หนุ่มหล่อเหลือร้ายจับหัวใจยัยตัวดี

ลำดับตอนที่ #3 : ขอKiss

ไม่ใช่!!!เตือนตัวเองเอาไว้ ฉันไม่มีวันบังเอิญเจอกันเป็นครั้งที่ 2 หรอกน่า ไม่มีทาง.... ขยี้ๆๆๆยังไงนั้นมันก็คือฮอร์นนี่นา แล้วเขามาทำอะไรอยู่ที่นี่

                “ซี...เป็นอะไรไปล่ะ...ทำไมขยี้ซะตาจะทะลุอย่างงั้นล่ะ”

                ซัมพูดขึ้นเมื่อเห็นอาการผิดปกติกับตัวฉัน

                “เปล่า...ไม่มีอะไรหรอก”

                ฉันตอบพร้อมยิ้มเจื่อนไปให้ซัมที่ตอนนี้ถูกคนที่ชื่อฮายจับมือแล้วก็พยุงให้รีบๆลุก ส่วนซัมเองก็ใช่ว่าจะยอม ว่าแต่คนคนนี้เป็นอะไรกับซัมกันแน่เนี่ย อยากรู้จัง

                “ซัม...ไปกับฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ เราต้องคุยกัน”

                “ฉันไม่มีเรื่องจะคุย”

                ซัมหันไปกัดกับฮายแทนแล้วทิ้งให้ฉันอึ้งเรื่องฮอร์นอยู่แบบนี้ได้ยังไงกันเนี่ย

                “พี่ไปเถอะ...รำคาญว่ะ น่าขยะแขยง”

                ฮอร์นหันไปคุยกับฮายแล้วก็ทำหน้ารับไม่ได้ นายมีอะไรที่รับไม่ได้หรอ

                “เดี๋ยวฉันดู ยัยนี่ให้”

                พูดไม่พอชี้มาที่เดี๊ยนทำไม ฉันดูแลตัวเองได้นะ ไม่ใช่เด็กๆแล้วด้วย

                “งั้นฝากด้วย....ซัมไปกับฉัน”

                “ไม่ ปล่อยนะ ว้ายยยยยย!!!”

                ซัมถูกหามไปแล้ว เดี๋ยว...คุณนี่มันห้างนะ แหล่งชุมชนนะย่ะ

                “เดี๋ยว...ซัม...”

                ฉันพยายามร้องห้าม

                 “ปล่อยไปซะ...ฉันรำคาญ”

                “แต่ฉันเป็นห่วงพี่สาว”

                “เรื่องของเธอ....”

                ก็พี่ชายนายเป็นคนพาไปนี่ จะมาเข้าใจอะรายฉัน

                “ชิ!!”

                เมื่อตามซัมไม่ทันฉันก็เลยนั่งลงกินโซบะเย็นต่อ ส่วนฮอร์นก็นั่งลงตรงที่ของซัมที่เป็นที่ตรงข้ามกับฉันแล้วเรียกพนักงาน จิ้มโน่นนี่ในรายการแล้วก็หันมาจ้องหน้าฉันแทน ไม่ได้จ้องแบบธรรมดานะ จ้องแบบจะสิงร่างเลยอ่ะ

                “มองอะไร”

                เมื่อทนไม่ไหวกับการจับจ้องฉันเลยพูดขึ้น ฉันไม่ใช่รูปปั้นนะ จ้องนานๆเดี๋ยวฉันสึกหมด

                “ก็แค่....”เว้นวรรคนิดหน่อยเพื่อโช้ยโซบะเย็นแล้วก็ เคี้ยๆพูดต่อ “คิดว่าเธอ ไม่เหมือนลิง”

                “>O<” แน่นอนอยู่แล้วย่ะ ฉันเป็นคน ไม่ใช่ลิง ถึงแม้ว่าคนจะมีวิวัฒนาการมาจากลิง แต่ฉันก็ไม่เหมือนลิง

            “มองดีๆ เธอก็น่ารักดีนะ”

                “>////<” เขินจัง

                “ขอติดรถกลับบ้านหน่อยดิ”

                เพล้ง!

“นายชมฉันเพื่อติดรถกลับบ้านเนี่ยนะ ไอ้บ้า”

            “เธอก็เห็นว่าพี่ฉันไปกับพี่เธอ และฉันคิดว่า คงออกไปนอกห้างแล้วแหละ เพราะฉะนั้นพี่ฉันก็ต้องเอารถไปด้วย แล้วเธอจะปล่อยฉันไว้แถวนี้หรอ ^^”

                ที่จริงฉันก็ไม่ใช่คนใจร้ายนะ แต่ว่า....

                “ฉันไม่มีกุญแจรถ”

                “ไม่ต้องห่วง” ฮอร์นโชว์กุญแจรถที่มีคิตตี้ห้วยอยู่ที่พวกกุญแจให้ฉันดู หมอนี่ไปเอามาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย

                “นายไปเอามาได้ยังไงเนี่ย”

                ฮอร์นมองหน้าฉันนิดหนึ่งแล้วก็ยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ให้แล้วก็บอกว่า “ความลับ”

                “ชิ!!” ความลับงั้นหรอ ทำอย่างกะอยากรู้ตายแหละ

                แล้วตอนนี้เรา 2 คนก็เดินออกมาจากร้านอาหารญี่ปุ่นแล้ว โดยฮอร์นเป็นคนเลี้ยง(ตอบแทนเรื่องให้ยืมรถกลับบ้าน) เราเดินไปทั่วห้างจนฉันเริ่มล้าแล้วล่ะ พี่นะพี่ทิ้งกันได้ หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้

                “นาย...หยุดก่อนได้มั้ย”

                ฉันตะโกนให้หมอนั้นได้ยินเพราะระยะห่างของเราห่างกันเป็น 10 เมตร(เว่อร์)

                “เหนื่อยหรอ”

                หมอนั้นเดินเข้ามาใกล้ฉันที่ตอนนี้กำลังหอบอยู่ นายคงไม่รู้สินะว่าฉันมีโรคประจำตัวนะ เดินนานก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ

            “อืม...นิดหน่อย”

                “งั้น....”

            เขามองหน้าฉันนิดหน่อย ก่อนจะยิ้มออกมาแบบ...สยองแล้วกันค่ะ มันมากกว่าเจ้าเหล่อ่ะ มันมากกว่า

                “คือว่า....นายจะ ว้ายยยยยยย”

                หมอนี่ไม่ให้สัญญาณเลยอ่ะคิดจะยกก็ยกคิดจะยิ้มก็ยิ้ม ไม่ได้ถามความสมัครใจฉันเลย(ก็นั่นมันสิทธของเขาไม่ใช่หรือยะ) แล้วตอนนี้ฉันก็อยู่ในอ้อมกอดของเขาเรียบร้อยแล้ว ฉันยังไม่ได้บรรยายเรื่องขนาดของฉันกับเขาใช่มั้ยเนี่ย คือเขาตัวใหญ่มาดแมน สมชายชาตรีมากกกกกก ส่วนฉันตัวเล็กมีนิสัยขี้กลัว ขี้ขลาด ขี้น้อยใจ ขี้ใจอ่อน(จะเอาทุกขี้เลยมั้ย)บอบบาง น่ากอด แรงของฉันจะไปสู้อะไรกับเขาได้ คนสวยเสียเปรียบ

                “นาย....จะอุ้มไปถึงไหน”

                “ก็เห็นเธออาการไม่ดี ก็เลยอุ้มไงจะได้ไม่ต้องเดินให้เมื่อยด้วย ไม่ดีหรอ”

                ไอ้ดีมันก็ดีนะ แต่ว่า....นี้มันห้างนะคู้น

                “ปล่อยเถอะขอร้อง”

                ฉันเริ่มอ้อนวอนแล้วล่ะ รู้สึกไม่ดีเลยอ่ะ แบบดูคนอื่นเขามองมาสิ สายตาเนี่ยดูถูกบ้างล่ะ ละอายใจบ้างล่ะ ระอาบ้างล่ะ เหมือนฉันไปทำความผิดมาอย่างงั้นแหละ แต่มองแบบดีก็มีนะ แต่มันไม่ได้มองฉันน่ะสิ มองนายฮอร์นต่างหาก โดยฉะเพราะสาวๆ ตาเนี่ยหัวใจดวงโตๆเชียวล่ะ แต่พอเห็นฉันก็กลายเป็นสายตาสบประมาท(ฉะงั้น) แงๆคนสวยอยากร้องไห้  ไอ้พี่น้องวิปริตคนพี่ชอบหาม คนน้องชอบอุ้ม ไปทำงานเป็นปอเต๊งตึ๊งไป จะได้หามกับอุ้มศพกันหน้ำใจไปเลย

                “ไม่เอาหรอก...ฉันชอบให้ผู้หญิงอ้อน”

                เหตูผลโคตรน่าถีบเลยค่ะ

                “วางฉันลงเถอะ อายเขาบ้างมั้ย”

                “ไม่อาย”

                หน้าด้าน

                ด่าในใจพอเดี๋ยวเขาได้ยิน เขาคงไม่ทำแค่อุ้มฉันอย่างแน่นอน(อย่างคิดไกลนะค่ะ)

                ตายแล้ว!!คนสวยง่วงนอน แงๆๆๆ ถ้านอนเอาตอนนี้ฉันอาจจะโดนนายนี่ไปทำมิดีมิร้ายก็ได้ ฉันเนี่ยเป็นแบบนี้ทุกที อยู่แบบสบายไม่ได้มันต้องหลับทุกทีเลย แอบยอมรับนะว่าอ้อมกอดนายนี่สบายมาก สบายกว่านอนเตียงอีกด้วย แต่ว่าฉันจะหลับไม่ได้ ห้ามหลับ

                “เธอเป็นอะไรไป ตลกซะมัด ทำท่าเหมือนคนง่วงนอนเลย”

                ก็เออสิ...นายทำให้ฉันอยากนอน

                “ง่วงจริงๆนะเนี่ย”

                ตอนนี้เรา ไม่สิ ฮอร์นคนเดียวนี่หว่าที่เดิน ฮอร์นเดินมาถึงลิฟต์แล้ว กดปุ่มลงจากนั่นลิฟต์ก็มาเหมือนสั่งได้ อ๋อ!!ทีคนอื่นกดไม่เห็นเร็วแบบนี้เลย อีนางลิฟต์ แกชอบผู้ชายใช่มั้ย แกเป็นลิฟต์เพศเมียใช่มั้ย(ง่วงจนบ้า)

                พอเข้ามาในลิฟต์ตอนนี้บรรยากาศเงียบสะงัด ไม่มีแม้แต่เสียงจิงหรีด จักจั่น ขวัญ แพนเค้ก (เอ๊ะ!สองอันหลังเกี่ยวหรอ) มีแต่ฉันกับฮอร์น โครตกลัวเลยอ่ะ คนสวยกลัวถูกปล้ำ

                “เธอ...ตัวเบาจัง”

                นายชมว่าฉันผอมใช่ป่ะ^^

                “หอมด้วยนะ”

                ฉันอาบน้ำอย่างดี

                “ปากน่ารัก...ขอKissได้ป่ะ^^”

            ถามหน้าตายมากกกกกกกกกก

ขอคุยนิดนะค่ะ

             ว้าววววววว!!!!LoGoจังแต่งถึงตอนที่ 3 แล้ว ไม่อยากจะเชื่อ ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อคนอ่านได้ติชม ก็กรุณาคอมเม้นให้ด้วยนะค่ะ เอาแบบจริงนะค่ะ ความรู้สึกส่วนตัวไม่ต้อง ฝากธนาคารเอาไว้ก่อน ดีไม่ดีLoGoจังรับได้(แต่เอาดีไว้ก่อน)ช่วงนี่เป็นช่วงฝนทิ้งช่วง หยุดๆตกๆเป็นธรรมชาติของมันแต่ก็รักษาสุขภาพกันด้วยนะค่ะ รักนะค่ะ...ทุกคนเลย