m.y.มาลงใหม่

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ



          เธอนอนเล่นอยู่ในป่ามาสักพักได้แล้ว  เธอออกวิ่งอย่างรวดเร็ว  พร้อมกับมือก็คว้าตะกร้าใส่อาหาร  วันนี้เธอกับเพื่อนเอาอาหารมานั่งกินใต้ร่มไม้ในป่า    เธอวิ่งไปเรื่อยๆ  กระโดดผ่านลำธารเล็กๆชื้นๆและพุ่มไม้เตี้ยๆ  ออกสู่เนินหญ้าเขียวขจี

          “ตอนนี้ปิดเทอมแล้ว  และพรุ่งนี้ก็วันเกิดฉันซะด้วย !”  เธอคิด

           กระต่ายหลายตัวรีบกระโดดหนีเมื่อเธอวิ่งผ่าน   โถ ! เจ้ากระต่ายน้อยที่น่าสงสาร  มันคงตกใจมาก  เธอวิ่งลงจากเนินหญ้า  มีลำธารเล็กๆ  ไหลอยู่ระหว่างเนินที่เธอยืนอยู่ และเนินข้างหน้า  

          เธอนั่งลงบนพื้นหญ้าแล้วถอดสร้อยสีฟ้าเหมือนน้ำทะเลเส้นหนึ่งมาดู  มันสวยงามมาก  ช่างน่าหลงไหล มันมีจี้รูปใบไม้สีมรกตที่ส่องประกายยามต้องแสงแดด  เธอรู้สึกว่าสร้อยเส้นนี้มันจะโตตามเธอมาตลอด  เพราะไม่ว่าเธอจะอายุเท่าไหร่  มันก็ใส่พอดีเสียทุกครั้ง  ทั้งสร้อยเส้นนี้ และอีกหลายเรื่องราวตั้งแต่ตอนเธอเป็นเด็กเล็กๆ  ที่เธอจำไม่ค่อยได้  ทำให้เธอมาอยู่กับป้าตั้งแต่อายุ 5 ขวบ  



...................................................................................................

..................................................................................................



          โฮ่ง!    โฮ่ง!  สุนัขสีน้ำตาลอ่อนๆ กำลังวิ่งมาทางเธอ  มันตัวใหญ่พอดู และเขี้ยวของมันก็คม  ถ้ามันโกรธละก็คงดูน่ากลัวจริงๆ  

          “ไง นิกกี้  ป้าให้มาตามไปกินข้าวแล้วเหรอ”

           เธอยืนขึ้นแล้วลูบขนของเจ้าสุนัข  ซึ่งตอนนี้มายืนอยู่ใกล้ๆ เธอแล้ว  มันกระดิกหางไม่หยุด

            “กลับบ้านกันเถอะ”  เธอพูด  แล้วเธอกับนิกกี้ก็วิ่งไปที่บ้านป้าด้วยกัน  

             “กลับมาแล้วเหรอแซน เลอะไปหมดเลย”  ป้าพูด เมื่อเธอเปิดประตูเข้าบ้านมา

             “ไปอาบน้ำก่อนสิ  แล้วมากินข้าว” เธอจึงรีบไปอาบน้ำแต่งตัว  แล้วมาทานข้าว  แต่ว่าคราวนี้เธอไม่สกปรกเหมือนก่อนอาบน้ำ  เธอนั่งลงที่โต๊ะอาหาร มีนิกกี้หมอบอยู่ข้างๆ  ระหว่างทานข้าว เธอแอบตักอาหารในจานที่เธอไม่ชอบให้นิกกี้กิน  

           วันนี้เธอเพลียมาก  หลังจากกินข้าวเสร็จจึงรีบเข้านอนเร็วกว่าปกติ  แล้วเธอก็ผลอยหลับไปในเวลาไม่นานนัก    



                                                                  



         เมื่อตื่นขึ้นในตอนเช้า  แซนได้ยินเสียงเสียงป้าทำอาหารอย่างมีความสุข  เธอรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงบันไดมาข้างล่าง  

         “สุขสันต์วันเกิดจะ” ป้าเอ่ยขึ้นเมื่อแซนเข้าไปในห้องครัว

          ใช่สิ 31 มีนาคม เมื่อ 11 ปีก่อน แซนได้ลืมตาดูโลก  

          “แซนจ๊ะ มีพัสดุส่งถึงเธอแน่ะ เยอะไม่ใช่เล่นเลยนะ” ป้าบอก

          “ป้าวางไว้ที่ห้องรับแขก”

          แซนเดินไปห้องรับแขก  เธอพบกล่องมากมาย หลายขนาด เธอเริ่มแกะห่อของ

                                                  (โหสวยจัง)

                                           (ว้าวอยากได้มานานแล้ว)

                                                (ดูชุดตัวนี้สิ)

         เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนกระทั่งเที่ยงป้ามาเรียกให้แซนไปกินมื้อเที่ยง  เธอจึงต้องยอมรามือจากกองของขวัญไปสักพัก เพราะตอนบ่ายจะมีงานเลี้ยงวันเกิดของเธอ เเล้วไหนจะต้องเตรียมที่จัดงานอีก        

                        

                                                                    



          แขกเริ่มทยอยมากันแล้ว  แซนเชิญแขกไปนั่งที่ห้องรับแขก ( หลังจากเก็บกวาดห่อของขวัญเเละตกแต่งสถานที่เรียบร้อยแล้ว )  ป้าเอาอาหารมาเสิร์ฟ เธอพูดคุยกับแขกอย่างสนุกสนาน  แขกก็คนที่สนิทกันจริง ประมาณ 7- 8 คน เท่านั้น  

           แซนสนุกมากและเพลียมากด้วย หลังงานเลี้ยงเลิกก็ถึงเวลาเก็บกวาด ยังดีหน่อยที่ขยะไม่เยอะมาก  เมื่องานเสร็จเธอรีบอาบน้ำเเต่งตัวพร้อมเข้านอน

           - - - แต่เมื่อแซนจะล้มตัวลงนั้นพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องกำมะหยี่สีดำเข้า มันวางอยู่บนกองของของขวัญ แต่แซนจำไม่ได้ว่ามีมันอยู่ในกองของขวัญด้วย

            เเซนลองเปิดกล่องนั้นดูแล้วเเสงสีเขียวมรกตก็โอบล้อมเธอไว้  เเซนรู้สึกเหมือนร่างกายถูกดูดเข้าไปในแสงลึกลับ ลึกลงไป… . ลึกลงไป … . แล้วสติของเธอก็ดับวูบไป



                                                                 