คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Coincident 2 : เป้าหมาย
Coincident 2
ภารกิจ
ณ บ้านพักเล็กๆของหญิงสาวทั้ง 5 คน แทยอนและซอฮยอนที่เก็บของเข้าที่แล้วได้มานั่งประชุมพร้อมหน้าพร้อมตากันกับพวกเพื่อนๆซึ่งภารกิจครั้งนี้เป็นภารกิจที่ยากที่สุดที่พวกเธอเคยทำและมันจะเป็นภารกิจสุดท้ายที่พวกเธอจะทำเช่นกัน
“บอสสั่งมาค่ะว่ามีการยักยอกส่งอาวุธและสินค้าเถื่อนออกนอกประเทศโดยผิดกฎหมาย ซึ่งทางที่ใช้ส่งของเป็นทางที่เชื่อมติดกับฟาร์มของคุณคิบอม” ซอฮยอนอธิบายอย่างคร่าวๆให้ทุกคนฟังและทุกคนก็พยักหน้ารับรู้เข้าใจกัน
“นี่เป็นเอกสารของผู้ที่เกี่ยวของในฟาร์มแห่งนี้ อยู่ใกล้พวกเขาเอาไว้แล้วงานของเราจะสะดวกขึ้น” แทยอนพูดเสริมพลางยื่นซองสีน้ำตาลที่มีรูปภาพของผู้ชายทั้ง 5 คนเอาไว้
“โอเค ให้พวกเราไปประกบนายพวกนี้อย่างละคนสินะ” เจสสิก้าที่มองรูปไปและพูดไปทำให้แทยอนหันมาพยักหน้างึกงักทันที
“ใช่สิก้า เข้าใจถูกแล้วล่ะงั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า”
“เริ่มอะไรแท” ยูริถามด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจกับความคิดอันชาญฉลาดของแทยอน
“จับฉลากไง” แทยอนพูดเสร็จก็เขียนรายชื่อผู้ชายทั้ง 5 คนลงในกระดาษและพับมันเป็นสี่เหลี่ยมแล้วแทยอนก็ยื่นมันมาตรงหน้าหญิงสาวทั้ง 4 คนก่อนที่ทุกคนจะจับฉลากและเปิดดูรายชื่อกัน
“คิมคิบอม”แทยอนเอ่ยเสียงเรียบ
“ฮันคยอง” ยูริเอ่ยแล้วเบ้หน้าเล็กน้อย
“ลีดงเฮ” ยุนอาพูดขานตอบ
“ชเว ซีวอน” เจสสิก้าพูดพลางทำยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
“โจว คยูฮยอนค่ะ” และคนสุดท้ายคือซอฮยอนที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบ
“ถ้าพร้อมแล้วเริ่มกันเลยพยายามใกล้ชิดให้ได้มากที่สุด” แทยอนเอ่ยพร้อมกับทุกคนที่ไปสืบหาข้อมูลของแต่ละคน
“เฮ้ยย ฉันไม่เอาไอตี๋กวนประสาทนี่นะ ไม่เอาอ่ะแท” เสียงยูริร้องโวยวายขึ้นเมื่อเห็นรูปของฮันคยอง ยูริจะไม่เป็นแบบนี้เลยถ้าเธอไม่ได้คนที่เธออยากจะชกหน้าเขาแทบตายที่สนามบินคนนี้
“มันเป็นงานนะยูล ยังไงเราก็ต้องทำมัน” แทยอนเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะถือกระเป๋าและเดินออกไปจากบ้านด้วยเหตุผลว่า
“ฉันขอตัวไปเดินเล่นก่อนนะ คิดถึงพวกซันนี่กับซูยองมากๆเลย”
อีกด้านหนึ่ง ณ คฤหาสน์ใหญ่โตของบ้านตระกูลชเว ชายหนุ่มทั้ง 5 คนที่ลงมานั่งกันที่ห้องรับรองแขก เมื่อวานนี้พวกเขาไม่ได้กลับบ้านกันเลยสักคนเหตุผลเพราะว่าดื่มฉลองที่เพื่อนจอมเย็นชาและน้องชายสุดเจ้าเล่ห์กลับมาจากโซล
“ฉันไม่น่าดื่มบ้านแกเลยไอวอน เสียงานเสียการหมด” คิบอมเอ่ยค้อนเพื่อนสนิทของตัวเองอย่างอดไม่ได้
“เอาน่าครับพี่บอม เดี๋ยวผมจะโทรหาเลขาให้แล้วกันนะครับว่าพี่จะเข้าบริษัทช้า” คยูฮยอนเอ่ยก่อนจะขึ้นไปหยิบโทรศัพท์ข้างบนเพื่อต่อสายถึงเลขาของคิบอมทันที
“งั้นฉันกลับก่อนนะงานที่ไร่มีเคลียร์ยาวว่ะ” หนุ่มหน้าตี๋บอกลาเพื่อนๆก่อนจะขับรถกลับไปที่ไร่เพื่อไปสะสางงานต่อให้เสร็จ
“เอ่อ ไอด๊องเมื่อวานตั้งแต่กลับมาที่สนามบิน แกก็ไม่ค่อยจะได้พูดอะไรแถมนั่งยิ้มคนเดียวอีกต่างหาก เป็นอะไรรึเปล่าว่ะ” ซีวอนเอ่ยทักเพื่อนชายอีกคนที่ตอนนี้กำลังนั่งดื่มกาแฟอย่างเงียบๆ
“ไม่มีอะไรหรอกน่าไอวอน ฉันขอตัวกลับก่อนแล้วกัน งานที่บริษัทก็มีเคลียร์อีกยาว” หนุ่มหน้าหวานเอ่ยขอตัวลา ทำเอาเพื่อนๆอย่างซีวอนและคิบอมหันมามองหน้ากันอย่างสงสัย
Donghae Part
ตอนนี้ผมกำลังขับรถเพื่อที่จะกลับบริษัทของผมเพื่อเคลียร์งานครับ ทุกคนคงจะสงสัยเหมือนที่ไอวอนมันถามผมที่สนามบิน ว่าทำไมตั้งแต่กลับมาผมถึงไม่พูดอะไรเลยและนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียวนั่นก็เพราะว่า ผมเจอแฟนเก่าที่เป็นรักแรกของผมที่สนามบิน เธอเป็นรักครั้งแรกของผมจริงๆนะครับ ถึงผมจะดูเจ้าชู้แต่เธอคนนี้คือรักแรกที่ผมไม่เคยลืมเลย ตั้งแต่สมัยเด็กแล้วตอนนี้เธอดูสวยขึ้นมากเลยครับผมสีทองยาวสลวย หุ่นที่เพอร์เฟคแล้วก็มาดที่มุ่งมั่นแตกต่างกับตอนเด็กๆของเธอราวฟ้ากับเหวเลย เธอคนนั้นคือ ‘เจสสิก้า’ ครับ ผมชักอยากจะทำให้เธอมาเป็นของผมเร็วๆแล้วสิ สงสัยผมคงต้องหาวิธีอะไรสักอย่างแล้วล่ะ
Rrrrr
“ฮัลโหลว่าไงไอวอน” ผทกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์จากไอเพื่อนตัวดี
“วันนี้แกจะมาบ้านฉันหรือเปล่าไอด๊อง”
“ไม่น่าจะ มีเคลียร์งานยาวว่ะ แค่นี้นะฉันขับรถอยู่” ผมพูดพลางตัดสายและโยนโทรศัพท์ทิ้งไปข้างๆเบาะ ตอนนี้ผมมีเรื่องให้คิดแล้วนะครับ นั่นคือจะทำยังไงให้เจสสิก้ากลับมาเป็นของผมอีกครั้ง!!!!
End Donghae part
ณ สวนสาธารณะใจกลางกรุงโซล
หญิงสาวร่างเล็กอย่างคิมแทยอนเดินขวักไขว่สวนทางกับผู้คนมากมายในสวนสาธารณะและตรงไปยังร้านกาแฟซึ่งเพื่อนสาวสุดที่รักของเธอสองคนเปิดร้านกาแฟเล็กๆอยู่ที่นี่
“ซันนี่ ซูยอง”
“แทยอน/แทยอน”
หญิงสาวทั้งสามทักเอ่ยกันอย่างสนิทสนมก่อนที่จะถามเรื่องราวไต่ทุกข์สุขดิบกัน เพื่อนทั้งสองของเธอเปิดร้านได้มาเกือบปีกว่าแล้วและแทยอนก็ช่วยสนุบสนุนร้านนี้จนมันเป็นรูปเป็นร่างและมีชื่อเสียงในสวนสาธารณะแห่งนี้
อีกด้านหนึ่ง ว่าที่คุณหมออย่างเจสสิก้าถือเอกสารรายงานตัวในมือหนึ่งใบเพื่อจะไปสมัครงานบ้านตระกูลชเว เหตุผลน่ะหรอมันมาจากเพราะว่าเธอไปค้นดูและตรวจสอบประวัติเป้าหมายของเธออย่างนายชเว ซีวอนแล้วพบว่าทางบ้านของเขาต้องการคนรับใช้เพิ่มเธอจึงสมัคร เพราะต้องการทำภารกิจให้สำเร็จ แต่เธอต้องพบว่าเธอเจอปัญหาหนักเข้าแล้วเมื่อมาถึงหน้าบ้านตระกูลชเว กะอิแค่เป็นคนรับใช้ทำไมคนถึงสมัครเยอะแบบนี้นะ เต็มหน้าบ้านเลยหรอ !! เจสสิก้าอารมณ์เสียอย่างมากแต่ทำอย่างไรได้ในเมื่อตอนนี้สมองของเธอคิดแต่การทำภารกิจ เธอจึงได้แต่รอ รอและรอต่อไป แล้วอีกกี่คิวมันถึงจะถึงหล้ะ!!
อีกด้านหนึ่งเมื่อแทยอนเห็นว่าท้องฟ้าเริ่มมืดแล้วเธอจึงเอ่ยลาเพื่อนทั้งสองของเธอเพื่อกลับบ้าน
“ฉันไปก่อนนะซูยอง ซันนี่”
“โชคดีนะแทยอน/กลับบ้านดีๆนะจ้ะ”
หลังจากเอ่ยร่ำลากันเสร็จแทยอนก็เดินออกไปรับบรรยากาศของสวนสาธารณะแห่งนี้
//สองปีแล้วสินะ ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย//
แทยอนซึ่งเดินคิดอะไรไปเรื่อยๆจนไม่ได้มองทางข้างหน้าทำให้เธอเดินไปชนกับร่างสูงร่างหนึ่ง
“ขอโทษนะค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
เนื่องจากเอกสารสำคัญของภารกิจอยู่ในนั้นเธอจึงรีบก้มหน้าก้มตาเก็บของโดยลืมมองร่างสูง และด้วยความที่รีบเกินไปสมุดบันทึกเล่มเล็กของเธอจึงหล่นออกจากกระเป๋าลงมา
“ต้องขอโทษอีกรอบนะค่ะขอโทษจริงๆค่ะ” แทยอนรีบขอโทษขอโพยและขึ้นรถประจำทางทันที ทำให้ร่างสูงมองตามร่างเล็กที่กำลังขึ้นรถประจำทางอย่างรีบเร่ง
//น่ารัก//
เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นทำให้ร่างสูงรีบสะบัดหัวและไล่ความคิดพวกนี้ออกไปทันที จนเขามาพบกับสมุดบันทึกของหญิงสาวที่ทำหล่นไว้ ด้วยความถือวิสาสะเขาจึงเปิดดูเรื่อยๆและพบกับความน่ารักของหญิงสาวร่างเล็กเมื่อสักครู่
“เลขาลี ช่วยสืบค้นประวัติของคิม แทยอนให้ผมหน่อยนะ พรุ่งนี้ผมต้องเห็นมันวางอยู่ที่โต๊ะ” ร่างสูงพูดกับเลขาส่วนตัวอย่างเอาแต่ใจ เพราะเค้าเริ่มที่จะสนใจร่างเล็กนี้ขึ้นมาแล้วล่ะสิ คนอย่างคิมคิบอมถ้าอยากได้อะไรก็ต้องได้ เร็วๆนี้เราจะได้เจอกันแน่ ‘คิม แทยอน’
ตอนนี้เจสสิก้าได้เข้ามาสัมภาษณ์ในบ้านของตระกูลชเวแล้ว ถึงจะได้เข้ามาเธอก็รู้สึกอารมณ์เสียไม่น้อยเลยทีเดียว จะไม่ให้อารมณ์เสียได้ยังไงเธอรอมาทั้งวันเมื่อยขาจะแย่อยู่แล้วนะ!
“เธอจะรับงานทั้งหมดที่ฉันสั่งได้ใช่ไหม”
“ค่ะ ฉันรับได้ค่ะ”
“การศึกษาเธอดีเยี่ยมหน้าตาก็ใช้ได้ แล้วทำไมถึงอยากมาเป็นคนรับใช้บ้านฉันล่ะ”
“ฉันแค่อยากลองเปลี่ยนอะไรใหม่ๆดูบ้างนะค่ะ การที่ฉันจะได้เป็นว่าที่คุณหมอแต่ลองมาเปลี่ยนการใช้ชีวิตเป็นคนรับใช้มันก็น่าตื่นเต้นดีออกไม่ใช่หรือค่ะ”
“โอเค ฉันชอบผู้หญิงแบบเธอ ฉันรับเธอเข้าทำงานแล้ว จอง เจสสิก้า”
“กรุณาเรียกฉันว่าเจสสิก้าเฉยๆก็ได้ค่ะ เอ่อ คุณ...”
“เรียกฉันว่าคุณนายชเว”
“ค่ะ คุณนายชเว”
“พรุ่งนี้เริ่มงาน 9 โมง ฉันจะให้เมดที่นี่สอนเธอก่อน งานของเธอจะเริ่มจากหนักไปเบา เข้าใจใช่ไหม”
“ค่ะ ฉันทราบดีค่ะคุณนายชเว”
“งั้นเธอไปได้แล้วล่ะ แล้วพรุ่งนี้อย่ามาสายนะจ้ะ”
“ค่ะ”
คุณนายชเวเอ่ยยิ้มให้เจสสิก้าก่อนที่จะผายมือเชิญเธอออกจากประตูอย่างมีมารยาทและเจสสิก้าก็เอ่ยขอตัวกลับอย่างมีมารยาทเช่นกัน เธอชักจะอยากได้คนรับใช้ใหม่คนนี้มาเป็นว่าที่ลูกสะใภ้แล้วสิ เธอรู้ดีว่าการที่เจสสิก้าเข้ามาที่นี่ต้องมีจุดประสงค์อะไรสักอย่างเป็นแน่ แต่คงไม่ใช่มาจับลูกชายของเธอเหมือนกับคนอื่นที่มาสมัครครั้งก่อนๆ เธอจึงสบายใจไปได้เปราะหนึ่ง ที่เหลือก็ขึ้นอยู่ที่การทำงานของเจสสิก้าและนิสัยของลูกชายตัวดีของเธอนั่นเอง
“เฮ้ออ เหนื่อยเป็นบ้าเลย กลับบ้านไปฉันจะนอนอย่างเดียวเลย!” เจสสิก้าบ่นให้กับตัวเองขณะเดินทางกลับบ้าน
ณ บ้านของสาวๆ
“ฉันจะฆ่านาย ไอคุณชายบ้า ไอคนไม่มีหัวใจ!” ซอฮยอนบ่นออกมาพลางทุบตุ๊กตาน้องหมีตัวโปรดที่ตอนนี้กลายเป็นที่ระบายอารมณ์ของซอฮยอนเสียแล้ว
“สมุดบันทึกฉันอยู่ไหนเนี่ย” แทยอนรื้อของออกมาจากกระเป๋าแต่ก็ไม่พบมินิไดอารี่ที่เธอต้องจดเป็นประจำทุกวัน
“วุ่นวายจริงๆเลย ฉันจะทำงานยังไงเนี่ย” ยุนอาที่นั่งเคลียร์บัญชีให้บริษัทของแทยอนอยู่ถึงกับบ่นออกมาเสียงเครียดผิดกับยูริที่ตอนนี้นั่งเล่นเกมเพลย์บอยกลิ้งอยู่บนเตียงอย่างมีความสุข
“ฆ่ามันเลย มันต้องตายๆๆ ฮ่าๆๆ”
เมื่อเวลาผ่านไปนานพอควรประตูเปิดออกมาพบกับร่างของว่าที่คุณหมอที่เดินเข้าบ้านด้วยอาการเหนื่อยเล็กน้อยเมื่อเห็นสภาพของทุกคนที่นอนแผ่กันอยู่บนเตียงของตัวเองก็พอจะเข้าใจสถานการณ์ว่าวันนี้ทุกคนเจออะไรมาบ้างก่อนที่เจ้าหล่อนจะไปอาบน้ำและทิ้งตัวลงนอนอย่างรวดเร็ว
//ขอให้พรุ่งนี้เจอกับนายซีวอนเร็วๆเถอะ//
จบไปแล้วกับอีกตอน ขอโทษนะค่ะที่ไม่ได้อัพ TT’ ช่วงนี้ไรเตอร์การบ้านเยอะโฮกเลยค่ะ แต่ก็จะพยายามมาอัพให้รีดเดอร์เน้อ เม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะจ้ะ สำหรับตอนนี้กลายเป็นว่าคนที่ดงเฮชอบเป็นเจสสิก้า แล้วยุนน้อยล่ะ? ติดตามตอนต่อไปค่ะ แล้ววันนี้น้องซออารมณ์เสียกับน้องหมีเพราะอะไร ตอนหน้ามีบอกค่ะ แล้วฮันริล่ะ ตอนหน้าอีกเช่นกันค่ะ ^^ พบกันตอนหน้าค่ะ ไรเตอร์จะพยายามอัพ สัญญา ^^!
(c) cake!
ความคิดเห็น