ห้ามเข้านะ!!!>O<

ลำดับตอนที่ #2 : เควส 2~~~

“เขาว่ากันว่า ในยามที่ตกต่ำที่สุด เราจะเป็นตัวเองมากที่สุด เจ้าว่าจริงหรือไม่..”

เสียงนั้นเอ่ยแผ่วเบาจนคล้ายกับพูดกับตัวเอง

สะ...เสียงอะไรน่ะ ไม่ชอบเลยแฮะเสียงแบบนี้หรือว่าจะเป็น....คิวเบย์!!!(?) ต้องมาชวนให้คิวท์เป็นสาวน้อยเวทมนต์แน่เลย คริคริ หญิงสาวคิดในใจ...ถึงแม้ว่ามันจะเป็นจริงไม่ได้ก็ตาม
ดวงตาใสแป๋วรีบตามหาต้นตอของเสียงในทันที ที่นี่มันวังเวงจริงๆเลย..น่ากลัวอ้ะ T^T
" รายการสาระแนใช่มั๊ย!!! กล้องอยู่ไหน คิวท์รู้ตัวแล้วนะ!!ออกมาเถอะ -0-" คิวท์รีบแผดเสียงดังไปรอบๆก่อนจะหันหลังกลับด้วยท่าทางหงุดหงิด
พึ่บ!!!

โดย ไม่ทันตั้งตัว ร่างๆหนึ่งก็ร่วงหล่นลงมาก่อนจะค้างอยู่กลางอากาศหน้าคุณด้วยด้ายที่แขวนไว้ ราวกับตุ๊กตาหุ่นเชิด ร่างไร้วิญญาณที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือดเหม็นคาวคละคลุ้ง ใบหน้าขาวซีด ดวงตาแดงก่ำเบิกกว้างจ้องมองยังดวงตาของคุณอย่างเคียดแค้น

�

แต่คุณเองก็หน้าซีดไม่ต่างกัน ใบหน้าที่จ้องมองมานั้น ใบหน้าของคนที่คุณรักมากที่สุด... ร่างที่ลอยเคว้งกลางอากาศอยู่นั่น..คือคนที่หญิงสาวรักมากที่สุดในชิวิต แต่บัดนี้กลับไร้สิ้นซึ่งลมหายใจ

" อะ...อะไรกัน..นี่มันอะไรกัน!!!!!"

�เพียงแค่เห็นร่างนั้นหญิงสาวก็ทรุดลงไปอยู่กับพื้นโดยที่สายตายังจับจ้องไปที่ร่างไร้วิญญาณของคนรัก ในหัวใจของเธอในตอนนี้เหมือนกำลังถูกเข็มพันเล่มทิ่มแทง ดวงตาดวงสวยได้หลั่งน้ำตาออกมาอย่างไม่หยุด
" ฆาตกร!!!!"
เสียง หนึ่งกรีดร้องจากความมืด พลันในมือก็รู้สึกถึงมีดเย็นเฉียบที่เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด ในความมืดรอบตัวปรากฎใบหน้าของเหล่าคนที่คุ้นเคย เพื่อนฝูง ญาติพี่น้อง คนรู้จัก หากแต่แววตาที่พวกเขามองมาช่างเย็นชาและห่างเหินเสียเหลือเกิน

" มะ...ไม่ใช่นะ คิวท์ไม่ได้..."
เธอก้มลงมองมือของตนเอง และเบิกตากว้างเมื่อพบมีดอันคมกริบที่มีหยดเลือดไหลหยดลงมาช้าๆ ทุกอย่างในหัวขาวโพลนและโหวงไปหมด..มีเพียงสิ่งเดียวที่เธอคิดได้ในตอนนี้คือ...

"คิวท์...เป็นฆาตกร??"

�

เฮือก!
�

คุณ สะดุ้งตื่น หลังชุ่มไปด้วยเหงื่อ ความฝันนั่นช่างเหมือนจริงเสียคุณยังรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือด สายลมพัดกิ่งไม้เสียดสีกับกระจก แต่คุณกลับได้ยินเป็นคำพูดชัดเจน

�

“ในยามที่ไม่เหลืออะไรนอกจากร่างกายและดวงวิญญาณนี้ เจ้าจะทำเยี่ยงไร...”

" อะไรกัน...ความฝันบ้านี่"
มือเล็กที่สั่น น้ำตาที่ไหล การหายใจหอบถี่อะไรกันความรู้สึกนี้...ก่อนน้ำตาที่พรั่งพรูจะหยดลงเตียงพร้อมเสียงอันสั่นเทา

"เหลือแต่...ร่างกายและ...วิญญาณงั้นเหรอ??"

�เธอพูดออกมาก่อนจะหยิบตุ๊กตาที่คนที่เธอรักมากอดพร้อมทั้งพูดออกมาด้วยเสียงก้าวร้าว ดวงตาใสแป๋วที่เคยจ้องมองผู้คนด้วยความไร้เดียงสากลับกลายเป็นดวงตาแข็งกร้าวที่เหมือนจะฆ่าคนได้ตลอดเวลา..

" ต้องมีชีวิตต่อ...ไม่ยอมตายหรอก...ไม่มีวัน.."
จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ต่อไป...ไม่มีทางตายหรอก ถึงแม้ว่านายจะไม่อยู่แล้ว ถึงแม้ว่านายอยากให้ฉันไปอยู่ด้วยแต่..ฉัน..ขอใช้ชีวิตต่อ..ได้มั๊ย?? ถ้าฉันมีเพียงร่างกายและวิญญาณละก็..ฉันขออยู่ต่อไปดีกว่านะ..ฉันจะไม่มานั่งจมปลักอยู่กับความตายของนายหรอก..

"ฉันจะใช้ร่างกายนี้ วิญญาณนี้ หาคนรักอีกครั้ง จะตามหาให้เจอให้ได้.."

เธอหยิบรูปใบหนึ่งที่อยู่บนหัวเตียงนอนมาดู..พร้อมลอบยิ้ม

" แต่...มันคงจะไม่มีวันนั้น...อย่างแน่นอน :)"

เน่าดีจุง~อิอิ >O ปล. ขอคะแนนเยอะๆนะเจ้าคะ(ขอกันหน้าด้านๆอย่างนี้เลยเร๊อะ!!)

�