ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ตอนนี้ฉันที่เพิ่งบินกลับมาแคนาดาหมาดๆ เพราะพ่อแม่อยากให้กลับมาอยู่กลับพี่(เหตุผลปัญญาอ่อน) ที่จริงฉันอยู่ที่โน่นชีวิตก็มีความสุขแบบสุดขั้วอยู่แล้ว แต่ก็ไม่สามารถขัดพระบัญชาของคุณพ่อได้ ฉันจึงต้องบินกลับมาเรียนต่อที่ B.I.K University ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องใช้ตัวย่อนะแต่ได้ยินว่า (จากพี่) เป็นมหาวิทยาลัยไฮโซสุดยอด ฉันมีชื่อว่า ‘ยิปซี’ หน้าตาจัดว่าดี (รึเปล่า) ผมตรงสีน้ำตาลอ่อน ตาสีฟ้าเหมือนฟ้าหลังฝน ผิวขาว โดยรวมจัดว่าดี (ก็ยังชมตัวเอง) ฉันมีพี่ชื่อยิปซัม ชื่อค่อนข้างคล้ายกันด้วยเหตุผลที่พ่อแม่นึกชื่อที่ดีกว่านี้ไม่ออก มันก็เลยออกมาเป็นแบบนี้ ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ปี 2 คณะอักษรศาสตร์เอกปรัชญา
ตอนนี้รถพี่ฉันแล่นมาจอดอยู่หน้ามหาวิทยาลัย พี่ฉันก็เรียนอยู่ที่นี่นะแต่อยู่ปี 4 นะ เห็นหน้ามหาวิทยาลัยแล้วรู้เลยแหละว่าหรูหราเหลือกินจริงๆ ไฮโซของแท้เลยนะเนี่ย อาคารก็เยอะ สวนก็กว้าง แถมดูนักเรียนพวกนั้นสิมีแต่ของดังๆใช้กันทั้งนั้นเลย(รู้สึกสมเพชตัวเอง)
"ซี...เดี๋ยวซัมไปเรียนก่อนนะ ซีมีเรียนบ่ายใช้มั้ย"
ปกติพี่ซัมจะไม่เรียกตัวเองว่าพี่ และฉันก็จะไม่เรียกซัมว่าพี่เช่นกัน เพราะซัมชอบให้เรียกแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ
"อืม...แต่ซีไปห้องก่อนก็ได้ ใกล้บ่ายแล้วล่ะ"
"ดี...ซัมจะได้ไม่ห่วง"
ฉันลงจากรถของซัมแล้วก็เดินเข้าไปในมหาวิทยาลัยที่มีสวนเรียงรายไปด้วยดอกไม้นานาชนิด กลิ่นก็สดชื่น ไม่มีคนพลุกพล่านส่วนใหญ่จะอยู่ตามริมม้านั่งติวหนังสือบ้าง นั่งกินอาหารว่างบ้าง มหาวิทยาลัยนี่ก็ไม่เลวร้ายอะไรนะ ฉันเดินมาอยู่หน้าคณะของตัวเองแล้วฉันจะไปสิงสถิตอยู่ส่วนไหนของคณะดีเนี่ย
"เออ...เธอเป็นเด็กใหม่ใช่มั้ย"
ในขณะที่ฉันกำลังเหมือนลูกแมวน้อยๆกำลังหลงทางอยู่ในเมืองใหญ่ ก็มีสาวน้อยหน้าตาน่ารัก ผมสีดำยาวถึงกลางหลัง ตาสีดำสนิท ผิวขาว จมูกโด่ง น่ารักจังเลย
"อืม...ฉันอยู่ปี 2 น่ะ"
"หวัดดี ฉันชื่อปอยฝนปีเดียวกันแล้วก็คณะเดียวกันด้วย"
"จ้ะ...ฉันชื่อยิปซี"
ฉันยิ้มให้เธอ ชื่อปอยฝนหรอ น่ารักสมกับน่าตาจริงๆเลย
"แล้วรู้ได้ยังไงล่ะ...ว่าฉันย้ายเข้ามาใหม่"
เออ...ใช่รู้ได้ยังไง
"คือว่า นักศึกษาที่เข้ามาใหม่จะมีรูปกับชื่อติกอยู่ที่บอร์ด ทำให้รู้ได้เลยว่าใครเข้ามาใหม่”
งั้น...รูปฉันก็ถูกแพร่กระจายไปไกลแล้วสิ
“แต่ก็หน้ารักเหมือนในรูปจริงๆด้วยนะ”
“ขอบใจ”
ตอนนี้ก็ได้รู้จักเพื่อนใหม่ที่ชื่อว่าปอยฝนเรียบร้อยแล้วเธอพาฉันเดินชมมหาวิทยาลัยทั่วไปหมด แล้วก็บอกเรื่องที่ควรรู้เกี่ยวกับสถานที่ไฮโซแห่งนี้ด้วย
“ซี...เธอไปเดินดูมหาวิทยาลัยเอาเองแล้วกัน รีบเข้าห้องเรียนด้วยล่ะ”
“เธอจะไปไหนล่ะ”
“เผอิญ...มีธุระนิดหน่อยน่ะ”
“อืม...งั้นเจอกันที่ห้องนะ”
“จ้ะ”
เมื่อปอยฝนจากไปฉันก็กลายเป็นแมวน้อยหลงทางอีกครั้ง เฮ้อ....ใครก็ได้ช่วยฉันที
คุยกันหน่อยนะค่ะ
เรื่องนี้ก็แต่งแบบเล่นๆแค่อยากลอง เพราะฉะนั้นก็ช่วยกันคอมเม้นด้วยนะค้า แต่ถ้าเกิดว่ามันถูกลบไปก็ไม่ต้องแปลกใจนะค่ะ เพราะ logoจัง ค่อนข้างแต่งแบบไม่จบเรื่อง เป็นนิสัยแย่ติดตัวตั้งแต่เกิด แต่ก็จะพยายามแต่ให้จบค้า เพื่อทุกคน
คุยกันหน่อยนะค่ะ
เรื่องนี้ก็แต่งแบบเล่นๆแค่อยากลอง เพราะฉะนั้นก็ช่วยกันคอมเม้นด้วยนะค้า แต่ถ้าเกิดว่ามันถูกลบไปก็ไม่ต้องแปลกใจนะค่ะ เพราะ logoจัง ค่อนข้างแต่งแบบไม่จบเรื่อง เป็นนิสัยแย่ติดตัวตั้งแต่เกิด แต่ก็จะพยายามแต่ให้จบค้า เพื่อทุกคน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น