คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คุย(talkอะทีฟ)......
PART 3
จร๊ากกกกกกก!!!!! สายๆๆๆ!!!
สำหรับความรู้สึกที่ตอนนี้กำลังสุมๆอยู่ในอกของฟิวที่กำลังวิ่งตาลีตาเหลือกเข้ารั้วโรงเรียนให้ทันก่อนที่จะปิดก็คือ อยากอ้วกมาก!!! ก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะอะไร....พอมองไปทางที่มีคู่ที่มีผู้ชายสองคนยืนอยู่ด้วยกันบางคู่ ก็รู้สึกสะอิดสะเอียนอยากอ้วกออกมาสักระลอกนึงให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ที่น่าแปลก พอมองไปบางคู่(ส่วนใหญ่จะเป็นเด็กนักเรียนโรงเรียนวัด หัวเกรียนเชียว)ก็ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น...จนฟิวเริ่มมีความรู้สึกว่า....
กุแพ้คู่เกย์รึเปล่าหว่า......
ไม่ๆๆๆ จะเป็นไปได้ไง เรื่องแบบนี้มีที่ไหน....เฮ้ย แต่ก็น่าคิด ตั้งแต่ตอนที่เจอภาพร้ายๆในห้องสีม่วงนั่น พอมองไปที่คู่เกย์ยกตัวอย่างเช่นคู่กอนกับคิมหัน มันก็มีอาการอ้วกออกมาให้เห็นแล้ว....มีหลักฐานมีหลักฐาน แต่ไอ้การอ้วกเพราะคู่เกย์นี่มันไม่บ้าไปหน่อยเหรอ......เว้ยย!! ไม่มีเวลาคิดแว้วว มาคิดอะไรยุ่งยากเนี่ยยย ประตูใกล้จะปิดแล้ววว วิ่งโลดดดด......ดดดดดดดด
แฮกๆ....แฮก.....
อา....เจ็บคอ คอแห้ง..อยากกินน้ำ....ชะมัด....
ฟิวยืนใช้มือพัดหน้าตัวเองอยู่ข้างในรั้วโรงเรียน....พอก้าวขาเข้ามาได้สองก้าว ประตูรั้วก็ปิดลงทันที....และเขาเองก็หยุดพักเหนื่อยทันทีเช่นกัน......ยืนหอบอยู่นาน สายตาก็ชำเลืองมองไปเรื่อย จนไปพบสบกับชายหนุ่มคู่หนึ่งที่กำลังเดินเคียงคู่กันอยู่....คนนึงตัวสูงปรี๊ดดอีกคนตัวเล็กๆบางๆ....หน้าตาคุ้นๆ - -
เคยเจอที่ไหนว่ะ....
อุ๊ก!...ความรู้สึกเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอ คล้ายว่าจะอ้วกบังเกิดเริ่มขึ้นอีกครั้ง....ฟิวรีบหันหน้าไปมองทางอื่นทันที....หายใจหอบแรงกว่าเดิม พยายามเหลือเกินที่จะกลั้นไว้ในคอ.....
เมื่อตั้งสติได้....ก็เดินไปตามทางที่จะขึ้นตึกเก็บกระเป๋า.....ฟิวพยายามไม่มองใคร....เพราะความรู้สึกมึนๆเข้ามาแทนที่ในสมอง....ฟิวเดินขึ้นตึก ชั้นที่หนึ่ง ชั้นสอง......ชั้นสาม....โอยยย เหนื่อยยย อีกชั้นเว้ยเฮ้ย!!
ชั้นที่....ที่.....หือ....??
อูววว อา....
เฮ้ยๆๆ เสียงคุ้นๆ.....
อึกก.....แฮก.....อืออ.....
เสียง?.....
ด้วยความใสซื่ออ่ะนะจ๊ะ คุณผู้อ่าน ถึงจะรู้อยู่แก่ใจว่า มันเป็นอะไร ถึงจะไม่แน่ใจ....แต่ก็เดินไปดูจนได้......
ฟิวค่อยๆเดินตามทางจากต้นเสียง....ด้วยความระมัดระวัง.....ความอยากรู้อยากเห้น...มันเข้าแทรกซึมทั่วทั้งร่างกาย.....ห้องประชุมผู้ปกครอง....ห้องประชุมคณะครูอาจารย์.....ห้อง 212 ห้อง...ชมรม...ซ้อมเต้น.....มัน...เป็นห้องใหญ่....ว่าง...โล่ง.....เหมาะแก่การ......
โป๊ะเช๊ะ!! ถึงจะยังไม่เห็นว่าข้างในมีอะไร......แต่ก็รู้สึกมั่นใจอย่างบอกไม่ถูกว่าข้างในมีอะไรเกิดขึ้น.....แต่ด้วยความที่อยากรู้ว่า ถ้าเกิดมอง จะเกิดอะไรขึ้น.....จะแพ้คู่เกย์จริงๆรึเปล่า.....ต้องพิสูจน์.....จึงค่อยๆชะเง้อหน้ามองเข้าไปที่ประตูเบาๆ.....ช้าๆๆ.....
นั่นไง! คู่เดิม!!...คู่นี้แหละที่เจอตอนที่ปลดทุกข์อยู่!...เฮ้ย..แล้วทำไมมันถึงมีอะไรกันบ่อยขนาดนี้ว่ะ!!!......
อุ๊ก!!...
ความรู้สึก...อยากอ้วก...มัน...เกิดอีกแล้ว......มัน...รู้สึกมึนๆ น่าปวดหัวมากมาย...
เฮ๊อะ!! แฮวะ....อ๊ออกกก!!!
ฟิวรีบวิ่งรี่ไปทางบันได เดินย้อนกลับไปที่บันได เพื่อนตั้งหลัก.....ยังไหวอยู่...ยังไหวอยู่.....ยังห้ามปรามอ้วกได้อยู่
อุ๊บบ!!
ไม่ได้ๆๆ จะมาอ้วกอะไรที่ที่สาธารณะแบบนี้.....
ฮุ๊บบ!!! อว๊ออกกกก...!! อุ๊บบ!! เอื้อกก!!!
ดูจากเสียงพอจะสามารถเดาสถานการณ์ได้ว่า อ้วกมันกระเฉาะออกมาแล้วแต่ก็อมเอาไว้ได้ไว้ก่อน แล้วก็กลืนลงไปแล้วด้วย!!!.....ยืนหอบอีกครั้ง......อะไรมันจะทรมานอย่างนี้หนอ....
คราวนี้ฟิวมั่นใจได้เลยว่า สาเหตุที่เขาอ้วกออกมาบ่อยๆในช่วง 2 วันมานี้ เพราะว่าเขาแพ้คู่เกย์ และเป็นขั้นรุนแรงเสียด้วย......และนี่เป็นเครื่องพิสูจน์ได้เลยว่า สังคมในตอนนี้คู่เกย์เยอะมากแค่ไหน....เพราะว่าเขารู้สึกอยากอ้วกตลอดเวลาเลย!!!
“ มาทำอะไรตรงนี้น่ะ” เสียงคุ้นหูทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นจากบันได...ทำให้ฟิวต้องออกจากห้วงความคิดมาสนใจคนมาใหม่....ปัดโทะ.....เจออีกและ....อะไรมันจะดวงสมพงษ์กันปานฉะนี้.....ไอ้ผู้ดีกวนส้นทรีน
“ แล้วยุ่งไรด้วย” พูดจบก็เชิดใส่ เดินดุ่มๆขึ้นบันไดไปอีกชั้น....เฮ้ย แปลก ความรู้สึกอยากอ้วกหายวับ.....
“ นี่คุณ...พูดอย่างนี้ได้ไง....อย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนร่วมห้องด้วยกันนะ” พูดไปก็เดินตามร่างบางไป
“ โฮะ รู้ด้วยเหรอว่าเราเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน ทีเมื่อวานนี้จะคุยด้วยยังไม่อยากจะคุยเลย แล้วทีงี้จะมาคุยทำไม” พูดไปก็เดินกระแทกเท้าหนักขึ้นๆ
“ ก็เมื่อวานผมง่วงนี่นา...วันนี้ ผมนอนมาเต็มที่ คุณอยากพูดอะไรก็เชิญพูดได้ตามสบายเลยนะ...เอ้อ สูทผมล่ะ...ซักให้ยัง?” ถาม
“ ยัง...ไม่มีเวลา” ตอบปัดๆ
“ อะไรกันคุณ....บ้านคุณไม่มีเครื่องซักผ้าเหรอ.....ใช่รึเปล่า” ถามอย่างใสซื่อ ไร้ความเยาะเย้ยแต่อย่างใด....โถ ผู้ดีไร้ความลำบาก
“ มีเว้ย!! ก็บอกว่าไม่มีเวลาๆ!! ยังจะตื๊ออยู่นั่นแหละ!...” ฟิวหันมาตะโกนด่าคนตรงหน้าอย่างเหลืออด.....
“ คุณจะตะโกนทำไม...ให้ตายเถอะ ผมว่าผมบอกตั้งหลายรอบแล้วนะ ว่าอยู่กับคุณแล้วหูจะแตก”
“ เออ ไม่ตะโกนก็ได้”
“ เอ้อ เมื่อวานนี้...คุณทิ้งผมใช่รึเปล่า” คำถามแทงใจดำดังจึก!
“ ทะ...ทิ้งอะไร....อะไร” เริ่มเหงื่อตก
“ ตอนที่อยู่หน้าห้องน้ำน่ะ ผมหลับ....คุณปลุกผม...แล้วคุณก็ทิ้งผมไปซะเฉยๆ....น่ารักจังนะคุณเนี่ย”
“ ทิ้งเทิ้งอะไร...เมื่อวานฉันไม่ได้เจอนายซักหน่อย”
“ อ้อ เหรอ ดูท่าจะจำคนผิด เฮ้อ”
“ นี่ ถามจริงนายเป็นอะไร ถอนหายใจบ่อยมาก!...แล้วตอนกลางคืนทำไรอยู่ทำไมไม่รู้จักหลับจักนอน ห๊ะ!” หยุดกึก หันหลังถามเชนอย่างเอาเรื่อง
“ ผมก็ทำในสิ่งที่ควรทำสิคุณ และการก้าวสิทธิของผู้อื่นมันไม่ดีนะ” พูดจบก็ก้าวเข้าห้องอย่างสง่างามทันที
“ ......อะ....ไอ้!!!....ฮึ้ยยยย!!!” ยังไม่ทันที่จะด่าและรู้สึกไม่กล้าด่าด้วย เพราะเขากับฟิวมันคนละฐานะกัน.....
“ อ้าว...วันนี้มาสายนะ” พิกมาถึงก็เอากระเป๋าตบหัวเพื่อนด้วยความสนิทสนม....ร่างของฟิวเซไปข้างหน้าสองก้าวด้วยความที่ทรงตัวไม่อยู่...
“ มาถึงก็เล่นแรงเลยนะเมิง....เฮ้ย...เมิง กุมีเรื่องอะไรอยากจะบอกวะ” ฟิวพูดกับพิกด้วยสีหน้าจริงจัง
“ อย่าบอกนะว่าปวดขี้อีกแล้วอ่ะ....โหวว เมิง...ไม่ใช้ชีวิตที่ห้องน้ำเลยล่ะ.....ขี้ได้เป็นวี่เป็นวันเลยนะเมิงเนี่ย” พูดจบก็เดินเชิดเข้าห้องไปอีกคน....อะไรกันนี่!! ช่วยรับฟังกันหน่อยได้ไหม!!....
เด็กเอ๊ยเด็กดี ต้องมีหน้าที่ 10 อย่างด้วยกัน....เด็กเอ๊ยเด็กดีต้องมีหน้าที่ 10 อย่างด้วยกัน.....
หนึ่ง นับถือศาสนา สองรักษาคำให้มั่น สาม เชื่อพ่อ แม่ ครูอาจารย์ สี่ วาจานั้นต้องสุภาพอ่อนหวานนนน....
เสียงเพลงอันเป็นสัญญาณเตือนเพื่อให้ไปเข้าแถวดังขึ้น.....โถ ทันสมัย - -
ฟิวจึงรีบเข้าห้องเพื่อที่จะวางกระเป๋าทันที....แต่ระหว่างที่วิ่งเข้าไปดันเฉี่ยวไหล่กับพ่อเชนเข้าให้ ร่างบางเซไปนิด...แต่ก็หันหลังกลับมามองเพื่อจะขอโทษ....แต่ไอ้ผู้ดีกวนส้นทรีนมันไม่สนใจคนที่ชนเลยด้วยซ้ำ!! ท่านชายมัวแต่สนใจสูทที่เพิ่งผ่านการเฉี่ยวมนุษย์ที่เหมือนกับสารเคมีอันตรายยังไงยังงั้น...เพราะพี่แกเล่นปัดๆ...ราวกับให้สารเคมีสกปรกออกไปจากตัว....อย่ามาติดตัวชั้นนะ!!....อะไรประมาณนั้น....แต่พี่แกก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายหรอก เขาทำเพื่อแกล้งคนตัวเล็กให้โกรธเล่นๆเท่านั้น.....
แต่ร่างบางดันคิดไปไกลแสนไกล....นึกว่าคนตัวใหญ่รังเกียจคนสามัญชน....อย่าให้เชื้อโรคมาโดนตัวได้แม่แต่น้อยเชียว......ขยะแขยง....คิดได้ขนาดนี้นี่สามารถเอาไปทำเป็นนิยายอกเองไดเลยนะเนี่ย...
คิดได้ดังนั้นจึงส่งค้อนวงใหญ่ให้แบบไม่ยั้ง ร่างสูงเห็นว่าท่าไม่ดี จึงรีบวิ่งไปทางบันไดเพื่อที่จะลงไปเข้าแถวเอาตัวรอดทันที....
“ เชนมันเปลี่ยนไปไหม” ชองเริ่มบทสนธนา
“ ไม่รู้” ฟิวหน้าบึ้งวางกระเป๋าดังตึงตอบสีหน้าบึ้งตึง...- -
“ กุว่าเปลี่ยนวะ....เมื่อก่อนที่กุชำเลืองๆมองมันบ้าง...มันเงียบ ชอบหลับ...ชอบเหม่อ เหมือนคนเป็นโรคเอ๋ออ่ะ” พี่โล้นบอกพลางหยิบสูทขึ้นมาใส่
“ เฮ้ย...แต่ดูท่ามันจะถูกใจไอ้ฟิวอยู่นา” กอนเสริม...ด้วยความมีประสบการณ์ความรักมาก่อนแล้ว
“ ถูกใจอะไร?” ชัดรีบถามอย่างสนใจ
“ ถูกใจไง....ถูกใจแบบมากกว่าเพื่อน....มากกว่ากิ๊ก...มากกว่าสิ่งไหนๆ” กอนพูดเป็นแกวๆให้
“ อะไร! กุเป็นผู้ชายนะเว้ยย!! อย่ามาคิดแผลงเอาความเป็นเกย์มาใส่ยัดสมองกุหน่อยเลย กุแมนทั้งตัว” ฟิวถลึงตาอย่างโมโหโทสะ
“ อาร๊ายย กุไม่ได้บอกว่ามันคิดกับเมิงเป็นแฟนซักหน่อย กุหมายถึงมารดาทูนเกล้ากระหม่อมตะหาก
อันแหนะ....ไอ้นี่คิดไกล” กอนได้ที ล้อเพื่อนใหญ่
“ เฮ้ย อย่าไปล้อมันเลย....” ชัดรีบปิดบทสนธนาอันตรายนี้ลง
“ เออ...ใช่..เห็นว่าวันนี้มีนักเรียนห้องอื่นจะย้ายเข้ามาเรียนแผนเราว่ะ” ชองเปิดบนสนธนาอีกครั้ง
“ มาอีกแล้ว!! อะไรว่ะ! ปีนี้ที่เข้ามามี 2 คนแล้วนะ!” พี่โล้นพูดอย่างตกใจ
“ ไม่รู้เหมือนกันดิ” ชองส่ายหน้าดิก ไม่อาจหาญสามารถเข้าใจความคิดของครูบาอาจารย์ได้...
“ ผู้หญิงผู้ชายอ่ะ” ฟิวถามพลางเดินนำออกจากห้องเรียนไปที่บันได
“ เห็นว่าผู้ชายนะ...” ชองทำท่าคิด
“ อะไรว้า....ผู้ชายอีกและ...กุละเซ็ง....ผู้หญิงไม่มีเข้ามาบ้างรึไงว่ะ” พิกทำหน้าเซ็งเต็มประดา
“ เมิงจะเอาผู้หญิงมาทำไม....น้องกุยังไม่พอรึไง” กอนฉุนกึก รักน้องขึ้นมากระทันหัน
“ เปล่า... กุล้อเล่น” น้ำเสียงพิกอ่อยลงทันที....
.............................................................................................
ความคิดเห็น