รักแรกคือเขา รักสองคือนาย รักสุดท้ายคือเทอ

ลำดับตอนที่ #2 : รัก........ครั้งที่สอง

                     

                3  ปีแล้วนะที่ฉันไม่ได้เจอดุ๊ก   แต่ไม่รู้ทำไมฉันยังไม่ลืมเค้า   

 
 
      "  ปาล์ม  ทำอะไรอยู่  "  

     โจ้เพื่อนสนิทที่สุดของฉันในตอนนี้   เค้านั่งอยู่เก้าอี้ตัวหลังฉันมาตลอดและเค้าก็เป็นคนที่กวนสุด ๆ   ของฉันในตอนนี้

  

  

     "  เขียนกลอนเล่น ๆ น่ะ  ทำไมเหรอ  "

    ฉันหันไปตอบเค้าที่ยื่นหน้าจากด้านหลังของฉัน

    

  

     "  อ่านมั่งดิ  "

  

  

     "  เฮ้ย.....โจ้  "

    เขาหยิบสมุดกลอนฉันไปอ่านได้หน้าตาเฉย            ผู้ชายอะไรว่ะแม่งด้านสุด ๆ   นี้ถ้าอาจารย์ไม่สอนอยู่จะเขกกระโหลกให้   ถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันจะยังไม่ลืมดุ๊ก     ฉันก็แอบชอบเพื่อนชายคนหนึ่งในห้อง    เค้าน่ะน่ารักมั่กๆเลย     แต่ว่าตอนเนี้ยฉันอกหักซะแล้วล่ะ    ตอนนั้นแนก้อมีไอ้โจ้เนี่ยแหละที่คอยปลอบใจ    

  

  

    "  เติ้ล..........เขาชอบแกนะ  "

     สี่เดือนแล้วที่ฉันเคยบอกคนที่ฉันชอบไปแบบนั้น    ก่อนที่จะบอกเนี่ยโคตรยากกกกส์เลย    เพราะเติ้ลเองก้อเป็นเพื่อนที่ฉันสนิทมากอยู่เหมือนกัน

    

  

    "  ปาล์มแกกับฉันเป็นเพื่อนกันดีกว่า  "

     นั่นเป็นคำตอบของคนที่ฉันชอบซึ่งมันแทงใจได้เจ็บสุดๆ       การบอกรักมันเจ็บแบบนี้เองฉันคิดแบบนั้น    แต่มาถึงวันนี้ฉันกับเติ้ลก้อกลับกลายมาเป็นเพื่อนที่สนิทกันเหมือนเดิม    แม้ว่าบางครั้งฉันจะรู้สึกเจ็บมากก้อตาม

    

  

      โป๊ก  โป๊ก   โป๊ก ///////////////////

    

     "  555  ซะใจโว้ย  "

     ฉันบันจงตีลงไปตรงกลางหัวของโจ้    ที่มันกลมจนน่าตีแบบสุดๆ   ก้อตอนเนี้ยอาจารย์แกไปแล้วนี่น่า



    

     "  โอ้ย!!!!!!!!!  ปาล์มฉันเจ็บนะแก  "

     สมน้ำน่าผู้ชายบ้าอะไรก้อไม่รู้กวนteenชะมัด     มาอ่านกลอนสุดที่รักของฉันได้



    

     "  เอาสมุดกลอนฉันคืนมานะ....ไอ้ตัวนิ่ม  "

     โจ้น่ะ   มันเกลียดตัวนิ่มที่สุดเลย   ก้อตอนเข้าค่ายม.2น่ะ    ตัวนิ่มมันเข้าไปกัดจุยทธศาสตร์ของมันถึงในเต้นท์   จากนั้นมาฉันก้อชอบล้อมันว่าไอ้ตัวนิ่ม



    

     "  เฮ้ย!!!เติ้ลรับดิ่  "

     โหคนเดียวยังไม่พอทำหยั่งกะแนเล่นลิงชิงบอล   ก้อพ่อคุนเค้าโยนกันไปโยนกันมา    ให้ตายสิสมุดเล่มนั้นฉันรักของฉันนะ



    
                    
     "  หยุดนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  "

     ฉันตะโกนออกมาอย่างโมโหสุดๆ     จนทำให้ฉันกลายเป็นจุดโฟกัสภายในห้อง     ก้อฉันน่ะไม่ตะโกนป่าว    ดันนั่งร้องไห้ออกมาหยั่งกะเด็ก



    

     "  ขอโทดนะปาล์ม.....อย่าโกดเราเลยนะ    อ๊ะแต๊วแหน่ว...แต๊วแหน่ว  "

    

    

     "  ไม่ต้องเลยไอ้บ้าเอ้ย  "

     โจ้นั่งยองๆแล้วเค้าก้อขอโทดฉัน    แต่แม่งบ้าร้องเพลงอะไรก้อไม่รู้    แต่ถึงยังไงมันก้อทำให้ฉันขำได้นะ



    

     "  อ๊ะๆๆ  คนดีคืนแล้วนะ  "

     เติ้ลนั่งยองๆเอามือมาแตะที่ไหล่ฉันแล้วยื่นสมุดกลอนคืนให้    



    

     "  นี่แน่ะๆ   ซะใจอีกแล้วโว้ย  "

     ได้ทีฉันก้อลุกขึ้นแล้วตีหัวมันทั้งสองคนแล้ววิ่งหนี   พวกมันก้อวิ่งตามฉันมาติดๆ    วิ่งไล่กันไปวิ่งไล่กันมาจนเหนื่อย   พวกเราก้อเลยหาที่นั่งพักกัน



    



     "   พี่เติ้ลค่ะ  "

     ทิพย์รุ่นน้องของพวกเราปีนึงซึ่งเทอเป็นแฟนกับเติ้ล     เจ้าหล่อนเดินเข้ามานั่งกะแน๊ะกะแหนใกล้ๆกับเติ้ล    ตอนนั้นน่ะชีมองมาที่ฉันแล้วทำสายตาได้น่าหมั่นไส้มั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ      จนฉันงี้แทบอยากจะจิกหัวมาตบให้หน้าแหกเป็นปลาทูรถสิบล้อทับ( แค้นค่ะมันแค้นแต่ว่ามันทำอะไรไม่ได้ )



    

     "  เลิกเรียนวันเนี้ยเราไปเดินตลาดกันนะค่ะ  "

     หืม!!   ทำเสียงได้ ด.จ.ร.มั่กๆๆ.....อ๊ายๆๆๆๆๆอยากฆ่าให้ตายจิงๆ(  เริ่มเปิดเผยตัวจิงแล้วเจ้าค่ะ  )



    

     "  เอ่อ......แต่ว่าวันเนี้ยพี่นัดโจ้กับปาล์มไว้แล้ว  "

     555....เป็นไงล่ะเพื่อนน่ะเค้ารักกันแนบแน่นกว่าโว้ย



    

     "  ก้อให้พี่โจ้กับพี่ปาล์มเค้าไปกันสองคนสิค่ะ  "  

     โห โหๆๆ  ชีกล้าม๊ากๆ   ทน...ทน...ทนไม่ไหวแล้วนะ



    

     "  เติ้ลแกก้อไปกับน้องเค้าเถอะ   เดี๋ยวฉันไปกับโจ้มันเอง  "

     ที่สุดก้อได้แค่เนี้ยล่ะนะฉันน่ะ   เฮ้อ.......( จะน่าสงสารดีมั้ยเนี่ย  )



  

      ความจิงน่ะความรู้สึกที่ฉันมีให้กับเติ้ล   มันยังเหมือนเก่าไม่เคยเปลี่ยน    แม้ว่าฉันจะถูกปฎิเสดไปแล้วก้อเถอะ



    

     "  ปาล์มปีใหม่เนี้ยอยากทำอะไรมากที่สุด  "

    

    

     "  ไม่รู้สิ   อาจจะเค๊าดาวกับใครสักคนล่ะมั้ง  "

     ฉันตอบโจ้ไปแบบนั้น   เพราะฉันไม่รู้จิงๆว่าฉันจะทำอะไรในวันนั้น



    

     "  ถึงบ้านแล้วล่ะ......ขอบใจมากไอ้ตัวนิ่ม  "



    

     "  แกนี่มันจิงๆเลยนะ  "

     ฉันยืนมองหลังของโจ้ที่ค่อยๆลับตาไป    ฉันคิดนะว่าบางทีแผ่นหลังอันนั้นน่าจะป็นเติ้ล



    

     "  จดหมายอีกแล้วหรอ  "

     ฉันได้รับจดหมายบ่อยมาก      เดือนนึงตั้งสามสี่ฉบับ     ฉันเองก้อไม่แน่ใจว่าใครเป็นคนส่ง      ฉันก้อเลยเดาเอาเองว่าอาจจะเป็นดุ๊ก

เพราะจดหมายฉบับแรกที่ฉันได้รับน่ะ    มันเป็นช่วงที่ฉันได้เข้าม.1ใหม่ๆ  ซึ่งฉันเองก้อยังไม่สนิทกับใคร



    

     "  ขอให้เทอรู้เอาไว้  ไม่ว่าเทอจะมีใครในตอนนี้  ฉันยังห่วงใยทุกนาที  และจะมีแค่เทอในใจ  "

     นั่นเป็นส่วนหนึ่งในจดหมายที่ฉันเคยได้รับ   ทุกๆฉบับจะมีแต่กลอน   ไม่มีคำเขียนไหนเลยที่ฉันจะแน่ใจได้ว่าคนๆนี้เป้นใคร   ก้อแม้แต่ที่อยู่ของเค้า    ฉันยังไม่เคยเห็นบนซองจดหมายเลยสักครั้ง      คนอะไรลึกลับจิงๆ   


 
                            ..............              ................