คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5
คราวนี้ความมึนมันสุดจะทน ฉันที่พยายามเกาะขอบสระก็เริ่มอ่อนแรง คนที่มุงดูอยู่รอบๆ ก็ทำเสียงฮือฮาดังลั่นแต่ไม่มีใครคิดจะช่วย จน...
หมับ!
แล้วก็มีมือที่แข็งแรงมาฉุดร่างฉันขึ้นจากน้ำ พอขึ้นมาแล้วฉันก็เซไปพิงกับแผงอกของใครซักคน ฉันพยายามปรือตามองคนที่ช่วย จนเห็นเพียงแค่รางๆ ใครกันเนี่ย #_#
“เฮ้! ยีย่า”
เสียงของเควียโรนี่...
“เคียวววว~”
ฉันเริ่มยืนไม่ตรง เลยพยายามหาที่เกาะ ก็เลยเอื้อมมือไปคล้องคอคนตรงหน้าแบบไม่เกรงใจ ก่อนจะซุกใบหน้าเข้ากับแผงอกของเขา
“เธอเป็นอะไรเนี่ย O///O”
“ม่ายรู้~”
ฉันเริ่มพูดไม่เป็นภาษา แต่พยายามจะทรงตัวให้อยู่ แล้วก็ไปคว้าไหล่ของใครได้อีกคนหนึ่ง
หมับ!
“Wow!”
คำนี่อีกและ ทำไมผู้ชายทุกคนถึงชอบพูดคำนี้กับฉัน
“เฮ้! ยีย่า เธอเกาะผิดคนแล้วนะ =_=!”
อารายยยยย~ ม่ายข้าวจายยยยย +O+
“ให้ผมไปส่งที่ห้องมั้ยครับ ^^”
เสียงใครน่ะ แต่ไปส่งที่ห้องหรอ ก็ดี...
“(-_-) (_ _) (-_-) (_ _)”
ฉันพยักหน้าเบาๆ แล้วรู้สึกเหมือนตัวเองจะโดนอุ้ม
“กรี๊ดดดดดด! จิมมี่! นายจะไปกับยัยนั่นไม่ได้นะ =O=!!!”
เสียงยัยนาปีนี่ =O=
“ทำไมจะไม่ได้ ทีเธอยังไปกับไอ้นี่ได้เลย”
อันนี่ไอ้นั่นอาราย ม่ายข้าวจายยยย =O=
“ปล่อยแฟนฉันนะ!”
พลั่ก!
ฉันรู้สึกเหมือนคนที่อุ้มฉันอยู่ล้มลงไปนอนกับพื้นด้วยหมัดของใครซักคน แล้วตัวฉันที่ลงไปนอนล้มทับใครก็ไม่รู้ ก็ถูกอุ้มขึ้นด้วยอ้อมแขนแข็งแรง รู้สกึเหมือนทุกคนจะแย่งกันอุ้มฉันนะเนี่ย =O=
“จิมมี่ =O=!”
“กลับห้องกันเถอะ”
ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงใครบางคนพูดกับฉัน โอ๊ยยยย~ มึนจัง #_#
“อื้อออออ~”
ฉันครางออกมาก่อนที่จะรู้สึกเหมือนโลกมันมืดไปหมด ขอหลับก่อนแล้วกัน~ U.UZzZzZ
9.00 A.M.
“อื้ออออ~”
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวอย่างรุนแรง เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเนี่ย #O#
“ตื่นแล้วหรอ”
เสียงจากข้างตัวดังขึ้นทำให้ฉันหันไปมอง แล้วก็...
“กรี๊ดดดดดดดดด!!! >O<”
“เฮ้ๆ จะกรี๊ดปลุกคนทั้งบางเลยหรือไง -*-;”
เควียโรลุกขึ้นเผยให้เห็นท่อนบนที่เปลือยเปล่าแล้วทำเอาฉันถอยห่างเขาไปไกล
“นะ...นายมาทำอะไรในห้องฉัน =O=”
ฉันชี้หน้าเขามือสั่น แง้ๆ TOT ทำไมฉันต้องตื่นนอนมาเจอหมอนี่ทุกทีเลยอ่ะ TTOTT
“นี่! ดูดีๆ นี่ห้องใครเอ่ย? ^^”
ฉันมองไปรอๆ แล้วสังเกตเห็นความแตกต่างของห้องฉันกับของนี้อย่างสิ้นเชิง มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยยยยยย!!! TOT
“=O=!”
“นอนต่อเถอะ กว่าจะได้นอน เหนื่อยแทบตาย เธอนี่ไม่ไหวเลยนะ -*-”
กรี๊ดดดดดดด!!! มันพูดอาร้ายยยย TOT
“=O=!!”
“ไปหัดมาใหม่ซะนะ ยาหยี J”
หัดอาร้ายยยยย!!!
“เดี๋ยว!”
ฉันรีบจังแขนเควียไม่ให้นอน หมอนั่นขมวดคิ้วก่อนจะขยี้หัวตัวเองจนยุ่ง (แต่ก็แอบเซ็กซี่ >O<)
“อะไร -*-”
“เมื่อคืน...เกิดอะไรขึ้น =O=!”
“แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะ J”
ยังมีหน้ามายิ้มอีก L
“เดี๋ยวค่อยเล่า ฉันว่าเธอไปใส่เสื้อผ้าก่อนดีมะ เห็นเธอแบบนี้แล้วมันทนไม่ไหวอ่ะ L”
“เห?”
ฉันก้มลงไปมองตัวเองที่อยู่ในชุดบิกีนี่สีแดงอย่างเดียว แล้วเสื้อคลุมอ่ะ =O=!
“กรี๊ดดดดดดดดดด!!!”
ตอนเที่ยง
หลังจากที่เควียโรเล่าเรื่องทุกอย่างจนเคลียร์เรียบร้อย (เมื่อคืนฉันถูกยัยนาบีสาดเตกีล่าใส่ เลยทำให้มึนแบบนี้) ฉันก็กลับห้องมาเปลี่ยนชุดแล้วก็ออกมาเดินเล่นรับลมทะเล ดีที่โซนที่ฉันพักไม่มียัยนาบี เพราะยัยนั่นน่ะอยู่ชั้นบนสุด ไม่เกี่ยวกัน และนั่นก็โคตรเป็นเรื่องดีเลยล่ะ ^O^
“มาทำอะไรตรงนี้”
เสียงมักมาพร้อมการกระทำเสมอ เควียโรเอามือมาโอบไหล่ของฉันอย่างหน้าตาเฉย อีตานี่! -*-
“รับลม”
“หรอ”
“แล้วนายล่ะ มาทำอะไร”
ฉันถามพร้อมกับพยายามแกะมือของของเควียโรออก
“มาทวงสัญญา >O<”
“สัญญา?”
“ทำเป็นลืม ก็สัญญาเรื่องที่ฉันยอมช่วยเธอไง J”
อ๋อ~ อืมๆ จำได้และ แต่...
“เห? จริงหรอ ทำไมฉันจำไม่ได้เลยล่ะ J”
ฉันจะทำเป็นจำไม่ได้ วะฮะฮ่า >O<
“จำไม่ได้หรือไม่กล้าจำกันแน่ L”
“อย่ามาปรักปรำกันนะ -*-!”
“งั้นเธอก็ทำตามสัญญาสิ”
ฉันนิ่งไปซักพัก ก่อนจะเม้มปากอย่างช่างใจ ก็ได้ฟะ -*-!
“จะขออะไรล่ะ -^-!”
“ก็...”
จากนั้นฉันก็เริ่มเห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของเควียโรขึ้นมาในทันใด ก่อนที่หมอนี่จะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนในที่สุดริมฝีปากเราก็แตะกัน ฉันพยายามจะเดินถอยหลังแต่เควียโรก็เอามืออีกข้างมาเกี่ยวเอวฉันไว้ไม่ให้ถอยหนี ก่อนจะวาดลวดลายการจูบแบบไม่ปรานี กรี๊ดดดด! ร้อนแรงเกินไปแล้ว T^T!
“พะ...”
ฉันกำลังจะบอกว่าพอแล้ว แต่ก็กลับถูกจู่โจมมากกว่าเก่า จนในที่สุดก็ยอมแพ้ แล้วก็ปล่อยให้เขาจูบไปเรื่อยๆ ดีที่แถวนี้ไม่ค่อยมีใครผ่านมาเท่าไหร่ (แต่มันก็ไม่ดีนะ -*-) เมื่อเควียโรจูบจนหนำใจ เขาก็ปล่อยฉันให้เป็นอิสระ
“หวานมาก J”
บอกไม่พอ ยังจะเลียริมฝีปากตัวเองอีก
“ไอ้บ้า >///<”
“หน้าแดงเชียว เขินล่ะสิ ><”
เขาบอกพร้อมกับเอามือมาหยิกแก้มฉันเบาๆ
“เปล่าซักหน่อย >///<”
ฉันบอกแล้วทุบเขาเบาๆ (นี่ขนาดไม่เขินนะเนี่ย -.-)
“เราลงเรือกันเถอะ เขาเข้าเทียบท่าแล้วนะ ^^”
“ก็ปล่อยฉันสิ =O=//”
“คร้าบๆ J”
มากไปแล้ว เจอกันไม่กี่ครั้ง ฉันกลับโดนเขาจูบไปแทบไม่ได้นับแล้วน้า~ TOT
หลังจากที่ฉันกลับมาจากวันเกิดของนาบี ไม่รู้ทำไมเซนต์เดย์ถึงเรียกฉันไปประชุมบ่อยนัก -*-
และวันนี้ก็เช่นกัน...
“วันนี้เรียกมามีอะไรอีกล่ะ -*-”
ฉันถามแล้วยักคิ้วมองเควียโรที่นั่งอยู่ในห้องประชุมแค่คนเดียว -_-
หมอนี่หาเรื่องให้ฉันมาที่นี่ได้ทุกวัน และทุกวันฉันก็จะเห็นนายนี่อยู่ที่ห้องเนี่ย ‘คนเดียว’ ทุกวัน แต่วันนี้อเมซิ่งมากที่ฉันสามารถเห็นครบทุกคน ทั้งเยร่า เอโม เอ่อ...รู้สึกจะชื่อมิโช แล้วก็มีอีก 6 หนุ่มที่นั่งในที่นี้ด้วย
“เรียกฉันมา คงจะมีเรื่องสำคัญนะ -_-”
“ก็สำคัญอยู่ ^^”
เพีนร่าบอกก่อนจะยิ้มออกมา อาฮะ! ถ้าเพียร่ายืนยันแบบนั้น ฉันก็สบายใจ
“งั้นก็ว่ามาเลย ^^”
ฉันบอกพร้อมนั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆ เพียร่าที่ว่างอยู่
“เราต้องรออีกคนหนึ่งน่ะ ^^”
“ใคร?”
แอ๊ดดดดดด~
แล้วเสียงประตูก็ดังขึ้น พร้อมกับชายร่าสูงหน้าตาดีโคตร เดินเข้ามาในห้องประชุม อ๋อ~ รอคนนี้อยู่น่ะเอง >O<
“มาแล้วล่ะ ^^”
ไพซ์ ประธานสุดหล่อของยอร์กชิน เดินเข้ามาในห้องแล้วยิ้มให้มิโชเป็นพิเศษ (ก็เขาเป็นแฟนกันนี่ยะ -*-)
“ขอโทษครับที่มาสาย”
ไพซ์บอกขอโทษทุกคนก่อนจะเดินไปนั่งข้างมิโช (แหม ห่างกันไม่ได้ -O-)
“งั้นเริ่มกันเถอะ”
ฉันเป็นคนพูด และนั่นก็ทำให้เพียร่ายื่นเอกสารมาให้ฉันกับไพซ์
“พอดีในอาทิตย์หน้า จะมีงานกีฬาสีเชื่อมสัมพันธ์ 3 โรงเรียน และมันก็จะจัดขึ้นที่เซนต์เดย์ ^^”
“เรื่องนั้นฉันก็พอรู้มาบ้าง”
ฉันบอกก่อนจะมองรายระเอียดของงานคร่าวๆ ก็ไม่เห็นจะมีอะไรมากเลยนี่ -_-?
“แต่ว่ามันจะติดปัญหาอยู่ที่ลูมิน่า...”
พอเพียร่าพูด ทุกคนก็มองมาทางฉัน =O=
“ปัญหา?”
“เนื่องจากลูมิน่ามีประชากรหญิงมากว่าโรงเรียนอื่นๆ ก็เลยอยากจะถามว่ามันจะมีปัญหาอะไรมั้ย กับการที่จะต้องมาอยู่ร่วมกันหนึ่งวัน ^^;”
เพียร่าถาม อ๋อ~ เข้าใจล่ะ เธอคงจะหมายถึงเรื่องชู้สาว เรื่องตบตีสินะ
“ทางลูมิน่าไม่เคยมีปัญหากับใคร เพราะฉะนั้นก็สบายใจได้...”
แต่ถ้าเกิดปัญหาจริงๆ ฉันก็รับไม่ไหวนะ U.U
“ถ้าเธอรับปาก ฉันก็สบายใจ แล้วทางยอร์กชินล่ะ มีปัญหามั้ย?”
“ไม่นี่”
ไพซ์บอก
“งั้นก็เลิกประชุมเท่านี้แหละ อีกหนึ่งอาทิตย์เจอกันนะ ^^”
“ได้”
ทุกคนในห้องขานรับ ก่อนที่ต่างคนจะต่างแยกย้ายกลับบ้าน
“เดี๋ยว!”
แต่ฉันก็ถูกเควียโรรั้งไว้
“อะไรอีกล่ะ”
ฉันถามพร้อมมองไปรอบๆ เฮ้อออ~ ไม่มีใครสนใจ ดีแล้วล่ะ >O<
“หนึ่งอาทิตย์เจอกันนะ ><”
“แค่เนี้ย =O=”
“คิดถึงนะ ><”
“อะ...ไอ้บ้า >O<!”
“เป็นห่วงนะ ><”
“พูดบ้าอะไรเนี่ย >///<”
“กิ้วๆ เขินด้วย >O<”
ไม่เขินก็บ้าแล้ว อีตาบ้า >O<!!
ห้องพัก
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ฉันก็นึกไปเรื่อยเปื่อยจนใจรอยตอนทำการบ้าน จนยัยอินนิวจับสังเกตได้
“แกเป็นอะไรอ่ะ =O=”
อินนิวถามแล้วก็โบกมือต่อหน้าฉันไปมา พยายามเรียกสติ
“เปล่าย่ะ”
ฉันบอกแล้วปัดมือของอินนิวทิ้ง ก่อนจะเดินไปที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอน ไม่ทงไม่ทำมันแล้วการบ้าน TOT
“แหม...ก็เห็นทำหน้าแดงๆ อ่ะ -O-!”
“บ้า! ใครหน้าแดง >///<”
ฉันลุกจากเตียงขึ้นมาประท้วงทันที
“น่ะ! หน้าแดงอีกและ”
“ไร้สาระน่า! นอนได้แล้ว -^-”
“แหม...ทีนี้ล่ะทำเป็นรีบนอน ทีคืนก่อนๆ ล่ะแม่สาวราตรี >O<!”
“นอนเลยๆ”
ฉันปราม ก่อนที่นันอินนิวจะทำหน้ามุ่ยแล้วก็เดินไปปิดไฟ แล้วล้มตัวนอนบนเตียงข้างๆ
“ฉันรู้สึกเหมือนแกกำลังจะสิ้นลายยังไงก็ไม่รู้”
ยัยอินนิวบอกท่ามกลางความมืด
“เสืออย่างฉัน ไม่มีทางให้ใครมาลอกลายได้ง่ายๆ หรอก”
มั้ง L
ความคิดเห็น