ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Coincident 8 : หึง (100%)
Coincident 8
หึง
�
หึง
�
� � ��ซีวอนกระชากแขนของร่างเล็กออกไปจากร้านกาแฟด้วยอารมณ์คุกรุ่น หึ วันนี้ในที่สุดฉันก็ได้เห็นธาตุแท้ของผู้หญิงอย่างเธอสินะเจสสิก้า จอง!!! ใบหน้าของหญิงสาวที่ถูกกระชากเหยเกไปด้วยความเจ็บปวด เจ็บจนกระดูกแทบแตก เขาไปเอาแรงมาจากที่ไหนกันเนี่ย เมื่อมาถึงรถ ชายหนุ่มจึงรีบเปิดประตูด้านตรงข้ามกับคนผลักและดันหญิงสาวเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ตนเองจะขึ้นมาบนรถและปิดประตูตาม
"ในที่สุด ฉันก็ได้เห็นธาตุแท้ของผู้หญิงอย่างเธอสินะ" ซีวอนแค่นยิ้มมุมปาก แม่เขานี่จริงๆเลยที่เลือกผู้หญิงอันตรายอย่างเธอเข้ามาทำงาน
"ถ้าคุณจะอารมณ์เย็นกว่านี้กรุณาฟังที่ฉันพูดบ้างจะได้ไหม" เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ตอนนี้เธอต้องตั้งสติ ตั้งสติไว้นะเจสสิก้า จอง!!
"ไม่ฟัง ฉันว่าภาพที่เห็นมันก็น่าจะชัดเจนดีนะ หึ"
"คุณคิดว่าฉันต้องการจะอ่อยคุณดงเฮงั้นสิ คิดอะไรตื้นๆ" เจสสิก้าเหยีดยยิ้มมุมปากออกมา สร้างความหงุดหงิดใจให้กับชายหนุ่มเป็นอย่างมาก
"ก็เพราะฉันมันคิดตื้นไปน่ะสิ เธอเลยอ่อยเพื่อนฉัน สุดท้ายแล้วเธอมันก็พวกผู้หญิงน่าไม่อาย ที่วันๆเอาแต่..."
เพี๊ยะ!!!!
"คุณไม่มีสิทธิ์มาพูดจาดูถูกฉันแบบนี้นะคุณซีวอน! แล้วถ้าฉันจะอ่อยใครหรือจะเกาะใครกินมันก็เรื่องของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์มาเกี่ยว!!!" หญิงสาวที่สติตอนนี้ขาดผึงก็จัดการตบหน้าเขาไปหนึ่งทีให้สาสมกับประโยคที่เขาพูดจาดูถูกเธอ แต่เธอคิดผิดถนัดเลยการที่เธอพูดประโยคถัดมา กลับกลายเป็นการขุดหลุมฝังตัวเธอเอง
"ได้ ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องของเธอ แต่จำเอาไว้ถ้าเธออยากได้เมื่อไหร่ ฉันจะสนองให้เธอเองเพื่อนของฉันไม่เกี่ยว!!!" พูดจบชายหนุ่มก็ประกบปากปิดปากหญิงสาวทันที ด้วยความที่ไม่ทันได้ระวังตัว หญิงสาวที่ตกใจจึงเผยอปากขึ้น ทำให้เรียวลิ้นร้อนชื้นของชายหนุ่มตรงหน้าเข้าไปควานหาความหอมหวานจากริมฝีปากบางได้ แต่เมื่อเจสสิก้าตั้งสติได้เธอจึงผลักชายหนุ่มออกไปด้วยแรงทั้งหมดที่มีและตบเข้าที่ใบหน้าหล่อราวกับเทพบุตรทันที
เพี๊ยะ!!
"แล้วคุณจะได้รู้ว่าคุณท้าทายคนผิด!!!"
�
� � � ทางด้านของซอฮยอนและแทยอนที่ตอนนี้กำลังวุ่นกับการทำงานที่บริษัท ไม่ได้เข้ามาที่บริษัทแค่สองวันทำไมงานมันเยอะแล้วก็ยุ่งยากแบบนี้เนี่ย แทจะบ้าตาย!!!
"พี่แท ตรงนี้เดี๋ยวซอจะเคลียร์รายชื่อผู้ถือหุ้นแทนพี่แทเองนะค่ะ พี่แทไปจัดการเอกสารตรงกองนู้นดีกว่าค่ะ" ซอฮยอนพูดกับพี่สาวของตนเองด้วยความใจเย็น เมื่อเห็นว่าแทยอนกำลังขยี้หัวตัวเองจนตอนนี้มันฟูจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว แทยอนมองเอกสารที่คิบอมส่งมาให้ ใช่แล้วเอกสารสำคัญของผู้ถือหุ้นของบริษัทเธอ เขาคืนให้มันตามสัญญาหลังจากที่เธอแต่งงานกับเขา
"ยังไงพี่ก็ฝากด้วยแล้วกันนะจ้ะ พี่จะต้องเซ็นเอกสารให้หมด เยอะโฮกเลย" แทยอนหันไปสนใจกับเอกสารที่กองพะเนินอยู่บนโต๊ะแทน ทำให้ซอฮยอนหัวเราะออกมา แต่แล้วก็มีเสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับน้ำเสียงสดใสของผู้ที่เข้ามาเยือนใหม่
"ฮัลโหลแทยอน น้องซอ เหม่งยุนมาช่วยเคลียร์บัญชีแล้วจ้า" ยุนอาเอ่ยขึ้นอย่างสดใสพร้อมกับโยนกระเป๋าไปที่โซฟาตัวใกล้ๆกับตัว ก่อนจะรีบไปหยิบเอกสารขึ้นมาเพื่อเช็คและเคลียร์บัญชีอย่างรวดเร็ว หญิงสาวทั้งสามหมกหมุ่นกันอยู่แต่ในห้องทำงานของแทยอน ไม่ได้ออกไปไหนแต่แล้วเสียงโทรศัพท์ในห้องของแทยอนก็ดังขึ้น
"ฮัลโหล มีอะไรค้ะ" แทยอนตอบรับเสียงจากปลายสายด้วยความอ่อนน้อมพร้อมกับเซ็นเอกสารในมือไปด้วย
"มีผู้ชายมาขอพบคุณซอฮยอนนะค่ะ เขาบอกว่าชื่อคยูฮยอน คุณแทยอนจะให้ดิฉันบอกเขาว่าอย่างไรดีค่ะ"
"อ่า งั้นรอสักครู่นะค่ะพี่วิคตอเรีย" แทยอนกดปิดเสียงโทรศัพท์และหันไปถามซอฮยอนทันที
"ซอ นายคยูฮยอนมารอพบ ซอจะลงไปหาเขาหรือเปล่า" แทยอนถามน้องสาวของตนเอง ซอฮยอนก็ได้แต่เบ้ปากและตอบพี่สาวไปอย่างฝืนใจ
"ซอไม่มีทางปฏิเสธเขานี่ค่ะ" เมื่อซอฮยอนพูดจบก็คว้ากระเป๋าสะพายของเธอและเอ่ยลาพี่สาวทั้งสองทันที
"งั้นซอขอตัวก่อนนะค่ะพี่ยุน พี่แท ว่างๆซอจะเข้ามาช่วยงานต่อ ^^" ซอฮยอนปิดประตูเบาๆ ทิ้งให้สองสาวนั่งทำงานกันต่อ ส่วนแทยอนก็หันไปคุยกับพี่วิคตอเรียต่อทันที
"พี่ค่ะ ซอลงไปแล้วนะค่ะ บอกให้คุณคยูฮยอนรอพบได้เลยค่ะ"
"ค่ะน้องแท" พูดจบแทยอนก็วางสายและก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป
� � � ซอฮยอนตอนนี้กำลังลงมาจากลิฟท์ห้องทำงานของแทยอนจนมาถึงชั้นล่าง เธอพบบุคคลที่เรียกตัวเธอลงมาที่ขณะนี้กำลังนั่งคุยโทรศัพท์อยู่
"เรียกฉันมามีอะไร"
"ก็แค่จะชวนไปงานบริษัทเพื่อน ไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันต้องพาเธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอีก วุ่นวายชะมัดเลย" พูดจบชายหนุ่มก็คว้าแขนของซอฮยอนและดึงตัวเธอออกจากบริษัททันที
//คนอะไร เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่หนึ่ง โจวคยูฮยอน!!!//
� � � เมื่อเวลาล่วงเลยไปแทยอนกับยุนอาก็เคลียร์งานกันจนเสร็จ เวลานี้เป็นเวลาที่บริษัทเลิกงานแล้ว ก็จะมีพนักงานจำนวนมากเดินขวักไขว่กันอยู่ข้างล่าง ยุนอาที่วันนี้เมื่อยล้าจากการทำงานจึงขอตัวแทยอนลงไปหาอะไรกินข้างล่างก่อน
"แท กินไรไหมอ่ะ ยุนจะลงไปหาซื้ออะไรกินข้างล่าง"
"ตามสบายเลย อ่อ แล้วเจอกันข้างล่างนะยุน" แทยอนพูดจบยุนอาจึงส่งยิ้มให้เพื่อนสาวของตนและเดินถือกระเป๋าลงไปชั้นล่าง
� � � ขณะเดียวกันลีดงเฮได้เข้ามาที่บริษัทของแทยอนเพื่อที่จะเอาเอกสารมาให้ยุนอาเซ็น และก็ได้พบร่างเล็กของหญิงคนหนึ่งที่กำลังนั่งกินขนมปังอยู่ด้านล่าง แต่แล้วเธอก็เข้าไปคุยกับผู้หญิงคนนึง
� � ทางด้านยุนอาตอนนี้หญิงสาวกำลังนั่งกินขนมปังรองท้องอยู่ด้านล่าง แต่โดนพี่วิคตอเรียประชาสัมพันธ์แสนสวยของบริษัทเรียกเสียก่อน
"น้องยุน ไม่ค่อยได้คุยกันเลย สบายดีมั้ย" วิคตอเรียทักทายรุ่นน้องเสียงใส เธอกับยุนอาเคยเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน
"สบายดีค่ะพี่วิค รอพี่คุณมารับหรอค่ะ" ยุนอากล่าวเสียงสดใสตอบกลับรุ่นพี่ของเธอเช่นกัน
"อ่าใช่แล้วละ พี่มารอนิชคุณมารับน่ะ นั่นไงมาพอดีเลย" พูดไม่ทันขาดคำชายหนุ่มร่างสูงที่ยุนอาคุ้นเคยดีในฐานะพี่รหัสของเธอก็เดินเข้ามาหาคู่หมั้นของเขาทันที
"สวัสดีครับเจ้าหญิง สวัสดีน้องยุน"
"สวัสดีค่ะพี่คุณ สบายดีนะค่ะเราไม่ค่อยได้เจอกันเลย" ยุนอาทักทายพี่รหัสของตัวเองกลับ ก่อนที่วิคตอเรียจะพูดขึ้นมา
"นี่คุณ รอวิคตรงนี้แปปนะ ลืมโทรศัพท์อ่ะ" พูดจบวิคตอเรียก็กลับเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์ทิ้งให้ยุนอาอยู่กับนิชคุณเพียงสองคน
"ยินดีที่ได้เจอนะสบายดีมั้ยเรา" นิชคุณพูดพลางขยี้หัวยุนอาอย่างเอ็นดู ยุนอาก็ยิ้มให้เขาเช่นเคยเหมือนเดิม โดยที่ไม่รู้ว่าการกระทำของพวกเขาสองคนอยู่ภายใต้สายตาของผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ตอนนี้คุ่นเขืองเป็นอย่างมาก
"สบายดีค่า พี่กับพี่วิคแต่งงานกันเมื่อไหร่บอกด้วยนะค่ะ ยุนจะไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวแหละ" ยุนอาพูดจบก็โดนนิชคุณดึงแก้มอย่างหมั้นเขี้ยว ทำให้ยุนอาได้แต่ลูบแก้มตัวเองป้อยๆ
"พูดมากน่าเรา แล้วตัวเราล่ะเมื่อไหร่จะหาได้ห๊า"พูดจบรุ่นพี่ก็ดึงแก้มเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้กับมีมือของผู้ชายคนหนึ่งดึงมือของเขาออกและดึงยุนอาไปไว้ข้างหลัง
"อย่ามายุ่งกับเธอ!" ดงเฮที่ทนเห็นเหตุการณ์ไม่ได้จึงเดินเข้าไปกระชากตัวหญิงสาวมาและตะโกนออกไปใส่หน้านิชคุณด้วยเสียงอันดัง
"ทำไมจะยุ่งไม่ได้ แล้วคุณเป็นใครกัน" นิชคุณที่อารมณ์เสียไม่แพ้กันตอบกลับดงเฮด้วยท่าทางฉุนๆ เขากับยุนอาเล่นกันอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว แล้วไอผู้ชายคนนี้มันเป็นใคร
"บอกว่ายุ่งไม่ได้ก็ยุ่งไม่ได้ไง นายไม่มีสิทธิ์แตะต้องผู้หญิงคนนี้ เธอเป็นของฉัน!!!" เมื่อดงเฮพูดจบก็กระชากแขนของยุนอาและพาเดินออกไปทันที สร้างความแปลกใจให้แก่รุ่นพี่อย่างเขาเป็นอย่างมาก
� � � ดงเฮที่กระชากยุนอาเดินออกมาจากบริเวณนั้นด้วยความโมโหก่อนจะผลักหญิงสาวไปชิดกับกำแพงและปรี่ตัวเข้ามาล็อกแขนของยุนอาเอาไว้
"ไปยุ่งกับมันทำไม สรุปแล้วเธอเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่เนี่ยอิมยุนอา!" เขาถามหญิงสาวด้วยความโมโห มีอย่างที่ไหนให้ผู้ชายบีบแก้มแบบนั้น
"ฉันจะยุ่งกับใคร หนักส่วนไหนของนาย!! ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้" ยุนอาที่งงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นจึงสวนตอบกลับดงเฮไปด้วยความโมโหเช่นกัน
"หนัก ฉันหึงเธอ!! จบมั้ย อย่ายุ่งกับมันอีก" ดงเฮพูดจบก็เปลี่ยนจากล็อกแขนของยุนอามาจับแก้มของเธอเบาๆ
"เจ็บมากมั้ย" ชายหนุ่มพูดพลางลูบแก้มของยุนอาเบาๆ
"ไม่เจ็บหรอกน่า ไปได้แล้วฉันจะกลับบ้าน"
"ผมไปส่งนะ"
"ฉันรอแทยอนอยู่"
"ไอบอมมันมารับแทยอนไปงานต่อแล้ว"
"เฮ้อ งั้นช่วยไปส่งหน่อยแล้วกันนะ ฉันไม่อยากเดิน" ดงเฮยิ้มแป้นกับยุนอา แต่หญิงสาวหน้าไม่สบอารมณ์เลยสักนิด ถ้าตอนนี้ไม่ติดที่ว่าเธอเหนื่อยล่ะก็ จะไม่มีทางขอความช่วยเหลือจากผู้ชายคนนี้เลย!
� � � ตอนนี้ซอฮยอนกลายเป็นตุ๊กตาไปแล้ว เสื้อผ้า ทรงผม ใบหน้า ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางและเสื้อผ้าชั้นนำของประเทศ เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของคิมซอฮยอนกันล่ะเนี่ย -0- ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้จะมีไปงานกับคยูฮยอนเธอจะไม่แต่งตัวแบบนี้เด็ดขาด!!
"มาแล้วค่ะ" ซอฮยอนออกมาพร้อมกับชุดเดรสเกาะอกสีน้ำเงินยาวเท่าเข่า ใบหน้าถูกปรับแต่งด้วยโทนสีเข้มให้แลดูเซ็กซี่ขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับกระเป๋าราคาแพง�
"ก็สวยดีนะเธอแต่งแบบนี้ จากผีกลายมาเป็นคน ไปกันได้แล้วฉันไม่อยากให้เพื่อนรอนาน" คยูฮยอนพูดจบก็คว้าแขนของซอฮยอนไปยังลานจอดรถและขับตรงดิ่งไปยังที่จัดงานทันที
� � � ภายในงาน ผู้คนกลับให้ความสนใจแก่ซอฮยอนเป็นอย่างมาก เธอดูดี ไร้ที่ติเหมือนกับปะติมากรรมชั้นเอกที่จิตกรบรรจงสร้าง ริมฝีปากอมชมพูสีสวยน่าลิ้มลอง ไหนจะผิวขาวๆและตากลมๆอันใสซื่อบริสุทธิ์อีก เมื่อคยูฮยอนเห็นว่าผู้คนในงานเริ่มสนใจหญิงสาวมากขึ้นโดยเฉพาะผู้ชาย ความรู้สึกบางอย่างก็แล่นเข้ามาสั่งให้หัวของเขาต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่ทันนึกคิดชายหนุ่มจึงยื่นเสื้อสูทไปคลุมร่างกายของเธอทันที
"เอาไป ฉันกลัวเธอหนาว จะได้ไม่ต้องมาขอเสื้อฉัน"
"โอ๊ะ ขอบคุณนะค่ะคุณคยูฮยอน" ซอฮยอนรับเสื้อสูทขอชายหนุ่มมาคลุมไว้กับร่างกายของตัวเอง ตอนนี้บรรยากาศก็เริ่มหนาวๆแล้ว เมื่อเวลาผ่านไปได้สักพักก็มีชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายคยูฮยอนอย่างสนิทสนม
"เฮ้ย คุณชายคยูมีเวลามาด้วยหรอว่ะเนี่ย"
"เออ ฉันต้องมางานของเพื่อนรักอย่างแกเป็นธรรมดานี่หว่าไอชางมิน" คยูฮยอนพูดกับชายหนุ่มร่างสูงผู้มาใหม่ 'ชิมชางมิน' �เพื่อนซี้เพื่อนตายสมัยมหา'ลัย และเรียกหญิงสาวคนข้างๆตัวเข้าเพื่อทักทายเพื่อนสนิทของตัวเอง
"นี่เธอ เพื่อนฉันเจ้าของงาน ทักทายสิ" คยูฮยอนกระซิบกับหญิงสาวก่อนที่ซอฮยอนจะหันกลับไปและพบกับพี่รหัสของเธอเมื่อตอนสมัยมหา'ลัย
"อปป้า อปป้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันค่ะ" ซอฮยอนถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงตกใจ�
"เธอคือใครเนี่ย คลับคล้ายคลับคลานะแต่ฉันจำไม่ได้อ้ะ"
"ฉันเองไงค่ะอปป้า คิมซอฮยอนไงค่ะ จำน้องรหัสคนนี้ได้ไหมค่ะอปป้า" ซอฮยอนกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"อ่อ ฉันจำได้แล้ว ยัยน้องรหัสกบติ๊งต๊องนี่เอง สวยขึ้นนะเรา มีแฟนยังเนี่ย" ชางมินพูดพลางขยี้หัวซอฮยอนอย่างหมั้นเขี้ยว
"โธ่อปป้าอย่างซอหรอค่ะจะมีใครมาจีบ อปป้าพูดอะไรเป็นเล่น" ซอฮยอนพูดและหัวเราะกับชางมินโดยที่ทุกการกระทำถูกจับตาโดยคนข้างๆเธออย่างคยูฮยอน
"อ้าวแล้วเธอกับไอคยูมาพร้อมกันได้ไงอ่ะ" ชางมินถามด้วยความสงสัย แต่คนที่ถูกถามกลับทำสีหน้าวิตกทันที คนข้างๆเธอจึงเป็นคนตอบคำถามนี้แทน
"ก็แค่ของเล่นฆ่าเวลาน่ะ สนใจรึไงกันคุณชายชิม" คยูฮยอนยกยิ้มมุมปาก แต่คนที่ถูกถามกลับตอบออกมาด้วยความจริงจังซะอย่างนั้น
"อื้ม ฉันสนใจ ขอได้ไหมล่ะครับคุณชายโจว"
"เอาไปดิฉันยกให้" �เมื่อคยูฮยอนพูดจบ น้ำตาของซอฮยอนก็ไหลลงมาดื้อๆ สรุปแล้วเขาเห็นเธอเป็นตัวอะไรกันแน่ คิดจะยกให้ใครก็ยกอย่างงั้นสิ งั้นเราจะได้เห็นดีกันแน่โจวคยูฮยอน
"เห้ย ไอคยูแกจริงจังหรอว่ะ ฉันแค่..." ไม่ทันที่ชางมินจะพูดจบ ซอฮยอนก็คล้องแขนชางมินและเดินไปพูดเสียงหวานใส่ทันที
"อปป้า ไปกันเถอะค่ะซอเบื่อแล้วอ่า ไปกันเถอะนะค่ะอปป้า" ซอฮยอนพูดพลางทำตาแป๋วใส่ชางมิน คนที่ถูกกระทำเห็นแววตาใสซื่อของซอฮยอนก็ปฏิเสธไม่ได้ เขาไม่เคยปฏิเสธแววตาใสซื่อของน้องรหัสได้เลยสักครั้งเดียว ผิดกับคยูฮยอนที่ตอนนี้เขากำลังจะระเบิดงานของเพื่อนรักทิ้งเสียแล้ว
"อยู่ตรงนี้ก่อนนะ พี่ไม่อยากไปเจอคู่หมั้นพี่ว่ะ ทำใจไม่ได้" ชางมินบอกเหตุผลกับน้องรหัสของตัวเองซอฮยอนเลยได้แต่ถอนหายใจ แต่ก็รีบยิ้มกลับไปอย่างรวดเร็ว
"จุ๊ๆ ดื้อไม่ดีนะค่ะอปป้า ไปที่อื่นกันเถอะนะค่ะ" ซอฮยอนเอานิ้วชี้ไปทาบที่ริมฝีปากของพี่รหัส ก่อนที่จะกระซิบข้างหูของชางมิน ทำแบบนี้น้องรหัสจะยั่วเขาหรอว่ะ ชิมชางมินก็ผู้ชายนะว้อย�
"โอเคๆไปก็ได้ยัยแสบ" แต่ไม่ทันที่ชางมินจะพาซอฮยอนเดินตรงไปที่อื่น มือหนากลับกระชากร่างของหญิงสาวไปก่อนที่จะรีบเอ่ยลาเพื่อนรักและตรงออกจากงานทันที
"ฉันขอตัวนะชางมิน มีเคลียร์กับเมียนิดหน่อย!"
� � � คยูฮยอนที่เดินจ้ำอ้าวออกมาจากงานและเดินกระชากร่างของหญิงสาวให้เดินตามเขามาด้วย เขาทนไม่ได้ที่ผู้หญิงคนนี้ทำแบบนี้กับคนอื่น คนที่จะต้องได้ต้องเป็นเขาสิ ทำไมเป็นไอชางมินล่ะ ทำไมว่ะ! คยูฮยอนได้แต่คิดในใจ ก่อนที่จะเปิดประตูรถและดันหญิงสาวเข้าไปข้างในก่อนที่ตัวเองจะขึ้นรถตาม
"คิดจะทำอะไร"
"ก็คุณบอกยกฉันให้อปป้าชางมินแล้วนี่น่า คุณนั่นแหละที่ไม่มีสิทธิ์จะ อื้อ" ไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบ คยูฮยอนก็ประกบปากปิดปากหญิงสาวเสียก่อน เขาไม่อยากได้ยินว่าเขายุ่งกับเธอไม่ได้ และเขากับเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่อยากได้ยินคำนี้
"จำเอาไว้ ถ้าฉันไม่ได้ถวายตัวเธอให้ใคร อย่าหวังเลยว่าเธอจะได้อิสระ!!" พูดจบคยูฮยอนก็ตรงดิ่งไปยังบ้านของเขาทันที หงุดหงิดว้อยย แกเกิดบ้าอะไรขึ้นมาเนี่ยไอคยูฮยอน
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฮัลโหล๊ๆๆๆ ไม่ได้คุยกันนานนม(?) คิดถึงไรเตอร์กันมั้ยเอ่ย เอ่ย เอ่ย(คำตอบจากรีดเดอร์คือ : ฉันไม่คิดถึงแก !) วันนี้แวะเข้ามาคุยค่ะ เผอิญว่าตอนนี้ก็อัพได้เยอะแล้ว เกิน 100 เม้นท์แล้วด้วย เย่ >< (ไรเตอร์มันบ้าไปแล้ว) ก็เลยว่าจะจัด SF สักหน่อยนิดนึง -...- แต่ไม่มีเวลาอัพ 555 ช่วงนี้ก็ไรเตอร์ต้องสอบ อาจจะ 1 อาทิตย์ไม่ได้อัพนะค่ะ ยังไงก็มาบอกมากล่าวไว้ก่อน แต่อย่าเพิ่งทิ้งนิยายของไรเตอร์นะ สัญญาว่าจะกลับมาอัพ TT' แต่ต้องสัญญากับไรเตอร์เหมือนกันน้ะว่าจะเข้ามาเม้นมาอ่านกันเหมือนเดิม รักทุกคนมากๆนะค่ะ จะพยายามมาอัพแม้จะต้องอ่านหนังสือสอบก็ตามแต่ 5555
"ในที่สุด ฉันก็ได้เห็นธาตุแท้ของผู้หญิงอย่างเธอสินะ" ซีวอนแค่นยิ้มมุมปาก แม่เขานี่จริงๆเลยที่เลือกผู้หญิงอันตรายอย่างเธอเข้ามาทำงาน
"ถ้าคุณจะอารมณ์เย็นกว่านี้กรุณาฟังที่ฉันพูดบ้างจะได้ไหม" เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ตอนนี้เธอต้องตั้งสติ ตั้งสติไว้นะเจสสิก้า จอง!!
"ไม่ฟัง ฉันว่าภาพที่เห็นมันก็น่าจะชัดเจนดีนะ หึ"
"คุณคิดว่าฉันต้องการจะอ่อยคุณดงเฮงั้นสิ คิดอะไรตื้นๆ" เจสสิก้าเหยีดยยิ้มมุมปากออกมา สร้างความหงุดหงิดใจให้กับชายหนุ่มเป็นอย่างมาก
"ก็เพราะฉันมันคิดตื้นไปน่ะสิ เธอเลยอ่อยเพื่อนฉัน สุดท้ายแล้วเธอมันก็พวกผู้หญิงน่าไม่อาย ที่วันๆเอาแต่..."
เพี๊ยะ!!!!
"คุณไม่มีสิทธิ์มาพูดจาดูถูกฉันแบบนี้นะคุณซีวอน! แล้วถ้าฉันจะอ่อยใครหรือจะเกาะใครกินมันก็เรื่องของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์มาเกี่ยว!!!" หญิงสาวที่สติตอนนี้ขาดผึงก็จัดการตบหน้าเขาไปหนึ่งทีให้สาสมกับประโยคที่เขาพูดจาดูถูกเธอ แต่เธอคิดผิดถนัดเลยการที่เธอพูดประโยคถัดมา กลับกลายเป็นการขุดหลุมฝังตัวเธอเอง
"ได้ ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องของเธอ แต่จำเอาไว้ถ้าเธออยากได้เมื่อไหร่ ฉันจะสนองให้เธอเองเพื่อนของฉันไม่เกี่ยว!!!" พูดจบชายหนุ่มก็ประกบปากปิดปากหญิงสาวทันที ด้วยความที่ไม่ทันได้ระวังตัว หญิงสาวที่ตกใจจึงเผยอปากขึ้น ทำให้เรียวลิ้นร้อนชื้นของชายหนุ่มตรงหน้าเข้าไปควานหาความหอมหวานจากริมฝีปากบางได้ แต่เมื่อเจสสิก้าตั้งสติได้เธอจึงผลักชายหนุ่มออกไปด้วยแรงทั้งหมดที่มีและตบเข้าที่ใบหน้าหล่อราวกับเทพบุตรทันที
เพี๊ยะ!!
"แล้วคุณจะได้รู้ว่าคุณท้าทายคนผิด!!!"
�
� � � ทางด้านของซอฮยอนและแทยอนที่ตอนนี้กำลังวุ่นกับการทำงานที่บริษัท ไม่ได้เข้ามาที่บริษัทแค่สองวันทำไมงานมันเยอะแล้วก็ยุ่งยากแบบนี้เนี่ย แทจะบ้าตาย!!!
"พี่แท ตรงนี้เดี๋ยวซอจะเคลียร์รายชื่อผู้ถือหุ้นแทนพี่แทเองนะค่ะ พี่แทไปจัดการเอกสารตรงกองนู้นดีกว่าค่ะ" ซอฮยอนพูดกับพี่สาวของตนเองด้วยความใจเย็น เมื่อเห็นว่าแทยอนกำลังขยี้หัวตัวเองจนตอนนี้มันฟูจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว แทยอนมองเอกสารที่คิบอมส่งมาให้ ใช่แล้วเอกสารสำคัญของผู้ถือหุ้นของบริษัทเธอ เขาคืนให้มันตามสัญญาหลังจากที่เธอแต่งงานกับเขา
"ยังไงพี่ก็ฝากด้วยแล้วกันนะจ้ะ พี่จะต้องเซ็นเอกสารให้หมด เยอะโฮกเลย" แทยอนหันไปสนใจกับเอกสารที่กองพะเนินอยู่บนโต๊ะแทน ทำให้ซอฮยอนหัวเราะออกมา แต่แล้วก็มีเสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับน้ำเสียงสดใสของผู้ที่เข้ามาเยือนใหม่
"ฮัลโหลแทยอน น้องซอ เหม่งยุนมาช่วยเคลียร์บัญชีแล้วจ้า" ยุนอาเอ่ยขึ้นอย่างสดใสพร้อมกับโยนกระเป๋าไปที่โซฟาตัวใกล้ๆกับตัว ก่อนจะรีบไปหยิบเอกสารขึ้นมาเพื่อเช็คและเคลียร์บัญชีอย่างรวดเร็ว หญิงสาวทั้งสามหมกหมุ่นกันอยู่แต่ในห้องทำงานของแทยอน ไม่ได้ออกไปไหนแต่แล้วเสียงโทรศัพท์ในห้องของแทยอนก็ดังขึ้น
"ฮัลโหล มีอะไรค้ะ" แทยอนตอบรับเสียงจากปลายสายด้วยความอ่อนน้อมพร้อมกับเซ็นเอกสารในมือไปด้วย
"มีผู้ชายมาขอพบคุณซอฮยอนนะค่ะ เขาบอกว่าชื่อคยูฮยอน คุณแทยอนจะให้ดิฉันบอกเขาว่าอย่างไรดีค่ะ"
"อ่า งั้นรอสักครู่นะค่ะพี่วิคตอเรีย" แทยอนกดปิดเสียงโทรศัพท์และหันไปถามซอฮยอนทันที
"ซอ นายคยูฮยอนมารอพบ ซอจะลงไปหาเขาหรือเปล่า" แทยอนถามน้องสาวของตนเอง ซอฮยอนก็ได้แต่เบ้ปากและตอบพี่สาวไปอย่างฝืนใจ
"ซอไม่มีทางปฏิเสธเขานี่ค่ะ" เมื่อซอฮยอนพูดจบก็คว้ากระเป๋าสะพายของเธอและเอ่ยลาพี่สาวทั้งสองทันที
"งั้นซอขอตัวก่อนนะค่ะพี่ยุน พี่แท ว่างๆซอจะเข้ามาช่วยงานต่อ ^^" ซอฮยอนปิดประตูเบาๆ ทิ้งให้สองสาวนั่งทำงานกันต่อ ส่วนแทยอนก็หันไปคุยกับพี่วิคตอเรียต่อทันที
"พี่ค่ะ ซอลงไปแล้วนะค่ะ บอกให้คุณคยูฮยอนรอพบได้เลยค่ะ"
"ค่ะน้องแท" พูดจบแทยอนก็วางสายและก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป
� � � ซอฮยอนตอนนี้กำลังลงมาจากลิฟท์ห้องทำงานของแทยอนจนมาถึงชั้นล่าง เธอพบบุคคลที่เรียกตัวเธอลงมาที่ขณะนี้กำลังนั่งคุยโทรศัพท์อยู่
"เรียกฉันมามีอะไร"
"ก็แค่จะชวนไปงานบริษัทเพื่อน ไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันต้องพาเธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอีก วุ่นวายชะมัดเลย" พูดจบชายหนุ่มก็คว้าแขนของซอฮยอนและดึงตัวเธอออกจากบริษัททันที
//คนอะไร เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่หนึ่ง โจวคยูฮยอน!!!//
� � � เมื่อเวลาล่วงเลยไปแทยอนกับยุนอาก็เคลียร์งานกันจนเสร็จ เวลานี้เป็นเวลาที่บริษัทเลิกงานแล้ว ก็จะมีพนักงานจำนวนมากเดินขวักไขว่กันอยู่ข้างล่าง ยุนอาที่วันนี้เมื่อยล้าจากการทำงานจึงขอตัวแทยอนลงไปหาอะไรกินข้างล่างก่อน
"แท กินไรไหมอ่ะ ยุนจะลงไปหาซื้ออะไรกินข้างล่าง"
"ตามสบายเลย อ่อ แล้วเจอกันข้างล่างนะยุน" แทยอนพูดจบยุนอาจึงส่งยิ้มให้เพื่อนสาวของตนและเดินถือกระเป๋าลงไปชั้นล่าง
� � � ขณะเดียวกันลีดงเฮได้เข้ามาที่บริษัทของแทยอนเพื่อที่จะเอาเอกสารมาให้ยุนอาเซ็น และก็ได้พบร่างเล็กของหญิงคนหนึ่งที่กำลังนั่งกินขนมปังอยู่ด้านล่าง แต่แล้วเธอก็เข้าไปคุยกับผู้หญิงคนนึง
� � ทางด้านยุนอาตอนนี้หญิงสาวกำลังนั่งกินขนมปังรองท้องอยู่ด้านล่าง แต่โดนพี่วิคตอเรียประชาสัมพันธ์แสนสวยของบริษัทเรียกเสียก่อน
"น้องยุน ไม่ค่อยได้คุยกันเลย สบายดีมั้ย" วิคตอเรียทักทายรุ่นน้องเสียงใส เธอกับยุนอาเคยเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน
"สบายดีค่ะพี่วิค รอพี่คุณมารับหรอค่ะ" ยุนอากล่าวเสียงสดใสตอบกลับรุ่นพี่ของเธอเช่นกัน
"อ่าใช่แล้วละ พี่มารอนิชคุณมารับน่ะ นั่นไงมาพอดีเลย" พูดไม่ทันขาดคำชายหนุ่มร่างสูงที่ยุนอาคุ้นเคยดีในฐานะพี่รหัสของเธอก็เดินเข้ามาหาคู่หมั้นของเขาทันที
"สวัสดีครับเจ้าหญิง สวัสดีน้องยุน"
"สวัสดีค่ะพี่คุณ สบายดีนะค่ะเราไม่ค่อยได้เจอกันเลย" ยุนอาทักทายพี่รหัสของตัวเองกลับ ก่อนที่วิคตอเรียจะพูดขึ้นมา
"นี่คุณ รอวิคตรงนี้แปปนะ ลืมโทรศัพท์อ่ะ" พูดจบวิคตอเรียก็กลับเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์ทิ้งให้ยุนอาอยู่กับนิชคุณเพียงสองคน
"ยินดีที่ได้เจอนะสบายดีมั้ยเรา" นิชคุณพูดพลางขยี้หัวยุนอาอย่างเอ็นดู ยุนอาก็ยิ้มให้เขาเช่นเคยเหมือนเดิม โดยที่ไม่รู้ว่าการกระทำของพวกเขาสองคนอยู่ภายใต้สายตาของผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ตอนนี้คุ่นเขืองเป็นอย่างมาก
"สบายดีค่า พี่กับพี่วิคแต่งงานกันเมื่อไหร่บอกด้วยนะค่ะ ยุนจะไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวแหละ" ยุนอาพูดจบก็โดนนิชคุณดึงแก้มอย่างหมั้นเขี้ยว ทำให้ยุนอาได้แต่ลูบแก้มตัวเองป้อยๆ
"พูดมากน่าเรา แล้วตัวเราล่ะเมื่อไหร่จะหาได้ห๊า"พูดจบรุ่นพี่ก็ดึงแก้มเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้กับมีมือของผู้ชายคนหนึ่งดึงมือของเขาออกและดึงยุนอาไปไว้ข้างหลัง
"อย่ามายุ่งกับเธอ!" ดงเฮที่ทนเห็นเหตุการณ์ไม่ได้จึงเดินเข้าไปกระชากตัวหญิงสาวมาและตะโกนออกไปใส่หน้านิชคุณด้วยเสียงอันดัง
"ทำไมจะยุ่งไม่ได้ แล้วคุณเป็นใครกัน" นิชคุณที่อารมณ์เสียไม่แพ้กันตอบกลับดงเฮด้วยท่าทางฉุนๆ เขากับยุนอาเล่นกันอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว แล้วไอผู้ชายคนนี้มันเป็นใคร
"บอกว่ายุ่งไม่ได้ก็ยุ่งไม่ได้ไง นายไม่มีสิทธิ์แตะต้องผู้หญิงคนนี้ เธอเป็นของฉัน!!!" เมื่อดงเฮพูดจบก็กระชากแขนของยุนอาและพาเดินออกไปทันที สร้างความแปลกใจให้แก่รุ่นพี่อย่างเขาเป็นอย่างมาก
� � � ดงเฮที่กระชากยุนอาเดินออกมาจากบริเวณนั้นด้วยความโมโหก่อนจะผลักหญิงสาวไปชิดกับกำแพงและปรี่ตัวเข้ามาล็อกแขนของยุนอาเอาไว้
"ไปยุ่งกับมันทำไม สรุปแล้วเธอเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่เนี่ยอิมยุนอา!" เขาถามหญิงสาวด้วยความโมโห มีอย่างที่ไหนให้ผู้ชายบีบแก้มแบบนั้น
"ฉันจะยุ่งกับใคร หนักส่วนไหนของนาย!! ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้" ยุนอาที่งงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นจึงสวนตอบกลับดงเฮไปด้วยความโมโหเช่นกัน
"หนัก ฉันหึงเธอ!! จบมั้ย อย่ายุ่งกับมันอีก" ดงเฮพูดจบก็เปลี่ยนจากล็อกแขนของยุนอามาจับแก้มของเธอเบาๆ
"เจ็บมากมั้ย" ชายหนุ่มพูดพลางลูบแก้มของยุนอาเบาๆ
"ไม่เจ็บหรอกน่า ไปได้แล้วฉันจะกลับบ้าน"
"ผมไปส่งนะ"
"ฉันรอแทยอนอยู่"
"ไอบอมมันมารับแทยอนไปงานต่อแล้ว"
"เฮ้อ งั้นช่วยไปส่งหน่อยแล้วกันนะ ฉันไม่อยากเดิน" ดงเฮยิ้มแป้นกับยุนอา แต่หญิงสาวหน้าไม่สบอารมณ์เลยสักนิด ถ้าตอนนี้ไม่ติดที่ว่าเธอเหนื่อยล่ะก็ จะไม่มีทางขอความช่วยเหลือจากผู้ชายคนนี้เลย!
� � � ตอนนี้ซอฮยอนกลายเป็นตุ๊กตาไปแล้ว เสื้อผ้า ทรงผม ใบหน้า ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางและเสื้อผ้าชั้นนำของประเทศ เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของคิมซอฮยอนกันล่ะเนี่ย -0- ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้จะมีไปงานกับคยูฮยอนเธอจะไม่แต่งตัวแบบนี้เด็ดขาด!!
"มาแล้วค่ะ" ซอฮยอนออกมาพร้อมกับชุดเดรสเกาะอกสีน้ำเงินยาวเท่าเข่า ใบหน้าถูกปรับแต่งด้วยโทนสีเข้มให้แลดูเซ็กซี่ขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับกระเป๋าราคาแพง�
"ก็สวยดีนะเธอแต่งแบบนี้ จากผีกลายมาเป็นคน ไปกันได้แล้วฉันไม่อยากให้เพื่อนรอนาน" คยูฮยอนพูดจบก็คว้าแขนของซอฮยอนไปยังลานจอดรถและขับตรงดิ่งไปยังที่จัดงานทันที
� � � ภายในงาน ผู้คนกลับให้ความสนใจแก่ซอฮยอนเป็นอย่างมาก เธอดูดี ไร้ที่ติเหมือนกับปะติมากรรมชั้นเอกที่จิตกรบรรจงสร้าง ริมฝีปากอมชมพูสีสวยน่าลิ้มลอง ไหนจะผิวขาวๆและตากลมๆอันใสซื่อบริสุทธิ์อีก เมื่อคยูฮยอนเห็นว่าผู้คนในงานเริ่มสนใจหญิงสาวมากขึ้นโดยเฉพาะผู้ชาย ความรู้สึกบางอย่างก็แล่นเข้ามาสั่งให้หัวของเขาต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่ทันนึกคิดชายหนุ่มจึงยื่นเสื้อสูทไปคลุมร่างกายของเธอทันที
"เอาไป ฉันกลัวเธอหนาว จะได้ไม่ต้องมาขอเสื้อฉัน"
"โอ๊ะ ขอบคุณนะค่ะคุณคยูฮยอน" ซอฮยอนรับเสื้อสูทขอชายหนุ่มมาคลุมไว้กับร่างกายของตัวเอง ตอนนี้บรรยากาศก็เริ่มหนาวๆแล้ว เมื่อเวลาผ่านไปได้สักพักก็มีชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายคยูฮยอนอย่างสนิทสนม
"เฮ้ย คุณชายคยูมีเวลามาด้วยหรอว่ะเนี่ย"
"เออ ฉันต้องมางานของเพื่อนรักอย่างแกเป็นธรรมดานี่หว่าไอชางมิน" คยูฮยอนพูดกับชายหนุ่มร่างสูงผู้มาใหม่ 'ชิมชางมิน' �เพื่อนซี้เพื่อนตายสมัยมหา'ลัย และเรียกหญิงสาวคนข้างๆตัวเข้าเพื่อทักทายเพื่อนสนิทของตัวเอง
"นี่เธอ เพื่อนฉันเจ้าของงาน ทักทายสิ" คยูฮยอนกระซิบกับหญิงสาวก่อนที่ซอฮยอนจะหันกลับไปและพบกับพี่รหัสของเธอเมื่อตอนสมัยมหา'ลัย
"อปป้า อปป้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันค่ะ" ซอฮยอนถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงตกใจ�
"เธอคือใครเนี่ย คลับคล้ายคลับคลานะแต่ฉันจำไม่ได้อ้ะ"
"ฉันเองไงค่ะอปป้า คิมซอฮยอนไงค่ะ จำน้องรหัสคนนี้ได้ไหมค่ะอปป้า" ซอฮยอนกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"อ่อ ฉันจำได้แล้ว ยัยน้องรหัสกบติ๊งต๊องนี่เอง สวยขึ้นนะเรา มีแฟนยังเนี่ย" ชางมินพูดพลางขยี้หัวซอฮยอนอย่างหมั้นเขี้ยว
"โธ่อปป้าอย่างซอหรอค่ะจะมีใครมาจีบ อปป้าพูดอะไรเป็นเล่น" ซอฮยอนพูดและหัวเราะกับชางมินโดยที่ทุกการกระทำถูกจับตาโดยคนข้างๆเธออย่างคยูฮยอน
"อ้าวแล้วเธอกับไอคยูมาพร้อมกันได้ไงอ่ะ" ชางมินถามด้วยความสงสัย แต่คนที่ถูกถามกลับทำสีหน้าวิตกทันที คนข้างๆเธอจึงเป็นคนตอบคำถามนี้แทน
"ก็แค่ของเล่นฆ่าเวลาน่ะ สนใจรึไงกันคุณชายชิม" คยูฮยอนยกยิ้มมุมปาก แต่คนที่ถูกถามกลับตอบออกมาด้วยความจริงจังซะอย่างนั้น
"อื้ม ฉันสนใจ ขอได้ไหมล่ะครับคุณชายโจว"
"เอาไปดิฉันยกให้" �เมื่อคยูฮยอนพูดจบ น้ำตาของซอฮยอนก็ไหลลงมาดื้อๆ สรุปแล้วเขาเห็นเธอเป็นตัวอะไรกันแน่ คิดจะยกให้ใครก็ยกอย่างงั้นสิ งั้นเราจะได้เห็นดีกันแน่โจวคยูฮยอน
"เห้ย ไอคยูแกจริงจังหรอว่ะ ฉันแค่..." ไม่ทันที่ชางมินจะพูดจบ ซอฮยอนก็คล้องแขนชางมินและเดินไปพูดเสียงหวานใส่ทันที
"อปป้า ไปกันเถอะค่ะซอเบื่อแล้วอ่า ไปกันเถอะนะค่ะอปป้า" ซอฮยอนพูดพลางทำตาแป๋วใส่ชางมิน คนที่ถูกกระทำเห็นแววตาใสซื่อของซอฮยอนก็ปฏิเสธไม่ได้ เขาไม่เคยปฏิเสธแววตาใสซื่อของน้องรหัสได้เลยสักครั้งเดียว ผิดกับคยูฮยอนที่ตอนนี้เขากำลังจะระเบิดงานของเพื่อนรักทิ้งเสียแล้ว
"อยู่ตรงนี้ก่อนนะ พี่ไม่อยากไปเจอคู่หมั้นพี่ว่ะ ทำใจไม่ได้" ชางมินบอกเหตุผลกับน้องรหัสของตัวเองซอฮยอนเลยได้แต่ถอนหายใจ แต่ก็รีบยิ้มกลับไปอย่างรวดเร็ว
"จุ๊ๆ ดื้อไม่ดีนะค่ะอปป้า ไปที่อื่นกันเถอะนะค่ะ" ซอฮยอนเอานิ้วชี้ไปทาบที่ริมฝีปากของพี่รหัส ก่อนที่จะกระซิบข้างหูของชางมิน ทำแบบนี้น้องรหัสจะยั่วเขาหรอว่ะ ชิมชางมินก็ผู้ชายนะว้อย�
"โอเคๆไปก็ได้ยัยแสบ" แต่ไม่ทันที่ชางมินจะพาซอฮยอนเดินตรงไปที่อื่น มือหนากลับกระชากร่างของหญิงสาวไปก่อนที่จะรีบเอ่ยลาเพื่อนรักและตรงออกจากงานทันที
"ฉันขอตัวนะชางมิน มีเคลียร์กับเมียนิดหน่อย!"
� � � คยูฮยอนที่เดินจ้ำอ้าวออกมาจากงานและเดินกระชากร่างของหญิงสาวให้เดินตามเขามาด้วย เขาทนไม่ได้ที่ผู้หญิงคนนี้ทำแบบนี้กับคนอื่น คนที่จะต้องได้ต้องเป็นเขาสิ ทำไมเป็นไอชางมินล่ะ ทำไมว่ะ! คยูฮยอนได้แต่คิดในใจ ก่อนที่จะเปิดประตูรถและดันหญิงสาวเข้าไปข้างในก่อนที่ตัวเองจะขึ้นรถตาม
"คิดจะทำอะไร"
"ก็คุณบอกยกฉันให้อปป้าชางมินแล้วนี่น่า คุณนั่นแหละที่ไม่มีสิทธิ์จะ อื้อ" ไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบ คยูฮยอนก็ประกบปากปิดปากหญิงสาวเสียก่อน เขาไม่อยากได้ยินว่าเขายุ่งกับเธอไม่ได้ และเขากับเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่อยากได้ยินคำนี้
"จำเอาไว้ ถ้าฉันไม่ได้ถวายตัวเธอให้ใคร อย่าหวังเลยว่าเธอจะได้อิสระ!!" พูดจบคยูฮยอนก็ตรงดิ่งไปยังบ้านของเขาทันที หงุดหงิดว้อยย แกเกิดบ้าอะไรขึ้นมาเนี่ยไอคยูฮยอน
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฮัลโหล๊ๆๆๆ ไม่ได้คุยกันนานนม(?) คิดถึงไรเตอร์กันมั้ยเอ่ย เอ่ย เอ่ย(คำตอบจากรีดเดอร์คือ : ฉันไม่คิดถึงแก !) วันนี้แวะเข้ามาคุยค่ะ เผอิญว่าตอนนี้ก็อัพได้เยอะแล้ว เกิน 100 เม้นท์แล้วด้วย เย่ >< (ไรเตอร์มันบ้าไปแล้ว) ก็เลยว่าจะจัด SF สักหน่อยนิดนึง -...- แต่ไม่มีเวลาอัพ 555 ช่วงนี้ก็ไรเตอร์ต้องสอบ อาจจะ 1 อาทิตย์ไม่ได้อัพนะค่ะ ยังไงก็มาบอกมากล่าวไว้ก่อน แต่อย่าเพิ่งทิ้งนิยายของไรเตอร์นะ สัญญาว่าจะกลับมาอัพ TT' แต่ต้องสัญญากับไรเตอร์เหมือนกันน้ะว่าจะเข้ามาเม้นมาอ่านกันเหมือนเดิม รักทุกคนมากๆนะค่ะ จะพยายามมาอัพแม้จะต้องอ่านหนังสือสอบก็ตามแต่ 5555
:)� Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น