คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เหน็บแนม....
PART 2
“ อ้าว..มาแล้วนั่นไง.....” เสียงของเพื่อนสนิทในกลุ่มที่ได้ชื่อว่าชัด เรียกความสนใจเพื่อนๆทั้ง4ให้หันไปทางประตูที่ฟิวกำลังเดินเข้ามาด้วยสีหน้าบูดเบี้ยวและซีดเซียว....
“ ไง...ขี้ออกป่ะ” พี่โล้นเดินเข้ามาหาฟิวพลางลูบหัวถามคำถามที่ควรถามที่สุดในตอนนี้(จิงเด่ะน่าถามที่สุดแล้วใช่ป่ะเนี่ย)
“ เฮ้ย เป็นไรว่ะ หน้าซีดเชียว” พิกเดินเข้ามาหาเพื่อนถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
“ เมื่อกี้นี้..” ไม่ทันที่ฟิวจะตอบอะไร ระบายอะไรซักอย่าง เสียงโทรศัพท์ของพิกก็ดังขึ้นมาเสียก่อน พิกยกขึ้นมาดูก็พบว่าแฟนสาวหน้าแมนโทรมาหาจึง...
“ เฮ้ย!เดี๋ยว ไม่ต้องเล่า กุไปคุยโทรศัพท์ก่อน” พิกยกมือห้ามฟิวให้พูดต่อ...ก่อนที่จะเดินจากไปไปพร้อมกับความสุขกับเครื่องเทคโนโลยีเล็กๆที่เปี่ยมไปด้วยเสียงของคนรัก
“ ไอ้สาดนี่...เห็นแฟนดีกว่าเพื่อน....แล้วไง....เป็นอะไรไป....หน้านี่ซีดเชียว” กอนถามพลางตบไหล่เพื่อนเบาๆ
“ เมื่อกี้...กุไปเจอ…” ยังไม่ทันที่ฟิวจะพูดจบอีกครั้ง คิมฮันวอนก็เดินเข้ามาในห้องรวบตัวกอนเอาไว้เสียก่อนที่กอนจะฟังจบ....
“ อ้าว กลับมาแล้วเหรอ เป็นไง 'จานว่าไงบ้าง” กอนเงยหน้าถามคิมหัน
“ ก็ไม่ว่าไงหรอก....เฮ้อ!เซ็ง….กอนนน กอดแปปนึงเด่ะ” พูดจบก็สวมกอดจากด้านหลังทันที....วิดวิ้ววว อะไรจะหวานกันปานน้ำหวาน10โหลปานนี้.....
ฟิวที่ยืนเงียบอยู่นานพอเห็นภาพตรงหน้าก็รู้สึกกระอักกระอ่วนขึ้นมาทันใด ราวกับมีอะไรจุกอยู่ที่คอซะงั้น.....
“ เฮ้ย เป็นอะไร....จะอ้วกเหรอ” ชัดถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนไม่สู้ดีนัก.....
ฟิวเพียงแค่พยักหน้าน้อยๆ พยายามหาที่จะอ้วกให้ได้.......
“ เฮ้ย!! ในห้องมีใครมีถุงพลาสติกมั่ง!!” พี่โล้นตะโกนอย่างโหดสุดๆ.....คนทั้งห้องสะดุ้งโหยง...หลังจากที่สะดุ้งโหยงด้วยความหวาดกลัวได้ไม่นานก็รีบกุลีกุจอหาถุงพลาสติกกันพัลวัน.....
“ โอะ....เอวะ!!...อ๊อกก!!......แฮวะ....” จะอ้วกแหล่ไม่อ้วกแหล่.....รู้สึกเอียนมากมายจริงๆ......ไม่รู้ว่าเป็นอะไรจริงๆ พอเห็นกอนกับฮันกอดกันก็รู้สึกคลื่นไส้อย่างบอกไม่ถูก....โอว๊กก อยากอ้วก!!
“ เฮ้ย!! เจอกันยังว่ะ!!!ไม่เห็นรึไง ว่าเพื่อนกุกำลังจะอ้วกนะ!!” พี่โล้นแหกปากอย่างมีโทสะ....เพื่อนๆทั้งหญิงทั้งสาวทั้งหนุ่มทั้งหล่อยิ่งรีบหากันวุ่น....สาวๆพากันกรี๊ดน้อยๆด้วยความหวาดกลัว...
“ เอ้านี่..” หนุ่มมาใหม่ที่เพิ่งย่างก้าวเข้ามาห้องยื่นถุงพลาสติกของเซเว่นอีเลฟเว่นให้ต่อหน้าฟิว....พี่โล้นดึงมาแล้วรีบคลี่ออกให้เป็นมุมกว้าง.....แล้วรีบจ่อปากฟิวทันที
พอจ่อปากปุ๊ป!!...อ้วกก็โครกครากออกมาอีกครั้ง คราวนี้มาแบบไม่ยั้ง....เหมือนน้ำก๊อกที่รั่วออกมาแบบไม่มีทางหยุด.......พี่โล้นที่ยืนอยู่ข้างๆนั้น ทำหน้าเหยเกอย่างรับไม่ได้ คิดผิดจริงๆที่มายืนถือถุงให้เพื่อนตัวเล็กคนนี้ แม่ง กระเด็นกระจายออกมาเปื้อนมือจนได้......
พอล็อตท่อแตกหมดไป......ฟิวก็ยืนหอบอย่างไม่ยั้ง....เหมือนขาดอากาศหายใจไปเกือบชั่วโมงยังไงยังงั้น.....ฟิวเงยหน้ามองคนมาใหม่ที่อุตส่าห์มีน้ำใจยื่นถุงพลาสติกให้.....แต่พอจะเอ่ยปากขอบคุณก็ต้องตะลึงอึ้งกิมกี่เมื่อคนที่ยื่นถุงพลาสติกมาให้คือไอ้ผู้ดีกวนส้นเท้าเมื่อกี้!!!
“ ไอ้ผู้ดีกวนส้นตีน!!” ฟิวตะโกนด้วยความตกใจลั่นห้อง ความเหนื่อยที่เพิ่งผ่านภารกิจอ้วกเมื่อกี้หายวับไปทันที
“ เค้าเรียกคนที่มีบุญคุณกันอย่างนี้เหรอ” พ่อคนมาใหม่ถามด้วยสีหน้าอึ้งเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินเข้าห้อง ก้าวขายาวๆซัก 4-5 ก้าวก็นั่งลงเตรียมหนังสือสมุดที่จะเรียนในคาบต่อไปขึ้นมา.....คาบต่อไป? เฮ้ย คาบต่อไปที่ห้องๆนี้?......เรียนห้องเดียวกันเหรอ?? เฮ้ยย!!!
“ นายเรียนห้องนี้เหรอ!!!” ฟิวยืนโหวกเหวกจ้องหนุ่มร่างสูงด้วยความความสงสัย...หนุ่มร่างสูงเพียงเงยหน้ามองน้อยๆ แล้วก้มลงไปสนใจกับหนังสือตรงหน้าแทน
“ พี่โล้น...มันเรียนห้องนี้เหรอ?” ฟิวหันไปถามคนหัวโล้นที่ยืนมองมือตัวเองอย่าง
อนาจจิตอนาจใจที่มีแต่อ้วกของคนที่ยืนโหวกเหวกอยู่ข้างหน้า.....พี่โล้นค่อยๆเงยหน้ามองคนตัวเล็กตรงหน้าแต่พอจะเอ่ยปากบอก.....ชัดก็สวมรอยบอกตัดหน้าเสียก่อน
“ นี่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยเหรอ....เคยสนใจอะไรใครบ้างไหมเนี่ยยย.....เชนมันอยู่กะเรามา2ปีแล้ววว....คราวหน้าคราวหลังหัดมองซ้าย เหลียวขวาซะบ้างงงงง” พูดไปก็เคาะหัวเพื่อนไปอย่างหมั่นไส้เต็มทน...เป็นไปได้หรือที่อยู่ห้อวเดียวกันมา 2 ปีเศษ ยังไม่รู้จัก พูดคุยกัน......
“ จริงเด่ะ....กุไม่ยักจะเคยเห็นมันเลย.....เอ....นั่งหลังสุดแบบนี้แสดงว่าต้องไม่ฉลาดเท่าไหร่ ซื่อบื้อแน่ๆ!!” ตีความไปตามที่เห็น ถึงจะหน้าตาดีปานเทพบุตร สูงเสียดฟ้า มีเค้าเป็นผู้ดีแผ่ฟุ้งกระจาย....แต่ก็อาจจะเป็นเด็กมีปัญหา....นั่งหลังสุดแสดงว่าไม่ถูกกับวิชาที่เรียนทุกวิชา....อาจจะชอบนั่งหลับเวลาที่ครูสสอนก็ได้ เพราะตาพี่แกปรือๆเล็กๆชอบกล......ซื่อบื้อแน่ๆ!!! “ ไปแซวมันเล่นดีกว่า” คิดได้ดังนั้นก็รีบเดินดุ่มๆไปหาเชนที่คลับคล้ายคลับคลาว่าใกล้จะไปเข้าเฝ้าพระอินทร์แล้ว......ชัดที่ดูเหมือนว่าจะรู้อะไรบางอย่างที่น่าจะสำคัญมากๆ ก็พยายามที่จะเรียกฟิว แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะฟิวที่ตอนนี้เดินไปนั่งข้างๆเชนผู้ดีตีนแดงโดยที่ลากเก้าอี้มานั่งใกล้ๆ จนแทบจะนั่งตักกันแล้วด้วยซ้ำ...... เชนเหลียวมองฟิวแวบนึง ก่อนที่จะนั่งตาปรือต่อ....
“ นี่...นายชื่อไร” ฟิวพยายามยิ้มหวานที่สุดเท่าที่จะทำได้.....แต่เชนก็ไม่มีทีท่าว่าจะหันมาเหลียวมองเลยด้วยซ้ำ
“ เชน...” ตอบเสียงเบาๆราวกับสายลม....
“ รู้ไหมว่าเราชื่ออะไร” ฟิวเขย่าแขนเชนเพื่อเป็นการเตือนสติไม่ให้เข้าเฝ้าพระอินทร์.....
“ ไม่รู้เหมือนกัน....จะนอน” พูดพลางพ่นลมออกจากปาก เป็นสัญญาณบอกได้ว่าเบื่อเต็มทน......
“ นี่ๆๆ....เราชื่อฟิวนะ เราไม่เคยเห็นนายมาก่อนเลย....เพิ่งรู้นะเนี่ยว่านายอยู่ห้องเดียวกับเราอ่ะ....แสดงว่านายเป็นพวกที่ชอบเก็บตัว ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ล่ะสิ....” ฟิวพูดแบบเสียดสีและเหน็บแนมคนข้างๆได้สะใจ(ในความคิดของคุณฟิวเอง)
“ ผมเองก็ไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเหมือนกัน” สวนกลับไปแบบเจ็บๆแสบๆแปลบๆ....หน้าของฟิวกระตุกตึกไปทีนึงด้วยความแค้น แต่ก็กลับมายิ้มหวานเหมือนเดิมได้.....เพื่อแผนการเสียดสีบทต่อไป...
“เอ๊ะ! เฮ้...นี่มันหนังสือกฏหมายฝรั่งเศสนี่ ขอดูหน่อยนะ....ว้าว ภาษาฝรั่งเศสทั้งนั้นเลยนายอ่านออกด้วยเหรอ ไม่น่าเชื่อ....เราว่านายอ่านไม่ออกแน่ๆเลย คงจะเอามาให้ครูแปลให้ใช่ม้า” คราวนี้ทั้งคำพูดและดวงตาส่อแสดงออกได้เลยว่าคุณคือตัวร้ายในละคร...
“ คุณไม่มีอะไรทำแล้วใช่ไหม.....” เชนหันหน้ามาถามฟิว จ้องไปที่ตาแบบไม่กระพิบ...ดวงตาที่ปรือๆนั้นมีแต่คำว่ารำคาญวนรอบๆดวงตาเล็กๆคู่นั้น....
“ ไม่เห็นต้องรำคาญเลย...ก็เห็นว่าไม่มีเพื่อนคุย...ก็เลยว่าคุยด้วยยย ไม่รู้จักสำนึกบุญคุณกันบ้างเลย” หันหลังให้เชนแบบงอนๆ แต่หารู้ไม่ พอหันหลังให้ดวงตาก็ถลึงออกมาด้วยความโกรธ สบถคำด่าไม่หยุดยั้ง ความแค้นยิ่งทวีคูณไม่เป็นร้อยเป็นพัน......
“ .........” ไร้เสียงง้อ ไร้เสียงโต้ตอบ ไร้เสียงแก้ตัวแต่อย่างใด......ฟิวนั่งหันหลังอยู่นาน ทนไม่ได้จึงหันไปง้อแทน
“ นี่ๆๆๆ......รำคาญเหรอ...นี่ๆๆๆ” พอรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามรำคาญยิ่งยุใหญ่....เลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ร่างสูง หวังจะให้รำคาญมากยิ่งขึ้น.....
“ เหม็นอ้วก.....เอ้านี่....เม็ดสุดท้ายแล้วนะ......” เชนล้วงกระเป๋ากางเกงก่อนที่จะยื่นลูกอมมายมินต์รสเดิมให้ฟิว....สีหน้าเชนดูเป็นห่วง.....มันทำให้ร่างบางเพิ่งนึกออกได้ว่าเพิ่งอ้วกท่อแตกไปเมื่อกี้!!!....
ก๊าซซซซซ!!! น่าอายที่สุด!!!!....
ฟิวรีบชักหน้าออกมาห่างๆคนอันตรายตรงหน้า(ในความคิดของฟิว) หน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ.....บังอาจให้เค้าหน้าแตกต่อหน้าหมู่เพื่อนแบบนี้!!!...ฟิวรีบหยิบลูกอมมายมิ้นต์แล้วรีบเดินออกห่างจากเชนทันที...ขืนยังนั่งอยู่จะต้องด่าผู้ดีตรงหน้าไม่ให้เหลือซากแน่........
“ เป็นไงล่ะ....อยากไปยุ่งกะคนเก่งรองทอปทำไมล่ะ” ชองเดินเข้ามาเหน็บเข้าให้คนแรก เรียกความตกใจให้กับฟิวอย่างแรง.......
“ อะไรนะ!” ฟิวเบิกตาอย่างแตกตื่น
“ รองทอป! เป็นคนที่เก่งมากคนนึงเลยล่ะ.....รองจากไอ้ฮันมันน่ะ...เวลาสอบ มีไอ้เนี้ยกับไอ้ฮันที่ได้เต็ม มันเสียคะแนนไปตรงที่มันชอบหยุด เลยได้แค่ที่สอง.....ที่สำคัญมันรวยแบบมีกินมีใช้ทั้งชาติ....มีบ้านพักอยู่ที่ต่างจังหวัดทุกจังหวัด......และที่สำคัญมากๆ มันมีญาติเป็นคนฝรั่งเศส เรื่องภาษาฝรั่งเศสถามมันได้ มันรู้ทุกคำ...เพราะมันไปอยู่ที่นั่นตั้งแต่เด็กๆ มันเพิ่งจะกลับมาเมืองไทยเมื่อ 4 ปีก่อนนี่เอง....” ชองอธิบายยาวเหยียด..... ฟิวหน้าเหวอไปชั่วครู่....น่าอายที่สุด เมื่อกี้ดันไปเหน็บแนมเค้า ทั้งๆที่เค้าเก่งปานเทพ พอๆกับหน้าตา...จ๊ากกกก น่าแตกแล้ว หน้าแตกอีก!!!...
...............................................................
5 โมงเย็น.....
เป็นช่วงที่นักเรียนเริ่มทยอยกลับบ้าน (ทั้งๆที่เลิกเรียนตอน 4 โมง) รวมถึงฟิว..และผองเพื่อน..
“ เฮ้ย..สอบวันนี้เป็นไง...ได้กันมั่งป่ะ” กอนถามเพื่อนๆอย่างมีสีสัน เพราะพี่แกถอยหลังเดินหันหน้าเข้าหาเพื่อน....
“ อย่าต้องให้เซด!!!...เรื่องแค่เนี้ยย ลูกหมูๆ” พิกเอ่ยพลางหลับตาปี๋ บอกให้รู้ได้เลยว่ามันโกหก....
“ เหอะ...เออใช่!...วันนี้ อยู่ดีๆไอ้ฟิวมันก็อ้วกออกมา...เมิงเป็นอะไรว่ะ” ชัดเริ่มเข้าประเด็นไปที่ตัวฟิว
“ เปล่า...แค่อยากอ้วกมันก็อ้วกออกมา....ทำไม...พวกเมิงมีปัญหาเรอะ.....” ฟิวถามพลางยักคิ้วค้างนึง
“ เออ ขอบใจที่ตอบเว้ย....กอนนน วันนี้กุไปบ้านเมิงนะ” พิกหันความสนใจไปที่กอน
“ ไปทำไม” กอนถาม
“ ไปสืบสายพันธุ์เอาหลานให้เมิงอุ้มไง” พิกตอบพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ กอนถลึงตาโต รีบวิ่งเข้าไปเต๊ะเพื่อนซี้อย่างไม่ยั้ง...เป็นอันว่าทั้งคู่ก็ไล่เต๊ะกันตลอดทางเดินออกจากรั้งโรงเรียน
“ ไอ้สาดด!!! เมิงกล้าพูดออกมาได้ไง!! นั่นน้องกุนะเว้ย!!” กอนรีบวิ่งรี่ตามพิกเพื่อจะเต๊ะก้นให้ได้ตามที่อยากทำ!!!
“ อุ๊!!..” ฟิวหยุดกึกจับท้องตัวเองพลางก้มลงเล็กน้อย เรียกความสนใจเพื่อนๆอีกครั้งของวัน
“ เป็นไร?.” ชองถาม
“ ปวดขี้อีกแล้วว่ะ...โอย ท้องกุเสียแน่” ฟิวพูดแล้วรีบโยนกระเป๋าให้ชัดก่อนที่จะรีบวิ่งไปทางห้องน้ำทันที....เหวอออ ส่วนลำตัวกับส่วนหางกำลังจะออกแล้วววว....
เมื่อไปถึงห้องน้ำชาย..กลับพบว่าทุกห้องล้วนเต็ม จ๊ากกก คนปวดขี้มันเยอะขนาดนี้เลยเหรอว่ะเนี่ยยย!!!.....ฟิวเดินทุบประตูเรียงห้อง ตะโกนโหวกเหวกราวกับคนเสียสติ
“ โว้ยยย!! กุปวดขี้!!! ใครที่ไม่ได้ขี้หรือขี้ไม่ออกก็ออกมาก่อนซิโว้ยยย!! ของกุใกล้จะออกแล้ววววว!!!” ฟิวทุบประตูเรียงตัว...จนถึงห้องสุดท้าย...พอนึกได้ว่าห้องสุดท้ายเป็นห้องที่เพิ่งผ่านศึกความรักโลกแห่งเราสองมา...ก็เทิร์นมาที่ห้องถัดหลัง....ฟิวทั้งทุบทั้งกระแทกประตูก็ไม่มีทีท่าว่าจะเปิดออกเลย.....ฟิวจึงไปที่ห้องถัดไปๆๆๆ จนมาถึงห้องแรกก็ยืนทุบอยู่อีกนานก็ไม่มีทีท่าว่าจะมีใครออกจากห้อง...จึงทุบกลับไปอีก....จนในที่สุด....ห้องถัดหลังจากห้องโลกแห่งเราสองก็เปิดออก....ฟิวรีบดึงคนที่อยู่ในห้องให้ออกมาแล้วสวมวาบเข้าห้องปิดประตูทันที.....ถอดกางเกงอย่างไม่รอช้า....นั่งลงปึป!! ส่วนลำตัวและส่วนหางก็ปลาบบบลงมาทันที.....ความรู้สึกโล่งในท้องมันเข้าแทรกซึมจนรู้สึกดีสุดๆ......
หลังจากที่ปลดปล่อยของเสียเสร็จก็ออกจากห้องน้ำทันที....ล้างมือล้างไม้ก่อนที่จะเดินออกจากห้องน้ำอย่างสบายอารมณ์....แต่ยังไม่ทันที่จะเดินออกจากห้องน้ำก็ดันไปชนกับใครคนนึงเข้าให้....
“ หวา โทษที!!..” ฟิวรีบขอโทษขอโพยกับคนที่ชน คนที่ชนเป็นคนที่สูงมากพอตัว...ร่างบางรีบเงยหน้ามองเพื่อที่จะขอโทษอีกครั้ง แต่ก็ต้องอ้าปากค้าง เมื่อคนที่ชนเป็นไอ้ผู้ดีกวนส้นตีน.....อะไรจะดวงสมพงษ์กันขนาดนี้!!!!
“ เฮ้ยย!!” ฟิวตะโกนออกมาอย่างตกใจ กลืนคำขอโทษลงคอไปเสียหมด
“ ทำไมคุณเสียงดังอย่างนี้นะ...เจอคุณทีไรแก้วหูจะแตก....เฮ้ออ” เชนพูดจบก็เดินเลี่ยงเพื่อที่จะเข้าห้องน้ำล้างมือ....ฟิวรู้สึกตะหงิดๆใจชอบกล..จึงเดินเข้าไปหาเชนที่กำลังล้างมือที่มีคราบหมึกติดอยู่แล้วยิงคำถามด้วยความสงสัย
“ ทำไม....นายถึงชอบถอนหายใจนักอ่ะ...แถมยังชอบทำตาปรือๆ ตอนกลางคืนนายทำไรอยู่เหรอ” ฟิวถามพลางเท้าแขนกับของอ่างล้างมือ
“ เรื่องส่วนตัว” เชนตอบกลับด้วยความมั่นใจ....
“ ชิ ถามเพราะเป็นห่วง!! เห็นว่าชอบถอนหายใจบ่อยๆ มันไม่ดีนะรู้ไหม!!!”
“ งั้นคราวหลังจะไม่ถอนหายใจให้เห็นแล้วกัน.....อย่าลืมเรื่องเสื้อด้วยล่ะ....พรุ่งนี้ขอเลยแล้วกันนะ...” เชนพูดจบก็เดินออกจากห้องน้ำไปทันที...ฟิวมองตามอย่างงงงวย....อะไร...ตอบอะไรก็ไม่ตอบ แถมยังกวนทรีนใส่อีก ฟิวเลยเดินไปหาเพื่อนเก็บความสงสัยไว้ในใจ....คราวหลังค่อยถามก็ได้......
แต่พอฟิวเดินออกจากห้องน้ำ ก็พบร่างของชายหนุ่ม ร่างสูงโปร่ง...นอนแผ่หลากองลงกับพื้นหญ้า....พอจ้องดูก็รู้ว่า คนที่นอนคือไอ้ผู้ดีกวนส้นทรีนซะงั้น!!!! เฮ้ย!! เป็นไรอ่ะเนี่ย!!!
“ อ้าวเฮ้ย!! เชน!! เป็นอะไร!!!” ฟิวรีบวิ่งเข้าไปหาผู้ดีร่างสูงที่นอนแผ่หลาอยู่...พลิกตัวขึ้นมา ก็พบว่าร่างสูงหลับตาพริ้ม กรนครอกเบาๆ....ฟิวกลอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย เกิดมายังไม่เคยเจอใครที่จะนอนได้ง่ายขนาดนี้ อยากนอนก็นอนเฉยๆซะงั้น.....ฟิวพยายามปลุกคนตรงหน้าแรงๆ นี่ร่างสูงไม่อายใครต่อใครที่เดินไปมาเลยรึไงน้า....
“ เชน....เชนนน....ตื่นๆๆ...คนเค้ามองกันใหญ่แล้วนะเว้ยยยย” ฟิวดึงเปลือกตาร่างสูงเพื่อให้ลืมขึ้น แต่พอปล่อย เปลือกตาก็ปิดลงอีกครั้ง....
เห้ย.....ถ้าเกิดว่าทิ้งมันไว้ตรงนี้ล่ะ....จะเลวไปไหมน้า....แต่ถ้าอยู่ตรงนี้ก็ขายขี้หน้าสาธรณะชนนะ!..เอาไงดีว้า.....
ทิ้งมันไว้ตรงนี้แหละ.........
ความคิดเห็น