คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สมัครงาน!!!/ตกหลุมรัก!
“พะ….พี่ทึกกี้ฮะ!!” ทงเฮตะโกนเข้าไปในครัวหลังร้านด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูไม่สู้ดีนักทำให้ร่างบางร่างหนึ่ง
ที่กำลังอบเค้กอยู่รีบวิ่งออกมาทั้งผ้ากันเปื้อน
“มีอะไรทงเฮเกิดไรขึ้น” เมื่อเขาวิ่งออกที่หน้าร้านที่ยังไม่เปิดบริการก็พบชายหนุ่มกลุ่มใหญ่ยืนอยู่ราวกับจะมาปล้น
“เฮ้ย!!พวกแกจะปล้นร้านฉันแต่เช้าเลยเรอะ!” ลีทึกตะโกนขึ้นอย่างตกใจเพราะแต่ละคนล้วนอยู่ใน
เสื้อผ้าสีมืดๆทั้งนั้น
“เฮ้ย!จะโวยวายไมเนี่ยพวกชั้นไม่ใช่โจรนะ” คังอินรีบวิ่งเข้าไปเอามือปิดปาดบางทันที
“อื้อออ!!” ลีทึกที่โดนร่างหนารัดอยู่ดิ้นพล่านอย่างเอาเป็นเอาตาย
“เฮ้ยพวกนายทำอะไรเพื่อนช้านนน” หน้าสวยอีกคนวิ่งมาจากมุมนึงของร้านแล้วพยายามดึงมือคังอินออก
“นี่พวกเจ้หยุดโวยวายสักทีเถอะพวกนี้เค้าจะมาสมัครงานนะฮะ” ทงเฮที่ยืนหลบมุมตรงเคาเตอร์มานานเอ่ยขึ้น
“เอ๋!?” ฮีชอลที่ไม่สามารถช่วยเพื่อนรักจากกรงเล็บหมีได้หันไปมองพวกที่เหลืออย่างงๆ
“ก็ใช่นะสิพวกฉันมาสมัครงาน”
“สมัครงานงั้นเหรอ!แล้วทำไมมากันเยอะขนาดนี้ละ” ฮีชอลที่เริ่มทำความเข้าใจได้เอ่ยถาม
“ก็เศรษฐกิจมันซบเซาพวกฉันเลยตกงานกันหมดไงเลยพร้อมใจกันมาสมัครที่นี่นะต้องการคนไม่ใช่เหรอ”
ซีวอนจ้องไปที่ใบหน้าที่สวยกว่าผู้หญิงก่อนจะตอบ
“อ๋อๆ” ทั้งทงเฮ ฮีอชลก็พยักหน้ากันจนลืมสังเกตสิ่งๆนึงไป
“อื้อออ!” ลีทึกที่ยังดดนมือหน้าปิดปากอยู่ร้องเรียกความสนใจ
“เออเฮ้ยปล่อยเพื่อนฉันก่อนสิ”
“ฮ่า…นึกว่าจะขาดอากาศตายแล้วซะอีก” ลีทึกยืนหายใจอยู่นานเนื่องจากขาดอากาศไประยะนึง
“อ่านี่พี่ลีทึกเจ้าของร้านฮะพวกคุนจะได้ทำงานรึป่าวก็ขึ้นอยู่กับพี่แล้วละฮะ” ทงเฮเอ่ยบอก
“ไม่รับ!โดยเฉพาะไอ้หมีนี่!” ลีทึกตอบสวนทันทีโดยไม่ต้องคิด
“เฮ้ย!ได้ไงอะ”
“นี่ๆคนสวยรับฉันเข้าทำงานเถอะน้าพวกฉันตกงานน่าสงสารน่าสงส้านน” คังอินเอามือประสานก่อนจะส่งสายตา
วิงวอนมาที่ลีทึก
“ไม่ว้อย!พวกนายเยอะขนาดนี้ฉันไม่มีเงินจ้างด้วย”
“ไม่เป็นไรพวกเราหกคนขอค่าจ้างแค่สำหรับสามคนก็พอ” คิบอมยื่นข้อเสนอยังไงเขาก้อต้องเขามาที่นี่ให้ได้อะ
“คนสวยรับพวกเราเถอะน้าU_U” ซีวอนก้มลงไปคุกเข่าข้างๆฮีชอลก่อนจะร้องเพลงออกมาด้วยสายตาหวานซึ้ง
“นายจะร้องmarry uทำไมฟระมันสยิ้วนะ” ฮีชอลเดินหนีออกจากวงอย่างหัวเสีย
“แหมก็ผมอยากขอคุณแต่งงานนี่” เอาแล้วไงมุขจีบสาวของซีวอน
“เฮ้ยฉันเป็นผู้ชายนะพูดงี้มีตบ”ฮีชอลเอ่ยก่อนจะเดินไปรอบร้านเพื่อเปิดหน้าต่างหากแต่ซีวอนก็เดินตามอยู่ไม่ห่าง
“ความรักไม่สนเรื่องเพศหรอกน้าช้านหลงรักเธอตั้งแต่เรกพบแล้ว”
“แก๊!ไปไกลๆเล้ย”
“ผมรักคุณ”
“ชิ้วๆ”
“หัวใจของผมตกเป็นของคุณไปแล้ว”
ลีทึกได้แต่ส่ายหัวมองเพื่อนรักหน้าสวยที่มักจะมีแต่หนุ่มๆมาจีบไม่เว้นวันก่อนจะหันกลับมามองหนุ่มๆอีกห้าตัวที่ตอนนี้ได้ลงไปนั่งคุกเข่าประสานมือส่งสายตาวิงวอนมาทางเขา
“เออๆๆรับก็รับวะ” เท่านั้นแหละพอเขาพูดออกไปเท่านั้นแหละลิงทั้งห้าตัวที่เหลือก็กระโดดโลดเต้นวิ่งรอบร้านราวกับเพิ่งหลุดออกจากศรีธัญญาไม่ปาน
“แล้วนี่ชือ่อะไรกันบ้างละ” ลีทึกเอ่ยถามพนังานใหม่
“คิบอมครับ”
“ซีวอนคร้าบจำชื่อผมไว้ดีๆนะคนสวย” ซีวอนหันไปเอ่ยให้ฮีชอลที่เริ่มทำหน้าแหยฟัง
“ฮันคยองครร้าบบ”
“เยซอง”
“คยูฮยอนฮะ” เมือ่แนะนำเรียงตัวแล้วลีทึกก็ทำท่าจะเดินเข้าครัวอีกครั้งเต่…
“เฮ้ย!แล้วไม่ถามชือ่ฉันบ้างอะ” คังอินโว้ยใส่คนตัวเล็กทันที
“ก็ฉันไม่อยากรู้นี่รกสมอง” ว่าจบเขาก็เดินเข้าครัวไปทันที
ปล่อยให้คังอินอึ้งกับคำพูดที่ไม่คาดว่าจะได้รับสวนกัลบมาก่อนจะหันไปมองทั้งเพื่อนและน้องชายตัวดีที่ยืนกลั้นขำกันอยู่
“พวกแกหยุดขำเลยนะคนอะไรสวยซะป่าวยังกะมีฟาร์มหมาในปาก”คังอินส่ายหัวก่อนจะเดินตามร่างบางที่ดูเหมือนตอนนี้จะเรียกความสนใจเขาๆได้เต็มๆเข้าไปในครัว
----
เม้นท์ๆเปนกำลังใจหน่อยน้า~ ไม่งั้นไรเตอร์เศร้าเเย่เลย!
ความคิดเห็น