คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ข้าอยากรู้นัก
พิมพิสาอยู่ในชุดสีขาวแกมฟ้ากรุยกรายลายดอกโบตั๋นยาวระพื้น บนศีรษะมีปิ่นเงินสั้นยาวรูปดอกไม้ห้อยระย้า ประดับประดาทรงผมที่มัดเป็นมวยเล็กใหญ่ โชว์บ่าลาดและคอระหง นิ้วเรียวมีปลอกนิ้วแหลมประดับอัญมณีทอประกายวิบวับ ที่เดินเคียงข้างกันคือเฉิดฉายผู้จัดการสาวในชุดสูทกระโปรง ดูเป็นผู้เป็นคนมากที่สุด และด้านหลังคือนางพวงครามกับนางโฉมเฉลา ที่ต่างก็แต่งชุดสีสด เดินเชิดคอวางมาดราวกับกำลังอยู่บนเวทีละคร
ทั้งสี่คนนานมารู้จักดี เพราะเธอแอบอ้างเอาบริษัทออแกไนซ์ของพี่ชาย ไปรับงานแถลงข่าวของพิมพิสาที่บ้านของอีกฝ่าย พอได้เงินมาก็เก็บเสื้อผ้าหนีพ่อแม่และพี่ชายไปเที่ยวอินเดีย จนได้พบหนุนดวงและครอบครัวของเขาที่นั่น
แน่นอนว่าในเมืองพุทธคยานั้นเอง ที่นานมามีโอกาสได้รู้จักเคียงข้าวและอ่อนช้อย จนได้รู้ว่าละครเรื่อง “ข้าวเคียงเหนือ” ที่คุณนวลระวีเพิ่งเปิดกล้อง โดยมีพิมพิสาเป็นนางเอกนั้น สร้างมาจากชีวิตจริงของเคียงข้าวนี่เอง และพิมพิสากับนางโฉมเฉลาก็นับเป็นศัตรูอันดับหนึ่งและสองของเคียงข้าว ตั้งแต่สมัยยังอยู่ต่างจังหวัด และพิมพิสายังไม่ได้เข้าวงการบันเทิงด้วยซ้ำ
เมื่อได้รู้ความจริงทุกอย่าง นานมาก็นึกตำหนิตัวเองที่เห็นแก่เงินจนไปรับงานแถลงข่าวให้พิมพิสา ศัตรูของเคียงข้าว หรือจะพูดให้ถูกก็คือศัตรูของทุกคนในครอบครัวคุณนวลระวีนี่แหละ เพราะการที่พิมพิสาได้มาเซ็นสัญญากับค่ายละครของคุณนวลระวีนั้น ก็เป็นหนึ่งในแผนการแก้แค้นที่ถูกวางแผนมาแต่แรก
โลกนี้ช่างซับซ้อนเหลือเกิน…
แต่มากกว่าความซับซ้อน ก็คือโลกนี้ช่างกลมอย่างน่าเหลือเชื่อ
ก็ดูแต่ตอนนี้เถอะ ใครจะคิดว่าโลกมันจะกลม จนพาเธอมาเจอกับพิมพิสาและคณะอีกครั้งโดยไม่ได้นัดหมาย
นานมาพรูลมหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่าย ทว่าเธอไม่คิดหลบหน้าไปไหน ทำแค่ขยับเท้าไปด้านข้างนิดหนึ่งเพื่อแบ่งทางให้ “คณะงิ้ว” สามารถเดินผ่านไปได้สะดวก รวมทั้งป้องกันปิ่นปักมากมายบนศีรษะของพิมพิสา จะไม่แกว่งมาเกี่ยวใบหน้าของเธอให้ได้รับบาดเจ็บ
ทว่าก่อนที่พิมพิสาจะเยื้องย่างเดินผ่านหน้าไป นางเอกสาวก็ชะงักฝีเท้า แล้วหันขวับมามองเธอ จนปลายปิ่นห้อยระย้าแกว่งไปฟาดใบหน้าเฉิดฉาย จนอีกฝ่ายร้อง “ว้าย” ขึ้นมาสุดเสียง
“อุ๊ย! คุณนานใช่ไหมคะ?”
พิมพิสาทำตาโตด้วยกิริยาน่ารัก พลางยกมือขึ้นปิดปาก โชว์ปลอกนิ้วประดับอัญมณีบนนิ้วเรียว ขณะที่นานมาทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มเจื่อนให้อีกฝ่าย
“สวัสดีค่ะคุณพิม มาถ่ายละครเหรอคะ?”
“ใช่ค่ะ วันนี้ละครข้าวเคียงเหนือมีถ่ายทำฉากสำคัญ ระหว่างนางเอกอย่างพิมกับทีมนางอิจฉาอย่างคุณนวลระวี และอีข้าว…เอ๊ย! กับเคียงข้าว แล้วคุณนานมาทำไมคะเนี่ย?”
นางเอกสาวถามกลับ ไม่ปกปิดความอยากรู้อยากเห็นในแววตา
“หรือว่าคุณนวลระวีกำลังจะจัดงานอีเว้นท์อะไรหรือเปล่าคะ คุณนานถึงได้มาที่นี่?”
“เปล่าค่ะ นานแค่แวะมาเล่นเท่านั้น”
“แวะมาเล่น?” พิมพิสาทำตาโปนโตมากกว่าเก่า “นี่แปลว่าคุณนานรู้จักคุณนวลระวี หรือครอบครัวของคุณนวลระวีอย่างนั้นเหรอคะ ถึงสามารถแวะมาเล่นที่นี่ได้?”
“เอ่อ ก็ทำนองนั้นค่ะ” นานมาตอบไปส่งๆ และเมื่อเห็นพิมพิสาทำท่าจะอ้าปากถามอีก หญิงสาวก็รีบพูดดักขึ้นก่อน “เดี๋ยวนานขอตัวก่อนนะคะ พอดีมีธุระนิดหน่อยค่ะ”
พูดจบนานมาก็ส่งยิ้มให้นางเอกสาว แล้วเผื่อแผ่รอยยิ้มไปให้เฉิดฉาย ก่อนยกมือไหว้นางพวงครามกับนางโฉมเฉลาตามประสาคนอายุน้อยกว่า จากนั้นจึงรีบเดินออกมา ทว่าหญิงสาวสามารถสัมผัสได้ว่ายังมีสายตาสี่คู่ที่มองตามหลังเธอ
ก่อนที่เสียงของพิมพิสาจะดังเข้าหูนานมาแว่วๆ
“ข้าอยากรู้นักว่า ทำไมนานมาถึงมาเดินเล่นในบริษัทของคุณนวลระวี เจ้าอย่าลืมไปสืบเรื่องนี้มาให้ข้าด้วย”
---------------
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น