอะฉันจะเอาคืนบ้างเอาให้นายเจ็บแสบไปทั้งร่างกายเลย( แอบจิ้น!?ฮันจะทำอะไรไก่กัน)
---------------------
ตอนนี้ไรเตอร์ขยันเป็นพิเศษพยายามอัพทุกวี่ทุกวัน
ถ้าได้คอมเม้นท์มากขึ้นอีกนิดอาจไม่หลับไม่นอนก็เป็นได้นะคับพี่น้อง
PS.ขอให้คนเม้นท์จงเจริญ
ความคิดเห็น