คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตาม(เอาไปบางคู่ก่อนนะ)
“แผนการแรกของเราสำเร็จแล้วคราวนี้ก้อมาถึงแผนต่อไป” คิบอมที่วันนี้ได้นัดรวมตัวเพื่อนๆมาที่บ้านเค้าอีกครั้ง
พูดขึ้น
“ขอให้พวกนายแต่ละคนพยายามตามประกบคนในร้านแล้วหาทางขโมยสูตรต่างๆมาให้ได้เข้าใจมั้ย”
“ฉันขอตามฮีชอลคนสวยนะ” ซีวอนเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มบวกกับประกานสายตาปิ๊งๆของมันก่อนจะเข้าไปสู่โลกแห่งความฝันของตนไปเรียบร้อย
เฮ้อ…สงสัยคราวนี้เพื่อนของเขามันจะเอาจริงแหะ ที่ผ่านมาซีวอนไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลยสักคนแต่คราวนี้
กลับเป็นผู้ชายที่มาทำให้หัวใจของเพื่อนเขาคนนี้เปลี่ยนไป…แต่หากไม่บอกว่าพนักงานในร้านนั้นเป็นผู้ชายเขาก้อคงคิดว่าเป็นผู้หญิงทั้งหมดนั่นแหละ…เอาเหอะความรักมันเป็นสิ่งที่กำหนดไม่ได้นี่
“นี่นายซีวอนช่วยไปไกลๆฉันหน่อยได้มั้ย” เสียงหวานที่เริ่มหงุดหงิดเอ่ยไล่คนที่แทบจะกลายเป็นเงาของเขาไปแล้วก็ตั้งแต่เช้าไอ้หมอนี่มันเอาแต่เดินตามๆๆๆๆเขาตลอดจะไม่ว่าเลยถ้ามันไม่…
“ ที่รักครับวันนี้ที่รักสวยอีกแล้วนะครับที่รักรู้มั้ยว่าที่รักทำให้ผมใจเต้นแรงขนาดไหน” ถ้ามันไม่เล่นมุกเสี่ยวนะซิ!!!
“”นายช่วยไปไกลๆหน่อยได้ปะฉันจะชงกาแฟให้ลูกค้า” ฮีชอลโบกมือไล่หากแต่ไม่เป็นผล
“ที่รักขนาดเวลาชงกาแฟที่รักยังสวยขนาดนี้เลยอ๊ะ..โอ๊ย!!” จุ่ๆซีวอนก้อร้องขึ้นก่อนจะยกมือขึ้นจับที่ตาด้วยสีหน้า
ท่าทางทรมาณ
“เฮ้ย!นายเป็นอะไรนะ” ฮีชอลทิ้งแก้วกาแฟก่อจะรีบเดินเข้าไปหาซีวอนอย่างรีบร้อน
“เจ๊บ..เจ็บตา!”
“เอ๋!ไหนดูซิเป็นอะไรไปนะมีอะไรเข้าตารึป่าวลืมตาสิ” ร่างบางยกมือขึ้นลูบที่ดวงตาของฝ่ายตรงข้ามอย่างลืมตัว
ทำให้ร่างหนาถือโอกาสกุมมือนุ่มไว้ก่อนจะช้อนสายตาแล้วพูดเบาๆว่า
“ก้อความรักมันเข้าตาผมนี่ครับ”
…
….
………
……………..
ทุกอย่างเงียบลงอยู่ในความสงบหลายวินาทีก่อนที่จะ
“โอ๊ย!” มือบางฟาดอักเข้าที่ไหล่หนา
“เสี่ยว!” ร่างบางพูดขึ้นแล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็วหากแต่มีรึคนอย่างนายซีวอนจะไม่เดินตาม
“นายเข้ามาทำไม” เสียงห้วนที่บ่งบอกได้ว่าคนพูดจี๊ดขนาดไหนดังขึ้น
ก่อนจะหันไปอบเค้กต่อ
“น่ากินนะ” ร่างหนาเอ่ยพยักเพยิดไปทางเค้กที่ร่างเล็กกำลังเอาออกจากเตา
“ใช่สิฉันเป็นคนทำนี่มันต้องอร่อยอยู่แล้วว่าแต่จะอยู่อีกนานมั้ยแกะกะ”
“นี่เรียกว่าอะไรอะ” คังอินหันไปทางเค้กท่าทางน่าอร่อยที่วางอยู่บนโต๊ะไม่สนว่าอีกฝ่ายจะหงุดหงิดขนาดไหน
“ทำไมฉันต้องบอกนายออกไปซะทีอย่าทำให้ฉันเสียเวลาในชีวิตมากไปกว่านี้เลย” ร่างบางยังคงง่วนอยู่กับการคนแป้งเค้ก
ปล่อยให้ร่างสูงยืนอึ้งกับคำพูดที่โดนตอกกลับมา
ลีทึก!!! ตั้งแต่เค้าเกิดมายังไม่เคยเจอคนน่าสนใจขนาดนี้เลยนะนายมันน่าจับฟัดจริงๆ
“นี่นายเก็บเงินโต๊ะนั้นทีสิ” เสียงหวานหันมาสั่งคนที่เอาแต่นั่งวางท่าจนลูกค้าไม่กล้าเอ่ยเรียก
“ทำไมต้องฉัน” ใช่ทำไมคนรวยๆอย่างเขาต้องมาคอยเดินไปเดินมาตามที่ลูกค้ากวักเรียกด้วยเฮ้อ!ไม่น่าหลงกลไอ้คิบอมมันเล้ยถ้าไม่มีคอสพูดภาษาเกาหลีนะไม่สนหรอก
“นายก็ไปเองสิ” เขาหันไปบอกอีกทีก่อนจะหันกลับมาสนใจโทรศัพในมือต่อ
“ก็ฉันชงชาอยู่นี่ เฮ้เรียววุคเก็บเงินโต๊ะห้าด้วย” ฮยอคแจหันไปบอกเพื่อนเมื่อเห็นว่าเรียกไอ้คนหน้าจีนตรงหน้าคงไม่ได้ผล
ร่างบางชงชาสักพักก่อนจะเดินเข้ามาหาร่างสูงที่ยังไม่ละสายตาไปจากมือถือ
ชึ้บ
“เฮ้ย!เอามือถือฉันคืนมานะ” ฮันคยองร้องทันทีเมือ่จู่ๆมือถือในมือถูกร่างบางดึงออกไป
“หืมมม น้องเอมมี่ น้องมินจู น้องจีมิน” ฮยอคแจเอ่ยร่ายชื่อสาวๆที่ปรากดอยู่บนมือถือที่เพิ่งแย่งมา นี่มันมีแต่เบอร์สาวๆทั้งนั้นเลยนี่
“เอาคืนมาซะดีๆก่อนที่ฉันจะอารมเสียในนั้นมีสิ่งล้ำค่าเซฟอยู่มากมายนะเว้ย” ฮันคยองแทบจะร้องไห้ก็…ก็ในนั้นเป็นเบอร์สาวๆที่เพิ่งขอมาได้เมือ่วานนี้เองงะยังไม่ได้เริ่มจีบเลยด้วย เง้อ
“ฉันจะยึดไว้ก่อนถ้านายไม่ช่วยทำงานละก้ออย่าหวังว่าจะได้คืนเลย” ร่างเล็กเอ่ยเสียงเย็นพลางปล่อยรังสีอำมหิตออกมาทำให้เขารู้สึกกลัวขึ้นมาตะหงิดๆ
(แววกลัวภรรยาลอยมาแต่ไกลเลยนะฮัน^_^)
“เอ่อ..ไปก็ได้ไม่ได้กลัวนะเนี่ยไม่ได้กลัว” ร่างสูงเอ่ยก่อนจะหลบสายตาเย็นที่ร่างเล็กส่งมาก่อนจะเดินไปรับออเดอร์ที่ลูกค้า
----------------------------
ไม่รู้ถูกใจมั้ยอ่าอย่าลืมเม้นท์กันนะคร้าบบบ
ติชมได้เสมอน้าขอบคุงมากๆ
ระยะนี้จะไม่ค่อยอัพน้าเพราะต้องเตรียมตัวสอบfinalฮะ
ความคิดเห็น