ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ภรรยานำดวง (Re-up มี E-book)

    ลำดับตอนที่ #35 : ดีแค่ไหนนะ

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 5.59K
      9
      31 มี.ค. 64

    ถึงแม้เฉิดฉายจะถูกนังคุณหนูรองไม่เต็มบาท ยั่วโมโหตั้งแต่เช้า แต่เมื่อได้นั่งรถออกจากบ้าน ได้เห็นท้องถนนที่คลาคล่ำไปด้วยรถยนต์ เห็นตึกสวยสูงเสียดฟ้า มองดูผู้คนสองฝั่งทาง ได้ซึมซับบรรยากาศของความเป็นกรุงเทพฯ อย่างแท้จริง เฉิดฉายก็อารมณ์ดีพอที่จะลืมความขุ่นมัวที่เกิดขึ้นกับตัวเอง

    ตอนเธอตัดสินใจลาออกจากงานในบ่อนมาตามคำเชิญของพิมพิสา เฉิดฉายกับแม่นั่งรถทัวร์มาลงหมอชิต จากนั้นเรียกรถแท็กซี่ให้ไปส่งที่บ้านของนางเอกสาวที่บางบัวทอง ไม่มีโอกาสได้ชมวิวสองข้างทางแบบนี้ เพราะมัวแต่มองป้ายบอกทางด้วยกลัวหลง วันนี้เป็นวันแรกที่เธอได้ออกจากบ้าน จึงอดตื่นเต้นไม่ได้ 

    รถที่พิมพิสาใช้เป็นรถตู้มือสองที่เพิ่งซื้อมาสดๆ ร้อนๆ โดยคนขับเป็นสามีของคนรับใช้ในบ้าน ที่เคยมีอาชีพขับรถแท็กซี่มาก่อน 

    ก่อนหน้านี้นางเอกสาวเลือกที่จะขับรถเอง โดยมีนางพวงครามนั่งเคียงข้างแบบไปไหนไปกัน แต่หลังจากโดนอ่อนช้อยกับเคียงข้าวรุมสกรัมในงานเลี้ยง พิมพิสาจึงรู้ว่ายามเกิดอุบัติเหตุกับตัวเอง ต้องขับรถพาตัวเองไปโรงพยาบาลนั้นมันเป็นเรื่องลำบากอย่างยิ่ง ไม่รวมที่ว่าเธอเองเป็นคุณหนูรองกลับชาติมาเกิด ชีวิตนางเอกในนิยายจีนเวลาได้เทียบเชิญไปไหนมาไหน ก็ต้องมีสารถีคอยขับรถม้า ไม่ก็มีบ่าวรับใช้คอยแบกเกี้ยว สี่คนหามสามคนแห่…เอ๊ย! คอยดูแลเธอไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยเอง พิมพิสาจึงล้มเลิกการขับรถเปลี่ยนมานั่งชูคออยู่ในรถแทน

    รถตู้มือสองของพิมพิสา เป็นรถตู้ที่นักธุรกิจนิยมใช้ มีพื้นที่กว้างขวางนั่งสบาย นางเอกสาวได้แรงบันดาลใจมาจากรถตู้ของคุณนวลระวี ที่ไปไหนมาไหนก็พาลูกชายไปพร้อมกันอย่างสะดวกสบาย แม้แต่ศัตรูของเธออย่างนังเคียงข้าวกับนังอ่อนช้อย ก็พลอยได้นั่งเชิดหน้าไปกับเจ้านายด้วยทุกครั้ง

    ถึงแม้รถตู้มือสองของพิมพิสา จะราคาไม่แพงและไม่หรูหราเท่ารถของคุณนวลระวี แต่การมีคนขับรถ คอยเปิดปิดประตูให้ เธอสามารถนั่งไปอ่านบทไป แต่งหน้าไป ก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าเธอคือคุณหนูรองนางเอกในนิยายจีนโบราณอย่างแท้จริง

    “ฝั่งซ้ายข้างหน้าบ้านที่รั้วสีขาวสูงๆ นั่นแหละคือบ้านของคุณนวลระวี”

    พิมพิสาพูดขึ้นก่อนที่รถจะแล่นไปถึง คนที่เธอตั้งใจบอกให้รู้ก็คือคนรับใช้ไร้สมองที่นั่งอยู่บนเบาะแถวเดียวกับเธอนี่แหละ ส่วนแม่และนางโฉมเฉลานั่งเขย่าไฮโลด้วยกันที่เบาะหลังสุด 

    เมื่อได้ยินเสียงพูดของพิมพิสา เฉิดฉายก็รีบชะเง้อคอมองทันที

    “ใหญ่โตเหลือเกิน”

    ผู้จัดการคนใหม่พูดออกมาเสียงบางเบา แม้เจ้าตัวจะพยายามทำเสียงเหมือนไม่คิดอะไร แต่พิมพิสาที่เล่นละครมาหลายเรื่อง รับบทเป็นตัวละครมาหลายแบบหลายบทบาท มีหรือจะจับรอยริษยาที่เจืออยู่ในน้ำเสียงไม่ได้

    ริษยาใครล่ะ ก็ริษยานังอ่อนช้อยพี่สาวคนละแม่ไงเล่า!

    นางเอกสาวยกมุมปากผุดยิ้มหยัน โดยที่เฉิดฉายไม่ได้สังเกตเห็น

    แน่นอนว่านี่คือแผนการอันชาญฉลาดของคุณหนูรองอย่างเธอ การรับมือศัตรูหลายคนด้วยตัวคนเดียว ผลลัพธ์คือการเข้าโรงพยาบาลนานครึ่งค่อนเดือน เสียเงินไปหลักล้าน เพราะฉะนั้นเรื่องอะไรเธอจะโง่อีก นังเคียงข้าวมีนังอ่อนช้อยเป็นผู้ช่วย เธอก็ส่งศัตรูอย่างเฉิดฉายให้เป็นด่านหน้าไปรับมือ ถือว่าช่วยเบาแรงของเธอได้เป็นอย่างดี

    “ใช่ ใหญ่โตมาก มีห้องนอนสิบกว่าห้องแน่ะ ที่สำคัญคือคุณนวลระวียกห้องหนึ่งให้กับนังอ่อน”

    พิมพิสาพูดอีก แน่นอนว่านางเอกสาวจงใจต่อเติมเสริมแต่งเรื่องทั้งหมดขึ้นมาเอง หารู้ไม่ว่าที่พูดออกมาทั้งหมดนั้นคือเรื่องจริง…บ้าน หรือจะเรียกให้ถูกคือคฤหาสน์หลังใหญ่ของคุณนวลระวีนั้น มีห้องนอนทั้งสิ้นสิบสองห้อง และคุณนวลระวีก็ยกห้องหนึ่งให้แก่อ่อนช้อย ยามที่หญิงสาวติดงานดึกดื่น จะได้ไม่ต้องกลับคอนโดคนเดียว

    “แก…เอ๊ย! คุณหนูรองเคยเข้าไปหรือ?”

    เฉิดฉายถามขึ้น ความริษยาที่กักเก็บเอาไว้ราวกับตาน้ำที่กำลังพุ่งผ่านเนื้อดิน มองเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่จากภายนอก หรูหราอลังการขนาดนี้ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าห้องหับข้างในต้องงดงามไม่ต่างกัน พอเปรียบเทียบห้องเช่าของตัวเองสมัยทำงานอยู่ในบ่อนที่เล็กราวกับรังหนู แม้แต่ระเบียงตากผ้าก็ยังไม่มี ส่วนบ้านในหมู่บ้านเขาตะคร้อก็โทรมเก่าจนเสาโยก เพียงก้าวเท้าขึ้นบันไดก็เหมือนจะพังลงมาได้ทุกขณะ

    แม้กระทั่งได้มาอยู่กับพิมพิสาในตอนนี้ ถึงแม้ห้องหับจะดีขึ้นกว่าเดิม แต่ก็อยู่ติดรั้วด้านหลัง ข้างๆ คือห้องของคนรับใช้ ทำให้เฉิดฉายไม่สามารถระงับความอิจฉาริษยาในใจของตัวเองได้เลยจริงๆ

    “ทำไมจะไม่เคยล่ะ ตอนคุณนวลระวีเชิญฉัน…เอ๊ย! เชิญข้ามาเซ็นสัญญา ก็เปิดคฤหาสน์หลังนี้แหละต้อนรับ”

    พิมพิสาพูดโกหกโดยไม่กะพริบตา ทั้งที่ตอนมาเซ็นสัญญานั้น เธอกับนางพวงครามพากันวิ่งตามเคียงข้าวกับคุณเหนือดวงจากลานจอดรถ เพราะเข้าใจว่าทั้งคู่เป็นพระเอกนางเอกหมอลำจนขาแทบพลิก

    “อย่างไรก็ตาม คฤหาสน์นั้นก็แค่ส่วนหนึ่ง เจ้ารอดูสตูดิโอ…เออ แล้วคำว่าสตูดิโอในนิยายจีนโบราณเขาเรียกว่ายังไงเหรอ แกรู้มั้ย?”

    พิมพิสาชะงักเรื่องที่กำลังเล่าอย่างกะทันหัน ทำให้เฉิดฉายที่ตั้งใจนั่งฟังถึงกับอารมณ์เสีย เธอจึงตอบออกไปด้วยเสียงห้วนสั้น

    “จะรู้ไหมล่ะ ฉันเคยอ่านนิยายที่ไหนกัน”

    เห็นท่าทางของผู้จัดการเก็บอารมณ์ไม่ได้แบบนั้น นางเอกสาวกลับไม่โกรธ เพราะนั่นแปลว่าเฉิดฉายทนไม่ได้จริงๆ ที่จะได้เห็นกับตาตัวเองว่าชีวิตของอ่อนช้อยดีมากขนาดไหน ที่ผ่านมาเธอแค่พูดปากเปล่า เฉิดฉายก็แทบทนไม่ได้แล้ว คราวนี้ได้เห็นกับตาได้ยินกับหู มันช่างเป็นเรื่องที่สนุกเสียจริงๆ 

    คุณหนูรองผู้มีทั้งความสวยและฉลาดยิ้มเจ้าเล่ห์ครู่หนึ่ง จึงพูดขึ้น

    “งั้นต่อไปเวลาอยู่ข้างนอก แกพูดกับฉันเหมือนคนปกติพูดกันดีกว่า เวลาอยู่ในบ้านหรืออยู่กันเป็นส่วนตัวค่อยพูดแบบนิยายจีนโบราณ เพราะฉันไม่อยากให้ใครรู้ว่าฉันเป็นคุณหนูรองกลับชาติมาเกิด เข้าใจไหม?”

    ได้ยินคำสั่งของนังคุณหนูรองไม่เต็มบาท เฉิดฉายก็แทบจะด่ากราดกลับไป คนที่อยากพูดแบบนิยายจีนโบราณก็มีแต่แกคนเดียวเท่านั้น ใครกันจะอยากเป็นคนไม่เต็มเต็งอย่างแกด้วยล่ะอีบ้า!

    ถึงแม้ในใจจะโกรธเกรี้ยว แต่พอนึกได้ว่าเรื่องของนังอ่อนช้อยยังค้างคาอยู่ อีกทั้งการพูดจาเหมือนคนปกติของพิมพิสา ก็ดีกับเธอที่ไม่ต้องประสาทเสีย เฉิดฉายจึงยอมรับคำ

    “ได้ เอาตามที่แกว่า”

    “เมื่อกี้ฉันพูดถึงไหนแล้ว…อ้อ พูดถึงเรื่องสตูดิโอ แกจำได้ใช่ไหมที่พี่มะปรางบอกว่าวันนี้จะถ่ายละครที่สตูดิโอเล็ก”

    “จำได้”

    “แกได้ยินคำว่าสตูดิโอเล็ก อาจคิดว่าเป็นสตูดิโอบนพื้นที่เล็กๆ แต่ความจริงแล้วที่นี่ต่างหากคือศูนย์กลางของบริษัทคุณนวลระวี ลูกชายทั้งสามคน ไม่ว่าจะเป็นคุณนำดวง คุณหนุนดวง และคุณเหนือดวง ต่างทำงานกันอยู่ที่นี่เป็นหลัก มีตึกใหญ่โตส่วนตัวคนละหลัง แต่ที่เรียกกันว่าสตูดิโอเล็ก ก็เป็นเพราะคุณนวลระวีมีสตูดิโอใหญ่หรือโรงถ่ายอีกที่หนึ่งในจังหวัดปทุมธานี ที่นั่นมีพื้นที่มากกว่าห้าสิบหกสิบไร่”

    พิมพิสามองหน้าเฉิดฉายครู่หนึ่ง เห็นดวงตาของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยไฟปรารถนา เธอก็ผุดรอยยิ้มตรงมุมปาก

    “ถึงฉันไม่บอกแกก็คงเดาได้ว่า คุณนำดวงเป็นลูกชายคนโตของคุณนวลระวี ถ้านังอ่อนพี่สาวของแกเป็นแฟนกับคุณนำดวงจริง แล้ววันหนึ่งได้แต่งงานกันจริงๆ ตอนนั้นนางเอกสาวที่ทั้งสวยและฉลาดอย่างฉัน ก็คงทำอะไรไม่ได้ นอกจากแสดงความยินดีกับแก ที่มีพี่สาวเป็นสะใภ้พันล้านหมื่นล้าน”

    พิมพิสาพูดจบก็หัวเราะออกมาเบาๆ โดยไม่เกรงใจคนฟัง นางเอกสาวอดนึกชื่นชมตัวเองไม่ได้ที่สามารถจดจำคำพูดเชือดเฉือนเจ็บแสบแบบนี้ได้ ต้องขอบคุณนิยายจีนโบราณที่เธออ่านเมื่อคืนจริงๆ ที่เป็นฉากนางเอกคือคุณหนูรองใช้วิธีปลุกปั่นให้พวกนางอิจฉา ไม่ว่าจะคุณหนูสาม คุณหนูสี่ คุณหนูห้า หวาดระแวงกันและกัน สุดท้ายก็แตกหักกับนังคุณหนูใหญ่ที่เป็นนางอิจฉาหลักของเรื่อง เธอจึงสามารถนำมาดัดแปลงให้เข้ากับเหตุการณ์ในปัจจุบันอย่างคนที่มีไหวพริบ

    ดวงตาของเฉิดฉายลุกโชนด้วยความโกรธเกรี้ยว ขณะที่เธอกำลังจะตอบพิมพิสา อีกฝ่ายก็พูดขึ้นมาก่อน 

    “ถึงแล้ว แกดูสิว่าสตูดิโอเล็กของคุณนวลระวี มีพื้นที่ใหญ่โตมากขนาดไหน” 

     

    บริษัทนวลระวีการละคร ตั้งอยู่ในซอยใหญ่ซอยหนึ่งบนถนนเพชรบุรี สามารถเข้าออกได้หลายทาง ทั้งจากถนนสุขุมวิท และถนนพระราม  9 

    เมื่อผ่านคฤหาสน์ใหญ่โตที่มีรั้วรอบขอบชิดสีขาวสูงตระหง่านมาแล้ว ก็มาถึงในส่วนของบริษัทซึ่งเป็นอาณาจักรของคุณนวลระวี ที่มีพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาล 

    เฉิดฉายเผลอมองรอบด้านอย่างลืมตัว แม้กระทั่งรถตู้จอดนิ่งในลานจอดแล้ว เธอก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม สองตาจับจ้องมองผ่านกระจกรถ จนพิมพิสาต้องปรายตาเยาะ แล้วพูดขึ้น

    “แกจะนั่งตื่นตาตื่นใจอยู่ในรถต่อก็ได้นะนังเฉิด แต่ตอนนี้ช่วยหลีกทางหน่อย เพราะแม่ของฉันกำลังจะลง”

    นั่นแหละเฉิดฉายถึงได้รู้ตัว หญิงสาวหน้าร้อนผ่าวด้วยความอับอายผสมความโกรธ ได้แต่เก็บกลั้นความไม่พอใจ ขณะคว้ากระเป๋าก้าวเท้าลงจากรถตู้

    บริษัทของคุณนวลระวีแบ่งพื้นที่ออกเป็นหลายโซน พิมพิสาชี้มือบอกเฉิดฉายกับนางโฉมเฉลาอย่างไม่ปิดบัง เธอบอกถึงส่วนของออฟฟิศสำนักงาน โรงถ่าย สตูดิโอ บริษัทตัดต่อ และห้องบันทึกเสียงซึ่งเป็นที่ทำงานของลูกชายทั้งสามของคุณนวลระวี ถึงแม้พิมพิสาจะไม่เคยเห็นด้วยตาตัวเอง แต่ก็สามารถชี้นิ้วบอกมั่วๆ ในฐานะนางเอกที่เคยมาที่นี่มาก่อน จนเฉิดฉายเชื่อถือโดยไม่นึกสงสัยใดๆ ทั้งสิ้น

    ส่วนเรื่องที่ว่าเธอกับแม่เคยโดนนังสารเลวเคียงข้าวกับอ่อนช้อยตบตีกระทืบจนต้องเข้าโรงพยาบาลนั้น แน่นอนนางเอกสาวย่อมไม่บอกเฉิดฉายอยู่แล้ว 

    เฉิดฉายลงมาจากรถ แล้วยืนมองบรรยากาศของบริษัทคุณนวลระวีด้วยความตื่นตาตื่นใจ สถานที่กว้างขวางใหญ่โต รายรอบไปด้วยแมกไม้ร่มรื่นไม่ต่างจากรีสอร์ตสวยๆ ในเมืองท่องเที่ยว มีสวนสวยขนาดย่อมอยู่กึ่งกลาง สนามหญ้าเขียวขจีตัดเรียบราวกับผืนพรม สระน้ำอยู่อีกด้านหนึ่ง เต็มไปด้วยบัวหลากสีออกดอกบานสล้างกลางน้ำใส ไม้ยืนต้น ไม้เลื้อย ไม้ดอก จัดสรรปันส่วนแบ่งพื้นที่อย่างงดงามลงตัว

    ดวงตาของเฉิดฉายเปล่งประกาย ขณะที่ความฝันในใจก็ลุกโชนไปด้วยความวาดหวัง จะดีแค่ไหนนะ ถ้าเธอได้เป็นภรรยาของคุณนำดวง เป็นลูกสะใภ้ใหญ่ของคุณนวลระวี แล้วต่อไปสมบัติพัสถานที่มองเห็นด้วยตาทั้งหมดเหล่านี้ ก็จะเป็นของเธอในอนาคต

    ทว่านาทีนั้นเอง เสียงของพิมพิสาก็กระชากเฉิดฉายกลับมาสู่โลกของความเป็นจริง

    “สิ่งที่แกมองเห็นอยู่ทั้งหมดนี่แหละ คือทรัพย์สมบัติที่นังอ่อนพี่สาวของแกจะได้” 

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×