ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : อาการส่อแวว
"ฮึ้บ" ฉันหอบกองหนังสือเล่มโตออกจากห้องสมุด อีกหนึ่งสัปดาห์ก็จะสอบแล้ว ฉันจะรีรอไม่ได้ื!!! ต้องรีบอ่านหนังสือซะตั้งแต่ตอนนี้ แน่นอนว่าหลายคนต้องอ่านตั้งแต่เดือนที่แล้ว ( อย่างเช่น นูนู่ เพื่อนของนายคิงจากห้องม.1/x ซึ่งขยันมากๆ เทอมที่แล้ว
กวาดไป 3.94 สุดยอดมาก เจ๊!) แต่ฉันเกิดมีนิสัยขี้เกียจขึ้นมา ก็เลยเพิ่งอ่านหนังสือนี่แหละ
เวรกรรม สงสัยถือหนังสือมากไป เลยสะดุดขาตัวเองซะงั้น แต่
" เฮ้ยๆๆๆๆ คิง ออกไปๆๆๆๆ"
ซวยแล้ว มันเดินมาขวางหน้าฉัน คิดอะไรของมัน ซื่อบื๊อจริงๆเลย
คิงหันหน้ามา
" อ๊ากกกกกกกกกกกกก"
.........
และแล้ว เราก็ล้มลงไปพร้อมๆ กัน กองหนังสือร่วงเต็มพื้น โชคดีที่ฉันไม่เจ็บ เพราะฉันดันไปล้มทับนายคิงเข้านะสิ!!! คิงล้มลงไปเต็มๆ เลย เจ็บตรงไหนบ้างมั้ยเนี่ย???
" ตายแล้วๆๆๆๆ คิง เจ็บตรงไหนบ้างมั้ยเนี่ย คิงๆๆๆๆ"
" 555+ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดูเธอเธอสิ อ๋อม ตลกเป็นบ้าเลย"
ฉันคงดีใจมากถ้านายคิงเป็นคนพูดประโยคข้างบน แต่ไม่ใช่เลย กลับเป็นแก้วที่เดินออกมาจากห้องสมุด ฉันมัวแต่ตกใจจนลืมสังเกตว่า ตอนนี้ฉันกับคิงดูเหมือนคนรักที่กำลังกอดกันบนพื้น -*-
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
ฉันกรีดร้องแล้วรีบลุกขึ้นทันที ส่วนนายคิงคงเจ็บน่าดู ร้องครวญครางเหมือนแมวถูกรถชนเลย
เฮ้ย คิงเหรอ เวรแล้ว ฉันต้องพาเขาไปส่งห้องพยาบาล!!!! เรื่องหนังสือช่างมัน พาคิงไปห้องพยาบาลก่อน
" แก้ว ช่วยเค้าพาคิงไปส่งห้องพยาบาลหน่อย" ฉันขอร้อง แต่เธอก็ได้แต่หัวเราะคิกคัก และยืนเฉย
" นี่อ๋อม อย่างนายคิงน่ะ ถึกตัวพ่ออยู่แล้ว เดี๋ยวก็ไม่เป็นอะไรแล้ว"
อันที่จริงแก้วก็ไม่ได้เป็นคนนิสัยไม่ดีอะไรหรอก แต่เนื่องจากแก้วมีความแค้นส่วนตัวกับคิง เธอก็เลยไม่ค่อยจะสนใจไยดีคิงสักเท่าไหร่
ทันใดนั้นเอง คิงก็ลุกขึ้นยืนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันรู้สึกตกใจมาก เพราะเมื่อกี้เขายังนอนบาดเจ็บอยู่บนพื้นอยู่เลย แต่มาตอนนี้กลับทำตัวปกติ ปกติเกินไป แต่ก็ช่างเถอะ เขาอาจจะถึกตัวพ่อเหมือนที่แก้วบอกไว้ก็ได้
" คิง ไม่เป็นไรนะ ไม่เจ็บนะ เป็นห่วงนะรู้ไหม"
ฉันไม่ได้พูดประโยคนี้นะ (ผู้อ่านอย่าเข้าใจผิด เพราะอย่างที่บอกไปข้างต้น ฉันไม่ได้เป็นแฟนกับนายคิง) ฉันหันไปข้างหลัง เห็นเด็กหญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องสมุด เธอมีรูปร่างสูง ผิวสีคล้ำ ผมหยิกเล็กน้อย ใส่แว่นกรอบบาง หน้าตาหมวย กำลังเดินถือหนังสืออย่างหน้าตาคร่ำเคร่ง ถ้าในเวลาปกติฉันคงนึกแน่ๆ ว่าเธอคนนี้ดูไม่ค่อยเข้ากันกับตัวเอง เพราะหน้าหมวยแต่ผิวคล้ำ ในเวลาชุลมุนแบบนี้ฉันไม่มีเวลานึกหรอก
อ่าฮ่า! ฉันเริ่มเข้าใจแล้ว ว่าทำไมนายคิงถึงเก๊กซะเต็มที่ ที่แท้ก็มีสาวที่นายคิงแอบชอบยืนอยู่ข้างหลังฉันนี้เอง เหอะๆ แล้วว่าแต่ว่าเธอชื่ออะไรละเนี่ย
" อ๋อม ไปกันเถอะ พวกไทยมุงเริ่มเบียดเข้ามาแล้ว " ฉันลืมพวกไทยมุงเสียสนิทเลย
" แล้วนายคิงล่ะ เราไม่ถามเขาหน่อยเหรอว่าเป็นยังไง เค้าว่าเร..." ฉันพูดไม่จบประโยคก็เห็นคิงเดิินไปกับสาวน้อยนิรนามเสียแล้ว แถมพวกเขายังพูดคุยกันอย่างสนิทสนม ปนท่าทางหวานเลี่ยนเล็กๆ น้อยๆ ฉันเลยคิดว่าคงไม่เป็นไรหรอก แล้วก็รีบเดินขึ้นไปบนห้องพร้อมกับลากมือแก้วไปด้วย
วันนี้ตอนเย็นฉันเล่นบาสกับวิน เพื่อนสนิทของฉันที่เรียนอยู่ห้องม.1/xx วินเป็นคนที่ตัวสูงใหญ่ ผิวคล้ำ หน้าตาเคร่งเครียดเพราะเป็นหัวหน้าห้องของห้องที่ขึ้นชื่อว่า " ร้ายกาจที่สุดในโรงเรียน" เนื่องจากรูปร่างหน้าตา ทำให้วินมีฉายาว่า " หมีควาย" แต่จริงๆแล้ว วินเป็นคนที่สบายๆ ไม่คิดมาก และเล่นบาสเก็ตบอลเก่งมากๆ ด้วย
เย็นนี้ฉันอยู่ที่สนามบาสคนเดียว แก้วรีบกลับบ้านเพราะป้ามาเยี่ยม ฉันจึงเล่นบาสอยู่กับวิน ขณะนี้วินกำลังสอนฉันให้ชู้ตสามแต้มอยู่ ฉันก็พัฒนาไปได้เยอะนะ เริ่มชู้ตแม่นมากขึ้นด้วย ต้องขอบคุณอาจารย์วินนะเนี่ย แต่เขาก็มักจะเตือนฉันเสมอว่า ฝึกบ่อยๆ แล้วจะเก่งเอง วันนี้สนามบาสเงียบมาก อาจเป็นเพราะเมฆฝนมืดครึ้มกำลังลอยอยู่บนท้องฟ้า หรือว่าอากาศหนาวเย็นก็ไม่รู้ แต่ดูเหมือนว่าทั้งสนามจะมีวินกับฉัน และพี่ม.ปลาย 5 คนที่เล่นถัดไปอีกสองแป้นเท่านั้น แป้นว่างหลายแป้น ทำให้บรรยากาศดูวังเวงชอบกล
ทันใดนั้นคิงก็เดินมา เขาทักทายวินอย่างสนิทสนม แล้วก็เอาลูกบาสของฉันไปเล่นกันสองคนอย่างหน้าตาเฉย
" นี่ คิง ไม่คิดจะแบ่งให้ผู้หญิงเล่นบ้างเลยเหรอ" ฉันถาม
" ก็มาเล่นสิ" ถึงจะพูดอย่างนี้ แต่คิงและวินก็ไม่มีทีท่าที่จะให้ฉันเล่นบาสด้วยเลย ทั้งๆที่มันเป็นลูกบาสของฉันแท้ๆ นายคิงเอ้ย! ฉันจึงตัดสินใจไปอ่านหนังสือข้างสนามบาสเพื่อเตรียมตัวสอบ ยิ่งวิชาภาษาอังกฤษยิ่งยากๆอยู่ ฉันไม่อยากเกรดตกซะด้วยสิ
" สวัสดี เป็นไงบ้าง" ฉันสะดุ้ง คิงโผล่มานั่งข้างๆ ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ วินออกไปซื้อของหน้าโรงเรียน คิงจึงเดินมานั่งกับฉัน
" เราว่ามิ้นท์ก็น่ารักดีนะ" อยู่ดีๆ เขาก็โพล่งออกมา
" อะไรนะ มิ้นท์เพื่อนเค้านะเหรอ" ฉันถามเพื่อความแน่ใจ แล้วเด็กหญิงหน้าหมวยคนนั้นล่ะ เกิดอะไรขึ้นกับเธอ เพราะว่านั่นน่ะ แฟนนายคิงแน่ๆ ฉันมั่นใจ
" อื้ม น่ารักนะ ทั้งหน้าตาทั้งนิสัย"
" เฮ้ย! คิงชอบมิ้นท์เหรอ" ฉันเริ่มสงสัย (ปนอาการช็อกนิดๆ)
" ไม่ๆๆๆๆ เราไม่ได้ชอบ เราแค่บอกเฉยๆ" นั่นไง รีบแก้ตัวเป็นพัลวันเชีัยว แล้วอาการอยากรู้อยากเห็นของฉันก็เข้ามาแทนที่อาการสงสัย ว่าสาวหมวยคนนั้นเป็นใครกันแน่
" เด็กผู้หญิงเมื่อตอนเที่ยงนั่นใครเหรอ ที่หน้าหมวยๆ เดินออกมาจากห้องสมุดอ่ะ ใครเหรอ แฟนเหรอ" ฉันไม่รอช้า รีบถามสวนทันควัน เพื่อที่นายคิงไม่ทันมีโอกาสตั้งตัว
" จะบ้าเหรอ ไม่ๆๆๆๆๆๆ อ๋อมบ้าไปแล้ว" โห หน้าแดงขึ้นมาทันทีทันใด เนื่องจากนายคิงเป็นคนที่ผิวขาว จึงทำให้หน้าแดงง่าย ยิ่มาเจอเรื่องแบบนี้ ยิ่งแดงยิ่งกว่าลูกตำลึงสุกเสียอีก ต้องใช่แน่ๆ ถามชื่อต่อดีกว่า
" หน้าแดงแบบนี้ต้องใช่ชัวร์ แล้วแฟนคิงชื่ออะไรเหรอ" ฉันรีบรุก แต่ดูท่าว่าฉันจะรุกมากไป นายคิงจึงรีบบอกลาและหนีเตลิดออกไปจากสนามบาส วินเดินกลับเข้ามาโรงเรียนพอดี ฉันจึงรู้ว่า นายคิงวิ่งป่าราบกลับบ้านไปแล้ว ฉันจึงเล่นบาสกับวินต่อ แต่ในใจก็ยังคิดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคิงกับสาวน้อยหน้าหมวยคนนั้นตลอดเวลา แล้วฉันก็นึกได้ ไม่แน่อาจจะเป็นแพรว!!!
คืนนั้น ฉันเล่นอินเตอร์เน็ตและมีโอกาสได้คุยกับ นูนู่ เพื่อนของคิง และเป็นรูมเมทของป่าน ฉันจึงลองเลียบเคียงถามเธอเรื่องสาวหมวยคนนั้น และได้คำตอบมาอย่างน่าพึงพอใจที่เดียว
" อ๋อ ชื่อแพรวน่ะ แฟนคิง" อ๋อ นี่แหละสามารถอธิบายได้แล้วว่าทำไมนายคิงถึงหน้าแดงขนาดนั้น และแสดงว่าฉันก็คิดไม่ผิดจริงๆ ด้วย แล้วนูนู่ก็ยังเสริมต่ออีกว่า " แต่เห็นว่าแพรวแอบไปกิ๊กกับภัทรน่ะ ภัทร จีรภัทร แซ่หลี ที่เรียนโครงการวิทย์-คณิตไง" หา กิ๊กกับภัทร เนี่ยนะ!! นี่ ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าแพรวเป็นกิ๊กกับภัทร ฉันรู้จักภัทรดี ใช่ รู้จักมากกว่าแพรวสองคนรวมกันซะอีก แล้วก็รู้แน่ว่าคนอย่างภัทรไม่มีวันกิ๊กกับแพรวแน่ๆ
" ทำไมอ่ะ อ๋อมหึงคิงเหรอ ^_^" " อะ อ้าว ถามแค่นี้กลายเป็นว่าหึงนายคิงไปซะงั้น ไม่ได้หึงซะหน่อย ฉันไม่ได้ชอบคิงนะ เรื่องคิงฉันไม่รู้ รู้แต่ว่าเรื่องภัทรมีเคลียร์ (ผู้อ่านทุกๆ ท่านคะ ฉันกับภัทรเนี่ยไม่ได้มีอะไรกันเลยเถิดจริงๆ นะคะ แต่ถ้าผู้อ่านรู้ว่าระหว่างฉันกับภัทรเนี่ยจริงๆ แล้ว เป็นอะไรกัน ผู้อ่านจะเข้าใจเป็นอย่างดีเลยล่ะ)
ฉันปฏิเสธนูนู่ไป แต่เธอไม่ได้เชื่อง่ายๆ มันต้องเป็นเรื่องแน่เลย ก็ได้แต่หวังว่า เรื่องคงจะไม่ถึงหูครูกิ่งแก้วนะ ไม่งั้นฉันตายแน่ๆ
แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่นูนู่คอยแต่พร่ำบอกฉันก็คือ นายคิงเป็นคนเ้จ้าชู้มากๆ ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อ แต่นึกไปนึกมาก็นึกถึงเรื่องเมื่อตอนเย็น แต่ก็อีกนะ นายคิงจะเจ้าชู้ซักแค่ไหนเชียว สงสัยงานนี้ต้องขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆ ในการปฏิบัติการลับนี้ซะแล้ว
กวาดไป 3.94 สุดยอดมาก เจ๊!) แต่ฉันเกิดมีนิสัยขี้เกียจขึ้นมา ก็เลยเพิ่งอ่านหนังสือนี่แหละ
เวรกรรม สงสัยถือหนังสือมากไป เลยสะดุดขาตัวเองซะงั้น แต่
" เฮ้ยๆๆๆๆ คิง ออกไปๆๆๆๆ"
ซวยแล้ว มันเดินมาขวางหน้าฉัน คิดอะไรของมัน ซื่อบื๊อจริงๆเลย
คิงหันหน้ามา
" อ๊ากกกกกกกกกกกกก"
.........
และแล้ว เราก็ล้มลงไปพร้อมๆ กัน กองหนังสือร่วงเต็มพื้น โชคดีที่ฉันไม่เจ็บ เพราะฉันดันไปล้มทับนายคิงเข้านะสิ!!! คิงล้มลงไปเต็มๆ เลย เจ็บตรงไหนบ้างมั้ยเนี่ย???
" ตายแล้วๆๆๆๆ คิง เจ็บตรงไหนบ้างมั้ยเนี่ย คิงๆๆๆๆ"
" 555+ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดูเธอเธอสิ อ๋อม ตลกเป็นบ้าเลย"
ฉันคงดีใจมากถ้านายคิงเป็นคนพูดประโยคข้างบน แต่ไม่ใช่เลย กลับเป็นแก้วที่เดินออกมาจากห้องสมุด ฉันมัวแต่ตกใจจนลืมสังเกตว่า ตอนนี้ฉันกับคิงดูเหมือนคนรักที่กำลังกอดกันบนพื้น -*-
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
ฉันกรีดร้องแล้วรีบลุกขึ้นทันที ส่วนนายคิงคงเจ็บน่าดู ร้องครวญครางเหมือนแมวถูกรถชนเลย
เฮ้ย คิงเหรอ เวรแล้ว ฉันต้องพาเขาไปส่งห้องพยาบาล!!!! เรื่องหนังสือช่างมัน พาคิงไปห้องพยาบาลก่อน
" แก้ว ช่วยเค้าพาคิงไปส่งห้องพยาบาลหน่อย" ฉันขอร้อง แต่เธอก็ได้แต่หัวเราะคิกคัก และยืนเฉย
" นี่อ๋อม อย่างนายคิงน่ะ ถึกตัวพ่ออยู่แล้ว เดี๋ยวก็ไม่เป็นอะไรแล้ว"
อันที่จริงแก้วก็ไม่ได้เป็นคนนิสัยไม่ดีอะไรหรอก แต่เนื่องจากแก้วมีความแค้นส่วนตัวกับคิง เธอก็เลยไม่ค่อยจะสนใจไยดีคิงสักเท่าไหร่
ทันใดนั้นเอง คิงก็ลุกขึ้นยืนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันรู้สึกตกใจมาก เพราะเมื่อกี้เขายังนอนบาดเจ็บอยู่บนพื้นอยู่เลย แต่มาตอนนี้กลับทำตัวปกติ ปกติเกินไป แต่ก็ช่างเถอะ เขาอาจจะถึกตัวพ่อเหมือนที่แก้วบอกไว้ก็ได้
" คิง ไม่เป็นไรนะ ไม่เจ็บนะ เป็นห่วงนะรู้ไหม"
ฉันไม่ได้พูดประโยคนี้นะ (ผู้อ่านอย่าเข้าใจผิด เพราะอย่างที่บอกไปข้างต้น ฉันไม่ได้เป็นแฟนกับนายคิง) ฉันหันไปข้างหลัง เห็นเด็กหญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องสมุด เธอมีรูปร่างสูง ผิวสีคล้ำ ผมหยิกเล็กน้อย ใส่แว่นกรอบบาง หน้าตาหมวย กำลังเดินถือหนังสืออย่างหน้าตาคร่ำเคร่ง ถ้าในเวลาปกติฉันคงนึกแน่ๆ ว่าเธอคนนี้ดูไม่ค่อยเข้ากันกับตัวเอง เพราะหน้าหมวยแต่ผิวคล้ำ ในเวลาชุลมุนแบบนี้ฉันไม่มีเวลานึกหรอก
อ่าฮ่า! ฉันเริ่มเข้าใจแล้ว ว่าทำไมนายคิงถึงเก๊กซะเต็มที่ ที่แท้ก็มีสาวที่นายคิงแอบชอบยืนอยู่ข้างหลังฉันนี้เอง เหอะๆ แล้วว่าแต่ว่าเธอชื่ออะไรละเนี่ย
" อ๋อม ไปกันเถอะ พวกไทยมุงเริ่มเบียดเข้ามาแล้ว " ฉันลืมพวกไทยมุงเสียสนิทเลย
" แล้วนายคิงล่ะ เราไม่ถามเขาหน่อยเหรอว่าเป็นยังไง เค้าว่าเร..." ฉันพูดไม่จบประโยคก็เห็นคิงเดิินไปกับสาวน้อยนิรนามเสียแล้ว แถมพวกเขายังพูดคุยกันอย่างสนิทสนม ปนท่าทางหวานเลี่ยนเล็กๆ น้อยๆ ฉันเลยคิดว่าคงไม่เป็นไรหรอก แล้วก็รีบเดินขึ้นไปบนห้องพร้อมกับลากมือแก้วไปด้วย
วันนี้ตอนเย็นฉันเล่นบาสกับวิน เพื่อนสนิทของฉันที่เรียนอยู่ห้องม.1/xx วินเป็นคนที่ตัวสูงใหญ่ ผิวคล้ำ หน้าตาเคร่งเครียดเพราะเป็นหัวหน้าห้องของห้องที่ขึ้นชื่อว่า " ร้ายกาจที่สุดในโรงเรียน" เนื่องจากรูปร่างหน้าตา ทำให้วินมีฉายาว่า " หมีควาย" แต่จริงๆแล้ว วินเป็นคนที่สบายๆ ไม่คิดมาก และเล่นบาสเก็ตบอลเก่งมากๆ ด้วย
เย็นนี้ฉันอยู่ที่สนามบาสคนเดียว แก้วรีบกลับบ้านเพราะป้ามาเยี่ยม ฉันจึงเล่นบาสอยู่กับวิน ขณะนี้วินกำลังสอนฉันให้ชู้ตสามแต้มอยู่ ฉันก็พัฒนาไปได้เยอะนะ เริ่มชู้ตแม่นมากขึ้นด้วย ต้องขอบคุณอาจารย์วินนะเนี่ย แต่เขาก็มักจะเตือนฉันเสมอว่า ฝึกบ่อยๆ แล้วจะเก่งเอง วันนี้สนามบาสเงียบมาก อาจเป็นเพราะเมฆฝนมืดครึ้มกำลังลอยอยู่บนท้องฟ้า หรือว่าอากาศหนาวเย็นก็ไม่รู้ แต่ดูเหมือนว่าทั้งสนามจะมีวินกับฉัน และพี่ม.ปลาย 5 คนที่เล่นถัดไปอีกสองแป้นเท่านั้น แป้นว่างหลายแป้น ทำให้บรรยากาศดูวังเวงชอบกล
ทันใดนั้นคิงก็เดินมา เขาทักทายวินอย่างสนิทสนม แล้วก็เอาลูกบาสของฉันไปเล่นกันสองคนอย่างหน้าตาเฉย
" นี่ คิง ไม่คิดจะแบ่งให้ผู้หญิงเล่นบ้างเลยเหรอ" ฉันถาม
" ก็มาเล่นสิ" ถึงจะพูดอย่างนี้ แต่คิงและวินก็ไม่มีทีท่าที่จะให้ฉันเล่นบาสด้วยเลย ทั้งๆที่มันเป็นลูกบาสของฉันแท้ๆ นายคิงเอ้ย! ฉันจึงตัดสินใจไปอ่านหนังสือข้างสนามบาสเพื่อเตรียมตัวสอบ ยิ่งวิชาภาษาอังกฤษยิ่งยากๆอยู่ ฉันไม่อยากเกรดตกซะด้วยสิ
" สวัสดี เป็นไงบ้าง" ฉันสะดุ้ง คิงโผล่มานั่งข้างๆ ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ วินออกไปซื้อของหน้าโรงเรียน คิงจึงเดินมานั่งกับฉัน
" เราว่ามิ้นท์ก็น่ารักดีนะ" อยู่ดีๆ เขาก็โพล่งออกมา
" อะไรนะ มิ้นท์เพื่อนเค้านะเหรอ" ฉันถามเพื่อความแน่ใจ แล้วเด็กหญิงหน้าหมวยคนนั้นล่ะ เกิดอะไรขึ้นกับเธอ เพราะว่านั่นน่ะ แฟนนายคิงแน่ๆ ฉันมั่นใจ
" อื้ม น่ารักนะ ทั้งหน้าตาทั้งนิสัย"
" เฮ้ย! คิงชอบมิ้นท์เหรอ" ฉันเริ่มสงสัย (ปนอาการช็อกนิดๆ)
" ไม่ๆๆๆๆ เราไม่ได้ชอบ เราแค่บอกเฉยๆ" นั่นไง รีบแก้ตัวเป็นพัลวันเชีัยว แล้วอาการอยากรู้อยากเห็นของฉันก็เข้ามาแทนที่อาการสงสัย ว่าสาวหมวยคนนั้นเป็นใครกันแน่
" เด็กผู้หญิงเมื่อตอนเที่ยงนั่นใครเหรอ ที่หน้าหมวยๆ เดินออกมาจากห้องสมุดอ่ะ ใครเหรอ แฟนเหรอ" ฉันไม่รอช้า รีบถามสวนทันควัน เพื่อที่นายคิงไม่ทันมีโอกาสตั้งตัว
" จะบ้าเหรอ ไม่ๆๆๆๆๆๆ อ๋อมบ้าไปแล้ว" โห หน้าแดงขึ้นมาทันทีทันใด เนื่องจากนายคิงเป็นคนที่ผิวขาว จึงทำให้หน้าแดงง่าย ยิ่มาเจอเรื่องแบบนี้ ยิ่งแดงยิ่งกว่าลูกตำลึงสุกเสียอีก ต้องใช่แน่ๆ ถามชื่อต่อดีกว่า
" หน้าแดงแบบนี้ต้องใช่ชัวร์ แล้วแฟนคิงชื่ออะไรเหรอ" ฉันรีบรุก แต่ดูท่าว่าฉันจะรุกมากไป นายคิงจึงรีบบอกลาและหนีเตลิดออกไปจากสนามบาส วินเดินกลับเข้ามาโรงเรียนพอดี ฉันจึงรู้ว่า นายคิงวิ่งป่าราบกลับบ้านไปแล้ว ฉันจึงเล่นบาสกับวินต่อ แต่ในใจก็ยังคิดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคิงกับสาวน้อยหน้าหมวยคนนั้นตลอดเวลา แล้วฉันก็นึกได้ ไม่แน่อาจจะเป็นแพรว!!!
คืนนั้น ฉันเล่นอินเตอร์เน็ตและมีโอกาสได้คุยกับ นูนู่ เพื่อนของคิง และเป็นรูมเมทของป่าน ฉันจึงลองเลียบเคียงถามเธอเรื่องสาวหมวยคนนั้น และได้คำตอบมาอย่างน่าพึงพอใจที่เดียว
" อ๋อ ชื่อแพรวน่ะ แฟนคิง" อ๋อ นี่แหละสามารถอธิบายได้แล้วว่าทำไมนายคิงถึงหน้าแดงขนาดนั้น และแสดงว่าฉันก็คิดไม่ผิดจริงๆ ด้วย แล้วนูนู่ก็ยังเสริมต่ออีกว่า " แต่เห็นว่าแพรวแอบไปกิ๊กกับภัทรน่ะ ภัทร จีรภัทร แซ่หลี ที่เรียนโครงการวิทย์-คณิตไง" หา กิ๊กกับภัทร เนี่ยนะ!! นี่ ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าแพรวเป็นกิ๊กกับภัทร ฉันรู้จักภัทรดี ใช่ รู้จักมากกว่าแพรวสองคนรวมกันซะอีก แล้วก็รู้แน่ว่าคนอย่างภัทรไม่มีวันกิ๊กกับแพรวแน่ๆ
" ทำไมอ่ะ อ๋อมหึงคิงเหรอ ^_^" " อะ อ้าว ถามแค่นี้กลายเป็นว่าหึงนายคิงไปซะงั้น ไม่ได้หึงซะหน่อย ฉันไม่ได้ชอบคิงนะ เรื่องคิงฉันไม่รู้ รู้แต่ว่าเรื่องภัทรมีเคลียร์ (ผู้อ่านทุกๆ ท่านคะ ฉันกับภัทรเนี่ยไม่ได้มีอะไรกันเลยเถิดจริงๆ นะคะ แต่ถ้าผู้อ่านรู้ว่าระหว่างฉันกับภัทรเนี่ยจริงๆ แล้ว เป็นอะไรกัน ผู้อ่านจะเข้าใจเป็นอย่างดีเลยล่ะ)
ฉันปฏิเสธนูนู่ไป แต่เธอไม่ได้เชื่อง่ายๆ มันต้องเป็นเรื่องแน่เลย ก็ได้แต่หวังว่า เรื่องคงจะไม่ถึงหูครูกิ่งแก้วนะ ไม่งั้นฉันตายแน่ๆ
แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่นูนู่คอยแต่พร่ำบอกฉันก็คือ นายคิงเป็นคนเ้จ้าชู้มากๆ ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อ แต่นึกไปนึกมาก็นึกถึงเรื่องเมื่อตอนเย็น แต่ก็อีกนะ นายคิงจะเจ้าชู้ซักแค่ไหนเชียว สงสัยงานนี้ต้องขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆ ในการปฏิบัติการลับนี้ซะแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น