คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเค้าะประตูดังขึ้นจากข้างหลังห้องซึ่งในขณะนี้เป็นเวลานักเรียนทุกคนกำลังตั้งใจเรียน( รึป่าว )ในวิชาประวัติศาสตร์กันอย่างเคร่งเครียดเพราะนักเรียนทุกคนรู่ถึงกิตติศัพท์ของความโหดมหาโหดของอาจารย์วิมลเป็นอย่างดี แต่แล้วแล้วก็กลับมีเสียงดังขึ้นมาจึงทำให้อาจารย์วิมลผู้แสนโหดคนนี้ต้องหยุดลงไปทันที ก่อนที่จะเดินไปพบอาจารย์ท่านหนึ่งที่กำลังยืนอยู่หน้าห้อง
“ ขอโทษนะคะที่มารบกวนการสอนของอาจารย์”
และเสียงนี้จะเป็นเสียงของใครไม่ได้เลยนอกจากอาจารย์สุดาที่แสนจะใจดีที่เป็นอาจารย์ประจำฝ่ายวิชาการและฝ่ายปกครอง (อ่าว! อยู่ฝ่ายปกครองแล้วทำมันใจดีอ่ะ มันต้องโหดสิ -_- ) ซึ่งทั้งเก่งและมีความสามารถมาก ในสายตาของอาจารย์และนักเรียนทุกคน จึงทำให้เธอมีบทบาทในสายงานต่างๆของอาชีพครูเป็นอย่างมาก...เธอกล่าวอย่างสุภาพกับอาจารย์วิมล
“ ไม่ทราบว่าอาจารย์สุดามีอะไรรึเปล่าคะ ”
“ มีค่ะ! เอ่อ...ขอเวลาสักครู่นะคะอาจารย์วิมล คือดิฉันจะมาขอพบนางสาวมัฐธินีค่ะ ไม่ทราบว่าจะขอพบหน่อยได้มั้นค่ะ ”
“ อ๋อ ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะไปเรียกให้นะคะ ”
ว่าแล้วอาจารย์วิมลก็เดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง นั่นจึงทำให้นักเรียนทุกคนแตกตื่นกันใหญ่จนกลับไปนั่งที่ของตัวเองกันแทบไม่ทัน เพราะมาแอบฟังอาจารย์ทั้งสองขณะที่คุยกัน
“ เอาล่ะ! นักเรียนทุกคนตอนนี้ก็ไม่มีอะไรแล้วนะเริ่มเรียนกันต่อได้ ส่วนนางสาวมัฐธินี...”
อาจารย์วิมลได้หยุดคำพูดนัน้ไว้เพื่อให้นักเรียนที่ถูกกล่าวชื่อได้ขานรับออกมา เพราะปกติ นักเรียนทุกคนจะรู้ดีว่าเมื่ออาจารย์เรียกชื่อแล้วนักเรียนจะต้องขานรับทันที แต่นี่กลับไม่มีแม้แต่เสียงขานรับและเสียงของนักเรียนคนอื่นที่พูดคุยกัน อาจารย์จึงเรียกชื่อเธออีกครั้ง
“ มัฐธินี...มัฐธินี....................มัฐธินี!!!!!! ” อาจารย์เธอตะโกนจนสุดเสียง จนนักรียนในห้องและอาจารย์สุดาที่กำลังยืนคอยอยู่นอกห้องนั่นตกใจไปด้วย...
ตอนนี้ทุกคนเริ่มส่ายหน้ากันเลิ่กลั่กระคนตื่นตระหนก เพราะพวกเขาต่างก็ไม่รู้ว่าเธออยู่ไหน และตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกถึงรังสีมืดดำกำลังแผ่ปกคลุมทั่วทุกห้อง ในที่สุดอาจารย์วิมลก็ได้เอ่ยขึ้นมา
“ นี่มัฐธินีหายไปไหน! หัวหน้าห้อง เมื่อเช้าฉันยังเห็นอยู่เลย ”
“เอ่อ...เอ่อ...คือๆหนูก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะว่าเธอหายไปไหน” หัวหน้าห้องพูดอย่างตะกุกตะกัก เพราะเธอก็จนปัญญาที่จะตอบ
“ แล้วคนอื่นๆล่ะรู้มั้ยว่ายัยมัฐธินีหายไปไหน ”
“ ไม่รู้ครับ/คะ” ทุกคนต่างตอบเป็นสียงเดียวกันอย่างสามัคคีไปมีขาดไม่มีเกินสักคำ
“ ถ้างั้นก็แสดงว่ายัยมัฐธินีโดดวิชาเรียนของฉัน ”
เงียบ......................................................................
และแล้วเงาดำมืดก็คลอบคลุมทั่วทั้งห้องด้อยประการละชะนี้
“ หนอยยยยย มันจะบังอาจเกินไปแล้วนะ! โดดของฉันอีกแล้วงั้นเรอะ หึๆ ไม่รู้ซะแล้วว่าเล่นกับใคร หัวหน้าห้อง ”
“ เอ่อ คะๆๆๆ ”
“ ไปหายัยมัฐธินีให้เจอให้ได้ ถ้าไม่อย่างงั้น เธอก็ต้องโดนลงโทษแทนเข้าใจมั้ย ! ”
“ คะ ...ขะ...เข้าใจค่ะ ” แล้วเธอก็รีบวิ่งออกจากห้องไปทันที
ขณะนั้นนั่นเองอีกคนที่ยังกำลังสนุกอยู่กับการโดเรียน ยังไม่รู้ถึงภัยที่กำลังมาเยือนในตอนนี้.............( อ่าว!ลืมอาจารย์สุดาที่รออยู่ห้องไปแล้วเรอะ-[]- )
อ่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกนะคะที่แต่งลงในเด็กดียังไงก็เข้ามาเม้นหรือติชมกันบ้างนะค้า^_^
ความคิดเห็น