คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Coincident 1 : พบเจอ
พบเจอ
ณ ห้องๆหนึ่งในคอนโดที่อเมริกา มีหญิงสาวพี่น้องอยู่สองคนที่กำลังง่วนกับการจัดของกลับประเทศบ้านเกิดอย่างเกาหลีใต้เพื่อไปใช้ชีวิตแบบใหม่ที่พวกเธอทั้งสองไม่เคยได้รับ
“ซอจัดของใส่กระเป๋าเรียบร้อยหรือยัง แล้วพาสปอร์ตล่ะ เราจะต้องไปสนามบินแล้วนะอีกไม่กี่ชั่วโมงเครื่องจะออกแล้ว”ผู้เป็นพี่สาวพูดกับน้องสาวที่กำลังตรวจเช็คของว่าลืมอะไรหรือเปล่าให้รีบเร่งขึ้น
“ค่ะพี่แท ซอเตรียมของเสร็จแล้วค่ะ เราไปกันเลยดีกว่าค่ะ ซออยากกลับโซลจะตายแล้วอ่า”ผู้เป็นน้องสาวตอบรับและทำท่าออดอ้อนพี่สาวว่าตนอยากที่จะกลับบ้านเกิดเต็มทนแล้ว
“งั้นไปกันเถอะ”พี่สาวอย่าง ‘คิมแทยอน’ พูดขึ้นก่อนจะเดินลากกระเป๋าเพื่อขึ้นรถไปที่สนามบินอย่างรวดเร็ว โดยมีน้องสาวอย่าง ‘คิมซอฮยอน’ เดินลากกระเป๋าตามไป
อีกครอบครัวหนึ่งในอเมริกาเช่นกัน พวกเขาทั้งสองคนกำลังจะเดินทางกลับโซลเพื่อไปทำธุรกิจต่อที่นั่น
“พี่ครับ เราขึ้นเครื่องกี่โมงกัน” น้องชายอย่าง ‘โจว คยูฮยอน’ ถามพี่ชายต่างมารดาผู้เย็นชาอย่าง ‘คิมคิบอม’ เพราะเขาก็ตื่นเต้นที่จะกลับโซลไปเจอเพื่อนๆครั้งนี้
“เดี๋ยวก็ออกแล้ว ไปกันเถอะคยูฮยอน” พี่ชายของเขาตอบกลับมาอย่างเย็นๆ โดยที่ไม่มีรอยยิ้มและขึ้นรถยนต์ส่วนตัวออกจากที่พักโดยมีน้องชายของเขานั่งข้างๆเขาไปจนถึงสนามบิน
สนามบิน
ร่างเล็กของซอฮยอนเดินขวักไขว่กับผู้คนในสนามบินเพื่อไปดูไฟล์ทที่ตัวเองจะต้องนั่งกลับโซลภายในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า จนไปชนกับร่างสูงร่างหนึ่งอย่างไม่ทันตั้งใจ ข้าวของที่กระจัดกระจายบนพื้นทำให้ทั้งสองคนต้องรีบก้มลงเก็บทันที
“ขอโทษนะค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ซอฮยอนเผลอพูดภาษาเกาหลีออกไปโดยไม่ทันตั้งตัวและก้มลงเก็บของอย่างขะมักเขม้น
“ไม่เป็นไรครับ” ร่างสูงก็ตอบกลับมาเป็นภาษาเกาหลีอย่างลืมตัวเช่นกันเพราะรีบก้มลงเก็บของๆตัวเองไม่เช่นนั้นเขาคงต้องตกไฟล์ทบินคราวนี้ แต่ทั้งสองคนกลับีบจนเกินไปทำให้โทรศัพท์มือถือของทั้งสองสลับกันโดยไม่รู้ตัว
“ขอโทษอีกครั้งนะค่ะ ขอโทษจริงๆค่ะ” ซอฮยอนรีบก้มหน้าขอโทษก่อนจะเดินลากกระเป๋าออกไปอย่างรวดเร็ว โดยที่คนร่างสูงยังไม่ทันที่จะเอ่ยคำขอโทษตอบกลับเลย
“ไปซะแล้วยังไม่ทันที่จะขอโทษเลยแฮะ”
“คยูฮยอนไฟล์ทเรากำลังจะบินแล้วนะ รีบมาเตรียมตัวเร็วเข้าสิ” คิมคิบอมเดินเข้ามาหาคยูฮยอนก่อนจะพูดบอกน้องชายต่างแม่ของเขาเพื่อเป็นการเตือนสติก่อนที่พวกเขาจะตกไฟล์ทบินกันทั้งคู่
“ครับพี่คิบอม ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ” คยูฮยอนตอบกลับพลางลางกระเป๋าตามพี่ชายไปเพื่อขึ้นเครื่องบิน
อีกด้านของสองสาวที่กำลังจะเดินขึ้นเครื่องบิน เสียงของพี่สาวอย่างแทยอนเรียกซอฮยอนให้รับขึ้นเครื่องบินเช่นกันก่อนที่ทั้งคู่จะตกไฟล์ทบินกลับโซล
“ซอฮยอนทำไมไปดูไฟล์ทบินช้าแบบนี้ล่ะ พี่ดูไฟล์ทบินแล้วรอเธอมาเกือบ 10 นาทีแล้วนะ รีบไปเถอะเครื่องบินกำลังจะขึ้นแล้ว” แทยอนบอกกับน้องสาวก่อนที่ซอฮยอนจะตอบรับพี่สาวของเธอและเดินขึ้นเครื่องบินตามไป
“ค่ะพี่แทยอน”
อีกด้านหนึ่งของคนละทวีป ในบ้านหลังเล็กๆแต่ดูอบอุ่นหลังนี้ของเพื่อนสาวทั้งสามคนกำลังจะชุลมุนเมื่อมีเพื่อนสาวที่น่ารัก และน้องสาวสุดที่เลิฟของพวกเธอทุกคนกำลังจะหลับมาอยู่กับพวกเธอ
“ยัยยูล นี่มันกี่โมงแล้ว พวกเราต้องไปรับแทยอนกับน้องซอนะ!” เสียงของผู้หญิงผมสีทองยาวสลวยอย่าง ‘จอง เจสสิก้า’ ลูกสาวคนเดียวของประธานบริษัทเครื่องเพชรที่โด่งดังอย่างจองจิลเวอรี่ เรียกเพื่อนสาวอย่าง ‘ควอน ยูริ’ ให้ลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อจะไปรับสองสาวที่กำลังบินกลับมาจากอเมริกา
“งึมๆ ตื่นแล้วสิก้า คราวหลังเธออย่าปลุกด้วยการตะคอกใส่หูฉันได้ไหม ฉันหนวกหูนะ” ยูริที่ตื่นขึ้นมาด้วยใบหน้าบึ้งตึงรีบไปอาบน้ำและออกมาพร้อมกับเสื้อเชิ้ตกางเกงขายาวแบบสบายๆ
“ยูล นี่แกจะไปรับน้องซอกับแทหรือจะไปสู้กับใครกัน” หญิงสาวอีกคนอย่าง ‘อิม ยุนอา’ มองเพื่อนสาวคนสนิทอย่างอดพูดไม่ได้
“อย่าว่าแต่ฉันเลยยุน แกก็แต่งตัวคล้ายๆฉันไม่ใช่หรอ” ยูริหันไปพูดกับเพื่อนสาวที่ตอนนี้ก็ใส่เสื้อเชิ้ตลายสก็อตกับกางเกงยีน ซึ่งมันก็ไม่แตกต่างจากเธอเท่าไหร่ไม่ใช่หรอ
“เลิกเถียงกันได้แล้ว จะไปกันได้หรือยัง ป่านนี้สองคนนั้นต้องเน่าตายคาสนามบินแล้วแน่ๆ” คุณหมอสาวสวยอย่างเจสสิก้าหันมามองเพื่อนทั้งสองคนอย่างอดตำหนิไม่ได้
“ค่ะๆ คุณหมอสิก้า” ยูริรับคำก่อนที่ทั้งสามคนจะออกรถและไปรอรับเพื่อนสาวและน้องสาวสุดเลิฟของพวกเธอที่สนามบิน
อีกด้านหนึ่ง บ้านหลังใหญ่ภายในกรุงโซลที่มีชายหนุ่มทั้ง 3 คนมาอยู่พร้อมเพรียงกันในบ้าน
“เฮ้ยไอวอน เร็วๆหน่อยดิว่ะ อยากให้ไอคิบอมระเบิดลงคาสนามบินรึไง” หนุ่มคาสโนว่าหน้าหวานอย่าง ‘ลี ดงเฮ’ เอ่ยทักคุณชายเจ้าของบ้านนี้อย่าง ‘ชเว ซีวอน’ อย่างเป็นมิตร จะไม่ให้เป็นมิตรได้ไงกัน พวกเขาอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาลแล้ว
“พวกแกทำให้ฉันต้องเสียเวลาออกมาจากไร่ แค่ไปรับไอคิบอมเนี่ยนะ เรื่องเด็ดอะไรหนักหนาว่ะ” หนุ่มหน้าตี๋อย่าง ‘ฮันคยอง’ เจ้าของธุรกิจไร่องุ่นเอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจนัก ถึงเขาจะอยากเจอหน้าคิบอมไอเพื่อนจอมกวนมากแค่ไหน แต่นี่มันทำให้เขาเสียเวลาไปเกือบครึ่งกับการเคลียร์งานที่ไร่
“เอาน่าไอฮัน ยังไงมิตรภาพสำคัญกว่า” ซีวอนเอ่ยขึ้นก่อนที่ทั้งสามจะขับรถไปที่สนามบินเพื่อไปรับคิบอมเพื่อนจอมกวนประสาทและน้องชายต่างมารดาคยูฮยอนที่เจ้าเล่ห์มากที่สุดในกลุ่ม
ณ สนามบิน
หญิงสาวทั้งสองมองหาเพื่อนของพวกเธอไม่ต่างเช่นพวกเขาทั้งสองที่ยืนอยู่ไม่ห่างพวกเธอมากนัก นี่ก็เลยเวลาที่เครื่องลงเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วทำไมยัยเพื่อนตัวแสบกับเพื่อนจอมกวนประสาทของพวกเขาและพวกเธอยังไม่มาสักทีนะ
“นี่ยัยสิก้า เธอจะเดินเร็วไปไหนเนี่ย สนามบินมันก็มีอยู่แค่เนี้ย” ยูริแอบบ่นให้คุณหมอคนสวยที่เดินเร็วมากจนพวกเธอตามไม่ทัน
“อย่าบ่นได้มั้ยยูล นี่มันเลยเวลานัดมามากแล้วนะ ถ้าไม่รีบล่ะก็ โอ๊ย” เจสสิก้าที่เดินเร็วเกินไปทำให้ชนเข้ากับร่างสูงร่างหนึ่งอย่างไม่ทันตั้งตัว
“นี่คุณ เดินน่ะหัดมองทางบ้างได้ไหม ถ้าฉันเกิดบาดเจ็บตรงไหนขึ้นมา แล้วคุณจะทำยังไง” คุณหมอคนสวยที่บ่นไม่หยุดทำให้คนตรงหน้าอารมณ์เสียขึ้นมาอย่างกะทันหันและหันไปต่อว่าเธอทันที
“แล้วคุณล่ะเดินภาษาอะไรกัน มัวแต่ไปมองทางอื่นแบบนี้น่ะ ใช้ได้ที่ไหน” ประธานบริษัทออกแบบบ้านอย่างซีวอนก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน ในเมื่อเขาไม่ได้ผิดมีสิทธิ์อะไรมาว่าเขาแบบนี้กันนะ
“นี่นาย ยังไงเพื่อนฉันก็เป็นผู้หญิงให้เกียรติกันบ้างก็ดีนะ” ยูริที่ออกมาพูดปกป้องเพื่อนๆทำให้หนุ้มหน้าตี๋ที่ยืนมองอยู่ไม่ชอบใจมากๆ
“อย่ามาอ้างสิทธิความเป็นผู้หญิงหน่อยเลย เวลาคนอื่นเขาเดินชนกัน เขาก็ต้องขอโทษมันเป็นมารยาท หรือพวกเธอไม่มีมารยาทกัน” ฮันคยองเอ่ยออกไป ทำให้ยูริอยากที่จะเข้าไปชกหน้าหนุ่มหน้าตี๋จอมกวนประสาทคนนี้เสียเหลือเกิน แต่ติดที่ว่าคุณหมอคนสวยขัดเอาไว้ก่อนทำให้ยูริไม่คิดที่จะเอาเรื่อง
“พวกฉันจะมีหรือไม่มีก็ช่าง แต่ก็ไม่ใช่ผู้ชายบางคนที่มายืนด่าผู้หญิงปาวๆแบบนี้หรอกนะ ไปเถอะ ยูล ยุน สองคนนั้นรอเรานานพอแล้ว” เจสสิก้าลากเพื่อนสาวทั้งสองคนก่อนจะเดินกระแทกตัวชนกับไหล่ของซีวอนอย่างแรงทำให้ชายหนุ่มเซไปหลายก้าวเลยทีเดียว
“ผู้หญิงอะไรว่ะ ปากจัดชะมัดเลย ไปเหอะก่อนที่ไอบอมมันจะทิ้งระเบิดคาสนามบิน” ฮันคยองพูดพลางตบบ่าซีวอนเบาๆเพื่อเตือนสติเขา
“แทยอนนนน น้องซออ” เสียงเรียกอันสดใสของยุนอาทำให้ทั้งซอฮยอนและแทยอนหันมามองหญิงสาวทั้งสามอย่างอดไม่ได้
“จะปล่อยให้พวกเราตายคาสนามบินหรือไงกัน!” แทยอนที่พูดกับหญิงสาวทั้งสามคนก่อนจะทำหน้าบึ้งตึงเล็กน้อย แต่ผิดกับซอฮยอนที่ตอนนี้กอดพี่ๆด้วยความดีใจ
“ขอโทษนะ พอดีเกิดเรื่องนิดหน่อยน่ะ พวกฉันเลยมาช้า” เจสสิก้าที่บอกเหตุผลกับเพื่อนสาวทำให้แทยอนให้อภัยได้
“กลับบ้านเรากันเถอะค่ะ บอสให้งานใหม่กับพวกเรามานะค่ะ” ซอฮยอนพูดเชิงกระซิบให้พี่สาวทั้ง 4 คนรู้และทั้ง 5 สาวก็รีบออกเดินทางกลับสู่บ้านของพวกเธอทันที
อีกด้านหนึ่ง
“ไอบอมโว้ยย” ผู้ที่ถูกเอ่ยชื่อหันมามองหน้าเพื่อนชายที่สนิทของเขาทั้งสามอย่างเอือมระอา เพราะอะไรน่ะหรอ ปล่อยให้เขากับน้องชายยืนรอกันเกือบชั่วโมงแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน
“จะปล่อยให้พวกฉันเป็นผีไม่มีญาติมารับใช่ไหม” คำถามสุดเยือกเย็นทำให้เพื่อนทั้งสามได้แต่ทำสีหน้าสำนึกผิด แต่กลับมีฮันคยองที่ตอบออกมาได้หน้าตาเฉยคนเดียว
“มีเหตุผลนิดหน่อยว่ะ พอดีไปมีเรื่องมา” ฮันคยองพูดออกไปทำให้คิบอมหันหน้ามามองพวกเขาแต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะพวกเขาชินกันไปเสียแล้ว
“ผมคิดถึงพวกพี่จัง” คยูฮยอนพูดขึ้นมาทำให้ทั้งสามคนหันมามองและอดยิ้มไม่ได้กับท่าทางขี้อ้อนของหมาป่าคนนี้
“ฉันว่าฉันไปส่งพวกแกที่คอนโดดีกว่า นี่ก็จะเย็นแล้ว พรุ่งนี้พวกเราต้องทำงานแต่เช้า” ซีวอนพูดขึ้นก่อนจะพาเพื่อนทั้ง 5 ของพวกเขานั่งรถกลับบ้าน
_______________________________________________________________________________
ทักทายจ้า เป็นไงกันมั่งกับตอนแรกสิก้ากับวอนปะทะคารมกันอย่างดุเดือด *0* ไรเตอร์พยายามตั้งใจแต่งเต็มที่แล้วนะจ้า ไรเตอร์พลิกบทนิดนึง พอดีไรเตอร์ดูการ์ตูนสืบสวนมากเกินไปเลยอยากได้เนื้อเรื่องแบบนั้นมั่ง เลยแต่งให้สาวๆเป็นนักสืบซะเลย ฮ่าๆ ตอนนี้บอมแทยังไม่ได้เจอกันนะจ้า ตอนต่อไปได้เจอแน่นอน ไรเตอร์รับประกัน *0*
หลายคนอาจสงสัยทำไมที่สนามบินดงเฮไม่พูดเลย แล้วสาวๆกำลังจะทำภารกิจอะไร ติดตามตอนต่อไปแล้วจะรู้เองนะจ้ะ
ปล.ช่วงนี้ไรเตอร์อาจจะอัพไม่บ่อยนะ ด้วยเหตุที่ว่าเปิดเทอมแล้ว การบ้านไรเตอร์เยอะเว่อร์ค่ะ แต่เพื่อรีดเดอร์ทุกคนไรเตอร์จะพยายามอัพให้นะจ้า
ความคิดเห็น