คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
“ยีย่า~”
เสียงปลุกพร้อมกับการเขย่าตัวเบาๆ ทำให้ฉันตื่นจากนิทราที่สุดแสนจะสบายมาเจอกับโลกแห่งความเป็นจริง โลกที่แสนโหดร้ายยยย~ TOT
“อื้อ~ อารายยย”
วันนี้มันวันหยุดยาวของ Lumina High School ไม่ใช่หรอ =O=
“วันนี้แกต้องไปประชุมที่เซนต์เดย์ไม่ใช่หรอ =_=;”
อินนิวพยายามจะลากฉันไปยังห้องน้ำ แต่ฉันก็ยังทำตัวแข็งลากยากอยู่ดี
“สายนิดสายหน่อยไม่เป็นไรหรอก ฉันง่วงงง~”
ฉันบอกแล้วฟุ่บหน้าลงกับหมอน จานอนนน~
“ไม่ได้!”
และแล้วความพยายามของยัยอินนิวก็เป็นผลอีกครั้ง เมื่อฉันชักเริ่มรำคาญเลยยอมเดินไปยังห้องน้ำแต่โดยดี แง่งๆ ฉันไม่น่าให้ยัยนี่เป็นรูมเมตเล้ยยยยย TOT
เนื่องจากลูมิน่าไฮสกูลที่ฉันเรียนอยู่นี้เป็นโรงเรียนประจำหญิงล้วน จึงไม่จำเป็นต้องมีเครื่องแบบให้มากความเหมือนโรงเรียนอื่น ฉันเลยเลือกเดรสรัดรูปสีดำกับเสื้อแจ็กเก็ตยีนส์ครึ่งตัวใส่ไปเซนต์เดย์ในวันนี้
“ให้ฉันไปเป็นเพื่อนมั้ย”
อินนิวถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย ก็ยัยนี่กลัวฉันก่อเรื่องจะตาย
“ไม่เป็นไร ฉันกับเพียร่าสนิทกันดีจะตายไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเลยซักนิด ^^”
“=_=;;”
“ไปล่ะนะ ^^”
ฉันบอกพร้อมยัดเท้าตัวเองลงไปในส้นสูงสีดำ ก่อนจะคว้ากระเป๋าพร้อมกุญแจรถแล้วเดินออกจากห้อง
เอี๊ยดดดด~
เสียงเบรกรถของฉันทำเอาถนนภายในเซนต์แทบพัง (แต่ใครแคร์ -_-) ฉันเดินลงมาจากรถพอร์ชสีครีมของตัวเอง แล้วก็สะบัดผมสีน้ำตาลไหม้ของตัวเอง ก่อนจะถอดแว่นกันแดดสีชาออก เผยให้เห็นนัยน์ตาสีเขียวมรกต ทุกคนในลานจอดรถมองฉันเป็นตาเดียว ก็คนมันสวยนี่คะ ^.<
ฉันเดินออกจากลานจอดรถไปยังอาคารของโรงเรียนเซนต์เดย์ ที่นี่สวยดีนะ แต่ลูมิน่าก็ได้ได้ด้วยไปกว่ากันหรอก เครื่องแบบที่นี่จะเป็นสีฟ้า นักเรียนดูท่าทางมีฐานะดี ดูหรูเริดมีรสนิยม แต่ผู้ชายบางคนก็ถ่อยไปนิดไม่ค่อยเข้าตาเท่าไหร่ -_- แล้ว...
เพียร่าอยู่ไหน...=O=!!!
ติ๊ดๆ~
โทรศัพท์ให้กระเป๋าสั่นน้อยๆ ก่อนที่ฉันจะหยิบมันขึ้นมาแนบไว้ข้างหู โดยไม่ดูด้วยว่าใครเป็นคนโทรมา...
“ฮัลโหล”
(ไงยีย่า ^^)
เสียงจากปลายสายทักทายฉันอย่างคุ้นเคย เสียงนี่มัน...
“วีนัส >O<!!!”
(จำฉันได้ด้วย ^^)
“แน่นอนสิ แหม...เพื่อนรักอย่างนายอ่ะฉันไม่ลืมหรอก ><”
(เหรอออ~ แล้วเธอมาทำอะไรที่เซนต์เดย์)
“ฉันมีธุระกับเพียร่าน่ะ”
เห? เดี๋ยวก่อนนะ แล้วเขารู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่เซนต์เดย์ =O=!?
(ให้ฉันพาไปหามั้ย ^^)
“ให้ฉันพาไปหามั้ย^^”
ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงแบบเดียวกันมาจากทางด้านหลัง เมือ่ฉันเริ่มรู้ตัวฉันก็กดวางสายแล้วหันหลังกลับไปกอดวีนัสทันที >O<!!!
“วีนัส~ I miss you สุดๆ เลย ><”
“ฉันก็คิดถึงเธอ แต่ว่า...”
“หือ?”
“คนมองหมดแล้ว ^^”
ฉันถอดอ้อมกอดออก แล้วมองไปรอบข้าง ทุกคนในเซนต์เดย์มองฉันกับวีนัสเป็นตาเดียว เอ่อ...ลืมไปว่าอยู่ในโรงเรียน แหะๆ ^^;
“โทษที แต่ช่วยพาฉันไปหาเพียร์หน่อยสิ”
วีนัสหัวเราะออกมานิดหน่อย ก่อนจะพาฉันเข้าไปภายในโรงเรียนเซนต์เดย์ ก็คนมันลืมตัวนี่นา >///<
K-sense
ก๊อกๆ
วีนัสพาฉันเข้ามายังห้องที่มีป้ายแปะว่า ‘K-sense’ จากนั้นเขาก็เคาะประตูสองสามครั้ง ก่อนจะมีคนเดินมาเปิดประตูให้
“วะ...วีนัส =O=!”
สาวน้อยหน้าตาน่ารักที่เดินมาเปิดประตูให้ถึงกับช็อกเมื่อเห็นวีนัสอยู่ที่หน้าประตู วีนัสยิ้มให้เธอเล็กน้อยก่อนจะพาฉันเดินเข้าไปภายในห้องนั้น
Oh! My!! God!!!
พอฉันเข้ามาในห้องนี้ ฉันก็เห็นหกหนุ่มที่กำลังนั่งล้อมวงกันเล่นไพ่ =_=;;; แต่ที่น่าตกใจก็คงจะเป็นรูปร่างและหน้าตาของพวกเขาที่พระเจ้าทรงประธานให้ด้วยความรักนั่น เมื่อทุกคนเห็นวีนัส เหล่าหกหนุ่มนั่นก็เก็บไพ่อย่างรวดเร็วแล้วลุกขึ้นนั่งที่โซฟาอย่างไม่รู้ไม่ชี้ ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างเนียนๆ จะบอกว่าหน้าด้านหน้าทนดีมั้ยนะ =_=;
“ไฮ! วีนัส ^^;”
ทุกคนพูดออกมาพร้อมเพรียงกันแล้วยิ้มด้วยใบหน้าเจือนๆ ก่อนจะมองมาที่ฉัน...
“นั่นใคร =_=?”
ชายคนหนึ่งถามขึ้นด้วยความงง ก่อนจะพยายามเพ่งมาที่หน้าฉันราวกับจะกินกันเลยทีเดียว
อ้อ...สงสัยที่พวกนั้นมองฉันคงเป็นจะเห็นหน้าฉันไม่ถนัดเพราะฉันใส่แว่นอยู่ ฉันจึงสะบัดผมนิดๆ ก่อนจะถอดแว่นกันแดดออก...
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อยีย่า เป็นตัวแทนจากลูมิน่าไฮสกูลค่ะ ^.<”
แล้วก็ขยิบตาให้เหล่าหนุ่มทั้งหก เหมือนกับที่ฉันทำใส่ผู้ชายทุกคนเป็นประจำ
“-_-” >>> นี่เป็นใบหน้าของคนที่มีภูต้านทานผู้หญิงสวยสูง
“>O<” >>> นี่เป็นใบหน้าของคนที่มีภูมิต้านทานผู้หญิงสวยปานกลาง
“=O=!” >>> ส่วนนี่คงเป็นใบหน้าของคนที่มีภูมิต้านทานผู้หญิงสวยต่ำกว่าระดับ
วีนัสทำหน้างงนิดหน่อยก่อนจะแนะนำให้รู้จักกับทุกคน
“คนที่ทำหน้าแบบนี้ ‘-_-’ ชื่อว่า แคร์แร็กกับลาสก้า...”
วีนัสบอกพร้อมทำหน้าประกอบ พวกนี้เป็นพวกที่มีภูมิต้านทานสูงค่ะ =_=
“คนที่ทำหน้าแบบนี้ ‘>O<’ ชื่อว่า ลิเบอร์กับลีเชอร์”
พวกนี้เป็นพวกที่มีภูมิต้านทานปานกลาง
“ส่วนที่เหลือก็คือเควียโรกับเฌอแตม”
พวกนี้อยู่ในระดับต่ำ (รึเปล่า?) ฉันก็ไม่แน่ใจว่าพวกเขาทำหน้าแบบนี้ทำไม =_=
“มีอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ?”
“( ><)(>< ) ( ><)(>< )”
ฉันถามออกไปก่อนที่ทั้งสองคนจะสะดุ้งโหยงแล้วก็รีบส่ายหัวเป็นพัลวัน ฉันไม่ใช่ผีนะยะ =O=!
“ส่วนผู้หญิงคนนั้นชื่อเอโม”
วีนัสชี้ไปที่ผู้หญิงหน้าตาน่ารักที่หายช็อกเรียบร้อยแล้ว
“สวัสดีค่ะ เห็นว่าชื่อยีย่า ใช่คุณยีย่า เยน เรริ่งหรือเปล่าคะ ><”
เธอถามแล้วก็ขานชื่อฉันได้ถูกต้องทุกประการ ฉันน่ะเป็นคนชอบมองผู้หญิงนะ โดยเฉพาะผู้หญิงน่ารัก เพราะดีกว่ามองผู้ชายที่ชอบทำเท่ไปวันๆ ซะอีก -_- (But! I’m not lesbian)
“ใช่ค่ะ ^^”
“คุณมีนัดกับเพียร่าตอน 9 โมง แต่เพียร่าติดงานที่บริษัท เลยขอให้วีนัสมาแทนน่ะค่ะ ><;”
อ๋อ~ แบบนี้นี่เอง
“อ๋อ~ มิสเพียร่าให้ยูมาแทนเองหรอเนี่ยดาร์ลิงค์ ^^”
ฉันบอกเป็นทำนองแหย่ ก่อนจะหยิกแก้มวีนัสไปหนึ่งที (ทำประจำจนชิน -_-) โดยไม่สนใจสายตาของคนในห้อง
“-O-!”
ทุกคนอ้าปากหวอ ก่อนที่วีนัสจะเขกหัวฉันไปหนึ่งที
“นี่แน่ะ! ชอบทำแบบนี้อยู่เรื่อยเลยเธอโตแล้วนะ -*-”
“:p เค้าก็แค่แหย่เล่น”
“อ่ะ...เอกสาร เอาไปอ่านแล้วก็เซ็นอนุมัติมาด้วย”
วีนัสบอกพร้อมยื่นซองเอกสารบนโต๊ะทำงานภายในห้องมาให้ฉัน
“ฉันยังไม่รู้เลยว่าข้างในเนื้อหามันเป็นยังไง จะให้เซ็นเลยหรอ -*-;”
“งั้นก็อ่านสิ หมดเวลาของฉันแล้ว ฝากพวกนายดูแลยีย่าด้วยนะ ฉันต้องไปเรียน ^^”
“โชคดีดาร์ลิงค์ ^.<”
โป๊ก!
แง้~ จะไม่แหย่หมอนี่อีกแล้ว T^T เจ็บหัวจัง~
ปัง!
....
พอวีนัสออกไป ในห้องก็มีแต่ความเงียบ ฉันก็เลยหยิบเอกสารออกมาอ่านภายในห้องโดยไม่สนใจสายตาใคร่รู้ของหนุ่มทั้งหกกับสาวน้อยอีกหนึ่งที่อยู่ในห้อง
(- (- (- (- -) -) -) -)
“-_-;;”
มองแบบนี้...ฆ่ากันเลยดีกว่ามั้ย -_-!
“มีอะไรหรอคะ?”
“-_-;”
“มีอะไรพูดออกเลยดีกว่านะ ฉันไม่ใช่คนอ้อมๆ”
“เอ่อ...”
เอโมหันไปมองหน้าทุกคน ก่อนจะสูดหายใจเข้าไปลึกแล้วก็ถามฉัน...
“เธอเป็นแฟนกับวีนัสหรอ =O=”
เห? ><
“ฮ่าๆๆๆ”
“หัวเราะอะไร -_-”
แคร์แร็กบอกด้วยสายตาอำมหิต จนทำให้ฉันต้องหยุดหัวเราะ (ฉันเกลียดคนที่ขัดอารมณ์ฉันที่สุดเลย -_-*)
“วีนัสกับฉันเป็นเพื่อนกัน ไม่ต้องห่วง ก็แค่แหย่กันเล่นน่ะ”
ฉันบอกพร้อมกับเซ็นเอกสารอนุมัติอะไรซักอย่าง (ลืมไปแล้ว) ก่อนจะยื่นให้กับเอโม
“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันค่ะ ^.<”
พรึ่บ!
“ยินดีที่ได้ร่วมงานเช่นกันครับ J”
แต่ก่อนที่เอกสารจะไปถึงมือเอโม มันก็ถูกช่วงชิงไปโดยเควียโรแถมไม่ใช่แค่เอกสาร แต่เป็นมือฉันด้วย =_=*
“ค่ะ -_-^”
ฉันบอกพร้อมกับพยายามชักมือออก อันตรายใช้ได้เลยนะเนี่ย -O-!
“งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะ มีสอบย่อยอ่ะ”
ว่าแล้วทั้งห้าหนุ่มก็เดินจากไป ตามไปติดๆ ด้วยเอโม เหลือแต่...
“ไม่ไปกับเขาหรอคะ ^^”
มันเป็นการไล่ทางอ้อมอ่ะนะ
“ผมไปแน่ แต่ขอเลขจากคนสวยๆ อย่างคุณก่อน J”
“ฉันให้หวยไม่เป็น -_-;”
“ฉันหมายถึงเบอร์โทรศัพท์ -_-;”
อ่าวหรอ~ =O=
“ถ้าฉันไม่ให้ล่ะ”
“งั้นมาแลกกันมั้ย J”
“แลก?”
“แลกเบอร์ของเธอกับไอ้นี่ไง…”
เขาบอกแล้วหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาแล้วเปิดคลิปอะไรซักอย่างให้ฉันดู นั่นทำให้ฉันแทบช็อก =O=!
“นี่มัน...”
ผู้หญิงร่างสวยในชุดเซ็กซี่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกอยู่บนเวทีของผับชื่อดังแห่งหนึ่ง แต่ละท่าล้วนหวาดเสียวและร้อนแรง เกินกว่าคนที่ได้รับตำแหน่งประธานนักเรียนจะทำได้
พะ...ภาพพจน์ของฉัน =O=!!!
“มุมดีใช่มะ ไม่มีใครบังเลย เธอชัดๆ ^^”
ฉันสะบัดหน้าใส่ชายตรงหน้าก่อนจะหยิบปากกาขึ้นมาแล้วเขียนมันลงในกระดาษ แล้วส่งให้เขา -^-!
“ว่าง่ายดีนี่ J”
“เอาคลิปมา -*-!”
ฉันเอื้อมมือจะไปคว้าโทรศัพท์ของเขา แต่เขาก็หลบมันได้ทันก่อนจะยัดมันเข้าไปในหระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม เฮ้ย! ทำแบบนี้ไม่ได้นะ =O=!
“ถ้าให้ง่ายๆ แล้วฉันจะเอาที่ไหนบังคับเธอล่ะ J”
เขาพร้อมแย้มรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ฉันกัดปากล่างแน่น ก่อนจะจำใจงัดไม้ตายสุดท้ายขึ้นมาใช้...
“ไม่ให้จริงๆ หรอคะที่รัก...”
ฉันพูดเสียงอ่อยก่อนจะคว้าเนกไทลายสก็อตของเขาให้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะใช้มืออีกครั้งคล้องคอเขาไว้ คนตรงหน้าเบิกตากว้างอย่างตกใจ แล้วฉันก็ค่อยๆ บรรจงประทับริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากของเขา ทำให้คนตรงหน้ายิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ แต่ไม่นานเขาก็วาดลวดลายในการจูบอย่างชำนาญ ในขณะที่มือของฉันก็กำลังควานหาโทรศัพท์ของเขาจากในกระเป๋ากางเกงของเขา หึๆ
อ๊ะ! เจอแล้ว >O<!!!
หมับ!
แต่ก่อนที่ฉันจะหยิบมันออกมามือของคนตรงหน้าก็คว้าข้อมือของฉันไว้แล้วจับมันตรึงเข้ากับประตูแล้วต้อนฉันจนจนมุม เสียท่าแล้วสิ!
“อะ...อื้อ!!!”
ฉันพยายามดิ้นรนจากการจูบและการควบคุมของเขา ตอนแรกฉันยังเป็นฝ่ายควบคุมเขาอยู่เลยนะ ทำไมสถานการณ์มันเปลี่ยนไปอย่างนี้ล่ะ =O=!
“ไม่รู้จักฉันซะแล้ว J”
เขาถอนจูบแล้วเลียริมฝีปากของตัวเอง เพราะลิปสติกของฉันมันติดที่ปากของเขาเต็มไปหมด เสียท่า! เสียหน้า! เสียจูบ! กรี๊ดดดดดดดดดด!!!
“จูบร้อนแรงมากเลยนะยาหยี J”
กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!
ความคิดเห็น