คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ต้นเหตุแห่งการแพ้...
PART 1
“เฮ้ย.....” เสียงต่ำๆเล็กๆ...ดังขึ้นท่ามกลางกลุ่มเพื่อนนักเรียนชั้นปีเดียวกันรวม 6 คน ให้หันมาสนใจเป็นตาเดียวกันได้ ด้วยเสียงเรียกที่ดูน่าสนใจ มีอะไรเกิดขึ้นหว่า เกิดไรขึ้นๆ....อะไรประมาณนี้.....
“ อะไร” เพื่อนสนิทคนหนึ่งในกลุ่มถามด้วยความสงสัยแกมตื่นเต้น....
“ ปวดขี้ว่ะ” คำตอบสั้นๆ แต่กลับได้ใจความของหนุ่มหน้าหวานตัวเล็กกะจ้อยที่สุดในกลุ่ม เล่นซะเพื่อนๆหงายหลังล้มตึงกันไปหลายรอบ....ทำให้สนใจแล้วก็จากไป....- -
“ ไอ้สาดด....กุก็นึกว่าเกิดไรขึ้น...ไปเลยไป....ไปๆๆๆ!!” ไล่เพื่อนหน้าหวานด้วยความขยะแขยง ขนลุกซู่...ทำให้พ่อหน้าหวานส่งค้อนไปหลายวง แถมยังวงใหญ่มากเสียด้วย........
“ จำเอาไว้เลยนะไอ้พิก....ขยะแขยงกุดีนัก ถ้าตาเมิงขี้มั่งนะ กุจะไม่ให้เมิงขี้ได้อย่างสบายใจแน่.....” ตั้งปณิภาณอย่างแรงกล้าไว้ ก่อนที่จะเดินอย่างหัวเสียไปทางห้องน้ำด้วยความเร่งรีบ....
“ ฮะๆๆ ลักษณะส่วนหัวจะออกมาแล้วว่ะ!!” พ่อพิกผู้มากไปด้วยความกวนส้นยังล้อเพื่อนได้แม้ขณะที่เพื่อนไม่อยู่.....หรือแม้แต่อยู่ต่อหน้า....แต่การกวนส้นของพี่แกก็เรียกเสียงหัวเราะให้กับคนทั้งโต๊ะได้ดีนัก....
“ ไอ้ทุเรศ...ก็ไปว่ามัน....ฮึๆ....เอ้อ ว่าแต่ทำการบ้านเสร็จรึยางงงง” เสียงต่ำน้อยๆของหนุ่มหน้าหวานอีกคนเรียกความกัวลใจให้กับคนทั้งโต๊ะอย่างแรง....พอพูดเรื่องการบ้านทีไร ความเงียบจะเข้ามาปกคลุมทันที.... “ยังไม่เสร็จล่ะซี่....กุทำมาแล้ววว ว่ะฮะๆๆๆ” หัวเราะราวกับตนเป็นซูเปอร์ฮีโร่.....
“ เฮ้ย! จิงเด่ะ!! ไอ้กอน!!!...เอามาลอกบ้างๆๆๆ!!” เพื่อนในกลุ่มต่างคว้าแขน กุมมือเล็กๆของซุเปอร์ฮีโร่อย่างมีความหวัง.......
“ เรื่อง!!! เมื่อวานนี้กุอุส่าห์ทำ พวกเมิงจะมาลอกกุง่ายๆอย่างนี้เลยรึไง!!!” กอนถลึงตาโตอย่างเอาเรื่องพร้อมกับสะบัดมือเพื่อนๆออกอย่างขยะแขยง(แค่ทำท่านะ)
“ กอน!! กุเป็นเพื่อนเมิงน้า” ใครคนนึงในกลุ่มอ้อนวอนด้วยสายตาวิ้งๆราวกับลูกหมาขอกระดูก
“ ไอ้ชัด ฝันไป - -...อย่ามาอ้างซะให้ยาก กุมีเพื่อนเป็นร้อย กุไม่ต้องให้มันลอกทั้งร้อยเลยรึไง” กอนถามพลางย่นจมูกถามอย่างเอาเรื่อง
“ กอน...กุเป็นคนแบกเมิงไปห้องพยาบาลเมื่อ 3 วันก่อนนะ” เพื่อนอีกนายหนึ่งใช้บุญคุณทวงเพื่อลอกการบ้าน.....ถึงกอนจะหน้าเจื่อนไปนิด แต่ก็สามารถเอาตัวรอดมาได้ด้วยความสามารถ
“ เมิงไม่ได้แบกคนเดียว ไอ้ชอง เมิงแบกกุแค่ตรงส้นเท้า ส่วนหัวฮันมันแบกกุตะหาก” พูดแล้วยิ้มจนตาหยีอย่างคนมีชัย
“ กอนๆๆๆ.....” อีกคนเขย่าแขนเพื่อนพลางส่งสายตาอ้อนวอนอย่างสุดซึ้ง....ทั้งๆที่หัวโล้นหน้าเหี้ยมที่สุดในกลุ่ม แต่กลับอ้อนอย่างกับลูกแมว.....
“ ฝันเหอะพี่โล้น.....ไม่มีทาง” พูดอย่างไม่ให้ความหวังแม้แต่อย่างใด
“กอน!! กุเป็นเพื่อนซี้ที่สุดของเมิง และในอนาคตกุจะเป็นน้องเขยของเมิงนะเว้ย!!” พิกอ้างอย่างภูมิอกภูมิใจรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ.....แต่พี่เขยในอนาคตกลับส่งค้อนวงใหญ่รูปเครื่องประหารสุนัขของเปาปุ้นจิ้นให้พิกอย่างแรงจนรู้สึกได้ว่าตนจะถูกประหารรอมร่อ!!!... แต่หลังจากที่ส่งเครื่องประหารสุนัขไปเรียบร้อย กอนก็ปาสมุดใส่พิกอย่างรุนแรงไปอีกที แต่หารู้ไม่ สิ่งที่ขว้างไปคือสมุดการบ้านเล่มที่ทุกคนในโต๊ะโหยหากระหายอย่างรุนแรง.....พิกรีบหยิบสมุดขึ้นมาดูอย่างหนุกหนาน....เพื่อนๆที่ล้อมรอบกอนแตกกระจุยไปล้อมรอบพิกที่มีชัยชนะอยู่ในกำมือตอนนี้แทนเสียแล้ว......
“ ไอ้เชียะ!!” ด่าอย่างเหลืออด แพ้พิกอย่างหมดรูปจริงๆ
“ ว้าวๆๆ มีลายมือฮันอยู่ด้วยเว้ยเฮ้ย.....อันแน่....แสดงว่าที่เมื่อคืนเกิดขยันขึ้นมาเพราะฮันมันสอนนะเซ่.....ใช่ม้า” พิกเหล่สายตามองอย่างล้อเลียน กอนมองหน้าพิกด้วยใบหน้าแดงก่ำอายก็อาย โกรธก็โกรธ แมร่งเกลียดคนรู้ทันจริงๆ!!
“ ไอ้ทุเรสสสสส!!!!”
.............................................................................................................
“ ฮึบ.....อื้ออออ.....แฮกๆ.....อื๋อออออออ” เสียงครางที่เบาไม่มาก(เสียงค่อนข้างดังนั่นเอง)ดังขึ้นจากห้องน้ำห้องกลาง....เสียงอันแสนทนทุกข์ทรมานเกินคำบรรยาย....ตามด้วยเสียงหอบจากการขาดอากาศ เพราะต้องคราง....แต่ถ้าจะพูดกันตามตรงๆเลยนะ เสียงครางดูจะเซ็กซี่ไป....มันต้องเรียกว่าเสียงเบ่ง......
ชายหนุ่มรูปงามหน้าหวานจ้อย ตัวเล็กกะทัดรัดแบบมินิไซส์พกพาได้ง่าย กำลังนั่งอยู่บนชักโครกหรูสีขาว....หากแต่ว่าจิตใจใจตอนนี้ ไม่มีอารมณ์ร่วมที่จะหรูเป็นผู้ดีได้.....เพราะส่วนหัวมันออกมาแล้วจริงๆตามที่เพื่อนบ้าๆอย่างพิกบอก....ไอ้จะตามมาด้วยส่วนลำตัวและส่วนหางก็ไม่ใช่เรื่องยาก หากแต่ว่าเสียงครางข้างๆห้องที่ตามด้วยเสียงหอบแฮก...ซึ่งมันใจได้ว่าไม่ใช่เสียงเบ่ง แต่เป็นเสียงคราง และอีกความแน่ใจอย่างหนึ่งก็คือ มีสองคนด้วยกันที่ครางออกมาได้เซ็กซี่บรม.....เพราะเสียงนั่น!! ทำให้ส่วนลำตัวที่กำลังจะโผล่ออกมารอมร่อต้องหดหายไปพร้อมกับส่วนหางอย่างน่าเสียดาย......
(แล้วนี่จะมาอธิบายทำไมว่ะเนี่ย - - ).....
“ ชิ...แม่ง...ไอ้พวกโรคจิต....มีอะไรกันตอนกลางวันแสกๆ ระวังเหอะฟ้าผ่าตายไม่รู้ด้วย...แม่งเอ๊ยยย ขี้หดตดหายเลยกุ” ชายหนุ่มหน้าหวาน(เฮ้ย...บอกชื่อเลยแล้วกัน....น้องหน้าหวานคนนี้ชื่อฟิว) ฟิวบ่นอุบอิบจนแทบไม่ได้ยินเสียงแต่มันกลับแฝงความเคียดแค้นอย่างไม่น่าให้อภัยได้ไว้ในเสียงเล็กๆนั้น......ในที่สุด ขณะที่เบ่งอยู่นานแต่ก็ทนเสียงครางข้างห้องไม่ได้จึงชำระล้างความสะอาด รีบออกไปจากที่นี่ซะก่อนที่จะอ้วกออกมา......
แต่ดูเหมือนฟ้าเป็นใจอยากให้ดูหนังสด.....ขณะที่ฟิวกำลังดึงกางเกงขึ้นจากปลายเท้า กุญแจบ้านน้อยๆดันตกลงจากกระเป๋ากางเกง เนื่องจากว่า ภายในกระเป๋ากางเกงเล็กๆนั้น มีทั้งกระเป๋าเงิน มือถือ กุญแจบ้าน ขนม ขยะจากขนม ก็ไม่แปลกที่จะมีอย่างใดอย่างหนึ่งในกระเป๋ากางเกงตกเสียบ้าง....แต่ตกผิดจังหวะ ผิดสถานการณ์เกินไปแล้วมั้ง!!!...ที่สำคัญตกที่ไหนไม่ตกดันไปตกข้างๆเท้าน้อยๆ ไอ้คนที่ขี้ตกใจพอได้ยินเสียง เคร้ง พร้อมกับวัตถุเย็นๆบางอย่างสัมผัสปลายเท้า ก็รีบเขี่ยให้ไปไกลๆก่อนที่จะมองมันเสียอีก....เป็นอันว่ากุญแจเจ้าปัญหาที่เพิ่งเต๊ะไปมันไปอยู่ข้างห้องที่เสียงคราง อู๊ว อ๊า!! ดังซะงั้น!!!!!
‘เชียะ!! ซวยแล้วกุ!!! จะขอให้เก็บดีไหมว่ะ เฮ้ย! นั่นมันจะเป็นการขัดจังหวะโลกที่มีเพียงเราสองคน ไม่ได้ๆๆ....เอาไงเอากันว่ะ กุญแจที่พักพิงอาศัยซะอย่าง....’ เมื่อฟิวตัดสินใจได้....ก็รีบกดชักโครก.....ใส่เข็มขัดเรียบร้อย....ก่อนที่จะค่อยๆก้มลงกับพื้น ช่องว่างของพื้นด้านล่าง เพียงพอที่จะเห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น หากแต่ว่าฟิวเป็นมีศีลธรรมพอที่จะไม่มอง แต่ก็อดไม่ได้เหมือนกัน ที่จะเหลียวมองซักนิสสสนึง.....
ฮึดแรก!! ที่ก้มลงไป ยังๆๆ ตอนนี้ยังไม่เงย เอ้ย ยังไม่เหลียวมอง สิ่งที่เห็นเป็นกางเกงนักเรียนขายาวสีดำสนิท สองตัวไม่ได้ติดอยู่กับเจ้าของ แต่กลับกองอยู่กับพื้นอย่างไม่ใยดี....ฟิวค่อยๆเอื้อมมือออกไปช้าๆ..
ตึง!!
จ๊ากกก!!...เสียงชนกำแพงที่กั้นระหว่างห้องดังขึ้น...เนื่องจากว่า...อะแฮ่ม....ทั้งสองที่อยู่ข้างห้องดูท่าจะรุนแรงไปนิด โหยหากันไปหน่อย...เที่ยวชนกำแพงรอบทั้งสี่ด้าน...ตามด้วยเสียงจ๊วบจ๊าบๆ...ดังเป็นจังหวะ....ฟิวรีบชักมือเข้ามาหาตัวทันที.....ทันใด......
‘ใครแม่งสร้างห้องน้ำใหญ่อย่างนี้ว่ะ ห้องน้ำเล็กๆก็พอ!! เห็นไหม!! แม่งทำไม่หยุดเลย!!! กุจะอ้วกแล้วน้า พวกเมิงอย่าเพิ่งเอากันตอนนี้ได้ไหม.....กุญแจที่พักพิงอาศัยของช้านนน!!!’
ฟิวใช้ความกล้าอีกครั้งก้มลงไปเพื่อมองหากุญแจสุดที่รัก....เมื่อเห็นแล้วว่ามันอยู่กลางห้องของห้องที่มีเพียงเราสอง......ก็ขนลุกซู่ขึ้นมาอีกครั้ง แต่ต้องการที่จะเข้าบ้านนิ....ก็เลยค่อยๆเอื้อมมือช้าๆ.....
ใกล้แล้วๆๆ!!!....
แผละ.....
‘เชียะ!! น้ำไรว่ะเนี่ย ร้อนชิบเป๋ง อี๊!!....’
ฟิวรีบชักมือกลับเข้ามาอีกทีก็ต้องสะบัดทิ้งอย่างขยะแขยง.....มันเป็นน้ำขุ่นๆที่ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าคือน้ำอะไร......ฟิวรีบหยิบทิชชู่เช็ดมือ ทั้งถู ทั้งขยี้.....จนพอใจก็ทิ้งลงถังขยะ ก่อนที่จะรวบรวมความกล้าอีกครั้ง
คราวนี้ ยังไม่ทันที่จะก้มสุดติดพื้น ก็เห็นคนๆหนึ่งที่อยู่ในห้องนั้นแหละ! คุกเข่าอยู่ ส่วนอีกคนยังคงยืนอยู่ แต่ดูเหมือนคนที่ยืนอยู่ จะทรงตัวไม่ค่อยเข้าที่ เฉไปเฉมา......
ฟิวรอจังหวะของฝ่ายที่นั่งคุกเข่าอยู่ให้ลุกขึ้น....แต่มันนานแสนนานเหลือเกิน อะไรจะลิ้มรสกันนานขนาดน้านนนน.....และเมื่อจังหวะ....เริ่มขึ้น....ฟิวรีบก้มลงแล้วเอื้อมมือออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ดัน!!! สายตามันพาไปเอง!!! เหลือบมองขึ้นไป....ก็เห็นสภาพที่ไม่ค่อยหน้าดูเท่าไหร่นัก....ในสายตาของฟิว.......
ฝ่ายรุกที่คุกเข่าอยู่เมื่อกี้กำลังระดมจูบฝ่ายรับตัวเล็กร่างบางอย่างไม่ยั้ง ลิ้นนี่พันกันเป็นพัลวัน...น้ำลงน้ำลายไหลย้อยจนดูไม่ได้...(สำหรับฟิว ไม่ใช่คนที่อ่านyaoiหรอก เรามั่นใจ คนที่อ่านyaoiอ่านได้แม้กระทั่ง ncสูงๆลิบลิ่ว) เดี๋ยวก็จูบปากกันแบบดูดดื่ม เดี๋ยวก็จูบตามซอกคอไล้ๆๆลงมาตรงหน้าอก....ลิ้นของร่างสูงนี่ไม่ได้หยุดพักเล้ย.....มือนึงโอบร่างบางไว้ให้แนบตัว อีกมือนึงขยำขยี้ขยุกขยุยอยู่ตรงช่วงกลางหว่างขาของร่างบาง....ร่างบางก็ฟิลลิ่งมหาศาลมากมาย...หน้าตานี่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ผมเปียกลู่แนบลำคอ....ปาก เปิกนี่เจ่อดูเซ็กซี่โคตรๆ คราง อู๊ววๆๆๆ อ๊าๆๆ อา.... ไม่ยั้ง......ฟิวมองตาค้างไปชั่วคณะ....แต่พอตั้งสติได้ก็รีบดึงเอากุญแจเจ้าปัญหาเข้ามาในตัว รีบปลดกลอนประตู แต่อีกมือหนึ่งกลับปิดปากไว้ราวกับกำลังจะระบายบางอย่างออกมา....
และเป็นไปตามอย่างที่คิด....พอออกมาได้ปุ๊บ! ก็อ้วกปั๊บ!!!..ยังดีที่อ้วกตรงอ่างพอดี....ไม่งั้นคงต้องเช็ดแบบไม่มีวันจบสิ้นแน่ๆ ประมาณว่าเช็ดไปอ้วกไป.....
อ้วกกกก!!!!!!!!!
โอ๊กกกกกกกก!!!!!
ของที่เพิ่งกินเข้าไปในช่วงรับประทานอาหารกลางวัน ทั้งเส้นมาม่า ปูอัด ลูกชิ้น หมู ปลาหมึก.....ออกจากทางปาก แทนออกจากทางที่ปลดทุกข์หนัก......อ้วกทีอย่างกับเปิดก๊อกน้ำ......
พอฟิวอ้วกล๊อตแรกไปจนหมดสิ้น....คิดว่ามันคงหมดแล้วมั้ง...ก็เปิดก๊อกน้ำล้างอ่างให้เรียบร้อยแต่ไม่ทันที่จะล้างให้สะอาด ล๊อตที่สองก็ตามมาติดๆ!!!
โอว๊กกกก!!!!
คราวนี้อ้วกเหมือนเปิดก๊อกน้ำเต็มแรง......อาหารที่กินตั้งแต่เช้าออกมาบ้างตามคิว.....พอหมดล๊อตสองไปเรียบร้อย ก็เปิดก๊อกล้างอีกรอบ....ล้างหน้าล้างปาก.......สั่งน้ำมูก เพราะมันขึ้นจมูกด้วย!!...
แต่พอล้างเสร็จเรียบร้อยสะอาดใสปิ๊งๆแล้ว คอหอยคอตีบเติบอะไรเนี่ยแหละ มันก็ทำท่าจะกระซู่ ออกมาอีกครั้ง.....ฟิวรีบก้มลงอีกครั้ง......หายใจหอบแฮกๆ รอคอยการมาอีกครั้งในล๊อตที่สาม.....
“อ้าว เฮ้...เป็นอะไรมากรึเปล่า” ผู้มาใหม่ที่มาพร้อมกับความสูงเสียดฟ้า ใบหน้าคมสัน เข้มหล่อเหลา จมูกโด่งเป็นสัน ผมและตาสีดำสนิท ผิวออกขาวเหลืองๆ......แต่นี่มิใช่เวลามาบรรยายความหล่อของผู้มาใหม่ ควรที่จะบรรยายความรู้สึกมากเสียกว่า
ความรู้สึกที่เข้ามาถึงห้องน้ำก็เห็นคนๆนึง ตัวเล็กๆผิวขาวอมชมพูกำลังอ้วกออกมาอย่างหนำใจทั้งอาหารเช้า อาหารกลางวันเล่นออกมาซะหมดแบบนั้น....ก็อดเข้าไปดูไม่ได้ว่าอาการหนักมากรึเปล่า....พอเข้าไปก็เห็นร่างบางกำลังก้มหน้า เตรียมพร้อมที่จะอ้วกเต็มที่...แต่พอเดินเข้าไปถามสารทุกข์สุขดิบ ร่างบางก็เงยหน้ามอง ดวงตานี่เหลือบขึ้นอย่างเอาเรื่อง.....เล่นซะผู้มาใหม่สะดุ้งโหยงอย่างไม่ทันตั้งตัว.......
ร่างบางค่อยๆเดินโซซัดโซเซเข้าไปหาร่างสูงอย่างคนเมา....แต่พอเข้าไปถึงที่ที่จะหาเรื่อง ก็ฟุบ
ลง ศีรษะแนบอกผู้มาเยือน แขนห้อยต่องแต่ง จะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ ร่างสูงจึงรีบพยุงเอาไว้เสียก่อนที่จะล้มตึงลงไป.....แต่จะสลบอย่างเดียวก็ใช่เรื่อง....นอกจากจะเอนมาทั้งตัวแล้ว ยังแถมอ้วกอีกเซ็ตใหญ่ๆแถมด้วย!!
- -ใจดีมาก..เสื้อสูทนอกของร่างสูงที่ดูแล้วรู้เลยว่า โคตรแพงบรม....ตอนนี้ดูโลวคลาสอย่างรุนแรง....เพราะอ้วก!! อ้วกสีขาวๆขุ่นๆเลอะเต็มไปหมด!!!....
และในขณะที่ร่างสูงกำลังจะแบกร่างบางไปห้องพยาบาล ร่างบางก็ทุบอกดังอั้ก!! ร่างใหญ่สะดุ้งไปอีกเฮือก!!
“ กุญแจบ้าน....” ฟิวพูดพลางชี้ไปที่อ่าง ร่างสูงก็มองตามทิศที่ชี้ไป...ก็พบกับกุญแจบ้านที่ชุ่มไปด้วยน้ำขุ่นๆ อุ่นๆ.....ร่างสูงเห็นดังนั้นจึงรีบล้างกุญแจบ้านมือนึง อีกมือก็พยุงร่างบางไว้......ทำไมชีวิตวันนี้มันลำบากดีแท้น้อออ.....
………………………………………………………
“ โอยยย....” เสียงครางเครือเบาๆภายในห้องแอร์จากห้องพยาบาลดังขึ้นเบาๆ เมื่อร่างบางที่ได้การขนานนามว่าฟิว เริ่มรู้สึกตัวน้อยๆ......ค่อยๆลุกขึ้นมองไปรอบๆตัว เห็นแต่สีขาวๆ เพราะมันคือห้องพยาบาลอันใสบริสุทธิ์.....ต่างกับห้องสีม่วงเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง....แต่เมื่อมองไปรอบๆ ก็เห็นเงาดำตะคุ่มๆเงาหนึ่ง กำลังเอนกับเสาอยู่...ก็สร้างความมั่นใจให้ฟิวว่านั่นคือมนุษย์ พอฟิวเริ่มปรับสายตาในระดับปกติเรียบร้อยแล้ว....เงาใหญ่ๆเงานั้นก็เดินดุ่มๆเข้ามา
ฟิวได้แต่มองตาม ตาค้างกับความงดงาม หล่อแบบอลังงานการสร้าง....แต่ชื่นชมได้ไม่นาน....ร่างสูงก็เข้ามาใกล้ตัว โยนสูทสีดำลงที่ตักร่างบางเบาๆ ทันที
“ ซักให้ด้วย ทำเลอะ....มันแพงมากน่ะรู้ไหม เอาให้สะอาดๆ” สั่งอย่างความเป็นนายกระฉูดออกมา
“…..” ฟิวยังคงอึ้งอยู่...- -
“ เข้าใจที่พูดรึเปล่า ซักให้ด้วย” สีหน้าบ่งบอกได้ว่า ถ้าไม่ทำ มีเรื่องแน่
“ นายเป็นคนมาฉันมาที่นี่ใช่รึเปล่า” ถามอย่างสงสัย
“ ใช่...ผมพาคุณมาที่นี่...แถมคุณยังอ้วกใส่สูทผมอีก....ให้ตาย คุณไปกินอะไรผิดสำแดงมาล่ะเนี่ย....ถึงได้อ้วกไม่ยั้งอย่างนั้น หรือว่า...หึ คุณท้อง” พูดพลางเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง หน้าที่ว่าหล่ออยู่แล้วยิ่งหล่อเข้าไปใหญ่ แต่การพูดไม่ได้เข้ากับหน้าเลย
“ นี่!! พูดให้มันดีๆนะ...ฉันเป็นผู้ชายนะโว้ยย!! มาท้องเทิ้งอะไร!! แล้วที่สำคัญ ถ้าคิดอยากจะเป็นคนดีซักหน่อยน่ะนะ....อย่ามาทวงบุญคุณเซ่!!” ฟิวที่ดูท่าจะทนไม่ได้ลุกขึ้นจากเตียงเงยหน้ามองคู่กรณีอย่างเอาเรื่องใบหน้าบูดบึ้งอย่างเห็นได้ชัด
“ โฮ่ นี่คุณมีสิทธิห้ามให้ผมทวงบุญคุณด้วยเหรอ” พูดพลางทำหน้าตกใจเล็กน้อย....
“ อย่า! กวน! ส้น! ตีน! ได้! ไหม!” ฟิวตะโกนจนหูตาแก้มแดงก่ำ....พูดไปคำนึงก็จิ้มไปที่อกร่างสูงดัง ปึ้กๆๆ!!ทีนึง....อย่างรุนแรงด้วย....
“ พูดจาไม่ไพเราะเลยนะคุณ....ยังไงก็เถอะ...เอาเสื้อผมไปซักให้ด้วย มันเหม็นอ้วกคุณ ไปล่ะ วิชาต่อไปผมมีเรียน ไม่ได้ว่างอย่างคุณหรอก” พูดไปพลางยิ้มเสน่ห์แต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์เหลือหลายเอาไว้เต็มเปี่ยม แต่ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะก้าวออกจากห้องพยาบาลอันเย็นฉ่ำนี้ออกไป ก็หยุดกึกหันหน้าหาฟิวราวกับมีเรื่องสลักสำคัญหนักหนาและรุนแรงมาก “ เอ้อ! ผมลืมบอกไป....เอ้านี่! ให้....” พูดจบก็โยนวัตถุบางอย่างเล็กๆมาทางฟิว ร่างบางรับได้อย่างเหมาะเจาะเอาขึ้นมาดูก็เป็นมายมิ้นต์กลิ่นเปเปอร์มินต์ ฟิวมองดูอย่างงงงวย อะไรหว่า....เอามาให้ทำหยัง “ ดับกลิ่นปาก เหม็นอ้วกนะ ไปล่ะ” ............
นิ่ง.......ฟิวอึ้งไปชั่วครู่......กว่าที่จะรู้ตัวใบหน้าก็แดงก่ำด้วยความโกรธทันที.....ทุบเสาที่ตระหง่าน ที่ไอ้หล่อเมื่อกี้ยืนพิงอย่างไม่ออมแรง ทุบอย่างเคียดแค้นใจ.....
ฮึ่มๆๆๆ!!!!!
อ๊ากกกกก!!!!!!
ก๊าซซซซ!!!!!!!
คำรามออกมาอย่างสุดจะทน โชคดีที่ตอนนี้ไม่มีใครในห้องพยาบาล เลยแสดงอารมณ์ออกมาอย่างที่สุด.......ของที่สุด.....
คนอะไรกวนได้สุดจะทนจริงๆ ไอ้พิกที่ว่ากวนแล้ว นั่นยังพอรับได้ แต่ไอ้คุณคนนี้! มันกวนแบบผู้ดี!!! น่าโมโหอย่างบอกไม่ถูก!!!!
เมื่อระบายอารมณ์เสร็จสิ้นแล้ว มือก็บวมเป่ง ความรู้สึกเจ็บปลาบบบเข้ามาทันที......แต่เรื่องนั้นช่างมัน....ฟิวลอบมองมายมิ้นต์อย่างชั่งใจ ก่อนที่จะแกะมายมิ้นต์แล้วอมซะ.....จะลองเชื่อคุณชายคนนั้นดูซักหน่อย - -
ขณะที่ฟิวเดินออกจากห้องพยาบาลแล้วจะเดินไปที่ใต้อาคารชั้นเรียน สายตาแสนสุดคมดันเหลือบไปเห็นห้องเก็บของที่อยู่ข้างๆห้องพยาบาล....ฟิวได้ยินเสียงแปลกๆบางอย่างจึงลองหันไปมอง....... - -;....ไม่นะ
จุ๊บ จุ๊บ.... อือออ......อา.......จุ๊บบ.....อู๊ววววว......
พระเจ้า!!! เกย์ล้นเมืองแล้ววว!!!
โอ๊กกกกก!!!!!!!!!!!
ช่วยลูกด้วยยย...T T
............................................
ความคิดเห็น