ห้ามเข้านะ!!!>O<

ลำดับตอนที่ #5 : Runningman ไตรภาคี TT^TT

(แบรรรร่~~ ถ้าตายจะมาหลอกทุกคน~)

หลังจากที่รับกระเป๋าเป้ยังชีพน้ำตาของเราก็ไหลไม่หยุดเลยแฮะบ้าจริง....หญิงสาวร่างเล็กมองทุกอย่างที่เกิดขึ้นด้วยดวงตาที่พร่ามัว

เสียงปืนใหญ่ที่ดังขึ้นพร้อมกับตัวอักษรสีแดงที่ปรากฏขึ้นเป็นคำว่า " Game start "

หญิงสาวกวาดสายตามองทุกคนที่กำลังวิ่งหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย พลางคิดนึกย้อนถึงเรื่องราวของเมื่อวานนี้ที่ทุกคนยังมีชีวิตปกติ เสียงหัวเราะที่ดังกระหึ่มไปทั่วคอนโด วีรกรรมต่างๆที่ร่วมทำกันมา ใบหน้าของคนที่อยู่ข้างห้องแวบขึ้นมาในหัว 'นี่...คิวท์ต้องฆ่าคนพวกนี้จริงๆน่ะเหรอ??' แมกนั่มและฟางเป็นสองคนแรกที่จับมือกันวิ่งหลบเข้าฝืนอาณาเขตป่าได้ไวที่สุด
อาจเป็นเพราะฝีเท้าที่ไวของฟาง แต่ทั้งคู่ก็ตัดสินใจปล่อยมือกันเพราะอาจจะง่ายกว่าหากต่างคนต่างหนี ต้นวิ่งไปดึงคริสมากอดอย่างรวดเร็วก่อนวิ่งหายไปในความมืดเพราะอยู่คนละทีม ลูเฟียกับเจปป์ตะโกนสั่งเสียกันก่อนแยกย้ายกันหนี เอริโอ้วิ่งเอาร่างอันอ่อนแอของตัวเองหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย คิวท์เหม่อมองเหตุการ์ณทั้งหมดด้วยร่างที่สั่นเทา ก่อนจะตัดสินใจไปหาใครคนหนึ่งที่เธอนับถือมากที่สุด

"เฮียยยยยยยยยย!!!! T^T"
เสียงเล็กๆตะโกนขึ้น พร้อมกับผู้หญิงร่างเล็กที่ติดโบว์สีชมพูวิ่งปราดเข้าม
แล้วสวมกอดหัวหน้าทีม 1 อย่างแน่นหนา�

"คิวท์ต้องฆ่าคนจริงๆใช่มั้ย?!!! นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!!!!! TOT"

"ฆ่ามันก่อนที่มันจะฆ่าเรา.. เร็ว!! ไปซะ!!!!!!!"

เจเรมี่ที่ยังไม่ได้ตั้งตัวเอ่ยออกมาอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าจะเหลือคน
ที่ยังอยู่ตรงจุดตรงสตาร์ทนอกจากเขาและหัวหน้าทีมอื่น

"อ๊ะ!! O_O .. �T^T!!"
ร่างเล็กสะอึกไปเล็กน้อยก่อน ออกวิ่งหนีเข้าป่าไปด้วยความกลัวที่แล่นพล่านไปทั่วร่าง

...................................

ภายในป่าอเมซอนอันกว้างใหญ่

ร่างเล็กหยุดวิ่งแล้วมองสิ่งของที่อยู่รอบกาย ต้นไม้ ขอนไม้ เถาวัลย์ ที่ที่เธอไม่คุ้นเคย

แหมะ� แหมะ

" ฮ่ะฮะ....ให้ตายสิ่ทำไมคิวท์ถึงขี้แงแบบนี้นะ ฮึก..." คิวท์ใช้มือปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
ทำไมเรื่องนี้มันจะต้องเกิดกับคอนโดของเราด้่วยนะ..
"สรุปแล้ว คิวท์ต้องฆ่าใครคนนึงเพื่อชีวิตที่อยู่รอดสินะเนี่ย ฮ่ะฮะ...เกมนี้มันเกมบ้าอะไรเนี่ย!!!! " คิวท์ตะโกนออกมาอีกครั้ง พร้อมเหลือบมองกิ่งไม้สูงของต้นไม้ใหญ่ ' ถ้าเป็นที่นั่น..คิวท์อาจจะอยู่รอดได้อีกสังพัก' เมื่อคิดได้เช่นนั้นร่างเล็กก้าวฉับๆไปที่ต้นไม้ใหญ่ ก่อนจะปีนขึ้นไปถึงกิ่งไม้.....พอเหลือบมองไปที่พื้น ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้าง พื้นข้างล่างนั่น.... โคลนดูดนี่!! ให้ตายเถอะทำไมคิวท์ไม่รู้จักตรวจสอบให้ดีก่อนวะ ถ้าเกิดตกลงไปได้ตา...

กรึ่ก...กรึก..(โปรดอ่านให้มันเป็นเสียงกิ่งไม้จะหัก -.,-)

อ....อย่าบอกนะว่า ToT

กรึกกก!!!

" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!"

กิ่งไม้ร่วงลงสู่บ่อโคลนดูดขนาดใหญ่พร้อมร่างของหญิงสาว เธอมองกิ่งไม้ที่ถูกดูดลงไปจนมิด ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าคิวท์ต้องมีชะตากรรมเหมือนขอนไม้นั่นแน่ๆ

" ใครก็ได้ช่วยคิวท์ด้วย แง้ TTOTT "

" ไอ้ขิวเข้!!! =o=" โอ้...สวรรค์ทรงโปรดเจ๊เจสนี่หว่า TvT คิวท์รอดแล้วเว๊ยเฮ๊ย!!

" เจ๊ช่วยคิวท์หน่อย TOT" อ้าแขนสองข้างแบบนกกระพือปีก

" ไอขิวจับเชือกนี้ไว้นะโว๊ย!!" เชือกเส้นยาวๆถูกส่งมาตรงหน้า มีไหมล่ะคนที่จะตายอยู่รมร่อจะไม่คว้าเชือกที่ถูกส่งมา แรงดึงของเจ๊เจสทำให้คิวท์หลุดจากบ่อโคลนดูดได้แต่ก็ทำให้คิวท์เกิดแผลถลอกเล็กๆตามร่างกายเนื่องจากแรงเมื่อกี้ทำให้คิวท์ลอยละลิ่วสงสัยต้องขูดกับพื้นไม่ก็กิ่งไม้พวกนั้นแน่ๆ

" ไอขิวเป็นไรรึปล่าว TTOTT "

" ไม่เป็นไรมากหรอกเจ๊..แต่เจ็บอ่ะ ;; _;; " คิวท์เหลือบตามองเจ๊เจสเล็กน้อย... คนคนนี้จะฆ่าคิวท์รึปล่าวนะ??

" ไปได้แล้ว...เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเขาจะจับแกฆ่าได้นะเว๊ย -o- "
" เจ๊...ทำไมเจ๊ไม่ฆ่าคิวทล่ะ???"

เจสสิก้ามองคิวท์ก่อนจะยีหัวหญิงสาวเบาๆ ดวงตานั่นคงผ่านการร้องไห้มาเยอะพอสมควรสินะ ' คนดอกด๋อยแบบคิวท์ฆ่าใครไม่เป็นหรอก'�� เจสสิก้าคิดถึงคำพูดของคิวท์ที่เคยพูดไว้

" ทำไมคิดว่าเจ๊จะฆ่าแกล่ะ?? -o-"

" ก็...เราอยู่คนละทีมกันนี่นา .__. "

" ช่างเถอะเอาเป็นว่าเราแยกทางกันไปแล้วกันนะ...อย่าตายก่อนซะละไอขิวเข้ " รอยยิ้มของเจ๊เจสนี่ดูกี่ทีก็รู้สึกอบอุ่นแฮะ.. แต่นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่คิวท์เห็นรอยยิ้มของคนคนนี้ก็ได้... ร่างของเจ๊เจสที่วิ่งออกไปทำให้คิวท์ใจหายไม่น้อย

" เจ๊!!! เจ๊ต้องรอดนะ! เจ๊ห้ามตายนะว๊อย!! เจ๊ต้องรอดให้ได้นะ!! " เสียงตะโกนเล็กๆทำให้เจสสิก้าหยุดชะงัก แล้ววิ่งไปจนเกือบลับตา....

" ฆ่ามันก่อนที่มันจะฆ่าเรา..."

เสียงของเฮียดังแวบเข้ามาในหัวอย่างไม่มีสาเหตุ...

อา...ที่นี่ไม่ใช่ที่สำหรับคนอ่อนแอ งั้น....คิวท์ก็ต้องเปลี่ยนตัวเองสินะ เมื่อคิดได้เช่นนั้นคิวท์จึงใช้มือเอื้อมไปหยิบกระเป๋าเป้ของตัวเองออกมาก่อนจะนำหนังยางมันผมออกมารวบผมยาวของตัวเองร่างเล็กกระชับกระเป๋าสะพายของตัวเอง ก่อนจะมุ่งหน้าเดินไปในป่าใหญ่


3 ชั่วโมงผ่านไปไวเพราะโกหก -.,-


โอยยยย....ปวดขาาา T^T เดินมาตั้งนานดีนะยังไม่เจอใครหรือมันจะเป็นโชคร้ายกันแน่วะเนี่ย...สายตาอันเฉียบแหลมได้ไปพบกับร่างอ้อนแอ้นอรชร โค้งงอนประดุษเคะ....

เดี๋ยวนะ..เคะ เคะงั้นเหรอ!!! นั่นก็.... เอริโอ้ราชินีเคะนี่นา!! O.O

นี่แหละ...เหยื่อของคิวท์ ว่าแต่ในกระเป๋ามีอะไรบางเนี่ย??


- ปืน
-ขวาน
-อาหารกระป๋อง
-น้ำ
-ขนมจุกจิกเล็กๆน้อยๆ
( เท่าที่ค้นเจอ.. ที่จริงมีเยอะกว่านี้)
อืม.....ขวานกับปืนดูจะใช้ได้แฮะ.. หญิงสาวจัดแจงอาวุธก่อนจะหันกระบอกปืนไปที่ขาขวาของเคะผู้โชคร้าย..

ปัง!!!

" โอ๊ยย!! " ร่างของโอ้ทรุดลงกับพื้น เสียงร้องแห่งความเจ็บปวดดังกระหึ่มป่า มือเรียวยาวจับส่วนที่ถูกลูกกระสุนฝังลึกเข้าไปอย่างเบามือ

" โอ้.....คิวท์ขอโทษนะ..แต่มันจำเป็นจริงๆ " เสียงเล็กๆดังออกมาพร้อมร่างเล็กที่เดินออกมาจากข้างหลังพุ่มไม้ ในมือของคิวท์มีปืนและขวาน ร่างเล็กน้ำตาไหลพรากเมื่อต้องมาลงมือฆ่าคนรู้จักอย่างโอ้

" โอ้...คิวท์ขอโทษ..." มือเล็กจ่อที่ขาซ้ายของโอ้

ปัง!!

" โอ๊ยย!! คิวท์..อย่าทำอะไรผมเลยนะ" ใบหน้าของโอ้ดูหวาดกลัวจริงๆ ให้ตายเถอะคิวท์ไม่อยากฆ่าโอ้จริงๆ แต่มันมีทางเลือกอย่างอื่นให้ทำมั๊ยล่ะ?? เพราะถ้า'คิวท์ไม่ฆ่าโอ้ โอ้ก็จะฆ่าคิวท์'มันเป็นวัฎจักรที่โหดร้ายซะจริง

" โอ้....คิวท์ขอโทษฮึก...." ปืนถูกจ่อไปที่แขนซ้าย แขนขวา ของโอ้อีกครั้ง

ปัง!!! ปัง!!!

" โอ๊ยยยยย!! คิวท์พอเถอะ...คิวท์...อย่าทำอะไรผมเลยนะ" คิวท์มองดูร่างของโอ้ที่กำลังสั่นเทาและเต็มไปด้วยเลือดด้วยน้ำตา คิวท์เดินไปที่ร่างของโอ้ก่อนจะใช้ขวานตัดไหล่ซ้ายของโอ้...

ฉึบ!!

" อ๊ากกกกกกกก!!! คิวท์...ได้โปรดเถอะ..ฮึก..." ดวงตานั่น...อย่าสิ่ อย่าจ้องมองคิวท์ด้วยสายตาแบบนั้น...

ฟึ่บบบ!!!

คิวท์ใช้ผ้าเช็ดหน้าของตัวเองมัดไว้ที่ดวงตาของโอ้....ผ้าที่ถูกปิดรอบดวงตาของโอ้เริ่มชื้นเพราะน้ำตาขึ้นมากทุกที..นี่คิวท์กำลังทรมานโอ้ใช่มั๊ย?? มือเล็กจับขวานใหญ่จามลงไปที่ไหล่ขวาของโอ้อีกครั้ง
" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!!! พอ.....พอแล้ว...แฮ่กๆ..อึก" เสียงหอบของโอ้ทำให้คิวท์ใจเสียไปเล็กน้อย

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

หญิงสาวเหลือบตาไปมองป้ายชื่อของโอ้....หัวใจยังเต้นอยู่เหรอ??? โดนไปขนาดนั้นแล้วยังไม่ตายอีกเหรอ... งั้นต้องมช้ไม้ตายสุดท้ายแล้วสินะ...คิวท์มองใบหน้าของโอ้ด้วยความกลัวที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง... พร้อมส่งเสียงออกมาเบาๆราวกับกระซิบ

" โอ้.....ตอนนี้โอ้จะไม่ทรมานแล้วนะ..."

เสียงพึมพำที่ออกมาจากปากของคิวท์ทำให้โอ้รู้ถึงชะตากรรมตัวเอง... คิวท์ใช้เวลาทำใจเพียงไม่กี่วินาที ก่อนขวานใหญ่จะจามลงดังฉับบนลำคอของเขา เพียงอึดใจเดียว หัวของเอริโอ้ ก็กลิ้งหลุนๆ ออกจากบ่า เลือดจากลำคอของชายหนุ่มกระจายไปทั่วบริเวณ.... ใบหน้าของคิวท์ที่เปื้อนหยดน้ำตา

" ฮึก...ขอโทษ...ขอโทษ...ขอโทษจริงๆ " คิวท์เอื้มมือไปจับหัวของโอ้ที่กลิ้งไปไม่ไกลนัก ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าที่ปิดตาโอ้อยู่เปลี่ยนมาเป็นห่อส่วนหัวของโอ้แทน

" โอ้....คิวท์ขอโทษนะ แต่มันจำเป็นจริงๆ 'คนอ่อนแอ'อยู่่ที่นี่ไม่ได้หรอกนะ " คิวท์พูดกับหัวของโอ้พร้อมแสยะยิ้มเล็กๆ
" ตัวของโอ้ทิ้งไว้กลางป่านี่ก็แล้วกัน....ส่วนหัวนี่คิวท์จะเอาไปลอยที่แม่น้ำให้นะโอ้..."เริ่มก้าวเดินต่อไปโดยไม่สนใจร่างไร้วิญญาณ(และหัว) ของโอ้

" ลาก่อนนะ... เอริโอ้ ไมเนอร์ รอก่อนนะเพราะในอนาคตคิวท์อาจจะได้ไปอยู่กับโอ้ก็ได้... " คิวท์หันมาโบกมือลาร่างของโอ้พร้อมิ้มเศร้าๆ เพราะภายพากหน้าเธออาจจะโดนใครซักคนฆ่าตายก็ได้....


1 ชั่วโมงผ่านไปไวเพราะขี้จุ๊(โกหก)

โครกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.... เสียงท้องร้องของคิวท์คำรามขึ้น แน่ล่ะสิ่ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย แง้ TT^TT

" เฮ้อออ...ตัวก็มีแต่เลือดสงสัยจะต้องหาที่ล้างตัวแถมอาหารกระป๋องที่เตรียมมาถ้ากินจนหมดในอนาคตคงไม่เหลือแน่ๆ -____-" ใครๆก็รู้ว่า ' ยัยช้าง ' ประจำคอนโดมันกินจุมากขนาดไหนแค่นี้มันไม่พอจะยาไส้หรอกเฟ๊ย!! คิวท์เดินโซซัดโซเซมาพบกับ เนออนหรือสวย...

ที่กำลังจมกองขี้ลิงกอลิล่า =_=;;

ไปเดินอีท่าไหนกันวะ....สงสัยสวยคงต้องตายในบ่อขี้นั่นแน่ๆให้ตายเถอะ -o- อืม.... คิวท์มองหัวโอ้ที่อยู่ในมือ ' ถ้าเอาลอยในบ่อขี้นี่...คงจะเหมือนกับลอยน้ำ(?)ละมั้ง' เมื่อคิดได้เช่นนั้นคิวท์ก็ใช้แรงทั้งหมดที่มีเขวี้ยงหัวของโอ้ลงไปที่บ่อขี้กอลิล่าแล้วเดินต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ผ่านไปอีก 15 นาที...

โครกกกกกกกกกกกก... มาอีกละ ทนหน่อยนะกระเพาะจ๋าขอคิวท์หาของกินให้พบก่อนนะ.... เอ๊ะ!! นั่นมันคืออะไร มองๆดูแล้วชักจะเริ่มเข้าใจ ไม่รู้ว่ามันเป็นของใคร ไม่รู้ว่าใครเอามันมาวาง~ (และอีกเพลง) นั่นมันคือ อาหาร!!!! *O* ว้าววว~ ถ้าดูชัดๆมันคือต้นกล้วยธรรมดาสินะ...แต่ในเวลานี้มันคือ เสบียง!!!!� >O< คิวท์รีบวิ่งด๊อกแด๊กไปที่สวนกล้วย มือเล็กรีบเก็บกล้วยให้ได้มากที่สุดแล้วจัดแจงมันใส่กระเป๋าพลางแกะกล้วยกินอย่างเอร็ดอร่อย... ใครจะไปรู้นี่อาจเป็นอาหารมื้อสุดท้ายที่เธอได้กินก็ได้คิวท์เดินไปตามทางลาดชันเมื่อเดินมาหลายนาทีคิวท์ก็พบกับแม่น้ำใช่มันคือแม่น้ำ ที่สำคัญมันยังมีเรืออีกต่างหาก....โอเคคิวท์ว่าคิวท์ควรจะล้างเลือดของโอ้ออกซักที เลือดนี่มันเหมือนตราบาปจริงๆเลยแฮะ...

ตึก....

" เรือนี่มันโคลงแคลงดีซะจริงๆ ให้ตายเถอะพระเจ้า -3- " คิวท์บ่นงุบงิบเบาๆเพราะเรือมันโคลงแคลงได้ใจจริงๆ

" ถ้าใช้เรือนี่ไปตามหาคนในทีม...จะมีโอกาสรอดมั๊ยเนี่ย -.-;; " คิวท์นั่งมองสายน้ำ พลางคิดเรื่องในอนาคตข้างหน้าอย่างรอบคอบ...

" ตายเป็นตาย!!! -.-" คิวท์ใช้มือเล็กจับไม้พาย แล้วใช้แรงทั้งหมดเริ่มพายตามสายน้ำที่ไหล

" ขอให้ทุกคนปลอดภัยด้วยเถอะนะ..."


( จะรอดหรือจะตาย...มันก็อยู่ที่คุณเลือกเอง...)













�

✖ quality