เมียเหนือเมฆ (Re-up มี E-book)

ลำดับตอนที่ #1 : (ว่าที่) สามี ที่เพิ่งเจอหน้า

“ผมเชื่อว่าชีวิตแต่งงาน ไม่ต้องเริ่มต้นมาจากความรักหรอก…แต่เริ่มจากอะไรก็ได้ทั้งนั้น”

‘เหนือดวง’ พูดด้วยน้ำเสียงเกียจคร้าน ใบหน้าหล่อเหลาประดับไว้ด้วยรอยยิ้มเบาบาง หลังจากที่เห็น ‘เคียงข้าว’ วิ่งหน้าตั้งมาหาเขาถึงห้องทำงาน ด้วยท่าทางตื่นตระหนกตกใจราวกับถูกใครไล่กวด เหตุเพราะวันนี้เธอมาสัมภาษณ์งาน ในตำแหน่งเลขานุการ แต่ ‘คุณนวลระวี’ มารดาของเขากลับถือวิสาสะ จะเปลี่ยนสถานะใหม่ให้เธอ โดยการขอเธอมาเป็นลูกสะใภ้แทน

ดูเหมือนเรื่องนี้จะกระทบกระเทือนเคียงข้าวอย่างหนัก หญิงสาวผู้มากับบุคลิกสุขุม ครุ่นคิด ผสมผสานด้วยความเปิดเผยอ่อนโยนจึงกลายร่างเป็นหญิงสาวผู้ตื่นตระหนก วิ่งกระเซอะกระเซิงมาหาเขาที่ออฟฟิศ ต่างจากภาพตอนที่เขาเห็นเธอก่อนที่แม่จะสัมภาษณ์ราวกับเป็นคนละคน

“แม่ของคุณ…คุณนวลระวี…ต้องการให้ฉันกับคุณจดทะเบียนสมรสกัน ท่านบอกจะเร่งซินแสโหรา ดูฤกษ์ดูยามให้เร็วที่สุด จะได้นัดเจ้าหน้าที่เขตไว้ในวันจดทะเบียน”

เคียงข้าวละล่ำละลัก พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา หายใจหอบถี่ ยอมรับว่าเรื่องนี้สะเทือนหัวใจของเธออย่างหนัก

นี่กระมังที่โบราณบอกไว้ว่า พออายุเข้าเบญจเพสมักมีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้น ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝันกับตัวเองรุนแรงแบบนี้ 

จู่ๆ เธอจะได้สามีทั้งที่เพิ่งรู้จักกันวันนี้วันแรก!

จู่ๆ เธอจะได้แม่สามีที่ยินดีต้อนรับลูกสะใภ้ จนแทบจะขอร้องอ้อนวอนให้เธอยอมจดทะเบียนสมรสกับลูกชายคนนี้!

ในละครทุกเรื่อง  แม่ผัวกับลูกสะใภ้จะต้องเป็นไม้เบื่อไม้เมา ต้องวางแผนซับซ้อนซ่อนเงื่อนเพื่อลงมือประหัตประหารกัน ไม่ต่างจากอริศัตรูเมื่อชาติปางก่อน ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลัง ก็ต้องหาวิธีจัดการอีกฝ่ายให้ดับดิ้น ให้พลาดพลั้งตกตาย…แล้วนี่อะไร ว่าที่แม่สามีกลับยินดีต้อนรับลูกสะใภ้ ทั้งที่เพิ่งได้เห็นหน้ากันเป็นวันแรก!

บ้ามาก!

บ้าสุดๆ!!

บ้าเกินไปแล้ว!!!

ที่สำคัญที่สุดก็คือเหนือดวง ลูกชายคนเล็กของคุณนวลระวี…ว่าที่สามีของเธอคนนี้ ก็เห็นดีเห็นงามตามมารดาไปด้วยอีกคน ไม่มีโต้แย้งเลยสักคำ ไม่มีท่าทีขยะแขยงเหมือนในละคร ที่พระเอกจะต้องรังเกียจนางเอกที่โผล่หน้ามาจากไหนก็ไม่รู้ อยู่ๆ คิดจะมาแต่งงานกับเขา เพราะฉะนั้นพระเอกจะต้องหาทางกลั่นแกล้ง พูดจาเชือดเฉือน ประชดประชัน ดูหมิ่นดูแคลนนางเอกตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้า

ไม่ใช่หรือ?

แต่ว่าเหนือดวงกลับไม่ใช่แบบนั้น แทนที่จะรังเกียจเธอแล้วต่อต้านมารดา เขากลับบอกเธอว่า ชีวิตแต่งงานไม่จำเป็นต้องเริ่มต้นมาจากความรัก แต่เริ่มจากอะไรก็ได้ทั้งนั้น

แบบนี้ก็ได้เหรอ?

มันจะง่ายเกินไปไหม?

แล้วเริ่มต้นจากอะไรก็ได้ทั้งนั้น มันคือเริ่มต้นจากอะไรกันล่ะ…ในเมื่อระหว่างเธอกับเขา เราไม่มีอะไรให้เริ่มต้นกันเลย!

ยังไม่พอ แม้แต่พี่ชายทั้งสองของชายหนุ่มคือ ‘นำดวง’ กับ ‘หนุนดวง’ ก็ล้วนแต่พากันสนับสนุน ตระเตรียมของขวัญเอาไว้ต้อนรับว่าที่น้องสะใภ้อย่างเธอเสียใหญ่โต ด้วยเชื่อว่าดวงชะตาของเธอ จะช่วยส่งเสริมหนุนนำให้ครอบครัวของเขาเจริญก้าวหน้าในอนาคต

แบบนี้ไม่เรียกว่าบ้าจะให้เรียกว่าอะไรได้!

บ้ากันทั้งบ้านชัดๆ เลย!

เคียงข้าวรู้ดีอยู่หรอกว่า ธุรกิจครอบครัวของคุณนวลระวี คือบริษัทผลิตละครชื่อดัง แต่เรื่องนี้…มันไม่ดูเหลือเชื่อยิ่งกว่าละครไปแล้วหรือไร?

นี่มันละครอภิมหาน้ำเน่าชัดๆ เลย!

“หรือคุณว่าไม่จริง คุณข้าว”

ใบหน้าหล่อเหลาของเหนือดวงยังแต้มไว้ด้วยรอยยิ้มน่ามอง ก่อนที่เขาจะพาเรือนร่างสูงใหญ่ลุกจากเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานด้วยท่าทางเกียจคร้าน จากนั้นใช้มือขวาลากเก้าอี้มีล้อมาหยุดอยู่ตรงข้ามเธอซึ่งนั่งอยู่บนโซฟา 

ชายหนุ่มสวมชุดแนวสปอร์ตง่ายๆ ดูยังไงก็ไม่เหมือนลูกชายนักธุรกิจพันล้าน แต่แต่งตัวมานั่งทำงานราวกับเป็นเทรนเนอร์อยู่ในฟิตเนส ใส่เสื้อคอวีสีดำแขนสั้น มองเห็นไตรเซ็บไบเซ็บ โชว์กล้ามไหล่กล้ามแขนและกล้ามอกอย่างชัดเจน สวมกางเกงจ็อกเกอร์ผ้านุ่มสีเทาจั๊มขา ไซส์พอดีตัว กับรองเท้าผ้าใบ สามารถจินตนาการถึงกล้ามขาแข็งแรงที่อยู่ภายใต้กางเกงได้ไม่ยาก 

แล้วเมื่อชายหนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้ เอนหลังพิงพนัก ยกสองแขนรองใต้ศีรษะด้วยท่าทีเกียจคร้าน เท่ากับยื่นสองขาตรงมาหาเธอ และเป้ากางเกงที่นูนแน่น พองโต ราวกับมีห่อหมกก้อนใหญ่ยัดไว้ตรงหว่างขา ก็แทบจะปะทะกับสายตาของเธอเต็มๆ

เคียงข้าวหายใจขัด พยายามเรียกสติให้ตัวเอง

อีตาบ้านี่…ไม่รู้หรือไงว่าฉันกำลังซีเรียส!

ในใจหญิงสาวนึกก่นด่า แต่ว่าเหนือดวงกลับนั่งเอนตัวอยู่ในท่าเดิม บิดเอวหมุนล้อเก้าอี้ไปมาขวาทีซ้ายที ราวกับเด็กซนๆ กำลังเล่นสนุกบนม้าโยก ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขาจับจ้องมองเธอนิ่ง จนเคียงข้าวอยากหลบสายตา แต่ว่าเธอหลบไม่ได้ 

ก็จะให้หลบตาไปมองที่ไหนกันล่ะ ให้มองที่หว่างขาของเขาแทนหรือไง!

“ดูแต่พ่อแม่ของผมสิ ก่อนแต่งงานรักกันมากขนาดไหน ครอบครัวทั้งสองฝ่ายต่างรับรู้ เพื่อนฝูงทุกคนต่างอวยพร จัดงานแต่งงานอลังการใหญ่โต มีนายกรัฐมนตรีเป็นประธาน เป็นข่าวโด่งดังไปทั่วประเทศ สุดท้ายพ่อก็ทิ้งแม่ไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ไม่ได้สนใจเรื่องความรักเก่าก่อนอะไรทั้งนั้น”

น้ำเสียงของเหนือดวงเรียบนิ่งพอๆ กับใบหน้า ไม่มีอารมณ์เจ็บปวดโกรธแค้นใดๆ ให้เห็น ราวกับเขากำลังพูดถึงครอบครัวคนอื่น ไม่ใช่เรื่องของครอบครัวตัวเอง 

“แล้วที่บอกว่าลูกจะเป็นโซ่ทองคล้องใจของพ่อแม่ ผมยิ่งไม่เชื่อไปใหญ่ พ่อแม่ของผมมีลูกสามคน โซ่ยังใหญ่ไม่พออีกหรือ ถึงคล้องอะไรเอาไว้ไม่ได้เลย”

ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของชายหนุ่มประสานสายตากับเธอ

“แล้วพ่อแม่ของคุณล่ะคุณข้าว ต่างจากพ่อแม่ของผมหรือเปล่า? ก็ไม่ต่าง…ใช่ไหมล่ะ? พ่อของคุณก็ทิ้งคุณกับแม่ไปหาผู้หญิงคนใหม่ เราจะเอาความรักมาวัดได้ยังไงกัน” 

เคียงข้าวถอนหายใจพลางพยักหน้า ยอมรับว่าสิ่งที่ชายหนุ่มพูดมานั้นล้วนแต่เป็นความจริงทั้งสิ้น หากแต่งงานเพราะต่างตกหลุมรัก เชื่อว่าความรักจะคงอยู่เป็นชีวิตคู่ตลอดไป ป่านนี้แม่ของเธอก็คงไม่ต้องระเหเร่ร่อนไปใช้ชีวิตอยู่ในวัด อยู่ต่างบ้านต่างเมือง ต่างประเทศ เธอเองก็คงไม่ต้องเป็นลูกขาดพ่ออย่างทุกวันนี้

“เพราะฉะนั้นถ้าเราสองคนจะแต่งงานกัน ผมว่าไม่จำเป็นต้องเริ่มต้นจากอะไรทั้งนั้น…ไม่ต้องเริ่มต้นจากความรัก ไม่ต้องใช้เวลาเรียนรู้กันก่อน แค่วันนี้ผมกับคุณมีความรู้สึกที่ดีต่อกันบ้าง…ก็เพียงพอแล้ว” 

เมื่อเห็นเคียงข้าวมีท่าทางสงบลง เหนือดวงก็ยิ้ม แล้วพูดขึ้นอีก

“ผมไม่กล้าสัญญาหรอกว่าเราจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า หรือจะมอบความรักให้คุณคนเดียวตลอดไป เพราะตอนนี้ผมเองก็ยังไม่รักคุณ คุณเองก็ยังไม่รักผม แต่ที่ผมสามารถสัญญาได้ก็คือ ผมจะให้เกียรติคุณ…จะพยายามรักคุณ  และระหว่างที่เราสองคนยังเป็นสามีภรรยากัน  ผมสัญญาว่าจะไม่นอกใจ”

น้ำเสียงนุ่มนวลของเหนือดวง ทำให้หัวใจที่ตึงเครียดของเคียงข้าวผ่อนคลายลงไปมาก ในเมื่อเขาพูดตรงๆ กับเธอมาแบบนี้ เธอก็ไม่จำเป็นที่จะต้องปิดซ่อนความสงสัยใดๆ อีกแล้ว หญิงสาวเงยหน้า มองดวงตาสีน้ำตาลเข้มของชายหนุ่ม แล้วถาม

“แม่ของคุณบอกว่าคุณยังเป็นหนุ่มบริสุทธิ์ มันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าคะ?”