ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : กอด
ห้องประชุม จองควอนกรุ๊ป
เสียงปรบมือดังลั่น เมื่อการแนะนำตัวของจอง ซุยอน ผู้บริหารอีกคนของบริษัท จบลง เจสสิก้าเดินลงจากเวที
"นี่คุณ ทำได้ดีมากเลยนะ การพูดของคุณเมื่อกี้"ยูริเอ่ยชม
"แน่นอน......"เจสสิก้าตอบอย่างมั่นใจ
"ว่าแต่คุณหิวยังอ่ะ เรายังไม่ได้กินข้าวกันเลย ฉันมั่วแต่ทำงานเพลิน คุณก็อ่านเอกสารจนลืมเวลา"ยูริบอกร่างบาง
"อืม ก็เริ่มแล้วล่ะ ไปกินข้าวดีกว่า ว่าแต่จะไปกินที่ไหนล่ะ"ร่างบางถามร่างสูง
"ก็ห้องทำงานไงเล่า ไปเหอะ เด๋วทำให้กิน"ยูริบอกพร้อมกับดึงมือร่งบางให้ตาม
ภายในห้องพักที่ทำงาน
"นี่คุณทำไมมีห้องนอนอยู่ด้วยล่ะ เสื้อผ้า ทีวี ครบ แถมมีตู้เย็นที่มีอาหารแช่แข็งเต็มตู้ ไมโครเวฟเอาไว้อุ่นอีกแน่ใจว่ามาทำงาน"
เจสสิก้าเดินสำรวจห้องที่อยู่ภายในห้องทำงานอีกที ถ้ายูริไม่พาเธอเข้ามา เธอคงคิดว่าเป็นประตูห้องน้ำแน่ๆ
"นี่คุณก็บางทีฉันทำงานดึกนี่ ก็เลยนอนค้างที่นี้ จะขับกลับไปให้เหนื่อยทำไม"ยูริบอกพร้มอกับยกอาหารที่เวฟเสร็จแล้วมาให้ร่างบาง
"ขอบคุณนะ คุณทำงานดึกขนาดนี้เลยหรอ "ร่างบางบอกพร้อมกับกัดเกี๊ยวกุ้งเข้าไป
"อืม ก็ผู้บริหารอีกคนกว่าจะกลับมาได้ก็เล่นเกือบสองปี ฉันก็ต้องรับผิดชอบทุกอย่างเนี่ย"ร่างสูงแอบกัด
"นี่คุณ เอาเหอะ ฉันยกให้วันนี้ แต่วันหลังคุณไม่รอดแน่ไอ้ลิงบ้า"เจสสิก้าสนใจในเกี๊ยวกุ้งมากกว่า
"เห็นแก่กิน ยัยตัวแสบระวังอ้วนนะ"ร่างสูงยังคงแขวะต่อ
เจสสิก้าได้ยินทุกคำพูดแต่เธอหิวเนี่ยจะให้ทำไง ไม่มีอารมณ์มานั่งเถียงหรอก รอให้อิ่มก่อนเหอะ จะปล่อยเอฟเฟคให้กระจายเลย
"อ่ะ อิ่มไปล่ะ"เจสสิก้าเดินออกจากห้องพักไปที่โต๊ะทำงานหน้าตาเฉย ปล่อยให้ยูรินั่งมองอย่างงง
"จะบอกสักคำว่าเก็บให้ไม่มี ยัยตัวแสบเอ่ย"ยูริบ่นพลางเก็บกล่องอาหารไปทิ้งแล้วเดินออกจากห้องไปทำงานต่อ
"นี่ไอ้ลิงบ้า ฉันอ่านจบแล้วมีอะไรอีกมั้ย"
"มีอยากดื่มกาแฟชงให้หน่อย ที่มุมห้องน้ำตาลหนึ่งนม หนึ่ง กาแฟสอง น้ำไม่ต้องเยอะ"ยูริสั่งร่างบาง
"ใครบอกจะชงให้อยากดื่มก็ชงเอง"ร่างบางสวนกลับ
"ก็เห็นถามก็เลยหางานให้ หรือว่าจะไปช่วยแม่บ้านดีล่ะ......โอ้ยยยยยยย "ยูริยังคงต่อปากต่อคำกับร่างบาง แต่ยังไม่มทันสิ้นประโยค
สันแฟ้มเอกสารที่หน้ารวากับหนังสือพันหน้าก็ลอยมากระแทกที่หัวร่างสูงอย่างจัง พร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาบริเวณหัวคิ้ว
"สม น้ำ หน้า ไอ้ ลิง บ้า"เจสสิก้าเน้นประโยคอย่างสะใจ
ยูริได้แต่มองอย่างแค้นใจ พลางเอามือจับแผลแตกที่มีเลือดไหลออกมา เดินเข้าไปในห้องพัก
"โอ้ย เจ็บเป็นบ้าเลย แล้วทำไมไม่หยุดไหลสักทีว่ะ"ร่างสูงหงุดหงิดกับการทำแผล
"มานี่ ฉันทำให้"เจสสิก้าดึงสำลีออกจากมือร่างสูง
"ไม่ต้อง คิดจะตบหัวแล้วลูบหลังหรอยัยตัวแสบ"ยูริมองอย่างแค้นใจ
"นี่ จะทำให้ยังจะมาว่าอีก แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้หัวคุณแตก "ร่างบางมองยูริอย่างรู้สึกผิด
ยูริยอมให้เจสสิก้าทำแผลให้ แม้ว่าจะเคืองร่างบางตรงหน้าที่ทำให้เจ็บ แต่ในใจกับสั่นไม่เป็นจังหวะเวลาที่ได้อยู่ใกล้คนตรงหน้า อย่าว่าแต่ยูริเลย แม้แต่เจสสิก้าตอนนี้ก็ใจสั่นไม่เป็นจังหวะแล้วเหมือนกัน ขณะที่เจสสิก้ามุ่งมั่นอยู่กับการทำแผลให้ยูริ ทำให้หน้าของร่างบางใกล้ร่างสูงไปเรื่อยๆ ในขณะนั้นยูริเงยหน้าขึ้นมาก ทำให้ปลายจมูกชนกัน ทั้งคู่ได้แต่อึ้งทำอะไรไม่ถูก ปล่อยให้จมูกแตะกันอยู่นาน ก่อนที่ร่างสูงจะค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ ริมฝีปากบางสัมผัสกันอย่างแผ่วเบาและเนิ่นนาน ก่อนที่ทั้งคู่จะรีบผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว
"คุณยูริค่ะ.....อุ้ย.....ผิดจังหวะ"เลขาหน้าห้องหน้าเสียทันที่เปิดประตูเข้ามา
"มีอะไร แล้วทำไมไม่เคาะประตูห๊ะ มารยาทอ่ะมีป่าว "ยูริตะวาดใส่คนที่มาใหม่ ด้านเจสสิก้าตอนนี้เดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไปเรียบร้อยแล้ว
"คือว่าฝ่ายโครงสร้างเอาแบบมาส่งค่ะ ดิฉันวางไว้ที่โต๊ะร่างแบบแล้วนะค่ะ"เลขาบอกพลางจะเดินออกจากห้อง
"อืม รู้แล้ว อ่อ เงินเดืนอเธอตอนนี้เท่าไหร่"
"ทำไมค่ะ"เลขาถามอย่างสงสัย
"ฉันจะหักเงินเดือนเธอ 5% สองเดือนโทษฐานที่ไม่เคาะประตู อ่ะ เอานี้ไปให้ฝ่ายการเงินดำเนินเรื่อง"ยูริพูดหน้านิ่งพร้อมยื่นหนังสือที่เขียนและลงรายมือเรียบร้อย
ทางด้านเจสสิก้าตอนนี้ยืนหน้าแดงอยู่ในห้องน้ำ มือสัมผัสที่รอยจูบที่ร่างสูงมอบให้ เธอรู้สึกดีไม่น้อยกับการกระทำนี้' ทำไมใจเราสั่นขนาดนั้นนะ หรือว่าเราจะชอบไอ้ลิงบ้าเข้าให้แล้ว ไม่นะ จองซูยอน แต่ว่าเราเสียจูบแรกให้ไอ้ลิงบ้าไปแล้ว' เจสสิก้าสะบัดหัวสองสามทีแล้วเดิออกจาห้องน้ำ เธอพบว่ายูริยังคงยุ่งอยู่กับแผลบนหัว
"ไปหาหมอเถอะ จะได้เย็บ"ร่างบางบอกพร้อมกับนั่งซับเลือดที่ซึมมาเรื่อยๆ
"ไม่เป็นไร เด๋วก็หยุด "ร่างสูงยังคงดื้อ
"ยูล เจสบอกให้ไปหาหมอ มานี่เลย เจสพาไปเอง"ร่างบางดึงมือยูริให้ลุกขึ้น
"ไปก็ไป เอา ว่าแต่เอ๊ะ.......เมื่อกี้....."ยูริทำท่าจะทักประโยคที่เจสสิก้าพูด แต่ก็เปลี่ยนใจเพราะไม่รู้ว่าร่างบางจะวีนแตกหรือเปล่าถ้าเค้าไปทัก ร่างสูงจึงยอมเดินตามไปโดยดี
เจสสิก้าเป็นคนขับรถยูริมายังโรงพยาบาลเพื่อให้หมอทำแผล เมื่อหมอลงมือทำแผลเสียงยูริก็ตะโกนลั่นห้องฉุกเฉิน จะไม่ให้ตะโดนได้ไงก็ร่างสูงเล่นกลัวเข็มยังไม่ทันที่เข็มจะทิ่มลงเนื้อเลย ร้องนำไปซะล่ะ หมอและพยาบาลได้แต่ยืนขำท่าทางของยูริ เมื่อเย็บเสร็จยูริเดินออกมาท่าทางเหนื่อย
"นี่คุณ ร้องซะดังเลย ไม่สงสารหมอบางหรอที่เค้าขำคุณจนท้องแข็งอ่ะ"อย่าว่าแต่หมอเลย จองซูยอนคนนี้ก็ขำ
"ช่างมันเหอะ กลับไปทำงานกันเหอะ ยังมีแบบแปลนที่ยูลยังไม่ได้ตรวจอีกเพียบ"คราวนี้เป็นยูริที่เปลี่ยนสรรพนามก่อน
"เอ๊ะ ทำไม คุณถึง........."
"เอาน่า.......ไปเหอะเจส"ร่างสูงรีบดึงร่างบางให้ออกจากโรงพยาบาลทันทีที่ได้รับยา
"ไม่กลับไปนอนพักหรอ งานเด๋วพรุ่งนี้ทำก็ได้"เจสสิก้าเอ่ยเตือน
"ไม่อ่ะ เด๋วมันจะช้าไปอีก แปลนอาคารรวมทั้งระบบไฟฟ้ามีเวลาตรวจมากสุดแค่สามวัน เพราะถ้าผิดพลาดจะได้ส่งให้วิศวกรแก้ทัน"
ยูริบอกพลางทำจับแผลที่หัว
"อืม งั้นเด๋วเจสเข้าไปเอารถที่บริษัทด้วย แล้วเอกสารที่ต้องอ่านเพิ่ม"ทั้งคู่แล่นรถออกจากโรงพยาบาล
ภายในห้องทำงาน จองควอนกรุ๊ป
"ยูลอย่าทำงานดึกมากนะ รีบกลับล่ะแล้วอย่าลืมกินยานะ"เจสสิก้าเดินก่อนเดินออกจากห้อง
"อืม ว่าแต่เป็นห่วงหรอ ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ต้องเขิลหรอก"ร่างสูงไม่วายปากดีใส่
"หือออ อีกสักแผลดีมั้ยห๊ะ ไอ้ลิงบ้า"ร่างบางเตรียมหยิบแฟ้มขว้างใส่ แต่ร่างสูงทำท่าเอามือขึ้นมากัน
"ไปแล้ว"เจสสิก้าเดินออกจากห้องไป
"น่ารักแฮะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆเวลาโมโหเน่ยน่ากอดที่สุด"ยูริได้แต่ยิ้มออกมาก่อนก้มหน้าทำงานต่อ จนฟ้าเริ่มมืดลง
หลายชั่วโมงผ่านไป
"ไม่น่าลืมเลย "เจสสิก้าบ่น พลางเดินเข้ามาในตึกทำงาน เพราะเจ้าตัวดันลืมโทรศัพท์ไว้ และก็ต้องวุ่นวายใจกับระบบรักษาความปลอดภัยที่ดีเยื่ยม คงไม่ต้องบอกว่าใครเป็นคนวางระบบ คงไม่พ้น อิม ยุนอา กับควอน ยูรินี่นะที่วางระบบ
"ทำไม ไฟยังเปิดอยู่นะ"เจสสิก้าเปิดประตูห้องเข้ามาพบกับร่างสูงที่ยังคงยุ่งอยู่กับแบบแปลนอาคารบนโต๊ะเขียนแบบ
"ทำไมยังไม่กลับล่ะ ยูล "ร่างบางถามร่างสูงก่อนเดินเข้าไปใกล้
"อืม ก็กะว่าอีกแปปจะเข้าห้องอาบน้ำ นอนแล้วล่ะ ว่าแต่เจสมาทำอะไร หรือว่าคิดถึง"ร่างสูงก็ยังคงปากไว
"มันน่าจะโดนปากมากกว่าโดนหัวนะ"เจสสิก้าบอกพลางยกมือจะฟาด
"เอาน่า เห้อ หิวอ่ะ "ร่างสูงบ่นพร้อมเอามือลูบท้อง
"ยังไม่ได้กินอะไรอีกหรอ ดึกมากแล้วนะ ยากก็ยังไม่ได้กินใช่มั้ย ไปอาบน้ำเลย เด๋วเวฟอาหารให้ "เจสสิก้าบอกพร้อมเดินไปที่โต๊ะหยิบโทรศัพท์ที่ลืมไว้เก็บใส่กระเป๋า
"ไม่เอาไม่อยากกิน กลับนอนบ้านดีกว่าวันนี้ จะได้มีคนดูแล นอนนี้ไม่มีคนดูแล"ร่างสูงพูดพร้อมมองมายังร่างบาง
"ตามใจ กลับแล้ว......"ยังไม่ทันที่ร่างบางจะก้าวพ้นโต๊ะ ยูริก็ดึงร่างบางลงมานั่งที่ตักกอดจากด้านหลัง
"ทะลึ่ง ควอน ยูริ ปล่อยเลย"เจสสิก้าดุใส่
"เจสทำพี่เจ็บ เจสก็ต้องดูแล คืนนี้ค้างกับพี่นะ เรื่องชุดไม่ต้องห่วง เด๋วให้คนรถกลับไปเอาให้"ยูริพูดจบก็กดโทรศัพท์ไปยังบ้านตระกูลจองทันที พร้อมสั่งแม่บ้านให้เตรียมชุดทำงาน ชุดนอน ชุดลำลองสักสี่ห้าชุด และไม่ลืมที่จะกำชับให้เอาเอกสารที่โต๊ะมาให้ครบ
เจสสิก้าที่เห็นการกระทำก็อยากจะเอาแฟ้มฟาดให้อีกที โดนฟาดที่เดียวสมองเบลอคิดเองทำเองได้ขนาดนี้เลยหรือไง ยูริที่เห็นเจสสิ้กาเตรียมจะฟาดแฟ้มลงมาอีกรอบก็เอานิ้วชี้ไปที่แผล ประมาณว่าแผลเก่าฉันยังเจ็บอยู่เลย เจสสิก้านึกหมั่นไส้ หยิกไปที่ท้องอยู่หลายที่เสียงร้องโอ้ยๆๆๆๆๆ ของยูริดังลั่นห้อง เมื่อเจสสิก้าเลิกหยิก ยูริโทรศัพท์ไปสั่งคนรถให้ไปเอาของที่บ้านเจสสิก้าทันที ร่างบางเห็นดังนั่นจึงลุกขึ้นไปเวฟอาหารให้กับร่างสูงพร้อมเตรียมยาไว้ให้ ยูริเห็นดังนั้นจึงลุกขึ้นมาจัดการอาหารตรงหน้าเรียบร้อยจึงเดินเข้าไปอาบน้ำแลักลับมานั่งอ่านเอกสารงานอีกนิดหน่อย
เมื่อข้าวของเอกสารมาถึง เจสสิก้าอาบน้ำเสร็จก็จับจองเตียงในห้องพักทันที ร่างสูงที่ตามเข้าเห็นร่างบางนอนอยู่บนเตียงเตรียมจะกระโดดขึ้นไป แต่โดนเบรกด้วยการอ้างสันแฟ้มของหญิงสาว พร้อมกับชี้มือไปที่ที่นอนฟูกผ้าห่ม หมอน ที่ปูไว้เรียบร้อยแล้ว
"นอนโน่น ตรงนี้เจสจะนอน"ร่างบางยื่นคำขาด
"หือ พี่หัวแตกนะเจส ไม่สบาย"ยูริยังคงอ้อน
"ไม่ ไป นอนโน่น ไปเลย นับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่ไป นอนนอกห้อง"เจสสิก้ายังคงยืนยัน
"หืออออออ"ยูริยังคงไม่ยอม
"หนึ่ง สอออออออออง สามมมมมมมม" แฟ้มถูกยกขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ทันได้อ้างสูง ยูริก็พุ่งตัวเข้าหาร่างบาง ทำให้ร่างบางล้มนอนบนเตียงทันที เจสสิก้าดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดของยูริ ยิ่งดิ้นยูริก็ยิ่งกอดแน่น
"อย่าดิ้นสิ พี่ไม่ทำอะไรหรอก ขอนอนกอดเฉยๆนะ"ยูริยืนยันเสียงแต่เสียงอ้อน
"ไม่ ไม่ ไม่ ไม่"เจสสิก้ายังไม่ยอม ยังดิ้นไม่หยุด ยูริเห็นดังนั้นก็ปล่อย แล้วเดินออกจากห้องทันที
เจสสิก้างุนงงกับการกระทำของยูริ เธอผิดหรอ ต้องง้อใช่ป่ะ ร่างบางจึงเดินตามไป เห็นร่างสูงนั่งทำงานต่อ
"ยูลไปนอนเหอะ เจสง่วงแล้ว"เจสสิก้าเริ่มง้อก่อน
"ไปนอนสิ จะรอพี่ทำไม ในเมื่อเจสก็ต้องนอนคนเดียว"ความจริงยูริไม่คิดจะโกรธหรอก ก็พอเข้าใจอยู่ แต่ขอหน่อยละ่กัน อยากรู้ว่าคนตรงหน้าคิดอย่างไร
"พี่ยููล ไปนอนนะค่ะ"ร่างบางไม่พูดป่าว แต่กลับโอบกอดคอร่างสูงพร้อมลงไปนั่งที่ตัก
"แต่ว่า..................."ยูริกำลังแต่พูดต่อแต่ร่างบางขัดขึ้นมาก่อน
"แค่กอดนะ สัญญา........"เจสสิก้าย้ำสิ่งที่ยูริพูด ร่างสูงพยักหน้ารับ ทั้งคู่เดินเข้าห้องไปพร้อมกัน
คืนนี้ทั้งคืนเจสสิก้าอยู่ในอ้อมกอดของยูริทั้งคืน โดยไม่มีการล่วงเกินแต่อย่างใด
...............................................................................................................................................................
เสร็จอีกตอนแล้ว
เสียงปรบมือดังลั่น เมื่อการแนะนำตัวของจอง ซุยอน ผู้บริหารอีกคนของบริษัท จบลง เจสสิก้าเดินลงจากเวที
"นี่คุณ ทำได้ดีมากเลยนะ การพูดของคุณเมื่อกี้"ยูริเอ่ยชม
"แน่นอน......"เจสสิก้าตอบอย่างมั่นใจ
"ว่าแต่คุณหิวยังอ่ะ เรายังไม่ได้กินข้าวกันเลย ฉันมั่วแต่ทำงานเพลิน คุณก็อ่านเอกสารจนลืมเวลา"ยูริบอกร่างบาง
"อืม ก็เริ่มแล้วล่ะ ไปกินข้าวดีกว่า ว่าแต่จะไปกินที่ไหนล่ะ"ร่างบางถามร่างสูง
"ก็ห้องทำงานไงเล่า ไปเหอะ เด๋วทำให้กิน"ยูริบอกพร้อมกับดึงมือร่งบางให้ตาม
ภายในห้องพักที่ทำงาน
"นี่คุณทำไมมีห้องนอนอยู่ด้วยล่ะ เสื้อผ้า ทีวี ครบ แถมมีตู้เย็นที่มีอาหารแช่แข็งเต็มตู้ ไมโครเวฟเอาไว้อุ่นอีกแน่ใจว่ามาทำงาน"
เจสสิก้าเดินสำรวจห้องที่อยู่ภายในห้องทำงานอีกที ถ้ายูริไม่พาเธอเข้ามา เธอคงคิดว่าเป็นประตูห้องน้ำแน่ๆ
"นี่คุณก็บางทีฉันทำงานดึกนี่ ก็เลยนอนค้างที่นี้ จะขับกลับไปให้เหนื่อยทำไม"ยูริบอกพร้มอกับยกอาหารที่เวฟเสร็จแล้วมาให้ร่างบาง
"ขอบคุณนะ คุณทำงานดึกขนาดนี้เลยหรอ "ร่างบางบอกพร้อมกับกัดเกี๊ยวกุ้งเข้าไป
"อืม ก็ผู้บริหารอีกคนกว่าจะกลับมาได้ก็เล่นเกือบสองปี ฉันก็ต้องรับผิดชอบทุกอย่างเนี่ย"ร่างสูงแอบกัด
"นี่คุณ เอาเหอะ ฉันยกให้วันนี้ แต่วันหลังคุณไม่รอดแน่ไอ้ลิงบ้า"เจสสิก้าสนใจในเกี๊ยวกุ้งมากกว่า
"เห็นแก่กิน ยัยตัวแสบระวังอ้วนนะ"ร่างสูงยังคงแขวะต่อ
เจสสิก้าได้ยินทุกคำพูดแต่เธอหิวเนี่ยจะให้ทำไง ไม่มีอารมณ์มานั่งเถียงหรอก รอให้อิ่มก่อนเหอะ จะปล่อยเอฟเฟคให้กระจายเลย
"อ่ะ อิ่มไปล่ะ"เจสสิก้าเดินออกจากห้องพักไปที่โต๊ะทำงานหน้าตาเฉย ปล่อยให้ยูรินั่งมองอย่างงง
"จะบอกสักคำว่าเก็บให้ไม่มี ยัยตัวแสบเอ่ย"ยูริบ่นพลางเก็บกล่องอาหารไปทิ้งแล้วเดินออกจากห้องไปทำงานต่อ
"นี่ไอ้ลิงบ้า ฉันอ่านจบแล้วมีอะไรอีกมั้ย"
"มีอยากดื่มกาแฟชงให้หน่อย ที่มุมห้องน้ำตาลหนึ่งนม หนึ่ง กาแฟสอง น้ำไม่ต้องเยอะ"ยูริสั่งร่างบาง
"ใครบอกจะชงให้อยากดื่มก็ชงเอง"ร่างบางสวนกลับ
"ก็เห็นถามก็เลยหางานให้ หรือว่าจะไปช่วยแม่บ้านดีล่ะ......โอ้ยยยยยยย "ยูริยังคงต่อปากต่อคำกับร่างบาง แต่ยังไม่มทันสิ้นประโยค
สันแฟ้มเอกสารที่หน้ารวากับหนังสือพันหน้าก็ลอยมากระแทกที่หัวร่างสูงอย่างจัง พร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาบริเวณหัวคิ้ว
"สม น้ำ หน้า ไอ้ ลิง บ้า"เจสสิก้าเน้นประโยคอย่างสะใจ
ยูริได้แต่มองอย่างแค้นใจ พลางเอามือจับแผลแตกที่มีเลือดไหลออกมา เดินเข้าไปในห้องพัก
"โอ้ย เจ็บเป็นบ้าเลย แล้วทำไมไม่หยุดไหลสักทีว่ะ"ร่างสูงหงุดหงิดกับการทำแผล
"มานี่ ฉันทำให้"เจสสิก้าดึงสำลีออกจากมือร่างสูง
"ไม่ต้อง คิดจะตบหัวแล้วลูบหลังหรอยัยตัวแสบ"ยูริมองอย่างแค้นใจ
"นี่ จะทำให้ยังจะมาว่าอีก แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้หัวคุณแตก "ร่างบางมองยูริอย่างรู้สึกผิด
ยูริยอมให้เจสสิก้าทำแผลให้ แม้ว่าจะเคืองร่างบางตรงหน้าที่ทำให้เจ็บ แต่ในใจกับสั่นไม่เป็นจังหวะเวลาที่ได้อยู่ใกล้คนตรงหน้า อย่าว่าแต่ยูริเลย แม้แต่เจสสิก้าตอนนี้ก็ใจสั่นไม่เป็นจังหวะแล้วเหมือนกัน ขณะที่เจสสิก้ามุ่งมั่นอยู่กับการทำแผลให้ยูริ ทำให้หน้าของร่างบางใกล้ร่างสูงไปเรื่อยๆ ในขณะนั้นยูริเงยหน้าขึ้นมาก ทำให้ปลายจมูกชนกัน ทั้งคู่ได้แต่อึ้งทำอะไรไม่ถูก ปล่อยให้จมูกแตะกันอยู่นาน ก่อนที่ร่างสูงจะค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ ริมฝีปากบางสัมผัสกันอย่างแผ่วเบาและเนิ่นนาน ก่อนที่ทั้งคู่จะรีบผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว
"คุณยูริค่ะ.....อุ้ย.....ผิดจังหวะ"เลขาหน้าห้องหน้าเสียทันที่เปิดประตูเข้ามา
"มีอะไร แล้วทำไมไม่เคาะประตูห๊ะ มารยาทอ่ะมีป่าว "ยูริตะวาดใส่คนที่มาใหม่ ด้านเจสสิก้าตอนนี้เดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไปเรียบร้อยแล้ว
"คือว่าฝ่ายโครงสร้างเอาแบบมาส่งค่ะ ดิฉันวางไว้ที่โต๊ะร่างแบบแล้วนะค่ะ"เลขาบอกพลางจะเดินออกจากห้อง
"อืม รู้แล้ว อ่อ เงินเดืนอเธอตอนนี้เท่าไหร่"
"ทำไมค่ะ"เลขาถามอย่างสงสัย
"ฉันจะหักเงินเดือนเธอ 5% สองเดือนโทษฐานที่ไม่เคาะประตู อ่ะ เอานี้ไปให้ฝ่ายการเงินดำเนินเรื่อง"ยูริพูดหน้านิ่งพร้อมยื่นหนังสือที่เขียนและลงรายมือเรียบร้อย
ทางด้านเจสสิก้าตอนนี้ยืนหน้าแดงอยู่ในห้องน้ำ มือสัมผัสที่รอยจูบที่ร่างสูงมอบให้ เธอรู้สึกดีไม่น้อยกับการกระทำนี้' ทำไมใจเราสั่นขนาดนั้นนะ หรือว่าเราจะชอบไอ้ลิงบ้าเข้าให้แล้ว ไม่นะ จองซูยอน แต่ว่าเราเสียจูบแรกให้ไอ้ลิงบ้าไปแล้ว' เจสสิก้าสะบัดหัวสองสามทีแล้วเดิออกจาห้องน้ำ เธอพบว่ายูริยังคงยุ่งอยู่กับแผลบนหัว
"ไปหาหมอเถอะ จะได้เย็บ"ร่างบางบอกพร้อมกับนั่งซับเลือดที่ซึมมาเรื่อยๆ
"ไม่เป็นไร เด๋วก็หยุด "ร่างสูงยังคงดื้อ
"ยูล เจสบอกให้ไปหาหมอ มานี่เลย เจสพาไปเอง"ร่างบางดึงมือยูริให้ลุกขึ้น
"ไปก็ไป เอา ว่าแต่เอ๊ะ.......เมื่อกี้....."ยูริทำท่าจะทักประโยคที่เจสสิก้าพูด แต่ก็เปลี่ยนใจเพราะไม่รู้ว่าร่างบางจะวีนแตกหรือเปล่าถ้าเค้าไปทัก ร่างสูงจึงยอมเดินตามไปโดยดี
เจสสิก้าเป็นคนขับรถยูริมายังโรงพยาบาลเพื่อให้หมอทำแผล เมื่อหมอลงมือทำแผลเสียงยูริก็ตะโกนลั่นห้องฉุกเฉิน จะไม่ให้ตะโดนได้ไงก็ร่างสูงเล่นกลัวเข็มยังไม่ทันที่เข็มจะทิ่มลงเนื้อเลย ร้องนำไปซะล่ะ หมอและพยาบาลได้แต่ยืนขำท่าทางของยูริ เมื่อเย็บเสร็จยูริเดินออกมาท่าทางเหนื่อย
"นี่คุณ ร้องซะดังเลย ไม่สงสารหมอบางหรอที่เค้าขำคุณจนท้องแข็งอ่ะ"อย่าว่าแต่หมอเลย จองซูยอนคนนี้ก็ขำ
"ช่างมันเหอะ กลับไปทำงานกันเหอะ ยังมีแบบแปลนที่ยูลยังไม่ได้ตรวจอีกเพียบ"คราวนี้เป็นยูริที่เปลี่ยนสรรพนามก่อน
"เอ๊ะ ทำไม คุณถึง........."
"เอาน่า.......ไปเหอะเจส"ร่างสูงรีบดึงร่างบางให้ออกจากโรงพยาบาลทันทีที่ได้รับยา
"ไม่กลับไปนอนพักหรอ งานเด๋วพรุ่งนี้ทำก็ได้"เจสสิก้าเอ่ยเตือน
"ไม่อ่ะ เด๋วมันจะช้าไปอีก แปลนอาคารรวมทั้งระบบไฟฟ้ามีเวลาตรวจมากสุดแค่สามวัน เพราะถ้าผิดพลาดจะได้ส่งให้วิศวกรแก้ทัน"
ยูริบอกพลางทำจับแผลที่หัว
"อืม งั้นเด๋วเจสเข้าไปเอารถที่บริษัทด้วย แล้วเอกสารที่ต้องอ่านเพิ่ม"ทั้งคู่แล่นรถออกจากโรงพยาบาล
ภายในห้องทำงาน จองควอนกรุ๊ป
"ยูลอย่าทำงานดึกมากนะ รีบกลับล่ะแล้วอย่าลืมกินยานะ"เจสสิก้าเดินก่อนเดินออกจากห้อง
"อืม ว่าแต่เป็นห่วงหรอ ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ต้องเขิลหรอก"ร่างสูงไม่วายปากดีใส่
"หือออ อีกสักแผลดีมั้ยห๊ะ ไอ้ลิงบ้า"ร่างบางเตรียมหยิบแฟ้มขว้างใส่ แต่ร่างสูงทำท่าเอามือขึ้นมากัน
"ไปแล้ว"เจสสิก้าเดินออกจากห้องไป
"น่ารักแฮะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆเวลาโมโหเน่ยน่ากอดที่สุด"ยูริได้แต่ยิ้มออกมาก่อนก้มหน้าทำงานต่อ จนฟ้าเริ่มมืดลง
หลายชั่วโมงผ่านไป
"ไม่น่าลืมเลย "เจสสิก้าบ่น พลางเดินเข้ามาในตึกทำงาน เพราะเจ้าตัวดันลืมโทรศัพท์ไว้ และก็ต้องวุ่นวายใจกับระบบรักษาความปลอดภัยที่ดีเยื่ยม คงไม่ต้องบอกว่าใครเป็นคนวางระบบ คงไม่พ้น อิม ยุนอา กับควอน ยูรินี่นะที่วางระบบ
"ทำไม ไฟยังเปิดอยู่นะ"เจสสิก้าเปิดประตูห้องเข้ามาพบกับร่างสูงที่ยังคงยุ่งอยู่กับแบบแปลนอาคารบนโต๊ะเขียนแบบ
"ทำไมยังไม่กลับล่ะ ยูล "ร่างบางถามร่างสูงก่อนเดินเข้าไปใกล้
"อืม ก็กะว่าอีกแปปจะเข้าห้องอาบน้ำ นอนแล้วล่ะ ว่าแต่เจสมาทำอะไร หรือว่าคิดถึง"ร่างสูงก็ยังคงปากไว
"มันน่าจะโดนปากมากกว่าโดนหัวนะ"เจสสิก้าบอกพลางยกมือจะฟาด
"เอาน่า เห้อ หิวอ่ะ "ร่างสูงบ่นพร้อมเอามือลูบท้อง
"ยังไม่ได้กินอะไรอีกหรอ ดึกมากแล้วนะ ยากก็ยังไม่ได้กินใช่มั้ย ไปอาบน้ำเลย เด๋วเวฟอาหารให้ "เจสสิก้าบอกพร้อมเดินไปที่โต๊ะหยิบโทรศัพท์ที่ลืมไว้เก็บใส่กระเป๋า
"ไม่เอาไม่อยากกิน กลับนอนบ้านดีกว่าวันนี้ จะได้มีคนดูแล นอนนี้ไม่มีคนดูแล"ร่างสูงพูดพร้อมมองมายังร่างบาง
"ตามใจ กลับแล้ว......"ยังไม่ทันที่ร่างบางจะก้าวพ้นโต๊ะ ยูริก็ดึงร่างบางลงมานั่งที่ตักกอดจากด้านหลัง
"ทะลึ่ง ควอน ยูริ ปล่อยเลย"เจสสิก้าดุใส่
"เจสทำพี่เจ็บ เจสก็ต้องดูแล คืนนี้ค้างกับพี่นะ เรื่องชุดไม่ต้องห่วง เด๋วให้คนรถกลับไปเอาให้"ยูริพูดจบก็กดโทรศัพท์ไปยังบ้านตระกูลจองทันที พร้อมสั่งแม่บ้านให้เตรียมชุดทำงาน ชุดนอน ชุดลำลองสักสี่ห้าชุด และไม่ลืมที่จะกำชับให้เอาเอกสารที่โต๊ะมาให้ครบ
เจสสิก้าที่เห็นการกระทำก็อยากจะเอาแฟ้มฟาดให้อีกที โดนฟาดที่เดียวสมองเบลอคิดเองทำเองได้ขนาดนี้เลยหรือไง ยูริที่เห็นเจสสิ้กาเตรียมจะฟาดแฟ้มลงมาอีกรอบก็เอานิ้วชี้ไปที่แผล ประมาณว่าแผลเก่าฉันยังเจ็บอยู่เลย เจสสิก้านึกหมั่นไส้ หยิกไปที่ท้องอยู่หลายที่เสียงร้องโอ้ยๆๆๆๆๆ ของยูริดังลั่นห้อง เมื่อเจสสิก้าเลิกหยิก ยูริโทรศัพท์ไปสั่งคนรถให้ไปเอาของที่บ้านเจสสิก้าทันที ร่างบางเห็นดังนั่นจึงลุกขึ้นไปเวฟอาหารให้กับร่างสูงพร้อมเตรียมยาไว้ให้ ยูริเห็นดังนั้นจึงลุกขึ้นมาจัดการอาหารตรงหน้าเรียบร้อยจึงเดินเข้าไปอาบน้ำแลักลับมานั่งอ่านเอกสารงานอีกนิดหน่อย
เมื่อข้าวของเอกสารมาถึง เจสสิก้าอาบน้ำเสร็จก็จับจองเตียงในห้องพักทันที ร่างสูงที่ตามเข้าเห็นร่างบางนอนอยู่บนเตียงเตรียมจะกระโดดขึ้นไป แต่โดนเบรกด้วยการอ้างสันแฟ้มของหญิงสาว พร้อมกับชี้มือไปที่ที่นอนฟูกผ้าห่ม หมอน ที่ปูไว้เรียบร้อยแล้ว
"นอนโน่น ตรงนี้เจสจะนอน"ร่างบางยื่นคำขาด
"หือ พี่หัวแตกนะเจส ไม่สบาย"ยูริยังคงอ้อน
"ไม่ ไป นอนโน่น ไปเลย นับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่ไป นอนนอกห้อง"เจสสิก้ายังคงยืนยัน
"หืออออออ"ยูริยังคงไม่ยอม
"หนึ่ง สอออออออออง สามมมมมมมม" แฟ้มถูกยกขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ทันได้อ้างสูง ยูริก็พุ่งตัวเข้าหาร่างบาง ทำให้ร่างบางล้มนอนบนเตียงทันที เจสสิก้าดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดของยูริ ยิ่งดิ้นยูริก็ยิ่งกอดแน่น
"อย่าดิ้นสิ พี่ไม่ทำอะไรหรอก ขอนอนกอดเฉยๆนะ"ยูริยืนยันเสียงแต่เสียงอ้อน
"ไม่ ไม่ ไม่ ไม่"เจสสิก้ายังไม่ยอม ยังดิ้นไม่หยุด ยูริเห็นดังนั้นก็ปล่อย แล้วเดินออกจากห้องทันที
เจสสิก้างุนงงกับการกระทำของยูริ เธอผิดหรอ ต้องง้อใช่ป่ะ ร่างบางจึงเดินตามไป เห็นร่างสูงนั่งทำงานต่อ
"ยูลไปนอนเหอะ เจสง่วงแล้ว"เจสสิก้าเริ่มง้อก่อน
"ไปนอนสิ จะรอพี่ทำไม ในเมื่อเจสก็ต้องนอนคนเดียว"ความจริงยูริไม่คิดจะโกรธหรอก ก็พอเข้าใจอยู่ แต่ขอหน่อยละ่กัน อยากรู้ว่าคนตรงหน้าคิดอย่างไร
"พี่ยููล ไปนอนนะค่ะ"ร่างบางไม่พูดป่าว แต่กลับโอบกอดคอร่างสูงพร้อมลงไปนั่งที่ตัก
"แต่ว่า..................."ยูริกำลังแต่พูดต่อแต่ร่างบางขัดขึ้นมาก่อน
"แค่กอดนะ สัญญา........"เจสสิก้าย้ำสิ่งที่ยูริพูด ร่างสูงพยักหน้ารับ ทั้งคู่เดินเข้าห้องไปพร้อมกัน
คืนนี้ทั้งคืนเจสสิก้าอยู่ในอ้อมกอดของยูริทั้งคืน โดยไม่มีการล่วงเกินแต่อย่างใด
...............................................................................................................................................................
เสร็จอีกตอนแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น