คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เเผนร้ายของปีศาจผู้ชั่วช้าตอนที่ 2 สร้างอาวุธไว้เยอะๆ
เชเรสต้า...ภูผาแห่งนักรบ
ไอซีเรีย...เมืองแห่งความเหน็บหนาว
และสุดท้าย โคซีเรีย...ดินแดนที่ได้ชื่อว่าอุดมสมบูรณ์ที่สุด
จุดกึ่งกลางของทั้งสามอาณาจักรที่ติดต่อกันมีผู้บังคับบัญชาสูงสุดคอยควบคุมดูแลและมอบหมายงานให้แก่อัศวินผู้พิทักษ์ทั้งหกตามความเหมาะสม อัศวินแบ่งเป็นสองคนสำหรับหนึ่งอาณาจักร (รวมเป็นหกคนพอดี) ต่อจากนั้นอัศวินที่ได้รับมอบหมายงานก็จะส่งต่อ(หรือเรียกว่าโบ้ย)ไปให้ลูกน้องจัดการ วิธีการปกครองแบบเครือข่ายจะทำให้สามารถดูแลได้อย่างทั่วถึงและรัดกุมที่สุด
หนึ่งในอัศวินผู้พิทักษ์แห่งปราการน้ำแข็งซึ่งประจำอยู่ที่เมืองเมืองไอเซียน่า อาณาจักรไอซีเรีย คืออาธีน่า ผู้ที่มีความเพียบพร้อมในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นกิริยามารยาท รูปร่างหน้าตา ความเฉลียวฉลาด และความสามารถทางการรบ มีเพียงข้อเดียวที่เป็นข้อเสียของเธอคนนี้ คือ...
“อะไรกัน อาร์เทมิส ทำไมเจ้าไม่ตามฆ่าพวกปีศาจให้หมดก่อนมาเจอข้าเล่า โธ่”เสียงแหลมๆของอัศวินผู้เก่งกาจแวดใส่สองพี่น้องที่ยืนเจี๋ยมเจี้ยมอยู่อีกฟากห้อง
“ไม่อาน่า อาธีน่า พวกเราเองก็ไม่ได้รับคำสั่งนั้นมาเสียหน่อยนี่ จะบ่นทำไม เปลืองน้ำลายเปล่าๆ”อาร์เทมิสผู้ไม่รับรู้ชะตากรรมของตัวเองในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเอ่ยขึ้นอยากอดรนทนไม่ได้ โดยมีพี่ชายผู้หวังดีคอยดึงแขนเสื้อเด็กสาวให้นั่งลงอย่างเกรงในสายตาของอาธีน่า
“ไม่ได้คำสั่งงั้นเหรอ? กำจัดปีศาจนั่นแหละงานของพวกเธอ”
“เฮ้ย”สองพี่น้องชาวโคซีเรียตะโกนพร้อมกัน ก่อนที่อาร์เทมิสจะถามขึ้นว่า “ แล้วทำไมเธอไม่บอกเราล่ะ? “
อาธีน่ามองกลับด้วยสายตาเหยียดๆแล้วถามกลับว่า “ปัญหาที่เรากำลังกลุ้มใจในช่วงนี้คืออะไร”
“มีหนอนบ่อนไส้”
“แล้วถ้าฉันบอกไปแล้วคนรับ-ส่งข่าวดันเป็นสปายของพวกปีศาจล่ะ จะเกิดอะไรขึ้น”
“เออ นั่นสิ ไม่ทันคิดเรื่องนี้แฮะ”อะพอลโลพูดอย่างนึกขึ้นได้
พวกปีศาจกับมนุษย์ทำสงครามกันมาตั้งแต่สมัยพระเจ้าเหา สาเหตุก็มาจากการที่ปีศาจไม่สามารถกินมังสวิรัติได้ จึงต้องออกมา ‘ล่าเหยื่อ’ ข้างนอก แน่นอนว่าอาหารที่รสชาติดีที่สุดก็หนีไม่พ้นเลือดและเนื้อของมนุษย์
นอกจากนี้ ยังมีการทำสงครามเพื่อแย่งชิงอาณาเขตในการขยายเผ่าพันธุ์ แม้ว่าในปัจจุบันนี้จะลดน้อยลง เนื่องจากเกิดสนธิสัญญาระหว่างเผ่าพันธุ์ขึ้นแล้วก็ตาม
แต่คิดหรือว่าสงครามที่เกิดมายาวนานถึง 500 กว่าปีจะหยุดลงด้วยกระดาษไม่กี่แผ่น เหล่าขุนนางชั้นสูงต่างรู้ดีว่าต่างฝ่ายต่างก็เตรียมอาวุธและพลทหาร อีกทั้งยังมีการเข้าไปสอดแนมฝ่ายตรงข้ามอยู่บ่อยๆ
“ตกลงเธอจะให้พวกเธอทำอะไร? อาธีน่า”อาร์เทมิสเอ่ยถาม
“แน่นอนว่าต้องเป็นการกำจัดปีศาจและหาตัว‘หนอนบ่อนไส้’คนนั้นน่ะสิ”
“แล้วถ้าหาเจอแล้วจะให้ทำยังไงล่ะ ฆ่าทิ้งเลยดีไหม?”
อาธีน่าเอามือลูบคางอย่างครุ่นคิด เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เจอกับดวงตาอีกสองคู่ที่เปล่งประกายประหลาด
หน้าที่ของพวกเธอคือการ‘กำจัด’สิ่งที่ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามซึ่งมีแนวโน้มที่จะสร้างความเสียหายให้ผู้บังคับบัญชาสูงสุดของพวกเธอ
สิ่งนี้ไม่ใช่หรือที่เป็นจุดมุ่งหมายสูงสุดของการฝึกสอนทั้งหกปีของพวกเธอ
“ ‘ฆ่า’ ทิ้งให้หมด อย่าให้เหลือรอดสักคนเดียว”
“อ๊า!! ข้าจะบ้าตายอยู่แล้ว บิลอยู่ไหน!?”
เสียงตะโกนของหัวหน้าอัศวินฝ่ายซ้ายประจำปราการตะวันสีเงินดังมาจากห้องทำงานไม่ทำให้เหล่าอัศวินที่กำลังเดินผ่านตกใจแต่อย่างใด
อยู่ที่นี่นานๆเดี๋ยวก็จะชินไปเองแหละ...นี่คือคำพูดติดปากของเหล่าอัศวินรุ่นพี่ที่พูดให้รุ่นน้องหน้าใหม่ฟัง
“รองหัวหน้าอัศวินฝ่ายซ้ายอัลเลนฝากมารายงานว่าอีกห้านาทีจะมาถึงขอรับ”เสียงรายงานจากอัศวินทำให้อาร์เทมิสฮึดฮัดก่อนจะโยนปากกาขนนกในมือทิ้งแล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะอย่างหมดแรง
หลังจากกลับจากไอซีเรียเธอก็ต้องเจอกับงานเอกสารกองเท่าภูเขาเลากาอยู่บนโต๊ะทำงานพร้อมกระดาษรายงานว่าหัวหน้าอัศวินฝ่ายซ้าย หรือคนที่จัดการงานของเธอประจำได้รับบาดเจ็บในหน้าที่ จึงขอลาพักสองวัน
แต่อีกไม่นานบิลก็จะมาแล้ว อา...งานพวกนี้ก็จะหายไปจากชีวิตเธอแล้ว รู้สึกมีความสุขจัง
ไปเที่ยวที่ไหนดีนะ...ช่วงหน้าร้อนแบบนี้อยากไปเที่ยวน้ำตกจัง
“เกรงว่านั่นจะไม่ใช่สิ่งที่หัวหน้าควรทำในวันนี้นะขอรับ”เสียงดังมาจากข้างฉุดอาร์เทมิสออกจากการคิดหาที่เที่ยว
“วันนี้หัวหน้าต้องไปพบหัวหน้าคณะวิจัยและพัฒนาอาวุธประจำปราการเพื่อทดสอบอาวุธที่เหมาะสมกับหัวหน้าและพิจารณาความเหมาะสมของอาวุธที่จะนำมาใช้ในกองทัพแทนหัวหน้าอัศวินฝ่ายขวาขอรับ”
“อ๊า!! รอให้อะพอลโลกลับมาก่อนไม่ได้เหรอ ข้าทำงานมาตั้งสองวันแล้วนะ เห็นใจกับบ้างสิ บิล ข้าขอร้อง”อาร์เทมิสเริ่มเกิด ‘อาการคลุ้มคลั่งอย่างรุนแรง’ทันทีหลังจากฟังรองหัวหน้าหน่วยของตัวเองพูดรายงาน
“ ผมชื่ออัลเลนขอรับ นี่เป็นรายการที่หัวหน้าอัศวินฝ่ายขวาฝากฝังมาให้ท่านขอรับ นอกจากนี้ท่านยังฝากบอกอีกว่า…”
“ว่าอะไร?”
อัลเลนมองกระดาษรายงานในมืออย่างสังเวช แล้วตอบว่า “ท่านฝากบอกว่า ‘ตั้งใจทำงานให้ดีนะ น้องสาวสุดที่รักของพี่ชายผู้แสนดี’ ขอรับ”
“...” เมื่ออาร์เทมิสฟังแล้วก็อึ้งก่อนจะก้มหน้าก้มตาเขียนจดหมายฉบับหนึ่งด้วยลายมือที่บรรจงตวัดอย่างงดงาม ปิดผนึกอย่างแน่นหนาเหมือนกับเป็นความลับสุดยอด แล้วส่งให้อัลเลน
“ช่วยนำจดหมายนี่ไปให้พี่ชายผู้แสนดีของข้าด้วย”
ขณะที่อัลเลนเดินตามหัวหน้าหน่อยของเขาไปห้องพัฒนาอาวุธ แล้วรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ ไม่ว่าข้อความหรืออะไรก็แล้วแต่ที่อยู่ในจดหมายฉบับนี้ เขาบอกได้คำเดียวว่าต้องไม่ใช่สิ่งที่ผู้รับอยากได้แน่นอน
“สวัสดียามเช้า หัวหน้าอัศวินฝ่ายซ้ายอาร์เทมิส วันนี้อากาศเป็นใจกับการทดสอบอาวุธเป็นอย่างยิ่ง”
“เช่นกัน หวังว่าท่านจะสบายดี”อาร์เทมิสตอบ แล้วมองไปรอบๆ
“ ไหนล่ะอาวุธที่เราจะทดสอบกันวันนี้? ”
“ เราต้องไปที่สนามด้านหน้า” หัวหน้าคณะวิจัยกล่าวพร้อมกับเดินไปที่สนามทดสอบอาวุธ “ ท่านต้องไม่อยากเชื่อแน่ๆว่ามันมีประสิทธิภาพขนาดไหน หัวหน้าอัศวินฝ่ายขวาถึงกับออกปากชมตอนที่เห็นแปลนเชียวนะ”
อาร์เทมิสพยักหน้ารับ “ มันเป็นอาวุธแบบไหนล่ะ ”
ไม่มีคำตอบนอกจากรอยยิ้มปริศนา “ไว้หัวหน้าอัศวินฝ่ายซ้ายไปดูแล้วท่านก็จะเข้าใจเอง ว่ามันดียังไง”
“ ถึงแล้วขอรับ”
------------------------------------------------------------------------
สวัสดีทุกคนนะคะ ในที่สุดหลังจากฟ้าสำนึกถึงบาปตัวเองเเล้วก็มานั่งพิมพ์ต่อ
ถ้าใครมีไอเดียดีๆก็มาเเลกเปลี่ยนกันได้นะคะ
ที่สำคัญ -- ช่วยเม้นสักนิดก็ยังดีค่ะ T^T
บ้าย บาย~
ความคิดเห็น