คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : AU Fic KHR} The Souls of GODs 'n Titans War!
★REGISTERATION FORM. {บทนางเอก}
“อพอลโล่-เทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ ธนู ดนตรี และการแพทย์”
Parte. 1 :: Your Look?
รูปภาพ ll จิ้ม จิ้ม จึ๊ก จึ๊ก จิ๊บ จิ๊บ จุ้มโบ๊ะ!
อิมเมจ ll GUMI Vocaloid จ้า
——————————————————————————————————————
Parte. 2 :: Your General Information?
ชื่อ-สกุล ll อาเบลเลียร์ โฮปพาส (Abellia Hoppas)
ชื่อเล่น ll อาเบล (Abel)
ความหมาย ll อเบลล่ามาจากคำว่าอาเบล(ก็ชื่อเล่นของนางนั่นแล...)ซึ่งแปลว่า ‘แสงสว่าง’ เป็นอีกหนึ่งในหลายๆชื่อของอพอลโล่ ส่วนนามสกุลแปลว่า ‘ความหวัง’ ค่ะ
อายุ ll 22 ปี
——————————————————————————————————————
Parte. 3 :: Your Habit?
ลักษณะนิสัย ll
ไฮเปอร์เกิร์ล(?) => ไม่ใช่แค่ร่าเริง แต่มันบ้า!!!
อาเบลคือหญิงสาวผู้ร่าเริงแจ่มใสเหมือนกับเด็กตัวน้อยผู้ไร้เดียงสา แต่ถ้าร่าเริงทุกเวลาจนไม่สามารถอยู่นิ่งได้ล่ะ? อาการนั้นเรียกว่า ‘ไฮเปอร์’ หรือสมาธิสั้น เธอไม่สามารถจับจดจดจ่อกับสิ่งใดได้เกินห้านาที หลังจากนั้น มือไม้จะเริ่มหาอะไรแถมนั้นมาจิ้มๆเคาะๆเขียนๆเล่น แล้วก็จะหาทางหลบหลีกเลี่ยงไปวิ่งเล่นให้ได้ โดยเฉพาะท่ามกลางแสงอาทิตย์ คุณชีจะสามารถวิ่งเล่นได้ทั้งวันโดยไม่เหน็ดเหนื่อย มีเพียงสองสิ่งเท่านั้นที่เธอสามารถจดจ่อได้นานๆคือ การเล่นดนตรี และ การแต่งกลอน
ที่ร่มและยามค่ำคืน = สูบพลังงาน!?
อาเบลคือหญิงสาวที่เมื่อไปอยู่ในที่ร่มหรือในเวลากลางคืน (ซึ่งก็คือสถานที่ที่ไม่มีแสงอาทิตย์นั่นเอง//ต้องสังเคราะห์แสงโดยคลอโรฟิลล์บนหนังหัว) จะไม่มีแรง เหมือนมีฮิปนอสเข้าสิง(?) คุณชีจะเอื่อยๆ เรื่อยๆ เฉื่อยๆ จะอยากนอนทั้งวัน ไม่อยากจะทำอะไรทั้งสิ้น แต่เพียงมีแสงอาทิตย์มาต้องกายาเมื่อใด พลังก็จะกลับคืนจนล้น กลับมาเป็นสาวไฮเปอร์เหมือนเดิม หลักการทำงานเดียวกับหนุมาน?
ศิลปินสาวไม่น้อย => ผลงานขึ้นอยู่กับอารมณ์!?
อาเบลคือหญิงสาวที่มีพรสววรค์ทางด้านดนตรี เธอมีแอปโซลูท พิช ซึ่งเป็นความสามารถในการแยกแยะเสียงที่แม่นยำ เธอยังสามารถเล่นเครื่องดนตรีได้หลากหลาย และถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยเห็นเครื่องดนตรีนั้นมาก่อน แต่ก็ใช้เวลาเรียนรู้เร็วกว่าคนทั่วไปมาก ทั้งเธอยังมีความสามารถในการแต่งกลอนหรือบทกวี ถ้าไม่เล่นดนตรีก็จะหากระดาษมาเขียนบทกวี ซึ่งเนื้อหาส่วนใหญ่จะเป็นความรู้สึกของเธอในขนาดนั้นๆ เธอจะพกกระดาษ ดินสอ และเครื่องดนตรีอย่างใดอย่างหนึ่งตลอดเวลา เวลาเธอเกิดอาการอยู่ไม่สุข(?) สมาธิเริ่มแตก ก็จะหยิบสิ่งเหล่านั้นมาเขียนหรือเล่นเพื่อเรียกสมาธิกลับมา แต่ถ้าเธอไม่อยากแต่ง เธอก็จะไม่แต่งเลย ไม่ว่าจะขู่บังคับแค่ไหนก็ตาม
คุณหมอตัวไม่น้อย => ไม่น่าเชื่อว่าจะเชี่ยวชาญด้านนี้!?
ถึงเธอจะดูเป็นเด็กสาวที่แสนซุกซนแค่ไหน แต่ยังไงเธอก็คือร่างจุติของอพลอโล่ เธอจึงมีความสามารถทางการแพทย์สูงมาก แต่เธอค่อนข้างความจำสั้น จะจำชื่อตัวยาต่างๆไม่ได้ แต่สามารถบรรยายรูปร่างลักษณะสรรพคุณรวมไปถึงโทษและการรักษาได้อย่างยอดเยี่ยมปานท่านศาสตราจารย์มาเอง! แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีใครไว้ใจเธอให้รักษาซักเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะบุคลิกซนแบบเด็กๆของเธอก็เป็นได้ อาเมน...
รักษาศีลข้อสี่อย่างเคร่งครัดจนเกินไป?
อพอลโล่คือเทพแห่งสัจจะ อาเบลจึงเป็นคนโกหกไม่เป็น เวลาใครถามอะไรจะพูดความจริงตลอด มันถือเป็นเรื่องดีทว่าบางเรื่องที่คนบางคนอยากเก็บไว้เป็นความลับ แต่เพราะเป็นเทพแห่งสัจจะ เมื่อมีใครมาถามเธอก็ต้องตอบตามความจริง จึงพลอยทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วยโดยไม่รู้ตัว แต่เวลามีใครมาเล่า(นินทา)อะไรให้ฟังเธอจะรีบปลีกตัวออกทันที เพราะรู้นิสัยของตัวเองดี เธอกลัวว่าจะมีคนมาถามแล้วเธอก็ต้องตอบออกไป
สายตา 2.0 มองไกลปานกล้องโทรทัศน์!?
อาเบลเป็นคนที่สายตาดีมาก เธอสามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ระยะร้อยเมตรได้ทุกรายละเอียด ดังนั้นถ้าให้เธอประจำตำแหน่งในกองทัพล่ะก็...ต้องเป็นพลซุ่มยิง! เธอสามารถใช้อาวุธระยะไกลได้อย่างคล่องแคล่วโดยเฉพาะธนู แต่ถ้าให้สู้จริงๆเธอก็จะใช้ไรเฟิลสู้แทน เพราะเธอบอกว่าธนูมันค่อนข้างช้า และเสียเวลาในการหยิบลูกธนู แต่มันก็เป็นอาวุธโปรดของเธอ เพราะมันดูเท่ห์เวลาเล็งยิง(?)
สกิลเอ๋อจะแดรกถ้าพูดอะไรยาวๆ
อย่างที่บอกไปข้างต้นว่าเธอจะความจำสั้นแถมยังสมาธิสั้นอีกต่างหาก เวลาสั่งงาน ถ้าจะกล่าวเป็นสุนทรพจน์เธอจะรับรู้ได้แค่ 5 นาทีแรกเท่านั้น นอกนั้นก็นั่งเอ๋อแดรกอ้าปากหวอค้างพลางมือก็เล่นกีตาร์ไปด้วย ดังนั้นถ้าจะสั่งอะไรเธอ ขอสั้นๆกะทัดรัดและรัดกุม ไม่งั้นคุณชีจะจำไม่ได้หรอก! อ้อ! เธอสามารถทำงานแบบแยกประสาทในการทำงานได้ อย่างการฟังไปด้วยมือก็เล่นกีตาร์ไปด้วย แต่เธอก็ฟังได้ไม่นานนักหรอก เพราะสมาธิมันจะเริ่มหักเหมาทางกีตาร์(หรือสิ่งที่สนใจ)มากกว่า
คำพูดบางครั้งก็บาดไตพัง
อาเบลจัดเป็นหญิงสาวที่ค่อนข้างจะใสซื่อและไม่ยอมโต คำพูดของเธอไม่มีคำว่าโกหก แต่เธอมักจะพูดบาดจิตคนอื่นโดยไม่รู้ตัว บางครั้งเธอจึงงงๆว่าคนบางคนทำไมถึงดูไม่ค่อยชอบขี้หน้าเธอซักเท่าไหร่นัก เพราะเธอความจำสั้นจำไม่ได้ว่าเธอเคยพูดทำร้ายจิตใจเขา แต่ถึงจะจำได้เธอก็ไม่ค่อยรู้ตัวหรอก เพราะเธอถือว่าเธอพูดความจริง เธอจะมารู้ตัวตอนที่มันเกิดเรื่องขึ้นมาแล้วจริงๆ และเธอจะรีบเข้าไปขอโทษขอโพยและช่วยเหลือทันทีเท่าที่ทำได้
ซ่อมปมหลายอย่างไว้ภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มและความสดใส
ดูแล้วดูเหมือนชีวิตเธอจะดูชิวๆและมีความสุข แต่เธอก็มีความทุกข์ใจของเธอไม่มากก็น้อยอยู่เหมือนกัน แต่เพราะรอยยิ้มและความสดใสของเธอทำให้ไม่ค่อยมีใครถามถึงเรื่องพวกนี้เสียเท่าไหร่ เธอจะไม่ให้ใครเห็นความเครียดหรือความกังวลบนใบหน้าของเธอเด็ดขาด แต่ถ้าเธอโกรธขึ้นมาจริงๆ เธอก็ไม่ได้ต่างอะไรกับแอรีสเลย....
และยังเป็นนักพยากรณ์อีกด้วย!?
อพอลโล่ยังเป็นเทพแห่งการทำนายอีกด้วย อาเบลสามารถทำนายเหตุการณ์ในอนาคตได้ เหมือนกับมีอะไรแวบเข้ามาในหัว แล้วเธอจะรีบบันทึกมันลงบนกระดาษที่พกติดตัวออกมาเป็นกลอนภาษาละตินทันทีตามแบบฉบับของอพอลโล่ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นการเตือนภยันตรายของแต่ละบุคคล บ่งบอกสิ่งที่จะต้องทำเพื่ออะไรบางอย่าง
——————————————————————————————————————
Parte. 4 :: Your Proficiency?
ความสามารถพิเศษ ll แอปโซลูท พิช , การแต่งกลอน , ดนตรี , การวิเคราะห์และรักษาอาการต่างๆ
พลังพิเศษของเทพเจ้า ll สายตาดีเกินคนทั่วไป(ระยะร้อยเมตรยังเห็น...) , ในการต่อสู้ พละกำลังจะเพิ่มขึ้นยามอยู่ท่ามกลางแสงอาทิตย์ , พลังรักษาขั้นสูงสุด รักษาได้แทบทุกโรค แต่เธอจะสลบเหมือดไปอาทิตย์หนึ่งเต็มๆ , การทำนายอนาคต
——————————————————————————————————————
Parte. 5 :: Your Answer? (ทรงลูกตัวเองตอบเลยค่ะ!)
I. หญิงสาวคนหนึ่งก้าวเข้าหาคนตรงหน้า เธอโบกมือ “สวัสดีนะ!” แล้วเธอก็เริ่มแนะนำตัวเอง “ฉันคือเซฟิน่า เป็นผู้จุติจิตวิญญาณเหมือนเธอ ยินดีที่ได้รู้จัก เรามาสนิทกันเถอะ!” เซฟิน่าว่าพลางฉีกยิ้มร่าเริงกันเอง “ว่าแต่เธอชื่ออะไรเหรอ? นี่ๆ แนะนำตัวเองให้ฉันรู้จักบ้างสิ!” หญิงสาวคะยั้นคะยอ
ll (ans.)ดวงตาสีเขียวมองหญิงสาวตรงหน้าที่เข้ามาขวางอย่างงุนงงเล็กน้อย ก่อนคลี่ยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตรพลางตอบเสียงสดใส “ฉันอาเบลเลียร์ โฮปพาส เรียดอาเบลก็ได้! ยินดีที่ได้รู้จักนะ!!!”
II. “ถามหน่อย... เธอคิดยังไงกับไททัน?” เซฟิน่าว่าพร้อมมีสีหน้าสนเท่ห์
ll (ans.) “เห~ ไททันหรอ” หญิงสาวเอียงคออย่างครุ่นคิด “มีทั้งดีและไม่ดีล่ะม้าง~” เธอตอบเสียงสดใสก่อนว่าต่อ “ฉันควรจะเกลียดพวกเขารึเปล่าเนี่ย? ในเมื่อเทพกับไททัน ก็ไม่ได้ต่างอะไรกันมานัก” ประโยคหลังน้ำเสียงที่พูดกลับดูเย็นชาอย่างประหลาดขัดกับบุคลิกเธอ แต่เพียงเสี้ยววินาที เธอก็กลับมายิ้มแย้มเช่นเดิม
III. หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงัก “อ๋อ เธอคิดกับพวกนั้นอย่างนี้นี่เอง” เธอเว้นช่วง “ส่วนฉันน่ะ – ไม่บอกหรอกนะ คิก...” เซฟิน่าหัวเราะเบาๆ “ขอคำถามที่สอง ถ้าต้องจับคู่กับพวกนั้น” เธอพยักเพยิดไปทางกลุ่มชายหนุ่ม “เธอจะเลือกใครเหรอ?”
ll (ans.) “หือ~” เธอหันไปมองตามที่หญิงสาวตรงหน้าพยักเพยิดก็นิ่งไปครู่แล้วตอบ “ใครก็ได้ที่รับตัวฉันได้ และก็ไม่ทำให้ฉันเบื่อด้วย” อาเบลเว้นจังหวะไปก่อนพูดต่อ “แต่ถ้าเป็นคนนั้นก็จะดี...” เธอพยักเพยิดไปที่ ‘คนนั้น’ ด้วยใบหน้าสีระเรื่อ
IV. “โอเค เข้าใจแล้วล่ะ!” เซฟิน่ายิ้มแล้วหมุนตัวหันหลังกลับ “ขอโทษด้วยนะ แต่เหมือนฉันต้องไปทำธุระแล้ว” เธอเบ้หน้าเหมือนไม่ค่อยอยากไปเสียเท่าไหร่ “ไว้เจอกันจ้ะ!” เธอยกมือขึ้นโบกลาเล็กน้อย แล้วเสียงรองเท้าที่กระทบพื้นอย่างเร่งรีบก็ไกลออกไป...
ll (ans.) “บาย~” อาเบลโบกมือตามหลังหญิงสาวพร้อมรอยยิ้มกว้าง ก่อนออกวิ่งเล่นไปทั่วอีกครั้ง
——————————————————————————————————————
Parter. 6 :: Your Parent?
สวัสดีค่า~ ชื่ออะไรเหรอคะ? ll พลอยจ้า
เพราะอะไรถึงได้สนใจสมัครเรื่องนี้คะเนี่ย *^* ll ติดเพอร์ซีย์ 5555+ แล้วก็ชอบเรื่องพวกนี้อยู่แล้วด้วย
มั่นใจกับลูกสาวคนนี้แค่ไหนคะ? ll ค่อนข้างต่ำ - ^ - รู้สึกหาความเป็นอพอลโล่ในตัวเธอได้ยากยิ่ง Orz
ถ้าไม่ติดจะรับกลับหรือคว้าบทอื่นแทนคะ ll ขอบทอื่นล่ะกันค่ะ
ไรท์สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรเล็กๆ น้อยๆ ได้มั้ย? ll ไม่มีปัญหา!
ออ~ ขอให้ลูกของคุณโชคดีศรีสวัสดิ์(?)นะคะ > < ll เงินติดล้อ~~~~~~ ขอบคุณค่ะ!
ความคิดเห็น