Can I? เป็นผมได้ไหม

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

                ‘ซ่า ซ่า ซ่า!!’ เสียงของสายฝนที่กำลังตกลงมาอย่างหนัก และไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังจะเดินออกจากอาคาร ต้องหยุดรอให้ฝนซาลง

                “แย่หละ!! ฝนตกหนักขนาดนี้ ขับรถเครื่องกลับบ้านคงจะลำบาก” ชายหนุ่มพูดพลางเกาหัวอย่างอารมณ์เสียสุดๆ แล้วนั่งบนเก้าอี้ไม้รอ กะว่าถ้าฝนซาลงเขาจะได้รีบกลับ

                “โธ่เว้ย! จะตกทำไมตอนนี้เนี่ย!!!” ชายหนุ่มอีกคนหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นเด็กวงโย เพราะในมือมีกระดาษโน้ตเยอะแยะเต็มไปหมด ในขณะที่ชายหนุ่มคนนั้นกำลังมัดเชือกรองเท้าอยู่นั้น กระดาษโน้ตในอ้อมกอดของเขา ก็ปลิวมาตกตรงหน้าชายหนุ่มคนแรก

                “เฮ้! นี่ของนาย!” ชายหนุ่มคนแรกยื่นกระดาษโน้ตที่ปลิวมาคืนเจ้าของ ซึ่งเจ้าตัวกำลังขะมักเขม้นกับการมัดเชือกรองเท้าอย่างเอาเป็นเอาตาย

                “เอ่อ... นายผูกเชือกผิดวิธีน่ะ” ชายหนุ่มคนแรกก้มลงไปผูกเชือกรองเท้าให้ชายคนนั้นใหม่ โดยไม่สนใจเสียงโวยวายของเจ้าของรองเท้า

                “รองเท้าเรา เราก็มัดเองได้! นายไม่ต้องมัดให้หรอก!!!”

                “ไม่เป็นไรได้ยังไง!? ผูกเชือกอย่างกับผูกเงื่อนลูกเสือแหนะ” ชายหนุ่มคนแรกอดขำไม่ได้ จึงกลั้นหัวเราะ แต่กลั้นยังไงก็ยังมีเสียงเล็ดลอดออกมา

                “คิก!”

                “เฮ้ย! ขำเราเหรอ!!!?”

                ชายคนแรกเงยหน้าขึ้นไปมอง กะว่าจะอธิบายวิธีผูกเชือกรองเท้าที่ถูกต้องให้กับ เจ้าของรองเท้า แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาชายหนุ่มก็ไม่สามารถละสายตาไปจากชายหนุ่มเจ้าของรองเท้าได้ เพราะเขาหล่อราวกับเทพบุตร แม้ชายหนุ่มจะเป็นผู้ชาย แต่เขากลับรู้สึกถึงเสียงหัวใจที่กำลังเต้นโครมครามของเขา

                “มองอะไรของนาย?” ชายหนุ่มเจ้าของรองเท้าพูดขึ้นด้วยความฉงนใจ ซึ่งทำให้ชายหนุ่มคนแรกถึงกับเบือนหน้าหนี เขารู้สึกได้ว่าหน้าของเขากำลังร้อนผ่าว และเสียงหัวใจของเขากำลังเต้นโครมคราม

                “…”

                “อ้าว!! ฝนซาลงแล้วนี่นา!! ฉันไปก่อนล่ะนะ!!” ชายหนุ่มวงโยรีบวิ่งออกจากอาคาร แล้วโบกมือให้ชายหนุ่มคนที่สอนเขาผูกเชือกรองเท้าให้ เขาทิ้งให้ชายหนุ่มที่รู้สึกสับสนอยู่คนเดียว

                “อึ้ก! …อะไรกัน? ความรู้สึกแบบนี้...” ชายหนุ่มได้แต่พูดอยู่คนเดียวเพียงลำพัง...

MELODY MELANIN ✿